Ik ben op advies van mijn leidinggevende eerst gaan praten met de bedrijfsarts gaan praten. Doorverwezen naar een psycholoog van de arbodienst, daar werd na een eerste serie testen al geconstateerd dat ik tegen overspannenheid aan zou zitten. Vervolgens na een serie gesprekken met de psycholoog kwam er best veel vanuit mijn jeugd boven, mijn spreekwoordelijke emmertje stroomde over. Zelf kwam ik er na zelfonderzoek achter wat het verschil is tussen overspannenheid (stress vanuit afgelopen jaar) en burnout (over periode langer dan het afgelopen jaar) Aangezien het bij mij ook veel vanuit mijn jeugd kwam... heb ik er zelf de sticker BurnOut bijgeplakt.
Wow dit had ik ook kunnen schrijven. Zit nu sinds april in de ziektewet, gelijk na 1 dag werken na mijn verlof. Ik stond op het werk en ik gewoon niks meer niet denken niet concentreren niks. Het voelde in me verlof al niet goed maar dacht als ik aan het werk ga is het weer over.....3 reorganisaties achter de rug, familie lid k..., zwanger, angst voor de bevalling, perfectionistisch, en ik moet teveel van mezelf stel hele hoge eisen aan mezelf kan moeilijk rust nemen en ontspannen al gaat dat nu wel wat beter. Had/ heb soms nog steeds angst/ paniekaanvallen. En wat voel ik me schuldig tegenover mij kinderen!!!!! Dat ik de afgelopen maanden niet de moeder kon zijn die ik zo graag wil zijn! Ze zijn nog zo klein en hebben me nodig maar vooral in het begin was ik echt een hoopje ellende ik wilde alleen maar rust trok me heel veel terug....nu gaat het al stukken beter maar het blijft hard werken! Pieker ook heel erg veel en kan dingen zo moeilijk loslaten. Maar ik.moet dingen doen die me engerie geven en nietwaar me veel energie kost.
Geef het de tijd, probeer er niet tegen te vechten accepteer het.....hoe moeilijk het ook is.....het komt echt goed! Ik ben ook uit een heel diep dal aan het klimmen er zit.een stijgende lijn in met af en toe een terugslag...Kop op!
Ik herken dat schuldgevoel! Ik heb ook te veel doorgemodderd, ik had al in een veel eerder stadium hulp moeten vragen aan bijv familie. Maar nee dat kon ik niet, dat was in mijn ogen falen. Als ik mijzelf op die momenten wat adempauze had gegeven dan had t niet zo ver gekomen. We hebben het bij mij maar de naam burn out gegeven maar het was eigenlijk van alles en nog wat. Beetje burn out, rotbevalling, beetje pmds. Verschrikkelijk. Maar wel lekker alles zelf willen doen, als m'n vriend thuis kwam uit t werk was alles gedaan, eten stond klaar, etc. Ik deed alle nachtvoedingen omdat ik vond dat mn vriend lekker moest slapen want hij moest immers werken. Belachelijk dat ik zo gedacht heb. Ik mij nu soms nog schuldig voelen dat ik zo lang gedacht heb dat ik het zelf wel kon oplossen, dat vind ik nog t ergste. Ik hoop dat jij je snel ook weer beter voelt, als je wilt pb'en mag dat altijd!
Ik zit sinds vandaag ook in de ziektewet. Ik ben overspannen, gelukkig nog geen burn-out. Helaas is voorkomen niet gelukt. Hoe zorg ik ervoor dat mijn kinderen geen last hebben van mijn ziekte (overspannenheid)? Mijn partner begrijpt mij niet. Hij begrijpt niet waardoor het komt. Morgen wil hij bespreken hoe het verder moet. Hij wil weten hoe hij mij kan helpen.
Hier beginnende overspannenheid. De klachten waren: - extreem moe - gejaagd gevoel - hoge adem en paniekgevoelens - haaruitval - hoofdpijn - gewichtsverlies Uiteindelijk werd dat trillen, paniek aanval flauw vallen op kantoor. Ik ben toen 2 weken thuis geweest en toen wilde ik zelf graag terug. Werkgever dacht mee met wat ik wilde en dat werd een coach om mee te praten, aantal werkzaamheden tijdelijk weg en een cursus. Toen 2 weken halve dagen gewerkt en daarna dagen tot 16 uur. Ik heb vooral daarna nog veel gepraat met mm manager en de coach. Ik ben echt goed opgevangen en weet door die gebeurtenis en hoe dat is opgepakt nu mijn grenzen heel goed.
Niet zo gek dat je partner je niet begrijpt. De mijne snapte er ook niks van. Hij legt dan ook niet zon druk op zichzelf zoals ik dat kan. Praten praten praten en hulp accepteren was de oplossing hier. En voor mijzelf ook echt vooruit en verder kijken em denken. Al was dat toen erg moeilijk maar babystapjes zijn ook stapjes!
Zo ook bij mij. Alleen bij mij duidelijk overspannen omdat ik op dat moment te hoge druk had: huis gekocht, promotie, afstuderen naast m'n fulltime job, twijfel relatie, druk op m'n werk.. En daarbij alles tiptop willen doen en doorgaan doorgaan doorgaan (overdag werken, snschts studie) geen rust meer dus constant op het uiterste niveau functioneren. Dat ging mis. Nu weet ik dankzij m'n gesprekken toen hoe ik het kan voorkomen. Soms voel ik het pieken (bijv toen ik net moeder werd) en dan moet ik echt even eraan trekken om het tij weer te keren..
Wat zijn je klachten dan Manque? Ik euh "ken iemand" ☺️ die erg duizelig werd door hyperventilatie .. Niet goed uitademen door stress. Uiteindelijk heeft die persoon baat gehad bij ademhalingstherapie bij een fysiotherapeut. Maar het was een zoektocht naar de goede hulpverlener die kon helpen! Erg vervelend! Daarnaast ook begeleiding door eerstelijnspsycholoog, maar de fysio was toch echt degene die de oplossing had voor het probleem.
Ik pik even het lijstje van Devilschase, want ik heb ook een burn-out gehad. Deze dingen herken ik: Dingen vergeten Slecht slapen Agressie Huilen om van alles Dood en doodmoe Niets meer willen doen Vreselijke hoofdpijn Huilend van het werk wegrijden en er huilend heengaan Concentratiestoornissen Zelfvertrouwen weg Niet meer kunnen nadenken Verder had ik: Mijn computer niet meer kunnen verdragen. Deze heeft maanden onderin een la gelegen. Pas na 2 maanden ging ik weer wat internetten op mijn telefoon. Niet meer de snelweg op durven, alleen nog maar op rustige wegen durven autorijden. In de auto regelmatig denken 'als ik nou heel hard tegen een boom rij, dan is het rustig'.