Mijn zoon is inmiddels 7 en ik merk dat het nu andere druk geeft op mij. Brengen en halen naar sporten/school vriendjes ect. Helpen met huiswerk en merken dat hij steeds meer zelfstandig word... Hij slaapt klokje rond of langer en voort hele gesprekken met ons dat je af en toe denkt van jeetje...voor mijn gevoel had ik je gisteren voor het eerst in mijn armen en nu wil je liever geen kus en kroel meer op het schoolplein...waar is mijn kleine vent ineens gebleven? Wij waren dus ook enorm gewent aan het rustige leven toen onze kleine meid afgelopen maart geboren werd ☺ Dag nachten doorslapen, spontaan ergens heen gaan en rustig leven. Maar wat een boel liefde en lekkere chaos nam ze mee.. En ja het is vermoeiend het gesleep en de nachten maar wat is het heerlijk om echt haar " alles" te zijn en weer opnieuw stap voor stap haar een zelfstandig mensje te leren worden. Maar zou het zeker fijn vinden als ze straks kan lopen en praten hahaha!
Ik denk dat nooit. Onze oudste is nu al zo groot. Wel mag de jongste nèt iets ouder zijn. (Lees: zindelijk en niet meer dagelijks een beker drinken omgooien.)
Nee ik denk dat nooit. Nu zit er ook nog een heel stuk tussen de peuterleeftijd en tienersq/twintigers , mijn dochters zijn nu 7 en 5 en dat zijn erg makkelijke leeftijden vind ik! Kruimels vallen inmiddels mee en hun rotzooi moeten ze zelf opruimen . Ik vind het juist een fijn gevoel dat mijn huis ook hun huis is.
Ik denk wel eens soms kom die maar praten vooral als die ziek is dan kan die zeggen waar die pijn heeft maar verder nee. Moet er niet aan denken dat hij straks met vriendinnetjes gaa thuis komem,gaat drinken en andere dingen en met mama kroelen niet stoer meer is. Dus ik geniet maar van de dikke snottebellen,vieze handjes,speelgoed rommel en een jengelende dreumes omdat die zijn zin niet krijgt of alleen wilt kroelen bij mama want nu wilt die dat nog
Oh nee hoor, dan maken ze nog meer rotzooi. En dan heb je ze het huis uit, dan komen de kleinkinderen Het gaat allemaal al zo snel
Ik heb een tiener en een dreumes, ik kan je vertellen dat een tiener 10x zo zwaar is Geloof me, de rommel die een tiener achter laat. De discussies die continue ontstaan over opruimen, grote mond. Vele malen zwaarder dan 4x pd stofzuigen en speelgoed ruimen.. Ik had echt smetvrees en heb het echt los kunnen laten! Ik ruim en poets sochtends voor het oog, en als ze op bed liggen gaat moeders los
Dit had ik kunnen schrijven . Als ik al iets moeilijk vind aan moeder te zijn geworden, vind ik dat het vrijwel totale gebrek aan tijd voor jezelf. Dat mis ik zo.... Ik fantaseer erover hahah! Ik vind het heerlijk die kleintjes om me heen waar ik enorm van kan genieten, maar ik geniet minstens net zoveel van ze zelfstandig te zien worden, 'uit te vliegen'. Ik krijg nu al een lach op mijn gezicht als ik denk aan mijn kids die straks lekker op stap gaan, heerlijk onbezorgd aan het genieten zijn met hun vrienden en heerlijk aan het genieten zijn van hun eigen leven. Daar doe ik het allemaal voor, om ze zo gelukkig en zelfstandig mogelijk de wereld in te sturen en te laten leren en genieten. En mama die dan lekker af en toe eens rustig op de bank een boek kan lezen, wetende dat haar kids het heerlijk hebben buiten de deur Dus ik begrijp die gevoelens helemaal..
Oh ja, toen ze nog een ieniminie babietje was wilde ik de tijd maar al te graag vooruit zetten. Maar dat had meer met mijn onzekerheid te maken. Nu zou ik willen dat ik terug de tijd in kon, het gaat zo hard! Al vind ik het nu wel een superleuke leeftijd!!! De hele dag door liedjes zingen en knuffelen en dan die opmerkingen die ze regelmatig maakt, lig echt helemaal in een deuk.. Ik geniet er zo van! Jammer dat het zo snel gaat allemaal.
Nee, dat denk ik nooit. Maar eeuwig klein blijven vind ik ook niks. Het eerste half jaar mocht van mij echt voorbij vliegen, nu wordt het veel leuker en ik kijk uit naar de eerste woordjes en stapjes. Maar uit huis neeeee had al moeite dat ze met 8mnd naar haar eigen kamer ging
De leeftijd van je dochter is inderdaad echt een leuke leeftijd . Maar het blijft leuk hoor, ik lig nog regelmatig in een deuk en vooral de oudste (bijna 8) maakt vaak echt leuke grapjes (met de midgetgolf tegen mij zegen terwijl het niet lukte: doe maar net of het je man is en je hem een flink pak slaag geeft! Ik heb zo gelachen!!!) En mijn jongste laatst: Is sint een jongen? Ik: ja. Zij: dan heeft hij dus ook gewoon een piemel? Ik: ja (kon mijn lach nauwelijks inhouden ) Zij: da's cool Toen moest ik echt heel hard lachen
Heel herkenbaar, hier ging ze dan met 6 maanden noodgedwongen naar haar eigen kamer van het ene op het andere moment, kon me dus niet voorbereiden en dat vond ik echt lastig. Heb het daar best moeilijk mee gehad . Nu zijn ze uit logeren en dat blijft lastig voor me maar gaat wel steeds beter. En zo verleg ik telkens mijn grenzen