Ik vind onze 'makkelijke' zoon die minder makkelijk wordt van 5 al wat lastig worden. Hij kan soms zo boos worden tegenwoordig. Echt een grote uitdaging en leertraject dat opvoeden....
Ik schrijf mijn stukje tekst naar aanleiding van een zin die in mijn ogen generaliserend en beledigend is. Jij betrekt mijn stukje op de discussie van een bepaalde opvoedmethode terwijl dat niet is waar deze op slaat. Mijn stukje tekst heeft betrekking op hoe mensen hier elkaar benaderen, niet op een opvoedmethode. Door dit wel te doen, trek je alles wat ik schrijf uit zijn verband.
Haha laten we het daar maar op houden En eerlijk, het is best heftig, maar ook de andere kant op. Dochter was helemaal emotioneel van de week op haar verjaardag door de cadeaus die ze van ons kreeg. En toen ze vanochtend de traktaties zag die we gisteravond hadden gemaakt ook... Zo mooi!
Hier werd dat al snel: je mag NIET je bed uit... Tenzij je moet poepen of plassen of als er brand is! (Waar een kind op die leeftijd (zonder broertje of zusje trouwens!) zich al niet druk om maakt...)
Nou nee maar om dat goed uit te leggen wordt dat een off topic discussie. Kort: jij vond die ene opmerking een voorbeeld van jezelf boven een ander voelen en zo voed jij je kinderen niet op. Nou ik vind die opvoedmethode daar ook een voorbeeld van...dus gevalletje: pot verwijt de ketel.
Och... Het is ook zeker heftig beide kanten op. In mijn omgeving hoor ik wel eens: och lekker toch als je nog zo klein en onbezonnen bent... Nou die ervaring heb ik niet van vroeger en zie ik vooral bij mijn jongste ook echt niet. Het opgroeien is best heel heftig voor ze. Is mijn ervaring...
Het is altijd lastig en eigenlijk niet te doen om elkaar advies te geven en te oordelen via een forum. Iedere ouder en ieder kind is anders. De ene ouder heeft engelengeduld en de ander stukken minder, dat maakt je geen slechtere ouder. Het ene kind is een makkelijke slaper de ander juist niet. Inmiddels ben ik er wel achter dat je je kinderen moet leren kennen, ik merk dat ik nu softer ben met regeltjes, grenzen en geduld dan een jaar geleden, ik kan nu communiceren met mijn kinderen en met bepaalde creatieve trucjes kan ik er makkelijker achterkomen wat er nu echt aan de hand is. Maar ook ik heb mijn beperkingen en soms is mijn geduld ook gewoon even op waardoor mijn grenzen zijn bereikt en dat mogen mijn kinderen best weten. Daarom vind ik het altijd plat gezegd dat ouders graag kinderen willen maar er alleen overdag voor ze zijn tot het avond wordt, dan is het klaar. Belachelijke uitspraak, natuurlijk werkt het zo niet, en zo mag je ook niet oordelen vanuit een beeldscherm. Je kunt niet weten hoe andermans kind in elkaar zit of hoe een ouder in elkaar zit, je kunt zoiets alleen voor jezelf bepalen en advies geven vanuit je eigen situatie. Ieder kind, iedere ouder en dus iedere opvoeding is verschillend. Respecteer elkaar en probeer hier begrip voor op te brengen, want uiteindelijk zijn we (bijna) allemaal ouders die het beste voor hebben met onze kinderen alleen pakken we sommige dingen gewoon net even iets anders aan.
Mee eens. Maar als je erop gaat letten zijn t altijd dezelfde paar mensen die zichzelf "de perfecte ouder" vinden en denken dat ze alles beter weten lekker laten gaan, ze komen zichzelf wel tegen als de kinderen ouder worden
Wat betreft mijn ene opmerking. Ik snap niet waarom die opmerking belachelijk is, maar je eigen kind opsluiten op zijn/haar kamer niet. Beiden respectloos toch. Of worden jullie ook opgesloten op de slaapkamer als je man vindt dat je moet gaan slapen?
Wie weet wat jij allemaal wel niet met je kinderen doet... Het zou mijn keuze ook niet zijn om ze bewust op te sluiten maar waarom zo veroordelend? Niemand veroordeeld jou toch, en andersom doe je het wel. Iedere ouder heeft een limiet qua geduld, als een kind maar uit bed blijft komen dan snap ik dat je er helemaal tureluurs van wordt. Daarbij is een ledikant toch ook een soort van opsluiting? Ik laat ze hier lekker in hun ledikant liggen totdat ik het idee heb dat ze goed genoeg kunnen luisteren en mij begrijpen dat ze in bed moeten blijven als het bedtijd is, 3 jaar vind ik een mooie leeftijd, tenzij ze er natuurlijk uit klimmen en het gevaarlijk wordt maar dat doen ze hier niet.
Ik vind het gewoon heel makkelijk dat je een kind opsluit op zijn kamer. Waarom ik daar zo veroordelend op reageer? Waarschijnlijk omdat het kindje dat zelf niet kan. Als iemand hier een tik uitdeelt mag er wel wat van gezegd worden, ik vind dit bijna in dezelfde categorie vallen. Ik vind het gewoon oprecht sneu voor die kindjes en onder het mom van goedbedoeld kun je immers alles wel rechtpraten.
