Mijn moeder had in het begin aangeboden om elke vrijdag op te passen. En zo nu en dan in het weekend. Nu doet ze al 4 maanden moeilijk op de vrijdag en wilt ze de weekenden ook niet meer doen. Maar ze loopt ondertussen wel te zeuren dat ze de kleinkinderen weinig ziet. Ik snap dit ook niet, ze heeft het zelf aangeboden maar opeens kan ze dan niet of wilt ze niet oppassen. Maar ik moet wel begrijpen dat ze het niet leuk vind als ze de kleinkinderen niet ziet. Ben ik nu raar dat ik dit dan niet begrijp.
Bespreek het met haar, zou ik zeggen. Waarom wil ze niet meer oppassen, is er iets veranderd in haar situatie of valt het haar zwaarder dan verwacht? Mijn ouders passen ook op en doet dit met veel liefde en plezier, maar ik heb wel duidelijk met hen besproken dat ze het moeten aangeven als het niet meer gaat, het moet niet als een verplichting voelen (even daargelaten dat ik evt wel tijd moet hebben om iets anders te regelen natuurlijk). Misschien wil je moeder de kinderen graag puur als oma zien en niet als oppas, da's toch een andere rol. Vraagt het haar gewoon. Niet verwijtend, maar open.
misschien wilt ze geen vaste dag oppassen in de week herken het wel, schoonouders willen geen vaste dag, maar af en toe wel maar dan wel raar vinden dat de meiden betere band hebben met me ouders
Je kleinkinderen kun je zien door of naar ze toe te gaan of je kleinkinderen naar jou toe te laten gaan. Misschien wil ze de kleinkinderen eens zien zonder de oppastaak erbij? Ik zou gewoon eens vragen wat haar nu precies dwars zit en in dat gesprek ook vragen waarom ze terugkomt op haar eigen voorstel (dat van dat oppassen elke vrijdag en soms in het weekend). Soms zit er meer achter..
Ik begijp je frustratie.. Mijn moeder zei toen ik zwanger was, dat ze het geweldig zou vinden om na de bevalling een week te blijven, zodat ze ons kon ondersteunen, en ze wat tijd met de kleine kon hebben. Nou dat had leuk geweest, als alles volgens plan was gegaan... Inmiddels haar keer op keer gevraagd of ze eens op zou willen passen, als wij een keer weg moeten, of ik weer een afspraak in het ziekenhuis heb. Maar nee, altijd wel een excuus. Of het is te vroeg, nee dat is te laat. Nee dan is het al donker. Maar ma dan blijf je toch slapen, en dan heb je gewoon lekker een dag extra met de kleine... Maar nee dat wil ik niet want ik slaap dan niet zo goed. (Ze woont ongeveer 3 kwartier bij ons vandaan) Ze zegt constant dat ze haar zo weinig ziet, en dat ze bang is niet zo'n goede band met haar te krijgen als met de kinderen van mijn zusje. Nou weet je laat dan maar! Inmiddels is onze dochter aankomende vrijdag 1 jaar, en nee Oma heeft hier nog nooit op haar gepast.. ik vind het diep triest, maar goed haar verlies, niet dat van ons.. Dus ik begrijp je!
Inderdaad bespreek het. Misschien valt het haar tegen om op te passen, is het zwaarder dan gedacht? En oppassen en de kleinkinderen zien zijn natuurlijk wet 2 verschillende dingen. Ik ga bijv regelmatig samen met m'n kinderen naar m'n moeder. Hoeft ze niet voor op te passen en ze kan toch van ze genieten.
Precies dit maak het bespreekbaar als had het je moeder gesierd om zelf te vertellen wat haar dwars zit. Maar niet iedereen kan dit zo makkelijk dus als jij het doet is ook prima.
Ik vind dat het 'zien' van de kleinkinderen en de mogelijkheid tot het opbouwen van een band los staat van oppasdagen. Het moet m.i. niet zo zijn dat oma de kleinkinderen alleen ziet op de dagen dat ze oppast en alleen dan kan werken aan een band. Ik kan me wel voorstellen dat grootouders niet zitten te wachten op vaste oppasdagen, maar lekker willen genieten van de kleinkinderen, zonder dat daar een 'taak' bij hoort. Wellicht is het dan niet zo handig dat ze destijds wel heeft aan gegeven op te willen passen, daarom zou ik het gesprek met haar aan gaan
Eens. Oppassen is een hele fijne ondersteuning, maar mag toch nooit een voorwaarde worden voor contact tussen grootouders en kleinkinderen?
Hier komt oma (schoonmoeder) elke week oppassen. Ze komt donderdagavond en blijft eten, blijft slapen en past dan op vrijdag op. Vrijdag na het eten gaat ze weer naar huis. Hoe lief ik haar verder ook vind, ik moet er niet aan denken haar nog vaker te zien Dus hier is het wel vaak zo dat oma haar kleinkinderen alleen ziet tijdens/rondom het oppassen. Oma woont dan ook wel 1,5 uur verderop, dus even op de koffie gaan is er niet bij.
