Ik weet niet of we er ooit nog uit gaan komen, we blijven twijfelen tussen onze twee lieve kids (4 en 2), of toch een derde erbij? De ene dag ben ik helemaal overtuigd en lijkt het me fantastisch, de andere dag lijkt het me zooo druk! Financieel en qua huisvesting etc zijn er geen problemen. Ook op andere praktische dingen zie ik wel oplossingen. Het gaat dus echt om de energie die het gaat kosten. Mijn twee kinderen vind ik nu al vaak zo druk met opvoeding, school, clubjes etc. Laat staan met drie! En wat als het kindje iets mankeert... hoe zet dat ons leven op zn kop? Of als het een tweeling wordt? Pffff herkent iemand dit en wat is jullie keuze geworden?
De lounge(217 lezers) Praat hier over onderwerpen die je niet kwijt kunt in één van de andere categorieën op de site Mama en gezin (8 lezers) De plek voor je vragen en berichten over jou en je gezin, in het algemeen. OT, ik heb nu geen partner en BAM stel ik nog een jaar of 5 uit, maar ik denk dat er altijd iets te twijfelen is, en ook iets wat niet goed gaat kan ook gebeuren. Ik zou voorstellen samen met je partner te overleggen, en als jullie er beiden voor willen gaan denk ik dat je spijt krijgt als je het niet doet. Ik weet niet hoe oud je bent, maar anders het bv nog een jaar uitstellen?
Wij hebben er 3. Mijn man wilde er eerst geen 3 om dezelfde reden. De jongste is nu 2,5 en ja het is onwijs druk maar ook heel gezellig. Je moet er echt van houden. het is druk, gaat nooit zoals gepland en alles moet zoals het gaat ipv gaat zoals het moet. Maar het is onwijs leuk, geniet met volle teugen en vind de gezelligheid echt heerlijk! Enige minpunt aan 3 kids vind ik dat we ze nergens "kwijt" kunnen. We kunnen een oppas nemen voor overdag of in de avond maar als we een keer samen een weekend weg willen is 3 kinderen uit logeren een hele opgave... Niemand kan er 3 tegelijk hebben dus we moeten dit ver van te voren plannen en opsplitsen. Verder vind ik het echt heerlijk en zou een 4e ook zeer welkom zijn.
Ik wilde er altijd al 3 en mijn man tja die maakte het niets uit. Toen wij onveilig vrijde (we hadden al 2 kids) riep hij; met zo'n vaart loopt het niet... ehhh mop, onze kids waren er al bij de eerste keer proberen... en ja dus zwanger. Even goed happy, maar het voelde al niet goed en werd het een mk. Toen hebben we in tweestrijd gestaan, wat doen we... uiteindelijk hebben we gekozen om te proberen tot mijn operatie en daarna zou het klaar zijn. Ondanks dat wij erg makkelijk zwanger worden, is dat toch niet gebeurd. Het is goed zo. De einddatum was wel erg fijn.
Oh dan heb je dat probleem al inderdaad... Ik kreeg dat pas bij de 3e. Dat vind ik wel lastig ik ben nog jong en had op mijn 25 al 3 kindjes. Ik had hier helemaal niet bij stil gestaan dus dat is iets waar ik nog steeds moeite mee heb. Verder vind ik het alles wat ik verwachte en leuker. Heerlijk chaotisch en gezellig bij ons.
Met hoeveel kinderen zie je jezelf (later) op vakantie gaan, aan tafel zitten, spelletjes doen, Sinterklaas vieren? Het antwoord op die vraag gaf hier de doorslag.... Ik zag drie meisjes voor me op de achterbank en we gaan binnenkort kijken hoe dat is, met alle dames op stap
Hier precies hetzelfde gevoel over een derde. Zelfs al 1 jaar aan t twijfelen. Wat jij hebt is dus ook mijn gevoel, de ene dag ontzettend positief, de andere dag lijkt me veel te druk. Zo frustrerend want ik blijf het gevoel houden. Ik kan het niet de kop indrukken dus nu besloten om er echt voor te gaan. Ik zie ons later dus met 3 kids aan tafel zitten en met 3 kids leuke dingen doen. en daar hou ik me nu aan vast. Anders ben ik bang dat ik later echt spijt heb.
