Ik heb op allerlei verschillende sporten gezeten toen ik jong was, ook al me zwemdiplomas behaald. Mijn man is een hele fanatieke sporter en doet elke dag of hardlopen of hij gaat naar fitness, en wisselt af tussen vechtsporten en voetbal. In de zomer doet hij bijvoorbeeld voetballen en in de winter vechtsporten. Sinds mijn puberteit ga ik niet meer naar een bepaalde sport, niet omdat het door de kleding niet kan maar omdat ik er gewoon geen zin ik heb haha. Voor de zwangerschap deed ik thuis wel vaak "sporten" setjes om mijn benen en buik te trainen soms zelfs samen met mijn man dan ging hij af en toe niet naar de sportschool maar deden we samen thuis een uurtje sporten. Dan maakt het natuurlijk niet uit wat je draagt. Ik ging ook met mijn man mee wanneer hij ging hardlopen dan doe ik naast hem fietsen (hierbij droeg ik een wijde joggingsbroek en vaak een vest van mijn man erover heen omdat die wat langer zijn en over mijn heupen komen, en natuurlijk een hoofddoek zoals ik die altijd draag), het is niet echt een sport maar ik probeer wel fit te blijven dat vind ik wel een fijn idee. Vooral ook omdat mijn man zo fanatiek is, dan vind ik het fijn dat ik ook fit blijf. Na de zwangerschap wil ik het ook weer oppakken om met hem mee te gaan wanneer hij gaat hardlopen, en natuurlijk thuis werken aan mijn (buikje) lichaam. We weten natuurlijk niet hoe het gaat lopen maar mijn man en ik zitten nu al te poppelen om onze zoontje op voetbal in te schrijven en op een vechtsport, hij mag natuurlijk zelf kiezen maar we vinden het beiden een leuk idee. Ook als we een dochter zouden krijgen zou ze op een sport mogen, wanneer ze nog klein is zou ik haar ook graag op turnen zien (heb ik zelf ook gedaan) maar misschien wordt ze wel een tomboy en wilt ze ook voetballen (ook gedaan), dat mag ze dan natuurlijk ook.
Islah, mijn burkini valt zo wijd dat mijn benen absoluut niet zichtbaar zijn, en de vorm van mijn benen ook niet. Het bovenstukje valt tot op mijn knie en ik het is verder een totaal vormloos geheel. Ik heb er expres een genomen die bekend staat om het niet gaan plakken aan het lichaam dus ook daarmee niets te zien . Op je vraag; ja ik heb zeker heel veel vriendinnen die het contact hebben laten verwateren na mijn bekering. Volgens veel ben je dan ineens een compleet ander persoon terwijl ik echt weinig veranderd ben op het praktiserende gedeelte na (bidden vasten etc.). Ik ging al niet echt uit, ik dronk al geen alcohol, dus tja.. Hoeveel veranderd ben je dan vraag ik me af. Maar goed als zoiets voor hun een reden voor verwatering van vriendschap is, is dat een reden voor mij om daar absoluut niet van wakker te liggen . Bij jou ook veel die het contact ineens lieten verwateren?
Mijn vriend is streng gereformeerd opgevoed, op een heel foute manier. Zijn opa (was ouderling) en moeder dreigden altijd met de hel en de duivel en owee als je zus of zo deed, dan zou God je op gruwelijke wijze straffen. Televisie: van de duivel. Broek voor een vrouw: schande! Hierdoor is niet alleen hun familie uiteengevallen en heeft mijn vriend geen contact meer met zijn moeder, maar mijn vriend heeft er een afkeer aan over gehouden aan iedere vorm van welke religie dan ook. Zijn opa was overigens wel behoorlijk doorgeslagen erin, hij was psychisch ook heel kwetsbaar. Ikzelf ben katholiek opgevoed, juist met de gedachte dat God goedheid en vrede bracht, en dat ieder juist datgene uit het geloof moest koesteren wat voor hem of haar iets aan het leven toevoegde. Dat het richtlijnen zijn, geen strakke geboden of verboden. Ik hecht nog steeds veel waarde aan het katholieke geloof en ik beschouw mezelf als gelovig, maar ik heb er begrip voor dat mijn vriend bv verboden heeft om onze zoon te dopen, en onze zoon mag ook niet bij de kerk worden ingeschreven van hem. Behalve als hij oud genoeg is om zelf ervoor te kiezen. Het doet mij wel verdriet dat hij zulke slechte ervaringen heeft met het geloof, dat het hem zo opgedrongen is. Mijn moeder heeft sinds vijftien jaar een Marokkaanse vriend, hij is moslim. Hij en mijn moeder hebben allebei bv zowel de Koran als de Bijbel gelezen. Mijn moeder eet geen varkensvlees meer sinds ze samenwonen, en hij gaat trouw met haar mee naar de nachtmis met Kerstavond. Hun vrienden zijn ook echt 50/50 moslim en niet-moslim. Mijn stiefvader discussiert ook graag over het geloof. Maar niet op de manier zoals de opa van mijn vriend, meer uit nieuwsgierigheid.
