Hallo dames.. net aangemeld op deze site omdat ik gister een positieve test had. iets wat ik heeeeel graag wil al van jongs af aan. helemaal super natuurlijk maar mijn vriend ziet het ineens niet meer zitten. Hij is doodsbang omdat we nog thuis wonen en financieel is hij bang dat we het niet redden.. We zij beide 20, tegen de tijd van bevalling lang en breed 21. Is er iemand die deze ervaring deelt met mij? jong, thuiswonend en het financieel niet heel erg breed hebben? lieve groetjes!
Gewoon puur uit nieuwsgierigheid hoor was ook 20 met de eerste. Maar zo te lezen was het een bewuste keus zwanger te worden ben erg benieuwd waarom je niet eerst op jezelf bent gaat worden enz.? Ik was zelf ook 20 en 21 toen MN dochter geboren werd. Ik woonde samen met mijn man (waren getrouwd toen ik 20 was) hadden een eigen huisje maar financieel was het natuurlijk ook nog niet briljant. Maar hebben het echt prima gered veel dingen kun je op marktplaats voor niet al te veel overnemen en kleertjes van zeeman zijn top voor zoon klein ukkietje. Nu zijn we zwanger van de 3de en heb nog geen moment spijt gehad ik heb ook bewust gekozen om jong moeder te worden en financieel zitten we nu ook heeel wat beter Lang verhaal kort. Snuffel rond voor 2de hands spulletjes, kleertjes van de wibra zeeman oja je krijgt ook maandelijks kind gebonden budget is geloof ik afhankelijk van je loon bij ons gaat dit na de spaarrekening en van de kids maar je kunt dit ook erg goed gebruiken voor luiers en evt Melkpoeder
Ik was 19 toen mijn dochter geboren werd. Wel woonde ik al op mezelf (ben bij mijn vriend gaan wonen) Baby kwam vrij ongepland dus alles tweedehands of van familie gekregen, we waren haast niks kwijt dus t kan zeker Werken jullie? Zo niet, is dat natuurlijk wel een belangrijke zodat je eigen inkomsten hebt en eventueel wordt dat dan aangevuld door een uitkering en toeslagen. Verder kan je je inschrijven bij woningbouwverenigingen in de buurt zodat je op termijn lekker in jullie eigen huisje kan gaan wonen. Wat betreft je vriend, die moet vast en zeker even wennen. Jullie hebben nog een paar maandjes dus probeer een plan te maken hoe jullie het allemaal gaan doen. Zoveel mensen gingen jullie voor, komt echt goed! Gefeliciteerd met je zwschap en vergeet niet te genieten
Ik zelf ben 19 en dit is mijn 2de zwangerschap ( 1ste zw liep mis op 18 weken). Ik woon al vanaf mijn 18 jaar samen met mijn vriend en ben na ik afgestudeerd was meteen gaan werken. Het is natuurlijk veel "handiger" als je ergens een vaste job hebt , een vast inkomen, en een eigen stekje,.. dan zit je veeeel geruster. Ik snap je wens wel , en ik denk dat als je allebij goed nadenkt je er wel uitkomt hoe jullie het gaan doen, uiteindelijk komt alles wel goed ! Maar ik zou zeker en vast wel eens nadenken over een inkomen , ... dat is echt wel noodzakelijk ! Succes meis !
Dankjewel meiden voor de reacties. het was inderdaad een geplande maar we hadden nooit gedacht dat het met 2/3 maanden raak was. We hebben beide een baan. geen vaste maar mijn vriend heeft wel een grote kans een vaste te krijgen. heb het gister mij ouders verteld en die waren erg geschrokken maar willen het gewoon laten komen en willen mij erbij helpen. We staan al een tijdje ingeschreven voor woningen alleen in deze regio is er een lange wachttijd helaas. We hopen op het beste
K wil niet bot over komen hoor. Maar is het niet een beetje ondoordacht geweest. K bedoel thuis wonen. Geen vastheid, maar wel bewust voor een kindje kiezen. En dan achteraf je vanalles gaan afvragen?
Hey meid gewoon snuffelen op internet na dingen voor de baby. En misschien hebben kennissen nog wel wat. Hier niet zo jong zwanger maar bij de eerste hadden we het niet echt breed. Vaak krijg je ook wel gigantisch veel. Voor de rest roeien met de riemen die je hebt...hoop dat je steun krijgt van je familie.
Ik ben ook wel benieuwd waarom je er bewust voor bent gegaan. Van jongs af aan moeder worden willen heel veel vrouwen, maar t is wel handig eerst de boel voor elkaar te hebben. Maar goed, het komt vast op z'n pootjes terecht. Schouders er onder en je best doen om de dingen te regelen.
We hadden gewoon nooit gedacht dat het zo snel raak zou zijn. En uiteraard waren we bezig met huizen zoeken maar alles is gewoon veelste duur voor ons. maar goed ik mag voorlopig gewoon thuis blijven en vanuit daar verder zoeken. vriend is ondertussen iets gekalmeerd en kan niet wachten tot de echo begin het nieuwe jaar. en ik vraag me niks af, lijkt me logisch dat een mens met een eerste kindje niet weet waar die aan toe is? en ik vraag of er meerdere die ervaring delen en ermee omgaan meer niet.
Een forum werkt nou eenmaal zo dat je reacties krijgt op wat je post. Als je zoiets post kun je ook verwachten dat je er vragen over krijgt. Ik beoordeel je heus niet, ben gewoon oprecht benieuwd. Natuurlijk weet je niet waar je aan toe bent als je je eerste kindje krijgt. Maar je kunt wel ervoor zorgen dat de dingen die je in de hand hebt, voor elkaar hebt. En als je bezig gaat met zwanger worden kan het natuurlijk ook snel raak zijn. Fijn te lezen dat je vriend er nu ook blij mee is en dat je ouders je steunen! Dat is erg belangrijk.
Ach weet je, ik was 25, getrouwd, groot huis en zwanger van een tweeling. Geen vuiltje aan de lucht -dacht ik. Tot ik erachter kwam dat mijn man al het geld opmaakte en geen huur, vaste lasten etc. Betaalde. Babyuitzet moest ik mn ouders voor aankijken en toen mijn dochtertje op de ic lag werd ik geconfronteerd met een ontruimingsbevel. Man man wat een stress toen. Uiteindelijk mede door dat en andere dingen kon ik het niet meer volhouden en ben ik met mijn kinderen weer bij mijn ouders gaan wonen toen ze 9 maanden oud waren. Ideaal? Nee. Ik moest alles vanaf de grond weer opbouwen. Uiteindelijk hebben mijn kindjes en ik een half jaar bij mn ouders gewoond voor we een eigen plek vonden. Ook in dit huis alles weer op moeten bouwen. Nieuwe inboedel, ik verloor mijn baan dus nieuwe baan etc. Nu heb ik een hele lieve vriend en verwachten we samen twee kindjes en lijkt alles helemaal op zn pootjes terecht te komen. Wat ik ermee bedoel is, je weet nooit hoe je leven zal gaan. Dus je woont nog bij je ouders? So what! Dat huisje komt er wel. Garantie met banen heb je niet snel meer, dus dat hoeft ook geen dealbreaker te zijn. Leef je leven zoals jij en je vriend dat willen en word er gelukkig mee! En gefeliciteerd met je zwangerschap, het komt vast en zeker allemaal op zn pootjes terecht.
heftig verhaal @Jurassic ! daar wordt je ook totaal niet vrolijk van... als ik dat van jou lees krijg ik toch weer een beetje hoop. Dankjewel voor het delen van jouw ervaring