Veel stress Het was nodig om het van me af te schrijven, wellicht doet me dat wat. Ik ben 19 jaar en ik ben 5 weken zwanger. Mijn vriend kiezen er voor om voor het kindje te gaan. Ik zelf ben volkomen tegen abortus en ik kan er niet eens over na denken. Ook zeer zeker niet over adoptie. In sommige gevallen begrijp ik dat een kind hebben heel lastig is, maar in mijn situatie is mijn leven toch aardig stabiel. Ik heb een goede relatie, we hebben samen een auto, we werken beide en het geld is er. Echter hebben we nog geen woonruimte maar we zijn hard op zoek. Mijn moeder bood aan om nog thuis te wonen zodat ik alle tijd en rust heb en ons aankomend kind kan opvoeden en om door te sparen voor een huis. Ik weet nu 4 dagen dat ik zwanger ben, en in deze 4 dagen maken mensen om mij heen beslissingen voor mij en mijn vriend. Tevens vind ik het moeilijkste nog dat mijn vriend zijn ouders het niet accepteren. We moesten maar rond de tafel om een gesprek aan te gaan om oplossingen te bedenken. Toen we er eenmaal waren, gaven ze aan dat ik adoptie en of abortus moest laten doen. Ik begrijp dat ze geschrokken zijn, maar wij hebben hier zelf echter ook niet voor gekozen. Maar wij kiezen er wel voor om er voor het kindje te behouden. Ze doen net of we een moord gepleegd hebben. Ze zijn er niet blij mee, en in hun zoon zijn ze teleurgesteld, zoals ze ook duidelijk kenbaar maken. Niks geen leuke teksten op Facebook en zeer zeker geen felicitatie. Ik ben stiekem bést blij met ons wondertje, omdat het iets van ons samen is en ik hier wel voor ga. Het is eenmaal zo en ik kan niets meer terug draaien. Vinden jullie deze reactie normaal? Familie van mijn vriend is met name met spoed opzoek naar woonruimte, nu moet ik eerlijk zeggen dat ik over beide oplossingen twijfel. Ik snap dat ze proberen mee te denken maar ik ben pas 5 weken zwanger en er wordt nu al van alles beslist voor me. Mijn moeder bestelt al zo veel wat betreft het baby spul, en ben zelf zo iemand die dat zelf wil doen. Ik waardeer mijn moeders hulp maar wil ook mijn vriend niet teleurstellen. Mijn moeder zegt dat ik thuis moet blijven wonen en nog door moet sparen zodat we goed op ons eigen kunnen. En de familie en mijn vriend zegt dat we op ons eigen moeten gaan. Ik denk hier echt al zo lang over na, en slaap hier nachten niet van omdat ik in een 2 strijd zit. Terwijl ik hoor te genieten op dit moment. Het is voor mij nog een besef dat ik zwanger ben, laat staan dat ik na denk over mijn toekomstplannen. Wat vinden jullie?
Hoi! ten eerste toch voorzichtig: gefeliciteerd. jullie moeten doen waar jullie een goed gevoel bij hebben. lief dat iedereen zo bezorgd is. Denk wel een normale reactie. Snap goed dat je denkt van: wow even rustig allemaal. Misschien kunnen jullie, jij en vriend, beslissen wat JULLIE willen en dan gaan nadenken hoe JULLIE dat gaan doen. En dan kan de rest van de familie daar aan wennen en jullie helpen met bijvoorbeeld woonruimte. heel veel succes en ik hoop dat jullie er uit komen. vind het heel goed dat jullie 1e reactie is om jullie verantwoordelijkheid te nemen! er zijn genoeg woningbouwcorporaties die kunnen helpen etc. volg je hart meid. Succes!
