Wauw wat mooi om te lezen. Ik snap helemaal dat dit alles je in eerste instantie heel verdrietig maakte. Evenals de reacties dat je naar een psycholoog zou moeten gaan. Het is niet niks. Ik dacht ook: bezoek een psycholoog, maar anderzijds las ik ook een verstandig persoon die eerst een lichtere stap wilde proberen. Om vervolgens alsnog een zwaardere stap te nemen. Mooi om te lezen dat je toch je gevoel gevolgd bent, je kind zo mooi hebt kunnen helpen!
Dank je, wat lief van je! Ik wilde inderdaad die volgorde aanhouden. Het is niet zo dat het al maandenlang speelde, het is in sneltreinvaart van mild naar ernstig gegaan. Wat ik zo indrukwekkend vond was dat het boekje en de osteopaat eigenlijk hetzelfde zeiden: het potje zit vol en hij kan het niet kwijt. Dus nu kunnen we er op letten als we merken dat dat potje weer vol dreigt te raken. Misschien wordt dit zijn 'zwakke plek', zijn manier om uitdrukking te geven aan hoge spanning. Maar hij heeft nu ook al handvatten van ons meegekregen. En waar ik vooral heel blij om ben: hij vertelt het.
Ja grote kans dat dit zijn zwakke plek is. Die heeft iedereen, alleen bij de ene zal het sneller op de loer liggen dan bij de ander. Als je er allemaal alert op blijft, komt het wel goed. Vind oprecht dat je het heel mooi en netjes gedaan hebt!
Ik merk bij mijn zoon ook bepaalde dwanghandelingen, maar bij hem zit het in het aanraken van dingen. Als hij iets met de ene hand aanraakt, moet het ook met de andere. Hij heeft er zelf niet echt last van, maar het gedrag valt ons wel op. Is dat boekje ook voor zoiets geschikt? Of is dat echt voor kinderen die er meer last van hebben? Ik wil eigenlijk voorkomen dat het erger wordt en hij er last van krijgt, maar is lastig om te bepalen wat nu te doen. Fijn in elk geval dat er schot in zit bij jullie!
Het boekje legt vooral uit wat OCS (obsessief compulsieve stoornis) is maar dan in kindertaal en zonder het kind het gevoel te geven dat het 'iets ernstigs' heeft. Maar omdat het zoveel verschillende vormen kan aannemen worden verschillende voorbeelden gegeven. Mijn zoon herkende niet alles en ik legde dan uit dat dit voorbeelden waren. Hij is 6 en soms was het wel moeilijk voor m om t precies te volgen. Dus onder de 6 lijkt me niet geschikt, 6 en ouder wel. Hou 't maar in de gaten en als hij geen last ondervindt hoef je er geen 'probleem van te maken'. Mijn zoon gaf aan dat hij er vanaf wilde, dat was duidelijk. Maar ik snap jou wel hoor, ergens knaagt t want je wilt niet dat t erger wordt. Hou ons op de hoogte of pb me.
Zoon is 8, dus wel in de doelgroep van het boekje. Hij heeft nu wel gezegd dat hij er af wil. Ik heb ook verteld over dit boekje en hij wil dat wel proberen. Ik ga het dus toch maar bestellen. Had jij ook advies gekregen over hoe je er als ouder mee om moet gaan?
Ik heb het 'geluk' dat ik zelf veel met patienten heb gewerkt en dus al wat meer wist van de symptomen zelf. In het boekje staat geen specifiek advies voor ouders maar wel een duidelijk voorwoord. Als je wilt kan ik je er in pb een beetje mee helpen? Je zoon heeft dus aangegeven dat hij er vanaf wil. Het mooie is dat hij er dus voor open staat en het dus ook niet per se geheim wil houden. Het is een gevoelig iets, onze zoon kon boos worden als we er te vaak over begonnen. We probeerden het zoveel mogelijk bij hem te laten. Maar ja, hij is 6 dus we moesten ook sturing geven. Boekje is een goed idee, Rosao.
Ik zal vanmiddag anders wat bladzijdes proberen te plaatsen hier, dan krijg je een indruk of t wat voor je is.
Ja hier ook een heel gevoelig iets. Soms liegt hij er ook over als we er direct naar vragen. We hebben we gezegd dat dat niet hoeft. Het is ook wel heel lastig vind ik, aan de ene kant wil je je kind er van bewust maken (hier gebeurt het soms ook onbewust als hij heel erg is afgeleid) en aan de andere kant weet ik ook dat het niet helpt om het steeds te zeggen. Pb zou ik fijn vinden! Lief!
Goed, de bladzijdes kreeg ik niet goed en de derde moet eigenlijk als tweede (haha) maar dan krijg je een beetje een beeld hoe er gesproken wordt.