Haha snap ik, maar als je er had gewoond had je het wel herkend natuurlijk . Grote kans natuurlijk dat er meer mensen zo zijn maar ze zijn echt precies hetzelfde (en ook dochters met dezelfde leeftijd), heel vervelend als je er dan best veel mee te maken hebt. Ik zou ook je vriendin erop aanspreken dat het voor jou en je dochter niet lekker loopt zo en of ze het wat meer in de gaten wil houden. En als ze dat dan alsnog niet doet, minder gaan afspreken want dit is gewoon niet leuk.
Wat vervelend zeg! Dit is gewoon niet opvoeden. Ik kan daar ook heel slecht tegen. In mijn omgeving heb ik ook wel dat soort gevallen meegemaakt. In mijn huis bereid ik zoiets dan ook voor: alleen speelgoed voor Dehaene waar ze mee mogen spelen. Op de bank staan? Dan zeg ik er wat van als ouders dat niet doen. Het is mijn bank. De hele tijd gillen, daar zeg ik ook wat van: het is namelijk mijn huis. Verder zou ik het bespreken, onder schooltijd afspreken of het bespreekbaar maken. Misschien beginnend met een gesprekje over opvoeden en dat je het soms zo lastig vind en dan eenbeetje haar kant op sturen? Mocht ze boos worden, tja dat is dan aan haar. Ik zou het iig niet meer pikken! Met mensen die in mijn omgeving structureel zo zijn, spreek ik gewoon niet of minder vaak af.
Btw, ik kan ook wel eens dominant zijn in mijn mening. Dat was eerder nog erger. Maar daarnaast ben ik ook heel gevoelig en is het dominante ws een aangeleerde houding. Als mijn vriendin een dergelijk kritisch gesprek zou voeren met mij, dan zou ik dat heel confronterend vinden. Dat zou ik niet leuk vinden. Maar ik zou het wel waarderen en erover nadenken. Even de andere kant van dominantie...!
Poe, daar zou ik ook niet tegen kunnen hoor! Ik herken het wel, in veel lichtere mate. Een vriendin haar 2 dochters (2,5 jaar en 1,5 jaar) mogen thuis alles tegelijkertijd uit de kasten halen. Bij haar is ook geen enkele puzzel meer compleet bijvoorbeeld, alles ligt overal en door elkaar heen. Aan het einde van de dag ruimt ze de complete speelgoedexplosie pas op (of ook niet, dat weet ik niet). Hier wil ik wel alles compleet houden, en dochter moet tussendoor opruimen voor ze iets nieuws pakt. Maar als haar kinderen hier dus zijn geweest dan leg ik al veel dingen met kleine onderdelen apart, maar dan nog is hier ook vanalles kwijt. Dan vind ik de koelkastmagneetjes in de plantenbakken terug etc. Ik geloof dat ik het iets meer moet loslaten, dat kinderen (vooral meervoud) nu eenmaal rommel maken samen. Maar wat jij beschrijft dat ze ook op ander terrein totaal geen toezicht houdt, vind dat onbeleefd, onverantwoord, en soms zelfs ook gevaarlijk. Ik zou het proberen te bespreken, en anders maar alleen zonder kinderen afspreken.
Ja voordat ze komen vind er ook altijd een halve verbouwing hier plaats..meer als de helft van al het speelgoed gaat naar boven, en m'n dochter snapt er niks van... het is ook eigenlijk te erg voor woorden dat het nodig is. Bij hun thuis gaat dat heel anders, al het speelgoed staat op zolder en de kinderen spelen alleen!! op zolder, de ipad zet ze dan ook boven neer met de camera aan zodat ze beneden af en toe kan kijken of het goed gaat.. en beneden is alles strak als in een folder van de woonboulevard.
weet je zeker dat je wilt dat je dochter bij dit "vriendinnetje" in de klas komt? Ik herken heel erg wat je schrijft, ik had er bij meerdere vriendinnen last van... Soms voelde ik me de enige in Nederland die zijn kinderen niet op de bank en op bed liet springen. Mijn vriendinnen kozen allemaal voor een andere school en eerst vond ik dat heel jammer... Maar mijn zoontje heeft nu echt leuke vriendjes die net zo rustig en netjes zijn als hij en hij kan zo heerlijk met ze spelen zonder dat ik politieagent hoef te zijn of m'n huis hoef te verbouwen. Je dochter kan echt nieuwe vrienden maken en jij kan dat ook!😉
Nou er zijn 4 kleuterklassen, dus zo groot is de kans niet. Maar het kan wel idd, mijn dochter begint alleen al 10 weken eerder dus hoop dat ze dan vast wat vriendinnetjes heeft gemaakt. Dank je wel voor de laatste lieve zin!
ja lastig he. Hier ook zo met de kinderen van vrienden ( die wonen gelukkig niet om de hoek ) maar ik baalde op een gegeven moment gewoon dat ze kwamen terwijl we het met hun hartstikke gezellig vinden, maar voel me net zo`n politie-agente als ze er zijn en ik merk ( niet goed ik weet het ) dat ik spontaan nog strenger wordt tegen onze dochter als soort tegenreactie. Ook niet eerlijk natuurlijk. Pas het wel bespreekbaar proberen te maken, maar dat was toch wel heel lastig. Er werd gezegd dat het niet uitmaakte dat we er wat van zeiden maar ondertussen was het wel een stuk minder gezellig daarna. Maar ja.. Hun zoon bepaalde gewoon waar ik wel of niet mocht zitten in mijn eigen huis.. waarop ik zei dat hij dat toch echt niet ging bepalen. Zegt zijn moeder: " ach laat hem toch even hij heeft gewoon graag controle " ja amehoela.. ik ga me toch niet door een ventje van 5 laten zeggen dat ik niet op mijn eigen bank mag omdat dat meneer niet uit komt..
