Als ik eenmaal besluit er toch voor te gaan, dan mag hij me zeker het hof maken. Nu hebben we het nog veel over het gebeuren en is dat nog wat lastig, nu zijn er natuurlijk nog een hoop verwijten. We praten heel veel, maar van de andere kant is alles eigenlijk ook gezegd. Nu afwachten, de tijd zal het leren. misschien komt mn gevoel nog terug inderdaad, misschien niet. Tot die tijd blijf ik thuis met mn dochter, voor haar wil ik geen overhaaste dingen doen...
Ik zou vreemdgaan nooit vergeven maar ALS je het dan vergeeft, toch in ieder geval met het idee dat het nooit meer gebeurd? Hij liegt nog steeds tegen je/houdt dingen achter en wilde nog steeds met haar afspreken. Zolang hij niet beseft dat ie daarmee moet ophouden en daar blijkbaar te zwak voor is, lijkt me de kans veel te groot dat je opnieuw gekwetst word..
Ik hamer helemaal niet op weggaan. Ik spiegel alleen wel voor wat ik lees en me opvalt. Dan kan ts haar man ook spiegel voorhouden, want hem mag best worden laten inzien hoe krom sommige dingen zijn die hij doet/zegt. En ja als ik zo alles lees het hele topic heb ik er zo mn twijfels over maar ook gezegd dat je het een kans kan geven door idd relatietherapie. Als ik zo lees trouwens dat je man aangeeft in een crisis te zitten zou ik hem ook individueel eens met iemand laten praten. Wat is die crisis en hoe komt het dat die crisis ervoor zorgt dat hij deze dingen heeft gedaan.
Precies dat dacht ik ook al. Werst zichzelf maar eens ontdekken en nagaan waar EN waarom t mis ging, maar hij zegt juist mij / ons nodig te hebben bij het hele proces..
En ik denk dat de therapeut dat ook gaat zeggen, als hij in zijn eentje komt om aan zichzelf te werken. Zelfs toen ik met mijn burnout zat en daar therapie voor had, wilde de therapeut er minstens 2x mijn man bij hebben. En mijn leidinggevende trouwens ook 1x.
Als he het mij vraagt wil zij gewoon de "VIJAND" dichtbij houden (jou) om te weten hoe jullie relatie loopt en eventueel achter jouw rug terug aandacht van hem te krijgen! En weer het bed inte duiken. Wees aub niet zo naief ze is een vos in schapenkleren die niets liever wil dan dat jullie uit elkaar gaan! Ze is enkel en alleen op je man uit en gebruikt jou en je vertrouwen op een gemene manier! Kappen meid met die vrouw!!!
Dankje ! Heb ik inmiddels ook al gedaan. We hebben al weken geen contact meer en hebben elkaar geblokt via de app. Weg ermee, was idd te naïef!
Ik ben ook erg benieuwd. En meid, of je nou kiest om bij je man te blijven of om bij hem weg te gaan, schroom niet om het hier neer te zetten. Ik weet zeker, dat er een paar dames heel erg fel gaan reageren, omdat zij juist het tegenovergestelde adviseerden, maar dan blijf je houden. (Niet dat ik er meiden hier specifiek van verdenk dat te gaan doen, maar ik heb het zo vaak zien gebeuren hier op het forum!) En als je er nog niet uit bent, kan dat ook natuurlijk.
Ik denk dat iedereen de keuze van ts zal moeten respecteren (begrijpen is iets anders, maar respect moet er zeker zijn), het is haar leven, haar keus
Ja klopt, is ook zeker zo. Ik zei bovenstaande alleen maar, omdat het ook wel eens voorkomt, dat een TS niks meer van zich laat horen, omdat ze een ándere keuze gemaakt heeft dan wat het gros in het topic adviseerde en ze geen zin heeft in gezeur. TS, we hopen dat het goed gaat met je.