Ik vind het wel bijzonder dat een aantal mensen hier aangeven dat opa en oma de kinderen graag regelmatig willen zien, maar niet willen oppassen, Dus dan gaat het over. Ik snap niet goed waarom het 1 het ander uitsluit. Tuurlijk willen (de meeste) opas en omas een band met kleinkinderen, maar daar zit toch niet een oppastaak aan vast? Als ze niet willen oppassen, simpel, dan vraag je het niet meer. Als ze aangeven de kinderen meer te willen zien, komen ze toch gezellig op visite of ga je daar langs.
Grappig, hier ook meerdere (s)ouders (gescheiden stellen allemaal) die klaagden maar zelf weinig langskwamen of op willen passen. Heb een keer uitgelegd dat wij ook druk zijn , en dl zelfs al eigen dingen te doen heeft, dus dat we niet elk weekend overal langs gaan rijden met haar. Nu geen geklaag meer.
Ik snap het ook niet zo goed. Al is het misschien in dit geval niet zo handig van de oma dat ze eerst heeft aangegeven wel elke week te willen oppassen. Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze geen vaste oppas wil zijn, nou, duidelijk en helemaal prima. Wel is ze er altijd als we haar nodig hebben en heeft ze ook een super goede band met onze dochter. Maar heej, opa's en oma's hebben ook nog een eigen leven
o jee ik herken het .. ik zie mijn ouders nu ongeveer bijna een jaar niet meer en dus ook hun 3 kleinkinderen ook niet. Het was altijd als ik wilde komen nee nu kan het niet . Of ik moet weg. Of ik ben moe Of het komt niet uit. Ze kwamen wel vaak naar mijn buurvrouw die letterlijk onder mij woonde.. maar naar mij hadden ze geen tijd. Dus na een aantal jaar mijn mond opengetrokken en nu ziet ze ze helemaal niet meer.. en tijdens mijn zwangerschap nog wel zeggen nou ik wil mijn kleinkinderen echt wel vaak om mij heen Gelukkig woon ik inmiddels 180 kilometer van ze vandaan ik vind het heerlijk rustig geen gezeik mijn leven. Vind het prima zo en nee mijn moeder heeft ooit 1 keer opgepast in de afgelopen 5 jaar.. dit ging echt om het langskomen of ik naar hun
Bespreken zou ik zeggen. Misschien valt het toch wel heel zwaar om op te passen, maar wil ze de kleinkinderen wel graag icm met de ouders zien.
Ik zou het ook bespreken. Als je niet precies weet wat haar reden is dat ze op vrijdag niet meer wil oppassen kun je haar ook nog niets verwijten. Mijn moeder heeft hetzelfde gehad. Bood aan tijdens zwangerschap van mn zus op te passen. Toen viel er eens iets voor en wilde ze niet meer oppassen. Mn zus dus in de problemen omdat ze voor die dag dan geen oppas had. Mn moeder misbruikte toen haar positie. Daarna wilde ze wel weer oppassen en toen het eindelijk zo ver was heeft ze 1 maand (4 keer) opgepast en vond ze het toch wel zwaar en week erna wilde ze niet meer. Door dit voorval heb ik besloten dat mijn kind niet naar opa/oma gaat voor oppas. Je kan er niet op vertrouwen dat het goed komt. A niet doordat het toch ineens tegenvalt en a la minute ermee wil stoppen en B omdat ze het misbruikt om relatie goed te houden. Wij krijgen ook wel eens het verwijt dat kleinkinderen te weinig gezien worden. Tja wij werken allemaal, hebben verplichtingen op school/creche, sporten, hebben sociaal leven en willen ook wel eens tijd met het gezin of iets voor jezelf doen. Mijn moeder heeft dit allemaal niet, zeeën van tijd, en begrijp niet dat familie bezoekjes vaker niet dan wel in ons programma past.
Ik zou ook in gesprek gaan. Mijn moeder past al jaren een dag in de week op onze kinderen. Af en toe vraag ik haar of het nog uitkomt en dat we het ook anders kunnen regelen als ze om wat voor reden niet meer op kan of wil passen. Ik hoop dat dat haar de ruimte geeft om het te zeggen als het niet meer uitkomt. Dingen kunnen in de loop der tijd veranderen, mijn moeder heeft meer aan haar hoofd, dus kan me best voorstellen dat het op een gegeven moment stopt. Ik zou dat jammer vinden en zij ook, maar het kan en die ruimte moet er dan in mijn ogen ook zijn. Zoals mijn schoonvader ooit gezegd heeft (iets als dit dan): "wij hebben onze verantwoordelijkheid genomen en onze kansen gehad, onze kinderen zijn nu groot, jullie zijn verantwoordelijk voor jullie kinderen". Kan voor sommige mensen hard lijken, maar ik begrijp hem wel, ik waardeer zijn eerlijkheid en duidelijkheid en ik respecteer zijn mening daarin. Qua kleinkinderen zien, dat kan inderdaad toch ook los van oppassen? Maar als ze ze al wekelijks ziet, dan ziet ze ze niet weinig. Maar kan natuurlijk wel dat dat voor haar het opzeggen van die oppasdag in de weg zit, dat ze bang is dat ze haar kleinkinderen dan veel minder ziet? Gewoon een bezoekje (brengen of krijgen) is natuurlijk totaal iets anders dan een hele dag de verantwoordelijkheid van een of meerdere kinderen dragen en de verplichting hebben een of meerdere dagen op te passen.