Hi allemaal, Ik ben inmiddels 34 weken zwanger en mijn angst voor de bevalling begint steeds grotere vormen aan te nemen.. Ik zie erg op tegen de pijn, het verliezen van de controle en de onrust in een ziekenhuiskamer. Ik heb een lichte vorm van autisme en daardoor vind ik het o.a. lastig om over mijn gevoelens te praten en is het voor anderen ook moeilijk om te zien hoe eng ik het nu echt vind. De verloskundige heeft wat tips gegeven, maar toch heb ik het idee dat zij het afschuift "gezonde spanning" is, i.p.v. de benauwende angst die ik ervaar. Mijn partner is de enige die ziet wat het met mij doet en waar ik mij vertrouwd bij voel. Hebben jullie nog tips of ervaring met zulke angsten of autisme? Liefs (en alvast een fijne jaarwisseling gewenst!) P.s. ik heb het boek "als bevallen spannend is" al gelezen, maar dit heeft helaas mijn angsten niet weg kunnen nemen
Wat vervelend dat je er zo tegenop ziet, is het ook het 'niet weten wat er komen gaat' waar je tegenop ziet? Ik was ook bang voor de pijn, en pijn deed het, maarr op dat moment overkomt het je en moet je je er aan toe geven. Ik zou het zo weer doen! Ik denk dat je nog een gesprek aan moet gaan met je vk en je angsten en wensen bespreekbaar moet maken. Schrijf ze desnoods op. Hoop straks te mogen lezen dat het goed is gegaan en dat je je angst deels op zij hebt kunnen zetten.
Het is herkenbaar. Ik heb het ook. En dan hoor je ook nog veel negatieve bevallingsverhalen. Er lijkt bij iedereen wel wat te gebeuren tijdens de bevalling. Of bij de baby of bij de moeder. Ik vind het ook lastig om ermee om te gaan dat ik niet weet wat er komen gaat. Ben ook een beetje een controlfreak. Ik lees even mee.
Wat ik heel fijn vond aan bevallen is dat de weeën zich opbouwen. Je groeit er tijdens het bevallen in. En niet de hele bevalling is erg pijnlijk. Eigenlijk is dat pas het laatste stukje en dan kun je een ruggenprik krijgen. Als je dit al van tevoren aangeeft krijg je die ook mooi op tijd. Ik weet niet goed wat jou helpt, maar mij helpt het bij angst het meest om eerst goed onder woorden te brengen waar ik precies bang voor ben. Zo specifiek mogelijk. En als het meerdere angsten zijn, probeer je ze stuk voor stuk te analyseren. Daarna stel ik me het ergst mogelijke scenario voor en hoe ik dat op zou lossen. Dat geeft mij een beetje een gevoel van controle in oncontroleerbare situaties. Vervolgens valt het eigenlijk altijd mee als je er dan in zit... Heel veel succes! Ik heb een (in de ogen van de mensen om mij heen) zware bevalling gehad, maar ik heb het zelf helemaal niet zo ervaren. Ik vond het juist erg mooi om mee te maken en kijk nu al uit naar de volgende keer. Hopelijk zakt je angst en kun jij er ook van genieten! Liefs!
Fijn om jullie reactie's te lezen en te zien dat het is meegevallen. Goede tips ook! Daar ga ik zeker mee aan de slag. Waar ik vooral moeite mee heb is dat ik me moeilijk kan openstellen en mensen niet snel vertrouw. Nu weet je van te voren natuurlijk ook niet welke vk je krijgt en ik ben dan vooral bang dat ik straks in het ziekenhuis lig en me heel erg eenzaam en ongemakkelijk voel in de onbekende ruimte met mensen die ik amper ken en waarbij ik me dan ook fysiek nog aan hun moet overgeven. Mijn partner zal er natuurlijk sowieso bij zijn, maar ik kan me niet de gehele bevalling aan hem vastklampen haha.
