Ik vind in eerste instantie dat het gewoon kan. Zeker vriendschappen die al langer bestaan, moet je gewoon voort kunnen zetten. Wel vind ik het belangrijk dat de ander in kwestie ook gewoon over de vloer komt en er geen vaagheid is. Ik heb zelf altijd veel mannelijke vrienden gehad maar ik moet toch wel een beetje concluderen dat er toch vaak een soort van verwachting of gevoel onstaat. Ik heb nu geen vriend meer van vroeger overgehouden doordat er van de andere kant toch wel iets meer ontstond dan vriendschap. Ik weet zeker dat het kan en bestaat maar ik denk ook dat het vaak niet lukt. Vaker niet dan wel zeg maar. En of uiterlijk invloed heeft, geen idee. Ik heb hele knappe, knappe en minder knappe vrienden gehad, uitkomst was niet heel verschillend. Ligt gewoon aan de persoon.
Hier had mijn vriend wel een goede vriendin waar hij vaker wat mee ging doen. Alleen vond zij het niet leuk toen hij wat met mij kreeg... toen ik hem net leerde kennen en ik op vakantie was zonder hem gingen ze samen ergens een ijs eten. Maar hierna hebben ze elkaar zo goed als niet meer gezien. Ze vond het niet meer leuk. Ook heeft hij nog een andere vriendin. Ze gaan heel af en toe nog ergens een drankje doen. Ik ken haar ook en vind dat ook prima. Geen problemen mee.
Mijn man en ik hebben gelukkig volkomen gezamelijk besloten dat wij beiden geen type mensen zijn voor hele hechte vriendschappen met de andere sekse. Zowel hij als ik hebben in het verleden vriendschappen gehad met mannen (ik) en vrouwen (hij), die niet puur platonisch bleven. We hebben beiden wel oppervlakkige vriendschappen met de andere sekse, maar geen hele hechte, intieme vriendschappen, waarin we alles delen, zoals ik deze wel met vriendinnen en hij met vrienden heb. Ik ken overigens genoeg mensen om me heen die dit wel hebben, maar bij ons past het niet zo. De enige zeer hechte mannelijk vriend die ik heb is 100% homoseksueel. Ik moet wel bekennen dat ik naarmate ik ouder wordt (ga richting 40 nu), ik makkelijker puur platonische relaties kan onderhouden met mannen dan vroeger. Wellicht zullen mn man en ik dus in de toekomst ons standpunt nog wel eens herzien. Maar op dit moment dus alleen hechte vriendschappen met de andere sekse, wanneer de vriend/vriendin homoseksueel is .
Ukkie: als ie bi is dan heeft ie gewoon helemaal pech... Nee zonder gekheid: dat is wel iets lastiger.....!
Haha. Ja nouja wat ik eig bedoel is dat je vreemdgaan toch nooit kan tegenhouden. Zolang hij eerlijk is waar hij met wie is maak ik me echt geen zorgen. Ik vertrouw hem en vind elkaar dingen verbieden echt wel een beetje raar.. Daarom snap ik t niet, dat sommige vrouwen dat hebben hier.
Bij ons is dat ook een duidelijke nee hoor. Wij zijn beiden van mening dat er geen vriendschap tussen man en vrouw bestaat, waarbij 1 ooit gevoelens had of heeft gehad naar de ander of lust of whatever. Dus NO hahaha
Vreemdgaan voorkom je er denk ik ook niet mee, maar doordat ik denk dat in een vriendschap tussen man en vrouw altijd iemand meer wil, vind ik het niet oke. En in vele gevallen die beschreven zijn, blijkt dat dus ook. Een vriendengroep met mannen en vrouwen vind ik anders dan een innige hechte vriendschap tussen twee personen. Ik vertrouw mijn man ook helemaal, maar doordat ik er niet in geloof (mijn man ook niet), kan het dus niet vinden wij. Wij hebben er overigens niets voor opgegeven hoor.
Oke,.. Ik begrijp wel wat je schrijft. Maar snap t niet in de praktijk 😂 Als hij een avond met vrienden in de kroeg zit, kan hij toch net zo makkelijk iemand oppikken? Vinden jullie dat dan eig ook niet kunnen? En stel er komt meer van bij 1 vd 2. Betekend dat toch niet dat er iets mee gebeurd? Zou mijn man, in hoe jullie t zien, die vriendschappen dan moeten beeindigen omwille van mij? Dat lijkt me veel gekker. Ik bedoel t niet rottig ofzo hoor maar k probeer te begrijpen hoe en waarom je dan vind/denkt dat t not done is. Ben ik dan zo naief??
Vreemdgaan kun je nooit tegen houden echter vergroot je wel aanzienlijk de kans dat een van de twee iemand anders leuker dan gewoon leuk gaat vinden En ik doe het dan liever voorkomen dan het zover laten komen en dan een hoop gedoe hebben.
In theorie klinkt dat logisch. Maar in de praktijk: je partner verbieden om een vriendschap te hebben of te houden enkel en alleen omdat het iemand van het andere geslacht is?
