Ik kwam terug van mn werk en vriend zei me dat ze lekker waren gaan wandelen. Zoon had nog zijn pyjama aan
Die van mij pakt weleens een pyjama shirt uit de kast en trekt dat aan bij zoon. Als ik er dan wat van zeg is zijn antwoord ook standaard ach niemand die het ziet want die truien lijken allemaal op elkaar
Oh mannen en kleding inderdaad, ze willen het niet goed doen. Althans, die twee van mij. De vader van mijn dochter (alleenstaande man, moet ik er even bij zeggen en doet heus heel erg zijn best) weet na ruim 2 jaar eindelijk hoe hij haar moet aankleden, want inderdaad ook vaak genoeg gehad dat ik haar met een roze spijkerbroek en een groen jurkje of zo terug kreeg. Ik geef gewoon makkelijk te combineren kleding mee, effen panty's en jurkjes, valt niet veel aan te verknallen. Dat was de truc. Nadat hij een keer met haar op een bruiloft was geweest en ze in een pyjama terugkwam kreeg ik te horen: "ja die pyjama's zijn heel mooi, ik zie het verschil niet hoor." Op de foto's viel het mee, zijn moeder (haar oma) appte dat ze toch even snel naar huis was gereden voor wat betere kleertjes Kan er niet bij dat hij het niet zag Of inderdaad haar haren in een vreemd kapseltje, ja, ze zat niet stil. Altijd net op de dagen dat ze op de foto moet of zo. Mijn man daar en tegen maakt een echt prinsesje van haar op momenten dat ik denk, doe dat kind een joggingsbroekje aan. Gaan ze naar de kinderboerderij met allemaal klim en klautertoestellen en het net geregend heeft. Prachtig jurkje aan, mooie schoenen. "Want dat lijkt zo leuk." Kind helemaal vies en nat, maar inderdaad, kind was prachtig gekleed
Tsja inderdaad... Mannen en kleding. En dan vooral combinaties. Ik vrees voor de kledingcombinaties van onze aanstaande dochter 🙈 Laatst zijn wij om een nieuwe garderobe gegaan voor mijn man (oke, aanstaande) en hij loopt er 1000x beter bij. Hij mooi, ik blij. Daarintegen kon hij er niet bij dat ik nog nooit een gat had geboord, dus dat heeft hij mij geleerd. Zo leren we toch wat van elkaar
Hier heb ik dus helemaal geen last van. Mijn man andersom wel denk ik Ik ben de sloddervos, vergeet consequent boodschappen die mijn man dan (zonder te zuchten!) gaat halen, hij kan de kinderen prima in bad doen, aankleden, het huis opruimen en poetsen doet hij beter dan ik. Ik mag dan wel thuis zijn bij de kinderen en hij werkt, maar hij kan echt alles net zo goed of zelfs beter dan ik. Het enige dat hij niet kan (of wil) is koken en de wasmachine snapt hij zogenaamd ook niet. Maar als ik morgen ergens dood in een greppel zou liggen, zouden ze het best kunnen rooien zonder mij. He jakkes, ik zal hem een en ander af moeten leren om mij beter te laten voelen over mijzelf en kan ik hier lekker meeklagen Of toch maar gewoon fijn in mijn handjes knijpen met mijn man oh en hij is ook nog eens lekker om te zien en te doen, wiehoei!
Oja, ik vergeet nooit dat toen ik bijna 4 jaar geleden als au pair werkte de vader 's ochtends zijn dochtertje had aangekleed toen zijn vrouw al weg was. Daarna ging hij ook werken. Dat meisje had zoiets vreemds aan dat ik haar maar even heb omgekleed voordat we de deur uit gingen. Vraagt hij 's avonds: "Huh, waarom heb je haar iets anders aangetrokken?" Tja, ik ga zo niet met dat kind over straat
Met het starten van dit topic doelde ik vooral op verschillen idd. En dan vooral die verschillen die grappige situaties opleveren. Als je het zo interpreteert komt het mss anders op je over?
