Ik vroeg me af of hier ervaringsdeskundigen zijn op het gebied van het veranderen van slaapgedrag. Even korte info: de eerste 4,5 maanden van mijn zoontje waren niet echt om van te genieten. Vanaf week 1 wist ik dat hij "iets" mankeerde, maar niemand geloofde mij. Ongelooflijk frustrerend! Pas na 20(!!) huisartsbezoeken eindelijk doorgestuurd naar de kinderarts en jawel koemelkallergie. Pepti, nutramigen, uiteindelijk Neocate en ons zoontje veranderde van een zeer gespannen, ongelukkig mannetje naar het meest vrolijke, relaxte lachebekkie. Wat fijn!!! Maar door al dit gedoe hebben we een heel verkeerd slaapritueel aangeleerd, waar we de grootste moeite mee hebben om het te veranderen. Het probleem is dat hij nog nóóit uit zichzelf in zijn bedje in slaap heeft kunnen vallen. Hij begrijpt zelfs helemaal niet dat hij daar moet gaan slapen. Hij valt alleen op ons, mij het liefst, in slaap in ons bed wiegend op onze benen, omdat hij het haatte om plat te liggen. Daarna leggen we hem, als hij diep in slaap is, in z'n eigen bedje, in inmiddels z'n eigen kamer. Hij heeft 5 maanden bij ons gelegen, deels in een geleend bedje en nu een eigen bedje, wat niet meer bij ons past. We willen hem liever nu ook in z'n eigen kamertje laten slapen en op zich gaat dat ook prima, behalve dat hij alleen maar precies op die ene manier in slaap kan vallen. Ik heb al zo veel geprobeerd, maar hij snapt het gewoon niet. Zijn bedje is 'wakker worden' voor hem. Ons bed, zelfs onze kamer, is slapen. Dat snapt hij, zie ik aan zijn signalen. Ik heb geen flauw idee hoe we dit moeten doorbreken?! Heeft iemand ervaring?? Overigens ben ik al lang blij dat hij nu in een bedje en zelfs uberhaupt slaapt, want dat is echt een drama geweest. Nu nog zelf leren slapen!
Hier was het, toen de klachten minder werden, een kwestie van tijd. Eerst kon hij alleen aan de borst in slaap vallen en ineens lukte het soms ook om hem wakker in bed te leggen (rond 7 maanden?) . Nu lukt dat meestal en is soms de borst nog nodig.
Helaas herkenbaar onze uk had verborgen reflux en sliep overdag op bij. Savonds moest hij half uur overeind zitten maar dan sliep hij al. Wij liepen met hem rond en op een gegeven moment kon ik blijven zitten maar sliep wel bij mij. Na dat we zijn gestopt met de medicijnen en alle onrust weg was zijn we hem wakker in bed gaan leggen.hij was toen 8/9 maanden. Hij was het er absoluut niet mee eens en duurde even voor we wisten wat het beste was. Rommelen op zijn kamer was geen optie dan was hij overstuur.het zelfde voor elke 5 min de kamer in. Uiteindelijk legde we hem in bed en ik ging rommelen.( de was opvouwen ,schoonmaken etc) Hij huilde/ jammerde nadat hij paar min brulde.na 5 min naar hem toe. Uit bed halen en kalmeren en opnieuw proberen. Daarna na 7/ 10/ min dit duurde en paar dagen en toen brulde hij niet. Hij liet weten dat hij het niet mee eens was, wanneer hij wel brulde haalde we hem eruit. Al snel jammerde hij een keer maar sliep hij snel en nog belangrijker veel beter. Tijdens de sprong was het weer een rommeltje maar houden we er ons nog steeds aan.beetje huilen kan maar brullen is uit bed. Sommige mensen roepen juist niet uit bed halen maar dat past niet bij ons kind hij heeft dat lichamelijk contact nodig om rustig te worden. Uk is nu 20 maanden en dit werkt nog steeds,tijdens een sprong max 3 keer naar toe. Het is zwaar maar dan slaapt iedereen beter.succes
Herkenbaar. Maar het is echt een kwestie van tijd. Gaandeweg leren ze dat wel. Hij is ook nog maar vijf maand: veel baby's slapen op die leeftijd, en veel langer nog, bij de ouders op de kamer.