Hoi lieverds! Wat fijn om te lezen dat jullie graag willen weten hoe het met me gaat! Ik ben een tijdje niet online geweest en heb zo nu en dan even vluchtig op het forum gekeken maar deze berichten dus gemist...vandaar deze late reactie... Om eerlijk te zijn gaat het nog steeds op en neer. We hebben vrij veel ruzie over nutteloze dingen. En dan denk ik...weer iets op de "stapel" en weer dat stemmetje dat zegt, ga dan ook weg... T gaat dan om kleine ruzietjes. Vaak gooi ik dat dan ook naar zijn hoofd en op die momenten wil ik ook echt weggaan. Totdat hij het weer goed maakt en ik op de een of andere manier toch weer "smelt" en hoop dat t toch allemaal goed komt. Anderzijds moet ik zeggen dat we afgelopen week een aantal dingen weer samen hebben gedaan en ik moet zeggen dat dit het wel leuk was. Ik vraag me echter af of dit niet gewoon de "gewenning" is om dingen weer samen te doen. En ergens moet ik ook toegeven dat ik het best fijn vind om gewoon in mijn eigen huis/ bij hem weer thuis te komen.. Al met al, zijn mijn emoties nog erg hoog. Ik heb er nog veel verdriet van en ik kan die "walgelijke" gedachte dat hij seks had met haar maar niet los laten. Het vertrouwen is uiteraard ook nog steeds weg. Ik controleer hem regelmatig maar heb tot op heden niets kunnen vinden, bovendien zag ik dat zij hem weer geblokkeerd had. Dus ik vermoed dat er geen contact meer is tussen hen. Verder moet ik zeggen dat hij nog steeds z'n best doet, maar het is wel al snel weer zo "gewoon" als jullie begrijpen wat ik bedoel. Soms gaat t leven en de dagelijkse dingen zo door en dan lijkt het alsof er niks is gebeurd terwijl ik helemaal niet lekker in m'n vel zit en niet happy ben. Ben dus die relatietherapie wel gestart, de intake verliep prima maar verder kan ik er nog niet veel over zeggen. Uit bovenstaande kunnen jullie dus opmaken dat ik het eigenlijk nog steeds niet weet wat ik er mee aan moet, maar dat ik ergens wel "hoop" dat de relatietherapie helpt . Mocht dit niet lukken, dan heb ik er alles aan gedaan. Wil t gewoon de tijd geven, maar ik vind t wel lastig omdat het, zoals ik al zei, al snel allemaal zo "gewoon" is en alles door gaat.... Nogmaals bedankt voor jullie interesse, doet goed!
Ben blij dat je wat van je laat horen. Ik vind jouw gevoelens helemaal niet vreemd hoor. Heel veel succes bij de therapie! Ik hoop dat het je helpt om dingen een plek te geven en een keuze te maken, die goed voelt.
Ik begrijp precies wat je bedoelt en voelt. Hier hetzelfde al gaat t dan niet om daadwerkelijk vreemdgaan. Ik geef t de tijd en als tijd niet heelt, dan geef ik t op
Tijd is vaak de beste raadgever. Dus neem die ook. En emoties die alle kanten opgaan, horen er ook bij En wat je ook besluit, hopelijk kun je er ook echt achter gaan staan. Ik ben bij mijn man gebleven na heel veel zware gesprekken en hele zware maanden, en voor mij was dat een goede keuze (al denk ik dat ik van 30 meiden hier op het forum voor gek ben verklaard, en zij zouden echt nooit niet blijven).
Dat zal vast. Waarschijnlijk zou ik het zelfde advies geven aan iemand, althans...voordat dit allemaal gebeurde . Zijn jullie er zelfs samen uitgekomen of met relatietherapie? En hoe kreeg jij het vertrouwen uiteindelijk weer terug? Moet zeggen dat we net ook een zwaar gesprek hadden over onze gevoelens, maar nu het er uit is en we allebei niemand "gespaard " hebben, voelt het als een opluchting......
Fijn dat jullie met elkaar hebben kunnen praten iweks. Als je daarbij open naar elkaar kan zijn ben je mijn inziens al een heel eind. Dat was hier niet mogelijk. Mijn ex kan nog steeds niet echt open zijn over al wT gebeurt is dus hier was er geen redden aan.