Als mij morgen iets overkomt, lukt het mijn man echt wel om alles draaiende te houden. MAAR dat gaat dan wel heel anders dan hoe het nu gaat. Beter of niet dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat de jongens er beel anders bij zouden lopen. En hij zal toch een manier moeten vinden om te koken, een telefoon op te nemen en tegelijkertijd de kinderen in de gaten te houden!! Nu doet hij het liefst 1 ding tegelijk. Als hij met de jongens een spelletje speelt roept hij mij rustig van zolder omdat de telefoon gaat 😳.
Ja wat moet ik zeggen mijn man doet veel in huis, maar sommigen dingen voornamelijk wat de kinderen betreft ben ik degene die het moet opknappen. Als ik thuis kom van het werk is het vaak een bende, hij zal niet even wat speelgoed opruimen want het ligt er zo weer. (is ook wel zo, maar ik zorg wel dat het iets op geruimder is als hij thuis komt.) Of ik kom thuis na een dag werken of dat ik even weg moest en de kinderen beginnen te knetteren krijg ik de opmerking dat het aan mij ligt, maar gelukkig was het laatst ook andersom en dat vertel ik hem dan later ook. Het is wel zo dat als de kinderen 's nachts komen ik het kan opknappen, de jongste komt soms 's nachts bij ons in bed en dan gaat hij naar de kamer van de jongste en ik ben dan dus degene die vroeg wakker is en ze kan wassen en aankleden. Ik baal er van dat ik ze altijd alleen kan wassen, zalven, aankleden en het haar doen, daarna kan ik mij pas aankleden omdat ik van het zalven vetplekken op de kleding krijg kleed ik mij als laatst aan. Hij maakt zich 's morgens snel uit de voeten om naar beneden te gaan en hun brood te smeren. Ik vind het fijner om samen gelijk aan tafel te gaan.
Hier ook! Mijn man kan alleen wel koken (niet zo goed als ik maar hij kan redelijk wat dingen, alleen als het moet hoor haha) en het haar van m'n dochters kan hij zelfs béter dan ik! Ik besef nu wel weer hoe blij ik hiermee moet zijn...
Jaren geleden zou manlief zoon wel even een fruithapje geven terwijl ik weg was. Heeft hij per ongeluk een half potje jam aan zoonlief gegeven ipv het aangebroken potje olvarit dat in de koelkast stond ...... "Hij vond het heerlijk hoor!" tja.. je meent het
ik had oppas geregeld omdat ik het echt nodig vond om even 2,5 uur het hele huis te doen. Zegt m'n man: ik had toch ook kunnen oppassen... Als ik 15 boven blijf voor het bed opmaken en wat wasgoed etc krijg ik al te horen; Wat ben je nou aan het doen? Maar nee, nu kon hij best 2,5 uur opletten, jaja.
voor een meisje in de winter koop je veel jurkjes met lange mouwen en dan zeg je: kies een maillot uit met de kleur die in de jurk zit. Altijd goed. En dan hopen dat je dochter de juiste kleur schoenen kiest haha
Ach ja, waar zal ik eens beginnen... De jongens hadden vorig seizoen dezelfde winterjas, maar dan met 2 maten verschil. Manlief deed ze gerust elkaars jas aan. En niet door hebben, dat de een er bijna in verzoop en dat de ander ineens een driekwartsmouw had. Sjaals raakt ie ook altijd kwijt. Die blijven altijd liggen op KDV, BSO, school of een vriendje. Hij heeft het al een paar keer gepresteerd om de oudste geen boterhammen en drinken mee te geven naar school. Gelukkig wordt er dan bij het overbleven gedeeld... maar zo stom! En niet één keer, hè? Ik kan kleren neerleggen wat ik wil, en het dan ook zeggen... Meneer presteert het wekelijks om dan toch iets anders aan te trekken. Zelfs kleren met vlekken, die ik de avond van tevoren IN de wasmand heb gegooid. Oja, deze is ook mooi... De jongste gaat de laatste tijd moeilijk slapen, dus we wisselen af... een van ons moet dan boven bij hem blijven zitten tot hij slaapt. Was een paar keer zijn beurt en ik dacht al: Wat duurt het toch lang? Zit de jongste op mijn mans telefoon YouTube te kijken... Nee, zo gaat ie echt niet slapen, hoor! Of één keer, zat mijn zoon met de lego te spelen. En mijn man? Die lag op ons bed te slapen. Of met de jongste in pyjama de oudste naar school brengen en dan nog boodschappen gaan doen.