Wij zijn blij met 3, bij mij kriebelt het wel een btje voor nr 4, maar dan wel nog een makkelijk kindje zoals mijn zoontje. Dat heb je niet voor het kiezen en mijn man vindt het genoeg zo. Dus hier is het klaar. Nr3 was bij ons wel een kadootje en een tweeling (waarvan mijn dochter een huilbAby door allergieën) en een peuter maakte het wel druk en zwaar. Als je nog twijfelt door de drukte zou je nog even kunnen wachten met nr3. Als de andere kinderen zelfstandiger zijn maakt dat het voor jou wel makkelijker met een derde baby erbij.
Hier zag ik mijzelf altijd met 4 kinderen. Helaas zullen het er bij 2 blijven omdat ik teveel complicaties heb gehad bij alle 2 de bevallingen en de gyn mij vertelde van "speel dit geintje alsjeblieft niet nog een keer het is 2x uiteindelijk goedgekomen maar een derde zou faliekant mis kunnen gaan. Nu moet ik zeggen mijn oudste telt voor 3, dus ik heb wel mijn 4 kindjes alleen is er 1 3 in 1 Ik heb er vrede mee, mijn mening is dat de gyn het niet voor niets zei dus we houden ons er netjes aan en eerlijk ik vind soms 2 al best pittig!
Ik herken de twijfel ook. Nou is mijn vriend er vrij zeker van dat hij het bij twee wil laten dus wat dat betreft valt er weinig meer te twijfelen omdat ik vind dat je er beide wel 100% achter moet staan. Wilde hij nou heeeeel graag een derde, dan was ik er vermoedelijk wel in mee gegaan. Ik denk er wel eens over na, maar steeds meer denk ik 'het is goed zo'. We hebben twee gezonde kinderen, een meisje en een jongen. Prachtig toch? Wat nou als het derde kindje niet gezond is? Zouden we dan spijt krijgen? Dat maakt wel dat ik twijfel. Een zwangerschap met 1 peuter erbij was pittig, ik vrees met een kleuter en een dreumes/peuter nog meer! Wil ik dat? Wil ik nog een keer die zware eerste tijd? Uiteraard wel zo'n lief baby'tje, maar de gebroken nachten? Hebben we nu ook nog regelmatig trouwens, maar dan nog een grotere kans dat er eentje wakker wordt midden in de nacht... Vind ik het nou leuk om nog één keertje van die schattige kleertjes te shoppen en nog zo'n periode thuis te zijn bij de kinderen of wil ik echt nog een kind? Hoe gaat dat financieel en qua ruimte in huis. Allemaal punten om over te twijfelen. Het heeft leuke kanten en minder leuke kanten. Wat weegt het zwaarst. Op dit moment denk ik: de leuke kanten hebben we nu ook met de twee die we al hebben! En de minder leuke kanten hoef ik er niet meer van Maar goed, wilde mijn vriend wel meer kinderen dan waren mijn gedachtes misschien op een andere manier gegaan. Misschien zoek ik ook wel naar gedachtes om er vrede mee te krijgen hoe het nu is. En dat klinkt wel weer heel dramatisch en dat is het niet hoor. Want ik ben echt heel tevreden met 2 en denk dat ik 3 gewoon heel druk vind. Ben ook redelijk snel overprikkeld door geluid. Als er 1 jengelt, de ander vraagt wat én er ligt zo'n toet toet auto te zingen dan wordt ik af en toe al gek
Nav de post van ikkie97; Wij kunnen het financieel en qua ruimte aan, nog een kindje erbij. Ook als het kindje ziek/ extra zorg nodig had gehad was het welkom (geen downtest etc.) Het nog een keer zwanger zijn, kraamtijd, BV geven etc. Zo bijzonder vind ik dat niet, wel fijn als het allemaal goed gaat, maar het hoort er meer bij niet in die zin van; ohw heerlijk nog een keer zwanger zijn, BV geven en kraamtijd etc. Ik vind het wel heerlijk de kinderen om me heen te hebben, ze te zien groeien en ontwikkelen. Maar ook ik wordt soms gek van een paar kwetterstemmetjes, die ruzie maken onderling en dat je ook nog peppa big op de achtergrond irritant hoort lachen en knorren
Hier heeft mijn man altijd gezegd 2 is genoeg. Maar nu zijn ze 4 en 1 en zijn we toch bezig voor nummer 3... Opeens vond ook hij het niet compleet maar dan wilde hij wel NU en niet over een paar jaar weer opnieuw in de kleine kinderen. En ondanks dat ik heeeel graag wil twijfel ik ook hoor! de ene dag zie ik het helemaal zitten en de andere dag denk ik hoe ga ik dat allemaal redden?! Beide keren wel een makkelijke zwangerschap gehad, maar zeker de eerste 3 maanden vond ik best zwaar. Dus ik kijk zeker niet zozeer uit naar een baby en de babytijd maar meer naar de toekomst. Want ik zie ons later toch echt met 3 kindjes dus we gaan er maar gewoon voor!
