Ik zou gewoon doen wat je doet TS! Er wel naar toe gaan en haar terug in bed leggen. Ik begrijp wel dat het heel zwaar is hoor maar het klinkt voor mij als de meest logische en juiste oplossing: laten zien dat je er bent maar wel consequent het signaal afgeven dat ze moet gaan slapen in haar eigen bed. Ik zou zelf niet zo snel de deur op slot doen. Maar een half uur naast het bed gaan liggen/zitten en allerlei rituelen uitvoeren zou ik ook niet doen. Ik combineer altijd duidelijkheid met liefde is mijn uitgangspunt Veel sterkte in elk geval! En goed blijven praten met je man!
Ja hoezo dan?? Als man en vrouw moet je wel respectvol zijn naar elkaar...maar naar de kinderen hoeft dat niet? Ik las eerder al (niet bij jou) ik overleg niet met mijn kinderen....tja dat vind ik dus pas vreemd.
Houdt je hart maar vast als ze straks echt gaan puberen😉 Hier een 12 jarige die zo nu en denkt dat hij het ei van Columbus heeft uitgevonden pff Dat roepen deed onze oudste dochter ook heel lang. Werd ik ook niet goed van. Ze riep dat ze moest plassen, dekens die niet goed lagen of gewoon een verhaal wat ze nog even moest delen en ze is nogal lang van stof. Is rond haar achtste wel over gegaan en het hielp ook als ik na het op bed leggen nog even boven bleef rommelen. Was ophangen, strijken en als er dan iets was was ik er direct en uiteindelijk gaf ze zelf aan dat ik wel naar beneden kon😉
Zo wat een discussie is het geworden zeg. Hier ging het vannacht best goed! Met het naar bed brengen is ze er maar een keer uit geweest. En om 1uur wilde ze even een knuffel van mama. Daarna heeft ze lekker doorgeslapen tot nijntje wakker werd
Wij hebben ook periodes gehad dat zoonlief veel uit bed kwam in de avond en in de nacht. Het breekt je echt op, hier hielp een combinatie van duidelijk zijn, na 3x niets meer zeggen behalve het is bedtijd en af en toe even in bed nemen bij mij en daarna weer terug naar zijn eigen bed. Over een deur afsluiten heb ik eigenlijk nooit nagedacht, ik wil juist dat hij zelf zijn kamer uit kan komen, mocht er ooit brand zijn kan hij zelf uit zijn kamer komen zonder dat hij ons nodig heeft. Maar iedereen heeft zo zijn eigen gedachtes en probeert te doen wat hij/zij voor goed acht. Als iedereen het zelfde zou zijn word de wereld saai
Weet je waar het mij om gaat? Opvoeden is je kind begeleiden naar zelfstandigheid. Je leert een kind veel, je leeft zelf voor, en je biedt ze veiligheid. Ik zelf wil dat mijn kinderen later respect voor anderen en zichzelf hebben, dat ze kunnen samenwerken, dat ze naar oplossingen zoeken etc. Dus denk ik nu heel goed na over hoe ik dat kan bereiken. Wat me vooral erg verbaast aan jouw manier is dat je denkt met 'opsluiten' je kind op te voeden en iets te leren. Wat ik denk is dat je ze leert om vervelend gedrag met macht en dwang aan te gaan. Wanneer ze later ouder zijn en zelf hun boontjes moeten doppen, zullen ze denken: hmm, dat gedrag van meisje A bevalt me niet dus mag ik mijn macht inzetten om dat op te lossen. Dat gaat vaak door te slaan, opsluiten, duwen etc. Want, dat deden mijn ouders ook zo, dat heb ik geleerd. Wat mij verstandiger en effectiever lijkt is je kind beide kanten van een situatie in te laten zien, respect leert hebben voor een ander, en samen tot een oplossing te komen. Dat leer je niet door een deurklink te verwijderen. Macht inzetten door opsluiten, elimineren, slaan, schelden, negeren, chanteren, straffen werkt averechts. Je leert een kind dat je dat soort middelen mag inzetten als je iets niet zint. Wil je dat je kind leren? Het typische is dat hetzelfde kind gestraft zal worden als hij een ander kind opsluit en weigert naar een oplossing te zoeken. Maar van de ouders is ditzelfde gedrag wel gerechtvaardigd? Heel respectloos vind ik dat.