Waar ben je verzekerd? Vraag de geboortetens aan! Dat geeft je een gevoel van controle. Je kunt m zelf instellen en op t knopje drukken zodra je de wee op voelt komen. Geweldige uitvinding voor mensen die graag een gevoel van controle willen hebben tijdens de bevalling. Je kunt m van t voren testen zodat je weet hoe ie werkt. T heeft me er echt doorheen gesleept! De pijn is er nog wel maar je wordt door de elektrische stimulatie afgeleid, ik vond het heel fijn!
Ik heb ook autisme, kan me je gevoel goed voorstellen. Ik wil graag een plan stapsgewijs op papier, zelf de touwtjes in handen hebben, en dat het dan ook precies zo gaat. En het idee dat het vaak helemaal niet gaat zoals gepland is behoorlijk benauwend. Daarbij het overgeleverd zijn aan zorg, mensen die aan mijn lijf gaan zitten... Dat is één en al stress. Deze week had ik het bevallingsgesprek met de verloskundige en ik had niet het gevoel dat zij dat begreep. Gisterenavond telefonisch met haar over gesproken en volgende week hebben we een nieuwe extra afspraak waarin ik kan uitleggen hoe ik met mijn autisme in elkaar zit en wat voor mij prettig is en wat juist absoluut niet. En dat er zal moeten afgeweken worden van protocollen omdat die protocollen die voor anderen bedoeld zijn om veiligheid te creëren bij mij juist kunnen zorgen voor onveiligheid omdat van de stress mijn lichaam dan blokkeert. Dus ik zou je in ieder geval dat aanraden: een extra lange afspraak met de verloskundige aanvragen. Neem zoveel mogelijk informatie mee over hoe jij in elkaar zit. Heb je nog ergens een onderzoeks-/diagnoseverslag van je autisme? Ik ga van dat verslag een kopie maken, van te voren punten highlighten die belangrijk zijn bij een bevalling en dat met ze bespreken. Vervolgens laat ik de kopie daar achter zodat ze het nog kunnen nalezen. Tijdens de bevalling zelf plak ik een beknopte uitleg van hoe ik in elkaar zit en hoe daar het beste mee wordt omgegaan op de deur. Uiteindelijk ga ik niet in staat zijn de controle volledig te behouden, een bevalling loopt nu eenmaal zoals de bevalling zelf wil, maar het zo goed voorbereiden haalt wel de angst weg. Verder ben ik niet bang voor de bevalling zelf. Ik heb vooral positieve ervaringen gelezen over de bevalling, van vrouwen die hypnobirthing hebben gedaan, vrouwen die helemaal zelfstandig zijn bevallen en daar een mooi verhaal over hebben geschreven, etc. Dat maakt nu eerder dat ik zin heb om het te ervaren dan dat ik er bang voor ben. Verder zorg ik voor iets rustgevends. Ik denk dat ik passiflora van A. Vogel ga nemen wanneer de bevalling begint. Normaal werkt dat heel goed geruststellend bij mij, ik moet alleen even uitzoeken of het mag gebruikt worden op dat moment. Een lavendelplantje naast je bed kan ook goed helpen om kalm te blijven. Of een oliebrandertje met een lekker geurtje bijvoorbeeld. En verder totale rust. Ik wil bijvoorbeeld echt mijn moeder niet bij de bevalling en de kraamverzorgster die meteen na de bevalling moet helpen mag tijdens de bevalling in een andere ruimte gaan zitten, die wil ik er ook echt niet bij. En niets moet, alles mag. Ze laten je graag geloven dat alles moet zoals in hun protocollen staat maar dat moet helemaal niet. Je mag zelf bepalen en zelf beslissen over je eigen lichaam.
Wat bij mij helpt is geen cursussen doen, niet teveel over nadenken en ook niet over lezen. Ik laat het op mij afkomen. Ik merk dat dat toch wel rust brengt en ik probeer afleiding te zoeken. En weet je wat je moet denken meid, er lopen 6.000.000.000 mensen op de wereld die zijn ook allemaal geboren! Dan kan jij het ook! Sterkte en zet em op!
