Waarom? Als je dochter echt veel slimmer dan de gemiddelde persoon is (hoog IQ), dan is de kans statistisch gezien groot dat zij hier haar toekomst mooier mee kan maken. Mensen met een hoger IQ scoren nou eenmaal "beter" op tal van zaken uiteenlopende van gezondheid tot inkomen tot tevredenheid op het werk. Al met al is een hoog IQ absoluut niet iets om niet te willen hoor. Meer in zn algemeenheid wordt ik wel eens een beetje kriebelig van als dat negatieve gedoe over hoogbegaafdheid. Natuurlijk kleven er ook nadelen aan, maar als je het over hoog maar niet extreem hoog begaafd hebt (IQ tussen 130-150), dan zijn er echt veel meer voordelen dan nadelen. Wat betreft hoe haar begaafdheid zou leiden tot een kloof tussen haar belevingswereld en haar leeftijd: volgens mij hoeft dit helemaal niet zo nadelig te zijn. Je kindje kan al vrij vroeg leren dat zij nou eenmaal gemakkelijker leert dan een gemiddelde 4-jarige, maar dat er nog héél veel is dat zij niet snapt en dat ze echt nog een kindje is. Heel veel kindjes hebben eigenschappen, zij het gebonden aan intelligentie, persoonlijkheid, fysieke of emotionele ontwikkeling of wat dan ook, waar hij of zij mee moeten leren leven met wat hulp van de papa en mama. Dit hoeft de eigenschappen echt niet onwenselijk te maken, zeker niet als het eigenschappen betreft waar hij/zij later zijn/haar voordeel mee kan doen.
Waaruit blijkt dat er meer voor- dan nadelen zijn? En wie bepaald de grens? Ben ik erg benieuwd naar. Net als naar waaruit blijkt dat hoogbegaafden (iets anders dus dan enkel een hoger iq) beter scoren op gezondheid en meer tevreden qua werk enz. En hjuist om je kind om te leren gaan met zichzelf, zijn/haar kwaliteiten en ontwikkelpunten, is het van belang om daarin mee te nemen wat voor kind het is (en dat is zeker meer dan een iq-cijfertje, maar het speelt wel mee).
hier ook een dochter die overal lief is en zodra ze thuis komt als blad aan de boom omdraait. op ieder vlak loopt ze ongeveer een maand of 3 voor doet op school mee met groep 2 en is heel boos dat ze volgend jaar niet naar groep 3 mag. wij hebben er thuis nu met sinterklaas voor gezorgd dat ze ander speelgoed heeft. want waarschijnlijk is ze gewoon moe van de combi school speelafspraakjes zwemles. nu dat ze weer nieuw en uitdagender speelgoed heeft gaat het wel weer een stuk beter. we hebben bewust voor speelgoed gekozen uit meerdere varianten. knutsel zooi , dingen die ze op school aan het doen zijn , natuurlijk frozen dingetjes maar niet te overdreven en ze heeft een step gehad voor buiten. met de kerst staat er ook weer dingen klaar om onder de boom te leggen ook weer allenmaal verschillende vlakken. want ons meisje is super leergierig en vind de puzzel die ze 2 keer gelegd heeft niet meer leuk en doordat ze nu weer nieuwe en uitdagende dingen heeft is het voor haar makkelijker te zeggen terwijl dat ze moe is om zich aan te zetten om iets te gaan doen.
Er is behoorlijk wat onderzoek dat laat zien dat mensen die hoger scoren op IQ gemiddeld genomen gezonder zijn, meer verdienen en gelukkiger zijn met hun werk. Hoogbegaafd wordt in de wetenschap vaak enkel gedefinieerd in termen van IQ. 130/135 wordt standaard gezien als de grens van hoogbegaafd. Uitteraard is 150 niet een absolute grens, maar gaat het meer om hoe extreem begaafd je bent. Boven de 150 komt zelden voor (meer dan 3 standaarddeviaties van het gemiddelde) en kan daarom gezien worden als zeer hoog begaafd.