Ach tja lastig, je kunt er alleen wat van zeggen als het bijv in jouw huis is, verder blijven het haar kinderen en haar opvoeding. Ik weet nog wel dat er vroeger een jongetje bij ons kwam spelen dat op de bank ging springen. Toen mijn moeder hem eraf stuurde zei de moeder van dat jongetje "o dat mag hier blijkbaar niet"
Ja zo heeft ieder zijn eigen normen en waarden. En ik merk dat het vrij lastig is om vriendschappen te maken en behouden als die te erg verschillen. Maar het is ook best lastig vind ik om veel vrienden te vinden waarmee je echt op 1 lijn zit. Dus het blijft kijken naar wat je zelf wel en niet acceptabel vind in het verschillen daarin.
Z.n vriendin heb ik ook gehad. En dan verbaast zijn s avond kinderen te moeten zoeken om 22.30 haar zoontje was 7/8 jaar iedereen zoeken. Van wie laat zijn kind dan ook zo echt alleen buiten spelen zo laat. Of mama boodschappen doen twee kinderen bij mij aan de deur waar is mijn moeder 5/7 jaar twee jongens. Haar antwoord hadden ze maar op tijd terug moeten zijn. Jo ze konden nog geen klok kijken en waarom 5 jaar onder toezicht??? Werd er gek van contact verbroken zielig voor kinderen o ja verjaardag zoon lief ze had net een baby baby bij de kinderen op de kamer kom ik die kamer in hadden ze baby broertje even naar buiten laten kijken met het RAAM Open ja kom op zeg ik hoef niet op haar kinderen te letten.! Doe je onbewust wel. maar ja geen contact is beter!! Voor mijn rust.
Ja ik heb ook buurjongen van 8 jaar die al 2 jaar alleen buiten mag met de fiets naar andere kant van de wijk heeft eigen huis sleutel mobiel etc Nou mijn zoontje even oud mag dat dus niet en een X waren me oudste van 8 en zoontje van toen 4 bij hun spelen en ze hebben een dakraam op zijn slaapkamer hebben wij ook Stond me zoontje van 4 daar op dak te zwaaien nou waar is die moeder dan vanaf toen mochten de niet meer spelen moeder lag gewoon op bed ?????? Elke ouder is anders maar sommige dingen wil ik dan liever niet mee maken en kan je beter afstand nemen
Mijn zoontje kon met 2, 3 en 4 jaar ook knap vervelend doen als we ergens op bezoek waren, maar dan ben je als moeder toch juist alert lijkt me. Ik grijp snel in, want ik vind het zelf ook vervelend. Ik ken ook moeders die alles weg lachen of nergens wat van zeggen. Dan grijp ik zelf maar in, maar dat is niet de bedoeling. Kreeg zelfs een keer de opmerking van een moeder van een kind wat overal aan zat 'ach, we zijn goed verzekerd hoor'. Ja, hoepel op, dan hoef je toch nog niet toe te staan dat ze overal aan zitten en zo wild met andermans spullen omgaan. Ik heb met 2 ouders om die reden het contact laten verwateren. Erger me er toch alleen maar aan, vooral als ik zie dat ze geeneens moeite doen om het gedrag aan te pakken. Net als hierboven al gezegd. Je dochter is nog zo jong, op de kleuterschool maakt ze wel nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, vriendschappen die ze zelf uitkiest. Ik weet nog dat ik het soms vreselijk vond om met kinderen te spelen van vrienden van mijn ouders, met sommige kinderen boterde het totaal niet.
Bij anderen ga ik ervan uit dat mijn kinderen zich aan de regels daar houden. Bij ons mag er worden gesprongen op de bank, bij veel andere niet. Dat leer ik mijn kinderen ook zo. Heb respect voor andersmans grenzen en regels. Tegelijkertijd spreek ik andermans kinderen hier ook aan op hun gedrag. Slaan, schoppen, duwen of kapot maken mag pertinent niet en daar zal elk kind op aangesproken worden. Als je daar niet van gediend bent, dan kunnen we geen vrienden zijn. Het gaat er namelijk niet om of ik gelijk heb of niet, van mij mag iedereen andere regels hebben, maar daar zitten wel bepaalde kaders aan. Daarbuiten werkt het voor ons niet meer.