Ik kan je angst wel begrijpen hoor! Ik heb al 2 kids en mij benauwd het soms ook enorm als ik aan de bevalling denk. Onthoud dat jouw lichaam gemaakt is om kinderen te baren. Je kunt het dus aan. En zoals iemand eerder aangaf je groeit er tijdens de bevalling heel gek gewoon in. Het gaat gewoon zo natuurlijk. En heel cliché, wanneer je je prachtig kindje in je armen hebt ben je het ook zo weer vergeten!
De tips van linnaea lijken mij vooral goed. Zelf geen autisme maar heb wel graag de controle en die moet je tijdens de bevalling los durven laten. Bij de oudste dacht ik van te voren "hoeveel pijn kan zo'n bevalling nou helemaal doen?" En kreeg een helse bevalling. Bij de tweede zag ik er enorm tegenop en viel het alleen maar mee. Bij de tweede had ik een bevallingsplan gemaakt en dit vooraf doorgesproken met mn partner, de verloskundige (zat in mn dossier zodat alle collega's het bij de hand zouden hebben) en ook met het ziekenhuis omdat ik bijna ingeleid zou worden. Verder had ik allerlei tips uit de zwangerschapscursus en mijn wensen opgeschreven en dit moest mn partner uit zn hoofd kennen. Zaten ook dingen in als "als dit gebeurt dan wil ik dat" maar "als zus gebeurt dan wil ik zo". Zodat hij voor mij kon handelen zoals ik het wilde. Zo kon ik voor mijn gevoel de controle die ik zelf zou moeten loslaten bij hem neerleggen. Ook had ik mn bevallingsplan in meerdere versies uitgeprint en tape in mijn ziekenhuistas zitten zodat als ik medisch zou worden mn vriend t kon ophangen en iedereen mijn wensen onder de neus kon duwen. Misschien is het een goed idee voor jou om samen met je vriend het gesprek met de verloskundige aan te gaan? Als hij goed snapt hoe je in elkaar steekt en jouw verhaal komt niet over bij de vk dan kan hij het mogelijk in zijn woorden wel verduidelijken. Als het goed is maakt de vk duidelijke aantekeningen in je dossier voor haar collega's. Heb je muziek waar je rustig van wordt dan kun je die meenemen. De meeste ziekenhuizen geven op gezette tijden rondleidingen waarbij je de kraamafdeling alvast kunt bekijken. Dan weet je alvast een beetje hoe het er uit ziet, of je een eigen toilet hebt of niet, etc. Als ze dat nu niet meer hebben, zou je ze kunnen bellen en je situatie uitleggen en vragen of je alvast een kijkje mag nemen. Veel succes en een goede bevalling gewenst! Hopelijk vraag je je achteraf af waarom je je druk hebt gemaakt.
Mijn angst is dat ik in de paniek raak. Ik ken mezelf. Mijn basis emotie is angst. En daar schiet ik heel snel in met dingen helaas. En je moet juist zo je hoofd koel houden tijdens een bevalling. Maar mijn moeder was vroeger hetzelfde als ik, en die heeft er ook 3 op de wereld gezet zonder moeite. Dat houd ik in mijn hoofd. En oh ja ik ben nogal een vloeker met pijn (echt vreselijk). Dus ik ben bang dat ik de hele boel bij elkaar vloek. En dat zijn dan geen leuke woorden. Ik wil me bij andere altijd zo inhouden haha.
Ik ben ingeleid en heb zodra er enige ontsluiting was (3cm ofzo) een ruggenorik gekregen. Wat een werelduitvinding! Ik heb echt een prima bevalling gehad op deze manier. Geen pijn tijdens de ontsluiting en het persen is niet tof, maar dan werk je echt naar iets toe en dat vind ik prima te dragen.
