Zo gek lijkt het mij niet dat ik uit eigen ervaring aangeef dat er ook kinderen zijn die gewoon keihard krijsen/huilen (om soms niets) en waar de ouder op dat moment gewoon bij is terwijl het door blijft gaan. En dat dit helemaal niets hoeft te betekenen, ouders gewoon begaan en betrokken zijn. En ja, ik vind in de gaten houden omdat je eenmalig een kind hoort huilen wel een beetje gek. Hoor je vaker dingen die in jouw ogen 'vreemd' zijn dan zou ik dat doen, maar op basis van eenmalig of misschien straks 2x lang en hard huilen: nee. Maar als het niet goed voelt, tja.. Dan snap ik het ergens wel.
Ik denk dat je gevoel soms meer zegt dan je verstand. Ik heb ook scènes met mijn dochter waarbij ik het niet zo gek zou vinden als iemand ernaar had gevraagd. Buren kennen ons en mijn dochter dus geen vragen. Maar als een wat groter kind drie kwartier onafgebroken om zijn moeder roept, ga ik er wel vanuit dat hij alleen is. En wie weet is er inderdaad iets met zijn moeder gebeurt. Maar anders is het wel onacceptabel, zo lang alleen vind je niet?
Het is de eerste keer dat je het hoorde? Dan zou ik niets doen. Is het iets wat dagelijkst voorkomt, dan is het een heel ander verhaal. Je weet natuurlijk niet wat er zich vooraf heeft afgespeeld, misschien was het kind boos dat deze op bed moest, en dacht deze door hard te huilen zijn ouders te kunnen bespelen. Er zijn zoveel scenario's!
Lastig idd.. maar wij hebben het meegemaakt met onze dochter die bang was om naar de w.c. te gaan. Iedere keer krijsen alsof ze bijna dood ging als ze naar de w.c. moest. Ik denk dat de buren toen ook regelmatig gedacht hebben 'wat gebeurd daar?!' Kan van alles geweest zijn bij je buren. Als het vaker voorkomt kan je een keer vragen aan de ouders of alles goed gaat?
Ja idd onze dochter kan ook soms heel hysterisch doen terwijl er dan niets aan de hand is. Heel vervelend maar daar doe je niks aan op dat moment. Beste is om haar dan even met rust te laten.
Ik vind dat velen hier het voorval bagatelliseren. Ik vind het vrij ernstig een kind van 5/6 jaar 45 minuten te laten huilen en dat 4 huizen verder te horen???? Heeft het kind een stoornis waarbij dit gedrag hoort = oke Maar een "gezond" kindje laat je niet 45 minuten huilen. Nee, niet volgens mijn waarden en normen!
Iets off topic, sorry Niekepiek.. Maar wel een interessant stukje om te lezen voor wie wilt: Baby's, huilen en troosten: de kracht van acceptatie - KROOST
Ik heb het idee dat het bij haar alleen pesterij is geweest. Als je zo zeker van je zaak zou zijn geweest had je imo namelijk andere stappen ondernomen. Bij het confronteren kon ze me alleen maar uitschelden. Kwam geen zinnig woord uit. Toch was het idd verschrikkelijk
Wie zegt dat het kind alleen was? Wie weet was vader/moeder er gewoon bij maar sprak vader/moeder op normaal volume en schreeuwde het kind erbovenuit. Zo ging dat hier ook laatst toen dochter totaal in paniek wakker schrok, ik kon zeggen wat ik wilde, ze bleef hysterisch. Buiten zou je haar hebben kunnen horen, maar mij niet.
Ik zou helemaal gek worden van 3 kwartier geschreeuw. Maakt me niet uit hoe oud je bent, ik bel wel even aan hoor! Doet er een onvriendelijk iemand open dan vraag ik gewoon: hoe hou je dat vol? Wij worden er gek van : D
Ik begrijp heel goed je zorgen hoor.. Op een of andere manier kan ik niet begrijpen waarom een groter kind 3 kwartier kan/moet gillen om zijn moeder. Het gaat hier immers niet om een hulpeloze baby. Een 5 jarige kan - naar beneden lopen als niemand komt - vertellen wat ie wil, waarom zolang gillen? - verdriet, pijn, nachtangst hopelijk niet in zijn eentje doorstaan.. Heb zelf met 3 kinderen ontelbare boze, verdrietige, paniekerige enz buien meegemaakt, maar toch kan ik ze allemaal binnen een paar minuten oplossen. Of laat ik het kind uithuilen op schoot. Vooral met een kind waarmee normaal gepraat kan worden..
