Wij hebben hier ook heeeele slechte nachten gehad.. niet 3 keer in de week maar ELKE nacht. Wij hebben op Den duur de keus gemaakt om al het medische uit te sluiten. . Kinderarts kon niks vinden. KNO wel die heeft buisjes geplaatst en neusamandel eruit gehaald en nog bleef het slecht. Toen zijn we naar een osteopaat geweest.. We werden Door zowel de huisarts als het cb letterlijk uitgelachen... maar na 2 behandelingen slaapt ze Door en is er zowel overdag als snachts NIET meer aan de hand! Ik zou dus zeggen voordat je je kind laat huilen ( daarmee bedoel ik langer dan een half uur ) sluit alles uit!
Inderdaad ga na een goede osteopaat. Wij zelf zitten bij een manueel therapeut en op andere gebieden echt doorbraken gehad!
Het feit dat je je schuldig voelt zegt denk ik al genoeg. Als je er 100% van overtuigd zou zijn dat je kindje alleen zijn zin niet krijgt en daar boos over is had je je geen seconde schuldig gevoeld namelijk. Ik zie nu even zo'n gillend kind op de vloer in de supermarkt voor me, de moeder voelt vast van alles, maar ik denk niet dat ze zich schuldig voelt tegenover haar kind. Een kind (niet alleen een baby) huilt omdat het iets nodig heeft en het is onder andere aan mij als moeder om er achter te komen wat dat is. Als je kindje ophoudt met huilen als jij er bent, dan geef je blijkbaar wat hij nodig heeft. Stopt hij niet, of wordt hij alleen maar bozer, dan speelt er iets anders en dan bereik je niets met laten huilen met of zonder af en toe terugkomen. In plaats van dat je naar de huisarts gaat en een oppervlakkige check doet om 'uit te sluiten' dat er wat aan je kindje mankeert, moet je er juist vanuit gaan dat je kindje iets mankeert als hij consequent 's nachts niet stopt met huilen. Een voorbeeld: ik heb als baby 2 jaar lang dag en nacht gehuild. De huisarts, het consultatiebureau, familie en vrienden hebben mijn moeder allemaal geadviseerd dat ze mij maar gewoon moest laten huilen, want ik zal wel gewoon verwend zijn. Zet haar maar in de woonkamer en dan hoor je haar niet meer. Ik bleek dus kma te hebben, maar dat is een hele tijd ontkend omdat ik niet geen uitslag had. Ieder kind is anders, maar ik vind dat je er als ouders nooit vanuit mag gaan dat het wel onwil van je kind is als je zelf niet in staat bent om je kind tot rust te brengen. Dat ligt niet aan je kind, waarschijnlijk ook niet aan jou, maar het is wel aan jou om er achter te komen wat het wel is.
En wat doe je dan als er lichamelijk niks is maar je kindje bij je wil zijn? Die van mij slaapt toevallig goed in mijn bed maar er zijn er die gaan keten. Dat toestaan omdat je kindje dat wil? Wat jij zelf wil is toch ook belangrijk?
Ik heb het over een kind dat stopt met huilen als het getroost wordt. Dus het kind huilt, een van de ouders troost het kind en vervolgens stopt het kind met huilen. Vervolgens leg je het kind terug. Als het dan weer gaat huilen probeer je het opnieuw. Althans, dat vind ik de juiste manier. Troosten hoeft niet in het bed van de ouders. In principe wil ik dat ook niet. Of laat ik het anders formuleren: mijn man wil alleen met mij slapen. Soms zijn er situaties dat ik toch mijn zoontje mee in mijn bed neem, maar niet omdat hij dat wil, maar omdat ik geen zin heb om steeds weer uit bed te gaan.
Op babyleeftijd is huidhonger net zo sterke behoefte als behoefte aan eten en slapen. Deze ontzeggen omdat de ouder ' dat niet wil' valt gewoon in dezelfde categorie als s nachts niet willen voeden omdat de moeder dat niet wil.
