Pff dus nu zegt hij al 2 dagen niks meer tegen je..... Ik bedoelde inderdaad hetzelfde zoals anderen in hun reacties je vertelde: dat er misschien iets mee speelt, zijn gevoel dat het niet wil lukken ofzo. Maar om vervolgens 2 dagen niet meer tegen je te praten dat is wel erg apart. Jullie zijn er al een langere tijd mee bezig (en bewust ook) dus dan is het verschrikkelijk als hij ineens bepaald dat hij het niet meer wil. Je zou toch denken dat er meer achter zit, misschien toch angst dat het jullie leven gaat beheersen omdat het tot nu toe niet gelukt is?
Als mijn man dat mij zou flikken zo ineens en dan er ook nog een verboden onderwerp van zou maken zou ik mijn spullen pakken en het hem uit laten zoeken en kom niet eerder terug totdat er normaal over gesproken kan worden zo niet zou ik weg blijven en hem geluk wensen met zijn leven sorry maar al je al niet met elkaar kan praten wat zegt dat dan over de relatie dat is een van de belangrijkste in een relatie goed kunnen praten met elkaar miss ben ik wel heel abrupt maar ik had dat niet zomaar over mijn kant laten gaan heel veel sterkte meis wat een rot situatie dikke digi knuffel😘
Helemaal eens met bovenstaande (en de 2 quotes die stokstaartje aan haalde. Nog 1 aanvulling: probeer, als je in gesprek gaat alleen te vertellen wat het met jou doet. Hoe jij je voelt. En niet in hem beschuldigen maar jij wilde het ook en nu niet meer... Dan drijf je hem in een hoek en een kat in het nauw.... Zal niet makkelijk zijn, maar ik denk de enige manier op een gesprek en als hij nergens voor open staat en je zo buitensluit in een onderwerp wat zo belangrijk voor je is... Ik ben ook bang dat dit echt iets zegt over je relatie... En wat wil je er mee... Ik wens je veel sterkte want het zijn geen grapjes dit!
Ik vind het erg vaag. Zo maar beslissen dat hij niet meer wilt zonder daar eerst gewoon over te hebben. Vind ik geen beslissing die hij van ene op andere dag kan maken. Helemaal niet omdat het om jullie beide gaat. En nu geen woord meer tegen je zeggen? Ik zou me echt gaan afvragen wat er nog meer aan de hand is. Heb er eigenlijk geen woorden voor wat ik hiervan vind, maar hij walst keihard over jouw emoties heen.
Iemand heeft uiteraard het recht om van gedachten te veranderen maar jeetje, de manier waarop en hoe hij jouw behandeld is echt schofterig, sorry. Ik heb me geprobeerd voor te stellen hoe ik in zo'n situatie zou handelen maar het lukt me niet. Mijn man zou zich nl zoiets nooit in zijn hoofd halen. En al zou hij van gedachten veranderen dan zou hij al mijn vragen keurig beantwoorden en me alle ruimte geven om over mijn gevoel te praten. Dat is naar mijn mening ook hoe het hoort te gaan wanneer er zulke ingrijpende beslissingen worden genomen. Ook ik denk net als de andere dames dat er veel meer aan de hand is. Sterkte!
dit dus. Dat iemand zich zorgen maakt of andere ideeën krijgt kan gebeuren maar praat er met elkaar over. Vriendlief hier had ook een periode dat ik zag dat hij ergens over twijfelde. Nu bleek dat hij bang was dat ik misschien weer een bbz zou krijgen. Hij bleek hier enorm mee te zitten en we hebben er dan ook uitgebreid over gesproken. We gaan nogsteeds voor een 2e maar alle zaken waar hij mee zat hebben we over kunnen praten en oplossen. En dat is wat zo belangrijk is. Zomaar een beslissing nemen over zware zaken zoals deze doe je niet zonder overleg. Voor mij persoonlijk zou dat ook een enorme deuk opleveren in onze relatie.
Ik krijg hier eerlijk gezegd ook een onderbuik gevoel van.... Heel eerlijk... en misschien neem je het me niet in dank af dat ik dit schrijf..... Maar ik doe het toch: Is hij nog wel blij met jullie relatie? Als je op deze manier met je vrouw omgaat, daar zou ik echt iets achter zoeken. Alsof hij je al die tijd "zoet" heeft kunnen houden en nu opeens met allerlei excuses komt waarom hij het niet meer zou willen. Het lijkt alsof hij ergens gefrustreerd over is en alsof het hem niet interesseert dat jij er verdriet van hebt. Natuurlijk is het niet leuk om 8 rondes inmiddels bezig te zijn... maar komop! Een beetje relatie kan dat aan lijkt me...! Je deelt toch samen hetzelfde "leed". Lieve meid, ik hoop dat jullie snel het gesprek met elkaar aan kunnen gaan. ( of schrijf m een brief??? dan hoef je in ieder geval geen ruzie te maken ). Vind het zo waardeloos voor je..... hele dikke zoen!
Lief lief lief! Hij is echt stapel op mij en draagt mij op handen. Maar qua gevoel kan hij niets. Ik ben dus bang dat hij idd over mij twijfeld maar dat us niet zo. Dat hij niet praat komt omdat hij niet weet wat hij met mijn gevoel moet. We zijn 3 mnd geleden getrouwd. Eerder was hij teleurgesteld in zijn kunnen, en daarom bang. Maar het gekke is dat we de hele maand bijna onveilig gevreeen hebben. Vanmiddag heb ik hem (dan maar weer boos, ik doe er ook toe) gevraagd wat te doen als ik deze maand zwanger blijk te zijn. Zijn antwoord was; de keuze is aan jou. Verrotter kan het niet. Ben zo diep teleurgesteld.