Heey, Ik hoor van veel mensen om me heen die angst hebben voor bevallen. Ik kan je als tip geven neem wat yoga lessen. Op het moment van die lessen zal je je afvragen waar ben ik mee bezig, maar op het moment van bevallen begrijp je het hele verhaal. Sowieso is er in je bevalkamer totaal geen stress als alles goed gaat. Iedereen is relaxed en helpt je waar ze kunnen. Je lichaam heeft zich zo voorbereid op bevallen dat je het gewoon doet. Met de goede ademhaling en jezelf even alleen op je ademhaling en weeën te concentreren lukt je dit echt. Geen rede tot paniek meid. Jemoet maar zo denken heel veel mensen hebben meerdere kinderen op deze aardbol gezet en als het echt zo erg is zouden er geen kindjes meer komen.
En wat zou het als je de heleboel bij elkaar vloekt maar een prachtig kind op de wereld zet? Een vriendin van me heeft tijdens een bevalling tussen twee vrij luidruchtige mensen gelegen, zelf was ze naar eigen zeggen heel stil. Ene gilde de hele boel bij elkaar van de pijn en de ander schold dr man verrot. Het lijkt me wel fijn dat je verloskundige weet wat mogelijke manieren zijn hoe jij tijdens de bevalling kunt reageren, dat het niet iets persoonlijks richting haar of het ziekenhuispersoneel bedoeld is, en dat ze er goed rekening mee kan houden. Ze kan dan wellicht zorgen dat ze al in een vroeger stadium van de bevalling aanwezig is en bij je blijft ipv nog even tussendoor weg voor een ander huisbezoek. Zij kan jou juist helpen te voorkomen dat je angstig wordt. Je kunt ook nog nadenken of er een ander vertrouwd persoon is die jou goed kent en die kan helpen jou rustig te blijven. Bijv je moeder, zus of goede vriendin.
Ik heb zelf geen autisme, maar houd de controle wel graag in handen. Ik had mij bij mijn eerste kind van te voren verdiept in de mogelijkheden van bijvoorbeeld pijnstilling. Ik heb er voor gekozen geen lichte pijnstilling zoals morfine te willen. Ik wilde wel graag een ruggenprik. Dit en andere voorkeuren heb ik opgesteld in een bevallingsplan op papier. Deze heb ik aan mijn verloskundige en aan het ziekenhuispersoneel gegeven, zelf ook een versie gehouden. Dit gaf mijzelf en mijn man houvast, ook al gaat een bevalling soms niet zoals gepland. Als je weet wat de opties zijn en weet dat je zelf ook keuzes kunt maken heeft dit een gevoel van controle. Je hoeft dan geen moeilijke beslissingen te maken op dat moment, want je hebt hier van te voren al over nagedacht. Als je weet wat je wilt en wat je vooral niet wilt kan dit rust geven tijdens de bevalling. Er zijn op het internet wel voorbeelden van bevallingsplannen te vinden.
Ik wil inderdaad zeker tegen de verloskundigen gaan zeggen dag ik wel kan schelden of vloeken zodat ze zich niet rot schrikken. Aan de andere kant denk ik ze zijn wel wat gewend. Maar toch wil ik het aangeven. Dat de VK wat eerder komt vind ik ook wel een goed plan. Mijn moeder wil ik er echt niet bij hebben. Echt, ze is heel lief maar die gaat mij alleen nog maar meer angst aanpraten. Die mag komen als de baby er is Mijn zus woont helaas te ver weg. Anders was die wel een optie geweest.
Ik hoefde mn moeder er ook niet bij hoor Je zou het je zus kunnen vragen. Wellicht beval je net in het weekend en gaat het labgzaam en heeft ze genoeg tijd om bijv twee uur in de auto te zitten om bij je te komen. Alvast succes voor je gesprek met je verloskundige. Ik denk dat ze het juist fijn vinden om nu alvast op de hoogte te zijn en met e mee te kunnen denken hoe ze jou goed als mogelijk te kunnen begeleiden tijdens de bevalling. En lekker je vriend meenemen naar dit gesprek!
Absoluut een cursus Hypnobirthing. Op de website van Hypnobirthing Nederland kan je vast een docent bij jou in de buurt vinden die nog wat tijd voor je vrij kan maken. Zelf ben ik ook Hypnobirthing docent dus je mag me gerust pben met vragen. Maar ECHT waar het werkt en ik sta hier na eigen ervaring ook 1000% achter..