Maar gaat het dan om 'hoger dan gemiddeld' of echt om 'hoogbegaafd' (en ik weet wat de IQ-grens is, maar er is behalve een IQ-grens nog wel meer nodig)? Dat is namelijk wel een wezenlijk verschil. Ik ben daarnaast ook erg benieuwd naar die onderzoeken, dus als je links hebt? Volgens mij zegt een IQ-getalletje enkel ook niet zoveel, maar gaat het om een combinatie van dingen. Iemand met een IQ van 145+ (hoger kan met de meeste (Nederlandstalige) testen niet vastgesteld worden) kan geen problemen hebben, terwijl iemand met een IQ van 135 wel problemen kan hebben. Dat is echt niet enkel afhankelijk van de hoogte van het IQ.
Dat is het hem nou net, ze denkt dus dat ze alles zomaar ineens kan. Ze weet totaal niet hoe ze iets moet leren. Alles gaat haar gemakkelijk af, maar zelfs een hoogbegaafd/begaafd kind zal dingen moeten leren. En dat pikt ze niet van zichzelf. Want een foutje is vreselijk voor haar. En dat is heel moeilijk af te leren, het zit in haar koppie en blijft tot nu toe op de voorgrond. Ze heeft nog nooit 1 woord verkeerd uit gesproken, kon ze het niet zeggen dat deed ze het niet. Dus voor nu geeft het haar zeker meer nadelen als voordelen.
Hier ook zo, 1 keer een puzzel en het niet meer interessant. Loco boekjes ook leuk voor 1 keer. Het blijft zoeken naar uitdagende dingen die voldoening geven. Hier doet ze gelukkig graag veel met bouwspeelgoed en knutselen.
Het is of je mijn dochter beschrijft van 3,5. Behalve dat zij wel eens een driftbui buiten huis heeft.
Kijk eens op deze site, lees ook de blogs eens door. Ik denk dat je wel herkenning en ook tips vindt die je kunnen helpen: Hooggevoelig kind dat prikkels opzoekt: waarom? - Gevoeligheid Grootbrengen
Wij laten Aiden nog niet testen op hoogbegaafdheid (had er hier ooit een topic over geopend), maar dat hij iets anders is dan andere kinderen is wel zo. Hij is net zo als dat jij beschrijft NafNaf. Laatst was hij bijvoorbeeld bij zijn beste vriendje aan het spelen. Ons buurjongetje. Binnen een kwartier was hij thuis. Er zinde hem iets niet, hij raakte dus uit balans en toen besloot hij dus maar om weer naar huis te gaan. Buurjongetje totaal overstuur. Moeder mij geappt wat er aan de hand was met Aiden. Op school heeft hij soms ook van die kuren. Hij moet daar weektaken doen, maar daar heeft hij soms echt geen zin in en die doet hij dan vervolgens ook niet . Vraagt juf hem wat en heeft hij geen zin in haar, dan geeft hij soms een raar antwoord of zegt niks. Tijdje geleden vroeg juf aan hem of hij een meisje wilde helpen met het openen van haar drinkbeker. Aiden is perfectionistisch en was klaarblijkelijk bang dat het hem niet zou lukken en sloeg compleet dicht. Hij stond daar maar, zeer gespannen. En juf maar vragen waarom hij die beker niet open wilde doen. Toen zei hij dat zijn handjes dat niet wilden.... Thuis is alles ok met Aiden. Maar daarbuiten....
In de wetenschap wordt dit onderscheid heel vaak niet gemaakt. Je ziet het vooral veel in populair wetenschappelijke artikelen en hier op zp . Ik heb geen links, maar als je oprecht geinteresseerd bent wel referenties. Wetenschappelijke artikelen zijn veelal niet open access en je moet gelieerd zijn aan een universiteit om ze te kunnen lezen.
Mijn ervaring is dus juist dat dat onderscheid veelal overal gemaakt wordt. Ik heb toegang tot wetenschappelijke artikelen, dus dat vormt geen probleem.
Hier een gevoelig meisje (hoogsensitief) dat ook vlot is in haar ontwikkeling. Ik denk ook dat het een slim meisje is, maar hoogbegaafd denk ik niet speciaal. En ook een zoon, heel gemiddeld. Bij anderen en op school voorbeeldig, maar thuis kan hij er ook wat van. Ik denk grotendeels dat kinderen gewoon het meest op hun veilige plek zijn thuis. En dat dat de reden voor af en toe een boze bui is. Maar of dat bij jullie ook zo is, weet ik niet. Wat zegt school erover?