Vind je dit wel een goed vriendinnetje dan? Hoe gezellig heeft ze het met haar vriendinnetje als ze een tand door de lip heeft en haar speelgoed moet naar zolder? En wat leert ze ervan dat mama gestresst raakt als haar vriendinnetje er met de moeder is? Ik denk eerder dat ze zo lief is omdat jij ook te lief bent en dat ze beter af is met andere echte en zelfgemaakte vriendinnetjes
@Femkes oh wat grappig dat jouw kinderen ook op de bank mogen springen. Maar ging dat dan in 1x goed als je ergens kwam waar dat niet mocht? En roept de moeder waar je bent dan meteen "hier mag je niet op de bank springen!" ofzo.. ik vind dat namelijk meteen al ongemakkelijk om dat te zeggen! En dan vervolgens moeten de vriendinnen wiens kinderen gewend zijn op de bank te springen dat de rest van de middag aan hun kinderen uitleggen.. en die luisteren dan natuurlijk niet.. maar ze hebben geloof ik ergens toch minder zin om ze aan te spreken op een regel die ze zelf niet zo belangrijk vinden want thuis mag het wel. Geen oordeel over jou hoor, maar zo gaat het hier meestal. Hoe ervaar jij zoiets dan? Vind je de moeder die bankspringen niet toe laat niet meteen al een beetje een zeur (zo voel ik me als ik het een paar keer gezegd heb namelijk wel)
Ow verschrikkelijk ik zou het contact -als een gesprek niets uithaalt- langzaam laten verwateren denk ik. Het is helemaal niet erg om andermans kind eens aan te spreken/corrigeren, maar het moet niet zo zijn dat jij hun op dat moment aan het "opvoeden" bent. Ik zou je dochter wel leren om van zichzelf af te bijten want zulke overweldigende kinderen kunnen gauw een loopje met je nemen als je zelf lief/wat onzeker bent. Ik heb bv fam/vrienden met kinderen die ook veel "lomper" zijn en een hele andere opvoeding krijgen als onze dochter. Word ook weinig tot niks van gezegd en ze walsen met hun gedrag over mijn dochter heen. Ik ben haar nu heel duidelijk aan het leren dat ze dat niet hoeft toe te staan n gaat al wat beter. Maar deze kindjes bij ons worden wel opgevoed (alleen wat anders) in tegenstelling tot die kindjes in jouw verhaal dus ik zou na een goed gesprek het contact beperken als t niet helpt. Dan maar minder vriendinnetjes, die maakt ze straks op school wel weer toch?
Natuurlijk gaan dingen niet in 1 keer goed, maar dat is ook voor dingen die hier niet mogen. Sommige dingen zijn ook heel specifiek, bij mijn vader kun je niet op de salontafel leunen. Dat vergeten de kinderen ook gewoon vaak. Maar naar mijn weten springen ze bij anderen eigenlijk nooit. Bij een ander vriendje mag je niet eens op je knieën op de bank. Achter de leuning zit een trapgat. Nou, dat is daar dan gewoon de regel, heel simpel. Iedereen heeft andere regels. Daar moet je als mens en dus als kind ook gewoon aan wennen. Bij de een moeten schoenen uit, bij de ander je bord leegeten, bij een ander mag je maximaal 1x per dag hagelslag, krijg je als kind een eigen bakje chips enz, enz. Ik vind bijna nooit dat een ander zeurt. Slechts bij een vriendin van mijn man kom ik liever niet met de kinderen. Bij hun mag een kind het gehele feestje alleen stil op de bank zitten. Daar word ik gewoon heel zenuwachtig van, zodra mijn kind dan beweegt moet ik hem al corrigeren. Dan ben ik alleen maar bezig met corrigeren en ik merk dat mijn zoon daar ook heel moeilijk van wordt. Voor de rest heb ik er nooit moeite mee. Ik corrigeer andermans kinderen ook gewoon en vind het prima als anderen mijn kind (binnen normale grenzen, een tik geven accepteer ik niet) corrigeren. Sterker nog, ik ga ervan uit dat anderen dat doen als mijn kind bij hun is. Dat lijkt me namelijk logisch. Als ik jouw regels ken zeg ik het meestal zelf tegen mijn kinderen (en ik ga er meestal vanuit dat er bij anderen niet mag worden gesprongen op banken), maar soms weet ik het natuurlijk niet. En dan vind ik het logisch als je hen of mij erop aanspreekt. En dan luisteren mijn kinderen ook gewoon, anders ben ik er snel klaar mee en mogen ze niet meer spelen. Het feit dat ik vrijer ben in bepaalde zaken betekent niet dat mijn kinderen niet luisteren, veel moeders vinden mij namelijk juist redelijk streng. Het ligt er gewoon aan waar je op let. Mijn jongste gaat nog niet alleen ergens spelen, maar van de psz hebben we alleen maar gehoord dat hij zo lekker in de groep ligt en goed luistert. Mijn oudste komt regelmatig bij vriendjes en meestal hoor ik terug dat hij zo lekker rustig is. Ik heb dus niet het idee dat wij zulke slecht opgevoede kinderen hebben, maar toevallig mag springen hier in huis wel.