Ik denk dat je nog 8 maanden de tijd hebt. Om woonruimte te vinden is 8 maanden niet heel lang... Maar het is ook weer niet zo kort dat er nu binnen een week al actie ondernomen moet worden. Zeker als het ook nog zo is dat je niet dakloos bent / wordt maar eventueel als het niet voorspoedig loopt nog bij je moeder kunt wonen. Mag jouw vriend dan ook bij jullie wonen, trouwens? Als dat niet zo is, kan ik me wel voorstellen dat je meer haast maakt met het zoeken van een plek voor jullie samen. Het zou zonde zijn als hij de eerste periode veel moet missen. Ik vind spullen bestellen bij een zwangerschap van 5 weken ook erg vroeg. De meeste mensen doen dat ook niet bij een bewust 'geplande' zwangerschap. Vaak wordt er in ieder geval tot 12 weken of zelfs tot de 20-weken echo gewacht. Volgens mij kun je dit best op een nette manier zeggen. Dat je het fijn vindt dat mensen zo enthousiast en hulpvaardig zijn. En dat je zeker gebruikt wilt maken van hun aanbod om jullie te ondersteunen. Maar dat het nu even te snel gaat voor jou en dat je eerst even de echo's wilt afwachten (bijvoorbeeld) voordat er van alles geregeld wordt.
Mijn eigen moeder heeft een heel plan in het voorschiedt. Maar dit is echter niet hoe ik het zelf zou zien. Ik word nu echt volwassen desondanks ik 19 ben, krijg ik verantwoordelijkheden. Mijn vriend zou ze inderdaad ook bij ons zien wonen. Maar je moet dan beseffen dat het een huurwoning is (zijn altijd wel wat kleiner dan koop), dat we dat bewonen met 7 personen... Dat vind ik te krap. Mijn vriend geeft zelf ook aan dat het irritaties oplevert.
Ideaal is het zeker niet met zoveel in een rijtjeshuis. Maar ik zou het wel achter de hand houden. Ik weet niet in welke regio je woont en hoe makkelijk of moeilijk het is om (met jullie inkomen) een woning te vinden. Urgentie ga je in ieder geval niet krijgen. Heb je al contact gehad met een verloskundige? Vaak heb je rond 8 weken een intakegesprek. Tegenwoordig doen ze dan vaak al even een echo. Anders heb je rond 12 weken de eerste echo. Misschien kun je naar beide kanten van de familie aangeven dat je in ieder geval deze echo / echo's wilt afwachten voordat je allerlei beslissingen neemt.
Ik hou het zeer zeker achter de hand. Mocht ik niets kunnen vinden in de tijd. Het moet echter wel een woning zijn wat met huursubsidie aangevraagd kan worden. Ik heb zelf op het moment geen baan aangezien ik in maart pas afstudeer. Ik krijg dan nog wel studiefinanciering t/m augustus. Ik ben in september uitgerekend. Ik heb half januari een intake bij de verloskundige waar ik ook de echo krijg. Ik woon in Noord-Brabant, nabij Tilburg. Mijn vriend denkt zelf aan een huisje buiten de stad maar dat is totaal niet wat ik wil. Ben op het moment bezig met mijn rijbewijs, wat ik wel gewoon af maak. Anders ben ik straks 40 zonder rijbewijs en het is bést belangrijk om auto te kunnen rijden met zon kleintje.
Ik denk dat het goed is om jullie eigen plekje te hebben. Vaak zie je toch dat als je bij een ouder/ouders woont je regels hebt en hun zich (bewust of onbewust) gaan bemoeien met de opvoeding. Misschien particulier gaan huren? Of een gesprek aangaan bij de woningbouw over je huidige situatie? Ik vind spullen bestellen met 5 weken ook erg vroeg! Er kan nog van alles misgaan en dan zit je te kijken met al die babyspullen. Gewoon aangeven, zeggen dat het lief bedoeld is maar nog te pril. Jammer dat je schoonfamilie zo reageert, maar dat moeten ze dan maar zelf weten, toedeledoki! Je eigen geluk en dat van de baby is nu belangrijker dan wat dan ook. Succes
Bedankt. Je stelt me wat betreft mijn schoonfamilie wat geruster. Het is ook gewoon K*T, dat ik er wel geschrokken van ben maar wel heel erg blij mee ben. Straks lopen ze er ook hard mee weg... Bij wijze van.