Wat ik altijd jammer vind... is dat discussies over kinderen die MISSCHIEN voorlopen... al snel eindigen met de ene helft "nou mijn kind is onwijs slim maar hij is VAST NIET hoogbegaafd" alsof het een besmettelijke ziekte is... en de andere helft een 2-jarige heeft die hoogbegaafd is omdat hij kan tellen tot 10... ze hebben daar niet voor niets tests voor uitgevonden.. en volgens mij wordt er juist wetenschappelijk wel onderscheid gemaakt... lees maar eens over Renzulli en Monks... of is dat niet wetenschappelijk genoeg? overigens... als iedereen dit zou aanhouden zijn al die hb-kindertjes met problemen dan gewoon niet meer hoogbegaafd. dat is wel heel praktisch natuurlijk. Nooit meer hoogbegaafde kindertjes met issues op school.
Hmm dan hoor ik bij de eerste helft. Slim kind, maar vast niet hoogbegaafd. Omdat ik genoeg dingen zie die heul normaal zijn voor een 3-jarige en sommige waarvan ik denk dat ze juist helemaal niet zo ver is. Dus daaarom vast niet hoogbegaafd, waarom moet ik dat wetenschappelijk onderbouwen? Ik denk juist dat omdat veel meerbegaafde kinderen 1 of meer van die belangrijke andere kenmerken missen en daarom misschien niet officieel hoogbegaafd genoemd mogen worden volgens de figuren uit jouw artikel, maar juist wel problemen tegenkomen. Als alles in balans is zijn er weinig problemen he. Verder is volgens mij de vraag van TS gewoon of het gedrag van haar kind herkenbaar is. Denk dat we al de conclusie kunnen trekken dat de algemene mening is. Dat het vrij normaal is voor een veilig gehecht kind om zich juist thuis te uiten. Ohja en waarom het lijkt of 80% van de moeders op zp een hoogbegaafd kind hebben, dat is om dezelfde reden als waarom het lijkt dat 80% van de zwangerschappen in een miskraam eindigt, 80% van de bevallingen een hel waren en 80% van de peuters een vve indicatie hebben. Als je een normale zwangerschap, bevalling en kind hebt, ga je niet zo snel je verhaal op internet zetten. Meestal doe je dat omdat er iets afwijkt, je je zorgen maakt en je vragen hebt.
Ikke: jij hoeft niks wetenschappelijk te onderbouwen... Dat was meer een reactie op humptydumpty Die mopperde dat er geen onderscheid gemaakt wordt in echte wetenschappelijke artikelen maar enkel in populaire wetenschappelijke linkjes op zp. Jij moet vooral lekker trots zijn en genieten. En als iedereen dat nou eens zou doen ipv een topic as dit altijd in een soort van tweesteijd te laten belanden... Zou dat leuker zijn voor de mensen die een serieuze vraag hebben op dat gebied.
@ts: wij hadden hetzelfde peobleem en dat lag aan geen uitdaging op school. En het kan ook "gewoon een fase" zijn. Aan jou de taak om naar je moedergevoel te luisteren en ondertussen de realiteit niet uit het oog te verliezen
Fijn om herkenning te lezen, nogmaals bedankt daarvoor. Hb forum ga ik eens bezoeken, bedankt voor de tip. School vindt het ook lastig omdat ze thuis mee frustratie uit als ze te weinig uitdagende stof krijgt. Maar door haar faalangst is moeilijkere stof ook een rede van frustratie. Ze gunt zichzelf geen fouten te maken. Terwijl ze als je haar tussen neus en lippen door hetzelfde laat doen ze dit prima kan. Maar de begeleiding is goed, elke zoveel weken een gesprekje. En ook met dochter zelf vanuit de juf. Bedankt nogmaals.
Hier een gemiddeld kind, die is altijd lief als mama er niet bij is. Zodra ik er ben wordt het een draakje.