Misschien is zo'n kind wel veel prettiger gaan slapen en heeft ze zich er snel bij neergelegd ipv er de hele avond een uitdaging van te maken door continu uit bed te komen. Zoiets is toch niet gelijk kindermishandeling.
ik ook en dat voorbeeld van die man wilde ik gister al noemen. Zo'n situatie zie ik voor me...je voelt je niet helemaal lekker in je vel. Probeert dat aan je man duidelijk te maken, maar die vindt alleen maar dat je zeurt en sluit je vervolgens op in je slaapkamer omdat zijn avond begonnen is.
Tja, dan kom ik maar met mijn eeuwige waarom vragen. Maar een vermoeid mens dat geen reden heeft om 100x op te staan en te gaan lopen, valt in slaap. Eigenlijk wordt hier gesteld dat de enige reden dat deze kinderen uit bed komen is omdat de deur open kan? Want als we de deur-oorzaak oplossen, heeft get kind geen reden meer om op te staan en gaat wel vredig slapen? Wordt hetzelfde bereikt als we die deur dan helemaal weghalen? Want feitelijk is dat het enige wat wordt opgelost: de deur kan niet meer open, problem solved. . Wat gebeurt er vet volgens als het kind op de kamer nog uren gaat spelen? Of is dat geen probleem?
Daarom denk ik dat zo'n kind nog te jong is om het principe van in bed blijven te snappen. Dan heb ik het dus over kinderen die vanaf een jaar of 1.5 a 2 overgaan naar een groot bed. Een half jaar geleden zouden mijn kinderen dit ook nog niet gesnapt hebben, terwijl ik nu denk, dat omdat ze al wat ouder zijn, dit wel doorhebben. Een kind op zo'n jonge leeftijd is inderdaad op zoek naar uitdaging en heeft nog niet door dat er van je verwacht wordt dat je blijft liggen in je bed om te gaan slapen, dat moeten ze leren, maar inderdaad dat leer je ze niet door ze op te sluiten. Ik bied ze geen uitdaging aan als het bedtijd is, ze mogen van mij niet meer naar beneden of spelen als het tijd is om te gaan slapen. Ik ben geen voorstander van opsluiting, maar om hier nu zo'n drama van te maken vind ik een tikkeltje overdreven. Je kunt ook gewoon uitleggen dat het weinig nut heeft om die kamer op slot te doen en daarbij ook proberen te begrijpen dat je als ouderzijnde soms zo'n besluit neemt om zelf even op adem te komen, we zijn niet allemaal perfect...
Je wilt toch niet serieus beweren dat de relatie tussen een man en een vrouw gelijk is aan de relatie tussen een ouder en een kind? Degenen die de deur wel eens op slot hebben gedraaid bij hun kind, wie zegt dat dat was omdat hun avond begonnen was? Was het misschien omdat het in het belang van het kind was om te leren zo snel mogelijk te gaan slapen. Weet je hoe schadelijk slaaptekort is voor de ontwikkeling? Soms neem je als ouder een beslissing en overrule je de mening van je kind. Wat niet wil zeggen dat je geen begrip toont of geen respect of voorbij gaat aan behoeftes. Natuurlijk, achter elk gedrag zit een reden. Ik werk met kinderen en als professional probeer ik altijd de oorzaak van bepaald gedrag te achterhalen om de juiste aanpak te kunnen kiezen. Is heel belangrijk, levert veel begrip op en leidt tot beter resultaat. Maar ik ben er ook van overtuigd dat kinderen in sommige gevallen het meest gebaat zijn bij 'doorpakken' om bepaalde patronen te doorbreken in het belang van het kind. Dat heeft niks te maken met machtsmisbruik, dat heet je verantwoordelijkheid nemen als ouder, dat is opvoeden. Onze kinderen liggen nu heerlijk te slapen. Omdat ze zich veilig voelen op hun kamer in hun bed. Ondanks dat de oudste wel eens een deur met een haakje had en de jongste opgesloten zit in zn ledikantje. Als ze straks roepen of huilen door de babyfoon dan gaan we naar ze toe, ook al zitten we midden in gtst. Ook vannacht kom ik mijn warme bed uit als een van de kinderen wakker is. Omdat we er voor ze zijn als het nodig is. Maar we staan er ook als er een duidelijke grens nodig is. Ook al is dat niet leuk. Want denk je nou dat er 1 ouder is die ervan geniet om zn kind te straffen of iets te ontnemen? Ik in ieder geval niet. Maar het hoort erbij, net als dat je ook na 19.00 uur ouder bent.
Als mijn kinderen niet lekker in hun vel zitten ben ik er voor ze. Als ze ziek zijn ook. Als er iets anders aan de hand is ook. Maar in klieren en tijdrekken heb ik absoluut geen zin. Ik ben ook niet van mening dat mijn kind en ik 100% gelijk staan aan elkaar. Ik ben niet beter dan mijn kinderen. Maar wel ouder. Ik ga ook absoluut niet met ze in discussie of overleggen. Mijn dochter slaapt heerlijk, maakt lange nachten en gaat over het algemeen met plezier naar bed en slaapt gelijk. Maar willen jullie m'n adres? Kunnen jullie mij aangeven voor kindermishandeling. Want het is ook zo sneu.. Ik heb mega zielige kindjes.. Écht waar. Zo sieluuuuug.