Nu zwanger van de tweede en deze eerste weken vind ik ivm misselijkheid zo zwaar dat ik wel denk dat ik het hierbij laat. Zo ie zo dachten we beide altijd wel dat twee wel goed is, maar dit bevestigd het. En nee, die misselijkheid vergeet ik niet. Ik zag er echt tegenop, gezien de vorige zwangerschap. Ik weet dat het wel over gaar, maar dan ben je wel 2 maanden verder en dat met een peuter. Moet er niet aan denken dat ik dan een kleuter en een peuter zou hebben. Nee, twee is genoeg Hoewel ik de fijne kant van zwanger zijn echt wel zal missen.
Misschien over 10 jaar ofzo. Ik wil dat ze dan op zijn minst alleen naar school kunnen gaan voordat ik weer aan dit circus begin
Ik had ook altijd wel een wens voor een derde kindje. Toen de oudste kinderen 1 en 3 jaar waren heb ik dit weleens uitgesproken maar mijn man was toen heel stellig dat hij het mooi vond en zelf vond ik het ook wel goed. Ik vond het druk en rommelig en keek uit naar het moment dat de oudste naar de kleuterschool zou gaan. Toen werd de middelste (toen de jongste) 4 jaar en ging naar school en kreeg ik weer enorm veel vrijheid en ik vond het heerlijk. Naar de winkels,kapper wanneer ik zelf wilde etc etc maar toch bleef het weleens door mijn hoofd spoken dat nog een kindje het voor mij helemaal compleet zou maken. Toen onze kinderen 6 en 8 jaar waren raakte ik dus ongepland zwanger en ik ben tot op de dag van vandaag er van overtuigd dat het zo heeft moeten zijn. De jongste is nu 3 jaar, zus is 10 jaar en grote broer is 12 jaar. De verschillen in leeftijd zijn flink maar maakt het juist zo leuk. Er is geen concurrentie tussen de kinderen tov hun kleine zusje. Het is wel zo dat je weer helemaal terug bij af ben. Peuterstreken,onrustige nachten en dat valt me soms wel zwaarder dan toen ik er destijds midden in zat want toen deed ik het gewoon op de automatische piloot. Maar ik geniet er iedere dag weer van en ben trots op ons leuke gezin. Stiekem kan ik soms ook wel weer uitkijken naar het moment dat de jongste ook 4 jaar zal worden en dat ik dan echt weer eens wat meer Me time zal krijgen maar voorlopig geniet ik volop van onze lieve peuter.
Ik blijf zelf ook steeds twijfelen... Ik wil al sinds mn jongste 2 is, heel graag een derde kindje. Manlief wou eerst niet, nu wil hij misschien wel maar is zo ook heel tevreden. En dat is ook juist mijn punt. Het gaat goed nu, ze zijn 3 en 5, we hebben een fijn ritme, zijn uit de kleine baby spullen, ik neem ze makkelijk ergens naar toe. Maar ik zou er heel graag nog eentje bij willen in ons gezin. Waar ik alleen tegen op zie is of mn oudste niet teveel haar plekje moet delen en, gek genoeg, hoe red ik dat in mn eentje met 3 kindjes? Ik ben vaak alleen, man is weleens een week of max 3 weken weg. Met 2 grotere kindjes kan ik overal heen, met een baby erbij zie ik mezelf aankomen op visite, dan kom je ook gelijk binnen met 3 kinderen. En inderdaad, oppas bijvoorbeeld...
Na 2 kinderen die spontaan gekomen zijn, namen wij de stap voor een derde. Deze zwangerschap werd een miskraam, met een nasleep van anderhalf jaar met diverse operaties. We werden daarna voor de keus gezet, of stoppen en 2 kinderen, of ivf voor een derde. Wij wisten zeker dat we spijt zouden krijgen over 5 jaar als we het niet hadden geprobeerd, maar dat we nooit spijt zouden hebben van een kindje. Het voelde voor ons niet af, de wens was er steeds. Dus de stap van ivf gewaagd. Nu zijn we compleet. Er is geen wens meer voor een kindje. Het is klaar en wow wat voelt dat fijn