Ik heb een vraagje voor de Nederlandse Katholieke dames: is bij jullie een trouw voor de kerk nog een eucharistieviering (met Heilige Communie of Hostie) of gewoon een gebedsdienst (zonder hostie). Mijn man en ik zijn namelijk vorig jaar getrouwd en dat werd normaal een gebedsdienst hoorden we tijdens de 'cursus', ik was helemaal verbouwereerd.. Ik wilde net voor de kerk trouwen niet voor de show maar echt voor God, en vond dus de Heilige Communie heel erg belangrijk. Dit ook zo uitgelegd, ik moest het overleggen met de Priester. Dit hebben we dan ook gedaan en omdat ik goed kon uitleggen waarom het voor mij belangrijk was (ik ben echt gelovig, dat wilde ze gewoon horen - mijn man ook maar minder dan ik merkten we toen) hebben we toch een eucharistieviering gehad. In Vlaanderen zijn een begrafenis en trouw in de kerk dus standaard zonder Heilige Communie de dag van vandaag... Ik haal net heel erg veel moed bij tegenslagen uit mijn geloof, en dan is dat niet zozeer door naar de kerk te gaan (ik ga eigenlijk zelden, dus voor de buitenwereld lijk ik niet gelovig); maar gewoon het geloof dat er iemand is die voor me zorgt en me enkel tegenslagen geeft die ik ook echt aankan, ook al lijkt dat vaak niet zo... Ik kan het moeilijk uitleggen...
Wat ik weet word bij mijn oude parochie nog wel de hostie gegeven maar wijn mag helaas niet meer Er is toen ooit geklaagd door iemand dat er een druppeltje wijn van de hostie op de grond viel en dus het bloed van Christus op een oneervolle manier werd bedoezelt. De bisschop heeft een brief gekregen daarover en nu mag alleen de pastoor en de lectors van de viering de wijn tot zich nemen. Dat vond ik wel heel absurd het was niet dat het expres gebeurde! Wel weet ik dat bij een echt kerkelijk huwelijk (dus geen inzegening) er wel gewoon de hostie en de wijn tot zich worden genomen door het bruidspaar(althans een paar jaar terug nog wel!)
Als ik de reacties lees denk ik dat het vetgedrukte het goed uitlegt. Ik bewonder de vrouwen die nog kunnen geloven. Soms wou ik dat ik het nog kon..
Bedankt voor je antwoord.. Ik heb nooit God de schuld gegeven. Bij mij was het dat als er een God zou bestaan, dan zou dit nooit mogen gebeuren.. De eerste periode heb ik ook gefocust op het geloven, maar er bleven zoveel dingen gebeuren. Er zei iemand anders dat zonder haar geloof er geen hoop meer zou zijn. Ik snap dit wel, maar ik heb bijvoorbeeld wel nog steeds hoop. Ik geloof in mezelf. Dat ik zal moeten vechten om recht te blijven en haal hoop uit de kleine goede dingen.
Maar dat is het vaak/meestal. De slechte, verdrietige, moeilijke dingen die gebeuren worden aan God verweten, of je het nou hem de schuld geven noemt of zegt als er een God bestaat zou dit niet gebeuren is indirect in mijn ogen hetzelfde. Maar alle goede dingen daar wordt dan niet van gedacht wat fijn dat God daarvoor zorgt. En in mijn ogen zijn er altijd nog meer goede dingen dan slechte alleen wij vergroten de slechte en vergeten bijna de goede. Maar dat je sochtends weer wakker wordt, het weer dag wordt, jij moed blijft houden en in jezelf kan geloven, je nog steeds hoop hebt ook al is het nog zo donker, dat komt dan ineens niet van God? Er is een verhaal over...even in t heel kort: Een man vroeg aan God, God als u bestaat geef me dan een teken. De man ging zitten en wachtte op een teken van God. Er kwam een vlinder op zijn arm zitten en de man die sloeg de vlinder weg, stond op en zei ziet u wel dat u niet bestaat u kunt me niet eens een teken geven. Wij verwachten het in/van grote dingen, wonderen, dingen die we bijna niet kunnen geloven, maar slaan de vlinder van onze arm af.
Voor zover ik weet is het niet standaard om geen hostie meer uit te delen in Vlaanderen. Ik weet wel van een aantal parochies dat er keuzes zijn in 'vieringen'. Ik weet wel dat de 'mis' in een kapel van het rouwcentrum of crematorium makkelijker de hostie overslaat. Vooral omdat daar vooral de diensten zonder gelovig karakter plaatsvinden. Er is nog wel plaats voor een woord van geloof, maar het is geen echte kerkdienst. En ook niet altijd geleid door een priester of diaken.