Als je je kind overal een stem in geeft, over alles overlegt, voor alles altijd maar begrip toont en ruimte voor alle emoties, gedragingen en behoeftes, dan leer je je kind dat dat in alle omstandigheden, in alle situaties en in elk gezelschap geoorloofd is. Krijgt je kind het verdomde lastig mee ben ik bang.. Ik ben blij dat ik geleerd heb van mijn ouders om me bij tijd en wijle te voegen naar bepaalde regels en beslissingen waar ik het misschien niet mee eens ben en heb geleerd om mijn emoties onder controle te hebben en te respecteren dat in deze maatschappij niet altijd en immer gewenst is om je eigen behoeftes voorop te stellen. En daarnaast toch geleerd heb mijn emoties wel te uiten, mijn mening te geven, voldoende zelfvertrouwen heb ontwikkeld en positief in het leven sta. Samenwerken en probleemoplossend werken, ja kan ik ook! Zo is het maar net hoe je het bekijkt... Sommigen willen hun kinderen compleet anders opvoeden dan hun ouders bij hun hebben gedaan. En sommige ouders doen toch wel vrij veel zoals hun ouders dat vroeger ook deden. Ik denk dat ik hoofdzakelijk bij de laatste groep hoor en daar ben ik blij om! Blij om wie ik ben geworden en blij dat ik datzelfde door mag geven.
Niemand beweert dat je geen grenzen mag stellen. Het gaat om de manier waarop je communiceert. Dat gaat met respect en niet door machtsvertoon en opsluiting. Daar leert een kind weinig goeds mee lijkt me. Mijn dochter wil ook niet altijd slapen. Dat betekent voor mij niet dat ze dan in overleg kan en naar beneden mag. Maar er zit heel veel tussen grenzen stellen en dan gewoon de deurklink verwijderen en doodleuk naar beneden gaan.
Hier hetzelfde. Ik stel zeker grenzen en dochter gaat echt niet meer naar beneden als het bedtijd is. Ze gaat vaak heel lief slapen..maar gister bleef ze vragen om slokjes water...bleef dingen vertellen. Dus ik vroeg of er iets was waarom ze niet lekker ging slapen. Ze gaf aan dat ze het niet fijn vond als wij beneden waren en zij alleen boven was. Dus ik heb gevraagd wat zij als oplossing zag omdat ik toch echt naar beneden ging omdat ik nog van alles moest doen en zij echt moest slapen omdat het weer school is de volgende dag. Tot de afspraak gekomen dat ze in ons bed mocht liggen en we haar overleggen als we zelf naar bed gaan.
Onze dochter heeft dit ook, we spreken dan bijvoorbeeld af dat we 5 keer komen kijken bij haar (na 2x slaapt ze meestal al) of ze mag idd in ons bed gaan slapen, of we kriebelen nog even op d'r rug. Meestal is er dan wat spanning ergens. Vanavond sliepen beide kindjes binnen een minuut gok ik, ik tussen in, hun naast me in het grote bed. Straks even terug tillen. Bij onrust is de rustige aanpak voor ons beter als de harde stem (die komt wel om 5 uur S nachts, de harde stem, sorry r is een grens. )
Kind op sluiten vind ik macht.s misbruik. Het komt goed. Veel geduld. Bezit ik niet. 😉 ik ging er naast liggen. In mijn bed. Dochter nu nog. Ga nu wel weg. Ze is ouder begrijpt het weer iets beter. Plassen mag water mag. Ik waarschuw wel. Zo plassen drinken geweest ik maak vaak grapjes als dochter geen zin heeft om te gaan slapen. Even wat extra aandacht werkt vaak het beste. Ik Zeg Lees een verhaal voor. Maar vaak zeg ik kies er c nog maar een. Je bent zo lief een luisterd goed. Ook mini gesprekjes soms half uur bezig met bed tijd. Soms nog kiekenboe.