Oei ik zie nu trouwens een schandalige spellingsfout van mij, roepte moet natuurlijk riep zijn. Na mijn zwangerschap kom ik soms niet op de juiste woorden.
Ik kan prima praten met mijn zoon (4) hoor, maar soms gewoon even niet. Over sommige dingen ga ik ook niet in discussie/ debat. Soms resulteert dit in een tirade die hij mag vervolgen in de privacy van zijn eigen kamer. Tot hij klaar is om normaal te doen tenminste. Zou me niets verbazen als de buren dan minstens denken dat hij in de bezemkast is opgesloten ofzo. Klinkt lekker spartaans, maar jammer genoeg is dit soms nodig met een kind wat de koppigheid en eigenwijsheid van zijn beide ouders heeft overgenomen .
Ik wil er niet vanuit gaan maar je weet of hij wel naar beneden kon lopen, misschien was hij wel opgesloten? Of mocht hij niet naar beneden? Mijn buurjongen van 11 gilt ook zo lang, ondanks dat hij prima kan praten. Hij huilt als een peuter. Dus ondanks dat ze iets kunnen vertellen kunnen ze ook hun verdriet of woede uiten door te huilen en gillen. Ik kan me er ook niks bij voorstellen verder.
Ik merk dat nu ze wat ouder worden het ook veel makkelijker schakelen is in drift of huilbuien. Je begint ze goed te leren kennen en je kunt beter inspelen op dit soort buien, neemt natuurlijk niet weg dat het niet voorkomt. Maar het lijkt mij inderdaad vrij abnormaal als een kind, op zo'n tijdstip, zonder (medische) aandoeningen, zolang alleen hysterisch aan het huilen is. Maar goed misschien ben ik daarvoor nog niet lang genoeg moeder en heb ik nog te weinig ervaring, wie weet wat wij nog mee gaan maken. Maar ik geloof niet dat ik het over mijn hart kan verkrijgen om ze zolang hier in te laten hangen.
Volgens mij zorgt negeren juist ervoor dat kinderen zichzelf aanleren dat ze boze emoties of onmacht met hysterische schreeuwpartijen eruit gooien, want dat mocht altijd can ouders. Het werd immers toegelaten als ontladingsmiddel. Ik heb nooit laten huilen, nooit genegeerd, en vrij strikt aangeleerd dat hysterisch schreeuwen geen uiting is van boosheid. Wij vinden dat ook een strikte onderdeel van de opvoeding, boos zijn mag, maar hysterische boze krijsbuien ed zijn geen normale uitingsvormen. Als het kind een andere manier aanleert om de emoties uit te drukken, zal het op zijn 5de (of ouder) op een veel rustigere manier met de ouders kunnen communiceren over datgene dat hem niet zint. Want wat kan een 5jarige eigenlijk leren van 3kwartier opsluiten en zijn geroep om mama negeren? Wat voor opvoedingsboodschap krijgt het kind hier mee?
Ben ik het niet mee eens. Ik heb hier ook zo'n vierjarig driftkikkertje ( af en toe ) en hij weet donders goed dat met gillen, schreeuwen en huilen enzo hier niets bereikt word. Hij doet het ook steeds minder vaak omdat hij weet dat hij gewoon genegeerd word tijdens zo'n bui. Als hem nu iets dwars zit komt hij vaker naar ons toe en geeft op een normale toon aan wat er is, en daar mag echt wel een traantje bij vloeien en mag ook gewoon boos zijn maar gillen, schreeuwen en krijsen? Nee dan gaat hij echt op negeer modus. Ik ben van mening dat je je kind dus aanleert dat dit soort gedrag niet getolereerd word en niet dat je kind hierdoor juist meer gaat gillen en schreeuwen.