Rijbewijs halen kan ik wel aanbevalen ja. Het geeft zoveel zelfstandigheid! Staan jullie al ingeschreven bij een woningbouwvereniging? Volgens mij zijn er in Tilburg ook flinke wachtlijsten, toch? Veel succes in ieder geval de komende tijd. Het zal inderdaad best een stressvolle tijd zijn. Er komt ineens veel op je af. Maar je staat achter je beslissing en hebt een vangnet. Volgens mij komt dat wel goed. Ik kan me van de ouders van je vriend wel voorstellen dat ze even schrikken. En misschien is het miet verkeerd als er ook een soort 'advocaat van de duivel' is, die alle mogelijkheden noemt. Ook degene waar je liever niet aan denkt. Juist door er wel over te praten en te denken, kun je abortus en adoptie heel bewust wegstrepen en wordt de keus om je kindje te houden nòg zekerder: echt jullie keus. Zodra je 'schoonouders' zien dat jullie er echt voor gaan en wennen aan het idee, zullen ze wel bijdraaien. Zeker als ze eenmaal hun zoon zien met hun kleinkind. Dat laat ze vast niet onberoerd.
Allereerst: gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik denk dat je heel goed bezig bent. Jullie nemen de verantwoordelijkheid om samen het kind op te voeden. Ik lees dat je veel steun van je moeder hebt, hoewel het ook heel verstikkend over lijkt te komen. Ik denk wel dat je een goed gesprek gaat moeten hebben met je moeder om je grenzen en wensen aan te geven. Het is jullie kind, en jou zwangerschap. Wat is het probleem voor zijn ouders? Ja, je bent jong maar je bent zo te lezen geen kind meer, en al behoorlijk verantwoordelijk. Wat zegt leeftijd? Jullie kunnen het kind financieel onderhouden, vervoeren als nodig, onderdak bieden en het belangrijkste: Liefde geven. Ik denk dat jij en je vriend je eens moeten gaan richten op wat jullie willen. Jullie zijn volwassen en hebben de keuze al gemaakt om het kindje te laten komen. Bespreek eerst samen goed hoe jullie de toekomst voor ogen hebben en bespreek dat daarna met jullie ouders. En probeer niet teveel te stressen maar je ook bewust te zijn van het wonder in je buik. Dit gaat om jou, je vriend en jullie kind. Fijne jaarwisseling vast gewenst!
Er zijn inderdaad flinke wachtlijsten. Minimale inschrijftijd van 5 of 6 jaar. En aangezien ik nu pas een jaar ingeschreven sta, en mijn vriend 2 jaar, heeft dit ook niet echt nut om er op te reageren. Het is op het moment nog steeds koud en kil wanneer we bij hem thuis zijn, totaal niet fijn . Dus baal er wel ontzettend van...
Bedankt voor je berichtje. Daar heb je ook gelijk in. We willen aankomende week met alle om de tafel om de wensen te bespreken. Zo komen we er dan hopelijk wel uit.
Hier in Arnhem (en omgeving) zijn veel woningen ook loting geworden. Hebben ze dat niet in jouw omgeving daar? Misschien dat je daar eens naar zou kunnen kijken. Met zeven mensen in één woning mét baby lijkt me inderdaad erg pittig. Dus ik zou wel in ieder geval proberen om samen iets te vinden.
