Rare reacties op zwangerschap

Dat begrijp ik ook erg goed.
Ze mag er misschien wel wat opener in zijn. Toen wij zwanger probeerde te raken en het niet lukte vertelde mijn zus dat ze zwanger was. We waren toen al 8 maanden bezig. Maar heb het wel eerlijk tegen haar gezegd dat ik het moeilijk vond. Hopelijk gaat je vriendin dit ook gewoon vertellen.

 

Hoe gaat het nu LiseTes? Hopelijk is hebben jullie wat meer contact nu?

 

Wauw wat een nare reactie zeg.. Ik heb het eerste berichtje gelezen wat je had geplaatst.. wat lullig zeg! Wij zijn hier ook 2 jaar bezig geweest om zwanger te worden. Ook onderzoeken in het ziekenhuis (kwam niets uit), maar toch duurde het 2 jaar.. Elke keer werd me gevraagd wanneer ik eens aan kinderen ging beginnen.. Mensen denken vaak maar dat het makkelijk gaat! Dat was soms ook pijnlijk. Toen ik eenmaal zwanger was waren mn eigen zussen helemaal niet blij of enthousiast.. alleen maar negatief! Terwijl ze wisten dat we al 2 jaar bezig waren! Zo vervelend en jammer! Gelukkig waren onze vrienden en ouders wel heeel blij!

 

Ik durf wel te stellen dat er MM dames zijn die zicht absoluut niet kunnen gedragen. Die gaan zo ver in het anderen opleggen van hun verdriet dat je er gewoon niet mee door 1 deur kan.

Iedereen in de MM heeft pijn en verdriet. En dat je kraambezoek, babyshowers etc op een gegeven moment niet meer aan kan is heel begrijpelijk. Maar door volwassen te blijven praten met vrienden/bekenden/ collega's over wat je voelt en bijvoorbeeld af te spreken op andere momenten/zonder baby/of waar je ook eens flink kunt huilen zorgt er wel voor dat je zelf beter in je vel zit en dat je nog mensen over hebt voor na de MM. Met of zonder kinderen.

Ik zat tegelijk met een collega in de MM voor ivf. Beiden kregen we alle ruimte om te behandelen maar bij haar was het nooit genoeg. Voor een follikelmeting bleef ze de hele dag thuis wegens 'stress'. Geen werkbare situatie en toen ze ontslag kreeg omdat werkelijkwaar bij iedere vergadering haar prive situatie naar voren moest komen had ze natuurlijk helemaal een prachtig excuus om nog dieper weg te zakken in zelfmedelijden.

Nogmaals, ik ken die pijn maar praat ipv negatief om je heen te maaien.

 

Toen we net de zwangerschap van mijn zoontje bekend maakten, reageerde een nicht van mijn man ook "vreemd ". Zonder iets te zeggen liep ze weg.
Later hoorden we dat ze net een miskraam had gehad en dat ze anders rond dezelfde tijd was uitgerekend als ik. Een erg pijnlijke situatie natuurlijk.
Haar moeder maakte toen ook een opmerking dat het zeker makkelijk was gegaan. Bij ons was dat inderdaad het geval, maar ik vond dat zo'n rare vraag.

Daarna heb ik haar een hele tijd niet gezien. En als ik haar zag reageerde ze heel wisselend. De ene keer negeerde ze me en de andere keer deed ze heel aardig. Ze heeft nooit interesse getoond in mn zoontje of ons gefeliciteerd, maar dat heb ik naast me neer gelegd. Ik begrijp dat dat moeilijk was.
Het lukte bij haar niet makkelijk om zwanger te worden, maar uiteindelijk is ze nu toch zwanger. En ineens komt ze weer veel bij de familie en deed ze weer aardig.
Tot mijn dochter vandaag vertelde dat ik ook een baby in mijn buik heb.
Ze was gelijk kortaf en de negeer stand ging weer aan. Dus ik ben benieuwd hoe lang het deze keer duurt.
Ze zal wel boos zijn dat ze niet als enige zwanger is denk ik.

 

Wat een vervelend verhaal! Ik heb zelf een vriendin die nu ook begint met een traject..icsi? Ze is "al" zo'n 2 jaar beZig en weet eindelijk waar het knelpunt zit. Was voor mij erg moeilijk om haar mijn plotseling goede nieuws te vertellen, aangezien we het er een week eerder nog over haar probleem hadden en ik vertelde dat ik geen haast had en t nog wel een jaartje mocht duren. Ik doe mijn best er voor haar te zijn en haar ook de ruimte te geven wanneer ze even geen behoefte heeft om het over baby's te hebben..ze toont wel oprecht initiatief en interesse in mijn geluk! Ben best trots op onze 20jRige vriendschap! Maar begrijp ook dat het voor haar erg lastig kan zijn!

 

Nou dat vind ik wel een gemene opmerking... Dan is het een ander niet gegund.
Ik begrijp dat het vervelend is om andere vrouwen zwanger te zien maar zo´n opmerking kan je nooit maken vind ik.

Ik heb ook vervelende opmerkingen gehad, van mn eigen schoonouders. Dat het niet goed zou komen en ik maar abortus/adoptie moest doen... Ik ben zelf een tegenstander van abortus, al moet ik zeggen (afhankelijk van de situatie).
Wij hebben een goede situatie alleen geen eigen woonruimte, nou goed, dat kan ook worden geregeld vind ik

 

Je hebt toch wel een excuses gekregen he?
Zulk gedrag vind ik van een echte vriendin onacceptabel. En ja ik weet wat het is als je ermee moet leven dat je waarschijnlijk geen kinderen kunt krijgen. Daar heb ik ook mee geleefd voordat ik onze zoon kreeg. En ook heb ik miskramen en een bbz meegemaakt. Maar geen haar op mijn hoofd die er ooit aan zou denken om mijn zuster (bijvoorbeeld) of een goede vriendin te negeren omdat zij eerder zwanger waren dan ik.
Iemand die close met je is doet zoiets niet en als ik wel zo'n vriendin zou hebben gehad en die zou zo doen dan zou ik geen contact meer willen.
Je bent juist vriendinnen zodat je met elkaar kunt praten over alles. Of dit nu goed en slecht is.
Ze had op zijn minst kunnen zeggen dat ze het moeilijk vind en even tijd nodig heeft. Dat had beter geweest dat je negeren.

Hoe dan ook heb je weer contact. Voor jou heel leuk en ik hoop voor je dat het leuk blijft.