Hierop kun je eindeloos gaan discuseren. Ik ben niet boos en verwijt niemand iets, behalve de mensen die mij het verdriet hebben aangedaan. Ik zal ook niet zeggen dat er geen god bestaat, ik zeg alleen dat ik niet in een god geloof. Voor mij is dat niet hetzelfde. Als ik namelijk zou zeggen dat er geen god bestaat zou ik alle gelovige mensen te kort doen en dat wil ik niet. Ik vind dat ondanks dat ik niet in een god geloof ik wel respect hoor te hebben voor de medemens die er wel in geloofd. En of iemand dan katholiek, protestants of moslim is, dat doet er niet toe (op dat punt). Een geloof is, denk ik, vaak ook een gevoel. Een persoon voelt zich er goed bij om in de god te geloven waar hij of zij in geloofd. Ik verwacht geen wonderen, ik denk dat ik grotendeels zelf verantwoordelijk ben voor mijn geluk. En dat sommige dingen gewoon gebeuren door samenloop van omstandigheden. En zo zou ik eindeloos kunnen aanhalen waarom ik niet geloof en alle mensen die wel geloven waarom zij wel geloven. In mijn ogen is dat niet belangrijk, in mijn ogen is respect naar elkaar en dus ook naar het geloof van een ander juist heel belangrijk.
Ii bedoel t niet zoals t nu overkwam. Natuurlijk hebben de uiterlijke kenmerken ook nadelen (denk aan discriminatie). Maar ergens zie ik dus in mijn directe omgeving wel een soort begrip voor moslimas met hoofddoek. Dat heeft natuurlijk ook alles te maken met je directe omgeving en eigenlijk zijn t ook aannames..want niey iedereen met een hoofddoek etc etc.. Maar goed. Ik bedoele het niet jaloers, zeker niet. En ook niet verkeerd. @loesje86. Zo bedoelde ik t dus ook niet
Zo kwam het ook absoluut niet over hoor! Wilde het alleen wat meer nuanceren. Zoals ik eerder in dit topic al heb gezegd. Vaak zijn het aannames. Ik ken bv. veel moslims die denken dat de christenen niet worden gediscrimineerd/tegengewerkt in dit land. Maar als ik dan dingen hoor van Eliza (en bepaalde topics lees) schrik ik er gewoon van. En andersom is het net zo dat er christenen zijn die denken dat moslims nooit worden benadeeld/gediscrimineerd.
Ik zat al helemaal te bedenken hoe ik het wilde opschrijven, maar jij verwoordt het helemaal goed! Ik heb echt veel respect voor als je kunt geloven. Lijkt me soms ook veel rust geven. Zelf vind ik zoveel dingen niet meer van deze tijd, dat vind ik nog het meest jammer aan 'het geloof'. Welk geloof dan ook. Waardoor het echt een ver van mijn bed show is. Wat ik me soms wel afvraag is hoe bekeren 'werkt'. Het lijkt me zo raar dat je eerst niet gelooft in een God, en daarna wel. Ik vind het bewonderenswaardig dat je dan alle shit die je over je heen krijgt, op de koop toe neemt, en toch bij je standpunt blijft. Helaas ziet de wereld er niet uit zoals dit topic. Dan zouden er een stuk minder oorlogen zijn. Ik heb nooit begrepen waarom sommige mensen niet iedereen in hun waarde laten, ongeacht geloof, ras ed. En ik vind het bizar dat die mensen dat dan rechtvaardigen met het geloof.
Ok, van de ins en outs van burkini's heb ik niet echt verstand haha. Hier ook veel contacten verloren. Zegt meer over hen dan mij dus ben er ook niet echt verdrietig om geweest. Ik las laatst een artikel over een Belgische studente die als "proef" een maand hoofddoek is gaan dragen (ze is geen moslima, maar het was dus een experiment, om te kijken hoe de omgeving zou reageren). Ze is nu wel wat vrienden armer... Is toch best erg he.
Inderdaad. Een link naar het artikel trouwens. Sociaal experiment: Silke (21) is 10 dagen moslima | metronieuws.nl
Ik vind het echt bizar. En dan heeft ze het experiment nog ingekort ook. Pff, zulke vrienden ben je liever kwijt dan. Echt erg dat jij, en meer moslims dit dus elke dag hebben. Zo asociaal van mensen. Kan me daar echt kwaad om maken. Ik hoop mijn dochter toch op te voeden tot een respectvoller iemand. Nu wonen wij in een erg klein dorp, en ik vind het wat dat betreft jammer dat we alleen blanke mensen zien. Ik was helemaal blij dat er tegenwoordig een donker meisje op het kdv is. Dat ze ziet dat niet iedereen hetzelfde eruit ziet.
Iemand vroeg wat over sporten, volgens mij kan er vrij veel prima in een (gedeeltelijk) aangepast tenue. Ik kwam met enige regelmaat moslima's tegen bij volleybalwedstrijden, zij speelde dan met een losse, lange broek ipv short en droegen een shirt met lange mouwen onder het wedstrijdshirt. En een hoofddoek blijft wonderlijk goed zitten, althans, ik heb nog nooit een van deze dames ook maar een speldje zien verliezen