En ik geloof trouwens ook niet dat je ooit met 100% zekerheid kan zeggen dat je kind niets mankeert. Als je een kind hebt dat 's nachts altijd ontroostbaar huilt, dan is er wat aan de hand. Je weet alleen of je kind iets mankeert als je eerst controleert of de behoeften vervuld zijn. Met laten huilen weet je dat nooit, want je hebt niets geprobeerd.
Een kind 40 minuten laten huilen omdat het in een bepaald ritme moet? Je kind heeft hoogstwaarschijnlijk gewoon behoefte aan zijn moeder. Waarom is dat zo verkeerd en gek? Ik slaap ook het allerliefst naast mijn man en zou mij zelfs alleen voelen als ik opeens alleen sliep, waarom is het zo gek dat sommige (veel) kinderen dat misschien hetzelfde ervaren en behoefte hebben aan samen zijn 's nachts?
Sliep zelf trouwens pas door met 3 jaar. Gelijk de 1e nacht nadat ik medicijnen kreeg voor astma. Daarna was het goed.
Ja, klopt wat je zegt.. Ik hoor vaker dat het helpt bij sommige baby's, maar is dat ook gewoon al voor een ouder kindje? Ik ben er namelijk niet bekend mee.. En ik kan dan gewoon een osteopaat hier in de buurt bellen voor een afspraak?
Mijn kind krijgt een flesje als hij wil. En twee of drie keer een aai over z'n bol of een knuffel als hij huilt. Maar als hij elk uur wakker wordt omdat hij bij mij wil zijn heeft hij inderdaad pech
Ik snap al je reacties, maar ik weet heel goed wanneer mijn zoon iets onder de leden heeft, of dat hij gewoon aan het huilen is omdat hij z'n zin wil hebben.. Ontroostbaar huilen kennen we hier in dit huis niet en dat gaat ook niet gebeuren.
Ik zou mijn kind nooit, maar dan ook nooit 40 minuten laten huilen. Als een kind honger heeft, krijgt het eten, maar als hij behoefte heeft aan liefde en aandacht, kan dat alleen overdag?
Ik denk doordat het geschreven wordt dat er ook een heel ander beeld is. Als ik mijn stukjes teruglees lijkt het net of ik zo'n harde aanpak hanteer van slapen en punt uit. Maar in de praktijk is dat helemaal niet het geval. Mijn kinderen huilen eigenlijk helemaal niet met slapen, alleen mijn dochter soms 1 of 2x voor de speen. Mijn zoontje word weleens wakker soms overstuur en soms alleen voor een speen. Als hij overstuur is neem ik hem mee en troost net zo lang tot het weer goed gaat. Dan gaan we naar de slaapkamer en daar zeg ik dan dat het tijd is om te slapen etc. En dan zeg ik ook kijk 'baby' slaapt ook en dan heeft hij daar wel vrede mee. Bij ons in bed nemen werkt niet want hij slaapt dan niet. Maar ik vind nog steeds dan met 10-15 minuten jammeren niks mis is. Als het lang aanhoud is het een ander verhaal maar ik denk wel dat het voor sommige kinderen toch wel een manier is om even te verwerken. Onze dochter huilde de eerste 2 maanden alleen maar de hele dag. Totdat ik haar even liet huilen bij het slapen en sindsdien hebben we een totaal ander kind. Ze is zo lief en rustig!
Ik ook niet? Je hebt laten huilen, en laten huilen.... Als hij huilt en dan bedoel ik jammeren zeuren en elkekeer een huiltje en weer stopt... Dan haal ik hem er niet meer uit en ga ik om de 5 a 10 minuten kijken.. Als hij zou krijsen dan zou ik hem er natuurlijk ook uithalen en troosten.
Jaan13 Ben eigenlijk benieuwd hoe het nu gaat met het slapen? Heb je doorgepakt? Zo ja zie je verbetering? Wel of niet laten huilen zal altijd discussies opbrengen maar jij kent je kindje het beste.
Hoihoi! Nou ik durf het er bijna niet neer te zetten, maar na die avond dat hij 40 min 'huilde' slaapt hij door!! (Afgeklopt).. Of het daar aan lag weet ik niet.. Maar wat een verademing