Nee, ik heb geen geloofsregels (ik zit te bedenken of ik wat weet hoor, maar kan er niet op komen) Ik neem de Bijbel heel letterlijk. Als er staat dat Jezus over het water heeft gelopen, ga ik dat niet verbasteren, zoals de meeste Christenen doen als een hypothese om iets duidelijk te maken Nee, er staat dat hij over het water heeft gelopen, punt. wanneer ik iets lees, kijk ik dus in welk verband dat geschreven staat: een bekend voorbeeld is dat de slechte Engelen en de Satan op de aarde geworpen zijn, Jes. 14:12 Maar het vers waar dat uitgehaald wordt gaat over de koning van Babel.... Lees maar gewoon Jes. 14:1 en dan zie je dat. Je kunt kwalijk zomaar even wat zinnen eruit plukken, en dan roepen dat dit over de val van Satan gaat, je moet lezen in welk verband iets staat. Zo ook dus met de brieven aan de Efezieër, etc. Die zijn niet aan mij gericht.
Er staat dat homosexualiteit "een gruwel in Gods ogen is". Dat staat in Leviticus, inderdaad het OT, dus van oorsprong de Thora. Zoals gezegd hoeven Christenen zich niet aan de Joodse wet te houden, maar er wel "lering uit trekken". Als een Christen iets fout doet, wat door God verboden is (door de wet) is het alsnog geen ramp, omdat hij behouden is, door het bloed van Jezus. Wat uiteraard ook niet wil zeggen dat je dus maar alles mag doen en laten wat je wilt, je moet alsnog rekenschap afleggen voor je doen en laten, maar je wordt er niet op afgerekend, omdat al voor jouw zonde betaald is.
hoe moet een homoseksueel persoon dan leven volgens de bijbel? trouwen met een persoon van het andere geslacht,, maar ongelukkig zijn? of alleen blijven? (samen met hun geliefde is dus verboden neem ik aan) en geloof jij dan ook nog dat een homoseksueel persoon genezen kan worden?
En als aanvulling hierop; hoe zou je er mee omgaan mocht een van je kinderen later homoseksueel blijken te zijn?
ja dat zou ik ook wel willen weten.. ik ken mensen die het helaas wel als een ziekte zien.. de bijbel is mi ook om lering uit te trekken maar is ook geschreven in een tijd waar als je afweek van de norm je de doodstraf kreeg. ik geloof ook in God maar vind mezelf wel best een open minded persoon. ja ik zou wel even in shock zijn als 1 van mijn dochters naar me toe zou komen mama ik val op vrouwen. gewoon omdat je in je hoofd een toekomstbeeld hebt waar ze met een man gaan trouwen/samenwonen. ik zou nog wel gewoon van haar houden om wie ze is en haar accepteren zoals ze is. als ze op tv ofzo mannen/vrouwen met elkaar ziet zoenen en ze vraagt ernaar zeg ik haar altijd dat dat soms wel gebeurd dat een man verliefd kan zijn op een man en een vrouw kan verliefd zijn op een vrouw en dat daar niks mis mee is.
Iets 'zijn' betekent natuurlijk niet dat je daar ook invulling aan moet geven. Er zijn immers ook mensen die pedofiel zijn... Ik vind het een lastig onderwerp, maar zo wordt het wel door veel kerken uitgelegd. Als 1 van mijn kinderen homosexueel zou zijn... Ik zou nog meer van hem/haar gaan houden. Nog meer, omdat ik weet hoe moeilijk hij/zij het gaat krijgen.
Een pedofiel gebruikt en misbruikt (kleine) kinderen die geen enkele stem hebben of mogelijkheid zich te verweren. Homo's daarentegen houden net zo van elkaar als twee hetero's, hebben een gelijkwaardige relatie en doen daarbij niemand kwaad. Ze vallen slechts op het andere geslacht. Heel iets anders dus
Heb ook niet gezegd dat het hetzelfde is. Enkel dat het niet vanzelfsprekend is/hoeft te zijn dat als je iets 'bent', dat je daar dan ook invulling aan moet geven.
Weet ik maar zolang je er anderen mensen geen kwaad mee doet is dat dus wel vanzelfsprekend dat je er invulling aan geeft. Anders zit je je eigen geluk in de weg. Homo ben je nou eenmaal, net als dat wij hetero zijn. Ik zou ook doodongelukkig worden als ik verplicht met een vrouw een relatie zou moeten aangaan omdat mijn hetero zijn als "ziekte" zou worden gezien. Jij niet dan?
Er geen kwaad mee doet... Tja, weet je, ik ben God niet. Van mij mag heel veel, wat Hij toch niet zo'n goed idee vindt. Ik spreek hier ook niet namens mijzelf, maar wat door Hem aan ons doorgegeven wordt. Tenminste, de meeste kerken interpreteren het zo. Ik zie het niet als ziekte, maar een eigenschap waar je mee moet leven. Iedereen vult dat anders in. Ik ken overigens zeker homo's die dat 'zijn', maar er niets mee doen/willen doen, om religieuze redenen. En die zijn zeer zeker niet zielig of ongelukkig! Dat is een proces. Velen vinden hun weg daarin. Sommigen ook niet. (En dat omvat trouwens niet dat je een hetero relatie aangaat terwijl je dat niet bent!!!)
Lijkt me afschuwelijk. Je hebt toch ook je behoeftes... En volgens mij heeft zo'n celibatair leven niet altijd veel goeds met zich meegebracht.
Ik ken zelf een non en zij is erg gelukkig. Ze heeft zelfs haar ex-man opnieuw getrouwd (en nu krijg ik vast opmerkingen dat dat niet kan, maar ze is niet RK ofzo).
Ja dat zou best kunnen... Zo is hier ook een monnik (wederom niet RK) die dus wel 'stiekem' vriendinnen heeft gehad. Zal vast niet zo bij allemaal zijn natuurlijk. Maar ja, dan denk ik, liever een vriendin dan een onschuldig kind.
Ja inderdaad! Mannen hebben vaak een hoger libido en vanuit het verleden is al gebleken dat de keuze voor een celibatairleven niet altijd verstandig is.
Ik snap dat hele celibaat dus ook niet hoor, maar als iemand er oprecht voor kiest en het aankan, dan geloof ik niet dat dat het geluk van zo'n persoon echt in de weg zit.