Waaruit blijkt dat hij stapel op je is? Dat hij je op handen draagt? Je zegt dat hij zo doet omdat hij niet weet wat hij met jouw gevoel moet. Wéet je dat of denk je dat? Wat je over hem vertelt en hoe hij reageert/handelt klinkt een beetje tegenstrijdig, meis..
Wat een verhaal meid.. En dan 3 mnd geleden getrouwd lees ik. Mijn vriend heeft vorige maand ook een enorme dip gehad. Hij kon geen plas staafjes meer zien (ovulatietesten), vond het allemaal onzin, maakte hem allemaal niks meer uit en ik moest t maar zien hoe en wat. Vragen als, wat wil je nu dan kaartte hij af en het was nu mijn keuze of ik wel of niet weer aan de pil ging. Mijn vriend kan ook absoluut niet over gevoelens praten en gaat ook eerder weg dan dat hij het gesprek aangaat. Ik had ook enorm het gevoel dat er iets mis was in onze relatie en we hebben ook echt een enorme dip gehad die maand. Heb hem hier een maandje in gelaten en het daarna nog eens aangekaart. Hieruit kwam voor dat hij elke maand erg teleurgesteld was en zelf had verwacht dat het een van de eerste rondes al raak zou zijn en dat hij dit gevoel moeilijk kon plaatsen. Hij had spijt van wat hij gezegd had en wou tuurlijk wel verder met mij en heel graag een kindje. Voor ons vrouwen is het een enorm proces en hierbij vergeten we denk ik vaak dat het voor mannen ook een onzekere tijd is vooral omdat het gaat om zijn mannelijkheid en ze dat niet bespreekbaar maken. Ik vind het heel rot om te lezen dat je man je zomaar 2 dagen negeert.. Vraag me ook af wat hier achter zit zoals de meesten. Ik hoop dat alles goed komt en dat jullie straks een goed gesprek met elkaar kunnen voeren over hoe en wat en hoe nu verder. Hele dikke knuffel meid!
Dit had ook mijn verhaal kunnen zijn. Ik deed al geen ovutesten tot we de onderzoeken ingingen. Hij vond dat niet fijn (ik wel) Dit is zaterdag gebeurd en inmiddels zijn we, na twee dagen dat hij zich afzonderde (ik moest hem laten) wel gaan praten, maar niet daarover. Ben zo bang dat hij zich dan weer afzonderd. En dat ik niet meer weet wat ik moet. Ik heb hem 2 dagen gelaten zoals hij wilde, maar respecteerd het niet dat ik verdriet heb lijkt het wel. Dat hij zich afzonderd is omdat hij dan in de knoop zit met zichzelf. Voelt zich niet goed genoeg voor mij. Maar dat maak ik zelf wel uit! Zaterdag heb ik de trein gepakt naar waar ik vandaan kom en ben halverwege uitgestapt om terug naar huis te gaan. Ik heb zoveel gevoelens op dit moment nog. Voel mij frustie, verdrietig, belazerd en ben boos.
Dit had ook mijn verhaal kunnen zijn. Ik deed al geen ovutesten tot we de onderzoeken ingingen. Hij vond dat niet fijn (ik wel) Dit is zaterdag gebeurd en inmiddels zijn we, na twee dagen dat hij zich afzonderde (ik moest hem laten) wel gaan praten, maar niet daarover. Ben zo bang dat hij zich dan weer afzonderd. En dat ik niet meer weet wat ik moet. Ik heb hem 2 dagen gelaten zoals hij wilde, maar respecteerd het niet dat ik verdriet heb lijkt het wel. Dat hij zich afzonderd is omdat hij dan in de knoop zit met zichzelf. Voelt zich niet goed genoeg voor mij. Maar dat maak ik zelf wel uit! Zaterdag heb ik de trein gepakt naar waar ik vandaan kom en ben halverwege uitgestapt om terug naar huis te gaan. Ik heb zoveel gevoelens op dit moment nog. Voel mij frustie, verdrietig, belazerd en ben boos.
Hier heerst op DIt moment best veel spanning en ik loop Maar te denken ik laat het even Rusten. En probeer binnenkort Weer een gesprek te beginnen Als je wil mag je een berichtje sturen Als je iemand zoekt om mee te praten
Als je naar Mijn profiel gaat en Dan op contact informatie klikt Dan staat er stuur pb weet je wel hoe je pb kan lezen Anders stuur ik er een naar jou
Tien maanden na onze eerste is mijn zus bevallen van een kindje met een mentale/fysieke beperking Wij zien van heel dichtbij hoe moeilijk zo'n situaties zijn Mijn man zei in eerste instantie ook: hier geen tweede want een kindje met extra zorgen legt extra druk op relatie (/leven) Mijn wens was er altijd... Maar ik snapte zijn gevoel er rond Pas toen mijn zus zwanger was van een tweede (gezonde!) dochter, ging bij hem een lichtje branden... We gingen ook voor een tweede... Helaas stierf onze jongste zoon op 11,5 maand tgv wiegedood... Nu hebben we beide sterke wens voor een derde... Sorry beetje lang verhaal mss, maar probeer (nadat gevoel van boosheid weg is) met hem te praten! Succes