Je kindje is nog jong en de behofte aan nebijheid sterk. Ik zou daar aan toegeven, maar er is en tussenweg. Op je benen laten slapen of laten huilen in zijn eigen bedje is een groot verschil. Ons kindje had ook koemelkallergie en pas na een jaar werd dat ontdekt. Ik zal je vertellen hoe wij het slaapgedoe van zl hebben aangepakt. We hebben hem eerst in slaap gewiegd, gedragen en gevoed. Toen ik merkte dat ik er soms gefrusteerd van werd, vonden we het tijd om te kijken of we hem ook langzaam zelf in slaap te laten vallen. Ik ging met hem in ons bed liggen. (Zl slaapzak aan). Hij huilde dan heel hard, maar ik bood hem troost met mijn aanwezigheid. In het begin hield ik hem ook een beetje vast, omdat hij anders de rust niet kon vinden. Uiteindelijk viel hij dan in slaap. Dit ging elke keer sneller. En toen besloot ik hem op zijn eigen kamertje in mijn armen in slaap te laten vallen. Ik zat dan relaxed op een stoel. We maakten ook een ritueeltje. Bad, gordijnen dicht, lamp uit, liedje zingen, voeding, slapen. Ook in mijn armen huilde hij hard. Maar ik ging niet meer wiegen, maar liet zijn hoofdje op mijn borst rustten. Ook op deze manier in slaap vallen ging steeds sneller. Eerst wachtte ik nog tot de diepe slaap (armpje optillen en kijken of ie omlaag valt ) en ik probeerde hem steeds iets eerder in bed te leggen. Lukte het niet, dan ging ik weer zitten met hem. Dit werkte voor ons prima. De ene dag ging beter dan de anderen en toen ineens merkte ik aan hem dat ie gewoon in bed wou. En hij ging vanzelf slapen. En soms lukte het weer niet. Ook niet erg vonden wij. Op een gegeven moment (ik weet niet meer wanneer) vroegen we: Zal mama je nu in bedje leggen? Soms was het antwoord een paar keer nee en tot onze verbazing was het steeds sneller ook ja. En nu, sinds zoon 2 jaar is, gaat hij s avonds onderaan de trap staan en zegt: Bed mama? Ook hebben we een cosleeper en dat biedt comfort bij onrustige nachten. Bij ons slapen heeft nooit voor een gewoonte gezorgd en hij sliep moeiteloos steeds weer in zijn eigen bedje. En nu af en toe, met per ongeluk toch weer een zere buik, een drukke dag of ziek zijn, ben ik heel blij met die extra ruimte in ons bed. Succes!
Mijn dochter krijgt ook neocate maar ze slaapt juist erg goed Enige wat je kan doen is gewoon doorzetten en steeds zelfde doen. Vaste strakken rituelen en schema. Hier heb ik dat met oudste geleerd en nu met baby ging het makkelijk in. Nadeel ia dat dan je kind enkel in bed kan slapen en nooit op handen, andere bed etc. Flesje-spelen op schoot-spelen in box/kleed zelfstandig. Bij moe signalen en dat leer je te kennen als je oplet, gelijk naar bed wakker. Aai,knuffel,speen en weg. Huilen? Kom niet direct en blijf niet zitten. Maar wacht ook niet lang-zonder worden en oogcontact aai, speen en direct weg. Zo kan zijn loop je 100x maar uiteindelijk valt hij in slaap. Neem daarvoor paar dagen en zorg dat je die dagen volledig op zijn ritme kan reageren. Mijn dochter slaapt bijvoorbeeld 20.00-08.00, 10.30-11.30, 13.30-15.30, 17.30-18.30 ongeweer en ze is 4mnd oud. Omdat ik nog peuter bij heb zo 100% aandacht aan baby kan ik niet geven dus het huilen en wachten zit ook zeker bij. Daarom ook leg ik haar in bed en ze blijft daar ook gewoon en als ze niet wil slapen dan moet ze maar liggen want is wel tijd voor slapen dan na 30min liggen (ze brabbelt dan) valt ze van zelf in slaapt ) 'maar zoiets kost wel enorm in envestering in leren patronen van je kind kenen en niet toegeven van op handen of wiegen
Hier hebben we tm 3 maanden ook avond aan avond met een huilend kindje gezeten. Puur van de pijn... zo zielig... Na 3 mnd bleek koemelk allergie ook de boosdoener en toen dit onder controle was bleef ze ook huilen als we haar in dr bedje legden. Ze had geen last meer van de koemelk allergie overdag ging het ook prima maar ze was gewend in slaap gewiegd te worden inmiddels. Op een gegeven moment toch doorgezet en hebben dr toch laten huilen met iedere x troosten tussendoor. Het was echt even moeilijk om het zo te doen maar nu heb ik er profijt van. Daarna was het echt even een in slaap huiltje die ze had duurde een kwartiertje en werd ze stil en viel in slaap. Sommige baby's hebben dit ook echt nodig om alle prikkels te verwerken en in slaap te vallen. Het viel me op als k dr dan trooste dat ze nog gefrustreerder werd dus op een gegeven moment deed ik dit niet meer, dit was haar manier om in slaap te vallen... Inmiddels nu als ik op dr bed leg hoor ik dr niet meer, pakt ze dr duimpje en valt ze in slaap. Ik ken iemand die ook een slechte start had met de koemelkallergie. Inmiddels is ze al een stuk ouder en nog steeds een moeilijke slaper. Slaapt niet in dr eigen kamer en niet in dr eigen bedje maar tussen in...ouders zitten met handen in hun haar en proberen van alles..maar die hebben ook niet doorgezet omdat ze het zielig vonden te laten huilen.. In mijn ogen is het gewoon puur gewenning wat het kindje ontwikkeld heeft en nooit is afgeleerd. Tis moeilijk om door te zetten maar als je weet dat de koemelkallergie onder controle is en verder nergens last van hebben zou ik toch doorzetten. Ze zeggen dat je een kind niet kan verwennen maar wel GEWENNEN en dat is precies wat er dan speelt als je het mij vraagt.. weet dat veel moeders dit tegen staat maar ik doe het mijn manier en heb er echt een heerlijk zoet kindje van terug gekregen wat veel lacht en lekker in dr vel zit en goed slaapt.
Ben ik het helemaal met je eens. Kost even tijd maar het is meer dan de moeite waard... Mijn kleine meid slaapt ook echt alleen maar in dr eigen bed of bij de oppas of in de kinderwagen maar echt niet meer op schoot. Ze geeft ook echt goed aan dat ze moe is en naar bed wil, als k met haar de trap op loop en zegt dat ze lekker gaat slapen begint ze ook echt te lachen van hè lekker ik mag weer naar bed!