Ik snap niet waarom er steeds "verbieden" wordt gezegd. Volgens mij bindt niemand haar man vast maar als je iets niet fijn vind binnen een relatie dan hou je daar toch rekening mee. Mijn gezin weegt zwaarder dan vriendschappen, sterker nog, zij gaan boven alles. Ik verbied mijn vriend niks maar we weten van elkaar wat we wel en niet willen. En als hij dat anders zou zien, ook prima, maar niet in een relatie met mij. Ik zou echt nooit zoals ik hier lees dan onzeker thuis gaan zitten terwijl hij weg is en dingen doet waar ik me verdrietig bij voel, vind ik heel vreemd sorry. Kies dan iemand die bij je past, er lopen nog een paar miljoen andere mannen rond
Die onzekerheid komt echt uit de vrouw zelf. Als ik onzeker thuis zou zitten op het moment dat mijn man in gezelschap van een vrouw verkeert zou ik heel serieus ten rade gaan bij mijzelf. Bestaat een aanwijsbare reden voor die onzekerheid? Zo niet, heb ik voldoende zelfvertrouwen en vertrouwen in mijn partner? Je wilt niet weten wat mijn man dagelijks onder ogen krijgt op zijn werk, en toch zou ik niet weten waarom ik me daar onzeker over moet voelen. Daarnaast vind ik uitspraken als 'ik wil niet dat jij...' hetzelfde als verbieden. En vooral als daar geen duidelijk aanwijsbare reden voor bestaat..
Dit topic zie ik al dagen en al dagen weet ik niet wat te schrijven. Als moderne vrouw zou ik zeggen het moet kunnen maar als een vrouw met ( levenservaring) zeg ik het kan wel maar niet verbaast zijn als vriendschap liefde woord. Het kan dus wel en het zal ook goed gaan en toch. Het blijft denk een kwestie van vertrouwen. In een groep vrienden zo samen ja en ook dat kan mis lopen niks is zeker in deze wereld. Mijn ex was opgenomen voor zijn gokverslaving en heeft daar een vrouw ontmoet en ik ben niet jaloers aangelegd maar toch er knaagde wat aan mij. Ze bleef hem bellen en tja wat er precies is gebeurt weet ik niet maar toen ze twee jaar terug hem belden. Heb ik zijn telefoon gepakt en al zijn telefoonnummers gewist.. In elk geval had hij haar nummer niet meer er waren meer mensen bij toen ik dat deed en eigenlijk allemaal. ( je hebt gelijk) Weet verhaal is onduidelijk maar er zat nog een andere man tussen en ze beschuldigde die man van relatiebreuk of wat. Ik heb ze beiden nooit ontmoet wel wist ik dat ex contact had met hen. Maar mijn gevoel zijn. ( had ik het maar gelaten achteraf) van die vrouw zit achter hem aan( ex) Nu zijn wij echt uit elkaar en moet hij het zelf weten we zijn wel vrienden daar draai ik geen doekjes om. Echt los komen van mijn ex zal ik nooit maar ja ik heb wel twee kinderen met hem.
Ik bedoelde dat je als het met elkaar eens bent, en hetzelfde erover denkt, dan is er geen sprake van verbieden. Wij hebben elkaar ook nooit verboden sex te hebben met anderen, dat is een vanzelfsprekendheid. In andere relaties kan dit gewoon wel, nou ook prima, iedereen bepaalt z'n eigen relatie. Maar zodra de meningen zo uit elkaar lopen dat de 1 iets doet wat de ander verdrietig en onzeker thuis laat zitten, dan klopt er iets niet vind ik. Je hoort je toch fijn te voelen in je relatie? En tuurlijk kan je dan hard aan die onzekerheid gaan werken, maar waarom als er ook nog een miljoen man rondloopt die dat niet doen en wellicht dus veel beter bij je passen maar daar ben ik misschien wat makkelijk in. Sommige vrouwen blijven bij een vent hangen waarvan ik denk, voor hem 10 anderen.. (Niet zozeer dit topic maar dit hele forum )
Maar mijn man maakt mij niet onzeker... dat doe ik zelf. Ik denk niet ooh misch gaat hij nu wel vreemd, ooh misch vindt hij haar wel veel leuker. Ik ben alleen gewoon t meest op me gemak als we samen zijn. Als hij en ouderavond heeft op school vind ik dat ook stom. Maar ik ga toch ook wel met vriendinnen naar de stad oid? Ik ga goed om met een mannelijke collega van hem, das in de loop der jaren een vriend geworden van ons beide, heeft hier een tijdje ingewoond na zn scheiding. Ik was dan vaak alleen met hem thuis, we appen nu ook nog en af en toe komt hij eten of een biertje doen. Soms is hij dan eerder uit werk dan mijn man (onderwijs, verschillende roosters) Mijn man is dan echt niet bang dat we samen op de bank liggen te vozen hoor voor hij thuis is. Ik geloof er niet in dat je dingen laat voor elkaar, maar datje dingen niet doet omdat je bij elkaar bent. En ook dat je elkaar vertrouwd, omdat je getrouwd bent. Vreemdgaan of samen een drankje doen omdat je al lang bevriend bent, vind ik toch 2 heeeel verschillende dingen. Overigens heb ik een schat van een man, super zorgzaam en t zit gewoon goed tussen ons. misch als t al vaak ruzie was of gezeur dat t ook anders zou zijn. Dat je dan sneller wantrouwt of grenzen trekt?
Wat dat betreft heeft mijn man het ook prima voor elkaar, hij is verpleegkundige in de psychatrie en de enige man. En daar zitten een aantal zeer mooie vrouwen tussen.
Ik heb zelfs liever dat mijn man een keer uit lust vreemd zou gaan dan dat hij echt gevoelens voor een ander zou krijgen... Maar goed, hier ga ik niet vanuit. En sta er ook nooit bij stil. Ik ben helemaal niet jaloers aangelegd en hij gelukkig ook niet. Ik vertrouw mijn man 100%. Moet ook wel met een man die al onze hele relatie veel weg is voor werk. Eerst met de Marine en later voor een ander bedrijf.