Ok .niet heul belangrijk, maar wel iets dat mij irriteert. Ik kan heel goed alleen zijn, eigenlijk heb ik dat gewoon nodig. Vooral vandaag na een drukke eerste kerstdag; even alleen zijn, geen man en geen kinderen, juist me We gaan vandaag naar mijn schoonouders. Mijn man gaat om 14.15 uur alvast heen, ik later zodat ik mijn rust kan pakken (met rust bedoel ik niet op bed liggen, gewoon stilte, me- time) Is hij vanaf 13.45 uur zo druk met onbenullige vragen stellen; zit mijn haar goed, beter dan gisteren? Moet ik mijn bril op? Door welke deur ga ik straks? Heb ik alles? Wanneer kom jij?enz. Hij vreet mijn energie op:x Dit heb ik al zoooooo:x vaak aangegeven, maar het lijkt niet te beklijven dat ik rust nodig heb om normaal te kunnen functioneren. Wat kan ik doen? Een bord voor mijn kop plakken? Geeltjes op de koelkast plakken? Hem een stomp geven (subtiele hints ontvangt hij niet)
Ehm hij gaat toch al eerder weg dan jij? Dat doet hij om jou je rust te geven help jij m even dat halfuurtje door te antwoorden op zijn vragen 😉😅
Accepteren Ik heb boek gelezen over de verschillen tussen mannen em vrouwen en ben tot heel veel inzicht gekomen Accepteer elkaars verschillen scheelt al hele hoop
Tja het klinkt mij eerder als een probleem van jou dan van je man. Ik zou net als hem reageren, en jou ook niet begrijpen. Het half uur voordat wij naar een afspraak/kerstdiner moeten zijn we ook allebei zo druk met vragen. Hebben we alles, moet ik een vestje aan, wie kleedt dochter aan etc. Ik zou not amused zijn als mijn man me het dan alleen op liet knappen en geen vragen van me zou beantwoorden. Je hebt al mazzel dat ze straks even alleen bent. En anders moet je een uur buiten gaan wandelen ipv thuisblijven, dan kan hij ook niks vragen
Vervelend zeg Ik heb dat ook echt nodig...dat alleen zijn...gelukkig snapt mijn man dat wel. Kinderen alleen niet altijd. Ik los dat op door lekker mezelf af te sluiten door muziek op mijn oren te doen... Dat zeg ik dan ook...ik ga nu muziek luisteren en ik wil even met rust gelaten worden. Klaar...heel duidelijk.
Hoeveel tijd voor jezelf wil je hebben? Misschien dat duidelijk met hem communiceren. Hij vraagt in het halfuur voordat hij weg gaat gewoon jou advies. Mijn inziens niets geks. maar als die prikkels echt te veel zijn voor je, dan kan je ook even lekker het bos in gaan, of ergens een bakkie koffie gaan drinken alleen in een restaurantje of iets dergelijks.
Ik herken het heel goed. Ik heb ook regelmatig rust en ruimte nodig, anders functioneer ik niet goed. (Er gaat iets mis met prikkelverwerking bij mij). Maar soms móet je gewoon wel. Dat is dan even klote, maar je leeft nu eenmaal samen met andere mensen die hun eigen dingen hebben en daar zul je ook rekening mee moeten houden. Dus. Ff volhouden, op je tanden bijten en vriendelijk lachen en antwoord geven en als ze eenmaal weg zijn bijkomen. In mijn geval houden ze er al veel rekening mee, dus op de momenten dat ze MIJ nodig hebben (en helaas valt dit vaak samen met mijn zwakke momenten ) heb ik gewoon even pech.
Dit dus. Hij komt je toch al tegemoet door zelf eerder weg te gaan? Lief toch juist?! Dan lijkt het mij een kleine moeite om die paar vragen te beantwoorden. Dat zoiets dan energie vreet, lijkt mij niet helemaal gezond! En ik zou dat dan ook echt eens bij jezelf zoeken.
O wat herkenbaar! Ik voel me dan ook helemaal leeglopen. Maar inmiddels heb ik wel ontdekt dat proberen mijn man te veranderen heel veel energie kost en niets oplevert. Hem begrijpen en/of accepteren dat het nu eenmaal zo werkt kost me alleen de energie die hij op zo'n moment van me vraagt. Dus mijn advies is: Even de kiezen op elkaar en volhouden tot het achter de rug is. En daarna lekker bijkomen. Je treft het trouwens hoor! Hij accepteert ook dat jij even alleen moet zijn. Misschien begrijpt hij daar helemaal niets van, maar hij zorgt daarmee wel voor je. Zo'n topper heb ik ook
Mooi geschreven, ik sta er eigelijk wel helemaal achter .maar waarom heb jij en dus ik pech? De vragen die mijn man stelt zijn niet belangrijk .Bril op of niet Welke deur? wanneer ik kom (had ik trouwens gezegd) Ik vind dat hij rekening met mij kan houden. Ik maak de kinderen klaar, de cadeautjes klaar, in principe alles. Hij hoeft alleen zichzelf "klaar" te krijgen en de kinderen mee te nemen .Ik hoef zijn hand toch niet vast te houden
Even helpen dan ben je sneller klaar en pak jij je rust. En ik maakte twee uur geleden ook een ronde dansje. Zo wel mijn oudste als jongste zijn een nacht met hun vader mee!!!! Verveel mij te pletter zit lekker hier. Hoef alleen vandaag voor mij zelf te zorgen( o ja ook de kat) en kan eigenlijk mijn lol niet op van af 5 maanden gelden is het mijn eerste ( even niet mama dag) Klink ik nu blij haha ja erge he. Het huis is even van mij! Ik eet dadelijk wat ik wil. !
Ik denk dat je daar een denkfoutje maakt. Voor jou zijn het kleine, onbelangrijke dingen. Maar voor hem zijn die dingen dus wél belangrijk. En zoals jij van hem verwacht dat hij rekening houdt met jouw dingen vind ik het wel zo eerlijk als jij hetzelfde voor hem doet op de momenten dat hij dat nodig heeft. Het geven en nemen principe, zeg maar.
Ik vind het al heel wat dat je man je zo tegemoet komt en jullie apart naar schoonouders gaan ik zou zeggen, kom hem op dit gebied tegemoet in zijn behoefte, ook al zijn het voor jou nutteloze vragen.
Eigenlijk gaat de hele communicatie mis.. Kijkk maar naar je topic titel. Je kan het ook omdraaien. Waarom begrijp ik mijn man niet? Waarom kun jij niet begrijpen dat dit voor je man wèl belangrijke onderwerpen/vragen zijn? Ik vind het ook lief dat hij je deze tijd geeft om wat later te komen!
Draai het eens om. Waarom begrijp ik mijn man niet? Help hem even dat halfuurtje en daarna kan jij lekker alleen zijn. Ik snap het punt niet helemaal