Heeft iemand tips hoe ik mijn meisje kan begeleiden bij rouwverwerking? Mijn opa is in oktober overleden en ze blijft er maar steeds op terug komen. Dat ze hem zo mist en wanneer hij weer terug komt...ik vertel haar steeds hetzelfde. Opa is in de hemel, komt nooit meer terug. Kunnen alleen aan hem denken en foto's kijken. Dat ik hem ook mis enz... Ze begint er alleen steeds weer over. Iemand nog tips?
Hier dag na onze bruiloft mijn schoonbroer plotseling verloren. 20 juni getrouwd 21 juni is hij plotseling overleden. Mijn dochter en hij waren gek op elkaar. Onze dochter is overal mee naartoe gegaan ze was toen 2.5 jaar. Heeft hem daarna ook nog gezien en ook ons verdriet dat viel niet te verbergen. We kregen van monuta een boekje toen met plaatjes hebben we haar verteld in Jip en janneke taal. De urn van hem staat bij mijn zusje inmiddels zij weet niet dat ome ... daar in zit dat lijkt me nog te moeilijk te begrijpen. Ze heeft het nu wel vaak over dood en ik vind het ook vaak lastig wat ik dan moet zeggen. Donderdag organiseert een instantie hier in de buurt daar speciaal een avond over daar ga ik heen om wellicht tips te krijgen hoe we dat beste kunnen doen en zeggen wanneer er nog meer vragen over komen..
Gecondoleerd met jullie verlies. Ik denk dat ze nu juist bezig is met de rouwverwerking. Ze zegt dat ze hem mist, dat is toch goed, jij mist hem toch ook. Dat ze vraagt of hij terug komt is vast omdat ze het niet kan bevatten. Ik denk dat gewoon zeggen dat jij hem ook mist en opa is in de hemel en niet terug kan komen zoals je nu al doet prima is om haar erbij te helpen. Oktober is nog helemaal niet zo lang geleden. Zolang ze daarna weer leuk gaat spelen en niet de hele dag diep neergeslagen is, lijkt mij dat er niets aan de hand is. Met de tijd zal ze er minder mee bezig zal zijn (dan is de rouw dus verwerkt, zou je kunnen zeggen).
Dat ze er over blijft willen praten is juist goed he, dat betekent juist dat ze met de verwerking bezig is.
Eigenlijk wat al gezegd is. Ik vind zelf het boek: 'ik had je nog zoveel willen zeggen' erg leuk om met de kinderen te lezen. Weet zo niet wie die geschreven heeft, maar is een prentenboek. Mijn moeder is ernstig ziek en prognose is tot mei ongeveer. Wij lezen het ter voorbereiding. Ook vragen over dood en leven probeer ik zo eerlijk mogelijk in Jip en Janneke taal te beantwoorden. Het levert prachtige gesprekken op, die mij ook helpen in het proces.
Ik denk dat ze midden in de verwerking zit. Oktober is ten slotte nog vrij pril. Ik zou gewoon haar vragen steeds beantwoorden. Het steeds weer uit leggen. Vertellen dat je hem ook mist. Wellicht dat een boek idd een mooie ondersteuning is. Ik denk dat het zijn tijd nodig heeft. Zelf maken wij dit nu pas mee, zitten er middenin. Mijn vader is zaterdag overleden. De kindjes hebben, van de uitvaartonderneming, een boekje gekregen. Hierin kunnen ze allerlei herinneringen opschrijven / tekenen. Maar ik weet nog niet wat voor een effect dit op de verwerking heeft. Misschien 's avonds een ster uit zoeken? Dat ze daar naar kan zwaaien als ze hem mist? Hier hebben de kindjes dit zondag gedaan. Ze waren mee naar het mortuarium. Waren toen enorm verdrietig, omdat toen pas door drong dat opa dood is en wat dood zijn is. We hebben daarna de mooiste ster uit gezocht en dat hielp bij het verdriet.
Er is ook een boekje dat heet Kikker en het vogeltje van Max Velthuis, misschien is dat wat voor jullie. Veel sterkte in ieder geval.
Veel sterkte en kracht! Zo eerlijk mogelijk zijn is denk ik ook het beste. Hoe klein ze ook zijn, ze begrijpen meer dan wij denken. Zoon maakte een tekening nadat hij hoorde dat opa overleden was. De tekening verbeelde de begrafenis. Tekende een kist met kruisje (nooit iets over kruisjes verteld) alles poppetjes, met verdrietige gezichtjes, om de kist heen. Deze poppetjes waren wij. Regen en een klein zonnetje. Hij is 6. Ik had niet verwacht dat hij het al zo goed begreep allemaal. Zei vd week ook: mama waarom mag ik niet iedere dag mee naar opa kijken. Ik wil opa ook nog veel zien, na woensdag kan ik dit nooit meer.