Oh meis, wat vervelend dat mensen zo reageren! Ik ben zelf 20, en ook heel onverwachts in verwachting geraakt. De reacties bij mij waren ook verdeeld. Mijn ouders staan erachter, terwijl ik het tegenover gestelde had verwacht. Schoonfamilie springt een gat in de lucht, zo blij haha. Maar veel andere mensen in mijn omgeving zeiden gelijk dat ik zsm een abortus moest plegen. Ik vind dat niemand zoiets mag zeggen, alleen jijzelf of je partner. Ik was er ook aardig kapot van. De twijfels sloegen me om het hart: Kan ik dit wel, wil ik dit wel? Mijn vriend en ouders hebben me kunnen kalmereren. Als je behoefte hebt om erover te praten, kun je me gerust pb'en. Ik weet hoe je je voelt meid! X
Ik was zelf 18 toen ik zwanger bleek van de eerste. Iedereen rondom mij bemoeide zich ermee, maar ik heb altijd mijn eigen gevoel gevolgd. Ik zag het allemaal als goed bedoelde adviezen,en heb ze daarvoor ook bedankt maar duidelijk aangegeven dat de keuze gemaakt was. Als hun die keuze niet konden accepteren dan was dat hun eigen probleem. Zoals ik lees zit je in een stabiele situatie, dus het gaat vast allemaal goed komen! Geef duidelijk je grens aan, en vooral genieten van je zwangerschap. Ik ben nu bijna 14 jaar verder en heb een geweldige zoon! En heb het toch wel goed voor elkaar al zeg ik zelf .
Als allereerst natuurlijk gefeliciteerd met dit mooie wonder! Ik heb in dezelfde situatie gezeten als jij, ik was 18 dat ik zwanger raakte (19 dat ik beviel) deed een studie en woonde thuis. Ik stond al vanaf dat ik 18 was ingeschreven bij een woningbouwvereniging. Vanaf dat ik wist dat ik zwanger was heb ik me bij allerlei soorten woningbouwverenigingen en makelaars ingeschreven en ik heb alsnog 3 jaar moeten wachten op een woonruimte.. ik wilde ook het liefst gelijk de deur uit toen ik hoorde dat ik in verwachting was maar dat viel nog vies tegen. Ik kon ook gewoon thuis blijven wonen, wel met de baby bij mij op de kamer. Maar ik zeg je wel eerlijk dat is wel het meest rustgevende. Vervelend dat je familie zich er zo mee bemoeit terwijl je natuurlijk het liefst alles zelf wil regelen maar ik denk dat ze het ook wel goed bedoelen. Natuurlijk moet/word je nu ineens volwassen nu je in verwachting bent, maar dat er onverwachts een wonder op komst is, plus je studie eindigt en je nog zo jong bent zal ik eerlijk gezegd het er van nemen dat je nog even bij je ouders mag blijven. Er komt heel veel op je af als dat wondertje er ineens is. En natuurlijk is het vervelend met zoveel in een huis zit maar je heb wel een stress minder want je hebt wel een dak boven je hoofd. Ik weet niet hoeveel je nu aan studiefinanciering krijgt maar verwacht je per direct een baan te hebben als je klaar bent waarbij je net zoveel/meer verdient dan wat je nu ontvangt? Want als het jullie lukt een woonruimte voor de bevalling te krijgen zal het wel een klap zijn als jou inkomen een tijd wegvalt. Ik zou lekker bij je mams blijven tot de baby er is en dan de situatie bekijken voor een woonruimte. Wat betreft je schoonfamilie, ik zal het er duidelijk met je vriend over hebben dat je zelf wil beslissen wat het beste is en niet hun de beslissing wil laten nemen!!!
Gefeliciteerd met je kleine zaadje ! Ik herken dat gedrag van je vriend zijn ouders. Dat probleem heb ik ook tijdens mijn eerste zwangerschap gehad (was ik een jaar ouder dan jij). Ik hoop dat je vriend zich niet daardoor laar beïnvloeden. Het gaat om wat jij en je vriend willen en dat zullen zij moeten accepteren. Een huis vinden is lastig, maar jullie hebben al een goede basis als jullie samen een goed inkomen hebben. Pak alsjeblieft wel de hulp aan die je krijgt. Ik ben zelf een jonge alleenstaande moeder en je kan de hulp hard gebruiken
Het zou kunnen dat je voorrang krijgt op een sociale huurwoning omdat je zwanger bent. Zeker als je aangeeft dat je anders met teveel in de huidige huurwoning zal moeten wonen. Heb je daar al naar geinformeerd? Je weet t nooit.
Van harte gefeliciteerd! Je bent volwassen en je vriend wil dit samen met jou doen, dat lijkt me al een hele sterke basis waar jullie op verder kunnen bouwen.