Ik zie dat toch heel anders hoor, heftige emoties komen meestal vrij bij mensen waarbij je de sterkste band mee hebt. Kinderen zijn vaak op school ook heel vrolijk en gooien het thuis in een veilige omgeving uit, omdat alle emoties er dan mogen zijn.. Ik zeg absoluut niet dat vaak ruzie maken gezond is, maar zichzelf inhouden bij een partner of bij je ouders vind ik ook niet gezond. Ik zou iig niet willen dat mijn man zijn frustraties inhoudt of opkropt, hij mag best alle emoties eruit gooien bij mij, daar ben ik voor, zolang het respectvol gaat. Maar inhouden? Liever niet.. Je ziet bijv vaak een groot verschil tussen volkeren die met een soort facade leven, en mensen die hun gevoel uitdragen: die zijn vaak 100% blij, uitbundig, open, heel emotioneel, en op zijn tijd furieus. Voor mij gevoel heb je dan je 'zijn' volledig verbruikt in je leven. (Geen idee of ik nu goed uitleg wat ik bedoel haha)
Een keer per maand en eigenlijk altijd een dag voordat ik ongesteld moet worden. Ik kan niks hebben, interpreteer alles negatief en ben ontzettend emotioneel. Het ligt dus duidelijk aan mij, maar het lukt me niet omdat op dat moment in te zien. Gelukkig is het zelden heftig of lang. Mijn man laat me vaak dan een beetje mopperen en op een gegeven moment merk ik dat ik belachelijk bezig ben en bied ik mijn excuses aan.
Wij zijn 15 jaar samen en maken nooit ruzie. Soms wel eens een meningsverschil waar we op dat moment niet uitkomen maar dan zijn we het maar eens dat we het oneens zijn. Vaak komt een van ons er later op terug, als we er nog eens over nagedacht hebben.
Eens per jaar Denk ik. Af en toe wel kibbelen etc maar echt ruzie niet. Maar met die man die ondertussen precies weet hoe ik ben valt geen ruzie te maken. Als er al ruzie Is dan Is dat 10 min en dan bokken we even en ga ik huilen en troost hij mij en Is het weer goed.
Jawel hoor, je legt het heel goed uit. En zo bedoelde ik het eigenlijk ook 😅 Voor mij bedoel ik met 'inhouden' dat je respectvol met elkaar om gaat. En dat betekent ook rekening houden met hoeveel je partner kan verdragen vs. wat jij kwijt moet. Ik kan altijd wel mijn ei en emoties kwijt, maar niet altijd direct op de manier die als eerste in mij op komt.
Oh, het tweede hoeft hier niet. In veiligheid van onze relaties mogen wij prima lopen razen en tieren als de emoties zo hoog zitten, vooral als ze extern opgelopen zijn. Ik heb een periode van onwijs veel stress op het werk gehad en kwam op ploffen thuis. En toen was 1 verkeerde stap van mijn man nodig om een complete janktirade op gang te brengen. En daarna was het weer goed, het was eruit en konden we rustig praten over echte issues. Ik zou het eerlijk gezegd enorm benauwd vinden als ik een houding moet hebben tov mijn partner (en ouders). Boos zijn mag prima, daar is de relatie heel sterk voor, zolang je elkaar niet bewust kwetst.
Nooit! We zijn allebei erg temperamentvol maar we hebben gewoon nooit ruzie met elkaar. Ik laat mijn man in zijn waarde en hij andersom ook. Sowieso begrijp ik persoonlijk niet waarom er iets "mis" zou zijn als je nooit ruzie maakt? Wij hebben kinderen en daar geven we graag het goede voorbeeld aan dus meningsverschillen spreken we op normale toon met elkaar uit. Onze relatie is, na zoveel jaren, nog steeds vol passie maar ruzie maken we gewoon niet. Niet nodig.
We hebben eigenlijk nog nooit echt ruzie gehad, waarbij we schreeuwen en slaan met dingen ofzo.. Maar we hebben weleens discussies of momenten dat we elkaar maar even met rust laten.. Dus heb 1 keer per jaar ingevuld.. stelt gelukkig nooit zoveel voor. We zijn nu 5,5 jaar samen, al veel dingen samen meegemaakt en een goede basis.
Hier ook ongeveer zo, alleen gooit mijn man niet met deuren, maar begint hij mij na te doen. Wil dan ook altijd weg en hij is dan de meest verschrikkelijke man Maar na ff allebei tot onszelf te komen, kunnen we het altijd uitpraten en heeft het vaak met verkeerde interpretatie en andere stressfactoren te maken. Overigens hebben we wel vaker een kleine discussie, maar dat is dan zonder stemverheffing en heel snel opgelost. Nooit ruzie hebben zou bij ons niet lukken. Hebben beide ons verleden en problemen en dat zorgt nu eenmaal soms dat je dingen heel aanders opneemt dan dat je partner bedoelt. Daarbij ben ik het eens dat juist omdat onze relatie goed zit wij ons ook echt kunnen laten gaan. Het blijft respectvol en we weten dat we van elkaar houden, maar opkroppen zou hier voor ontploffingen zorgen. Dan liever in de zoveel tijd een keer een ruzie die snel weer opgelost is.
Wil trouwens niet zeggen dat koppels die nooit ruzie hebben geen goede relatie hebben! Bij ons zou dit wijzen op een probleem in de relatie. 1 van ons zou dan niet meer genoeg op zijn gemak zijn of het zou 1 van ons gewoon niet meer kunnen schelen wat er gebeurt. Maar dat is in onze relatie zo. Hoeft zeker niet zo te zijn bij iemand anders.
Amdaa, ik denk dat ik me wel in jouw reacties kan vinden. Want wat noem je een ruzie? Wat niet? Nooit geen ruzies maar wel woordenwisselingen? Tja het is net hoe je het noemt...!
Iemand onbewust kwetsen vind ik ook niet kunnen. Heeft niks met een sterke relatie te maken. Hier gaat het net als bij Juul: wij razen en tieren niet en al helemaal niet als de spanning en emoties extern opgelopen zijn. Dat vind ik nl niet eerlijk naar de partner of andere gezinsleden: mama tiert omdat ze een rotdag heeft gehad En dat vind ik dus helemaal niet benauwd, het betekend ook simpelweg dat wij nooit excuses hoeven te maken van "zo heb ik het niet bedoeld". Wij flappen er gewoon niets zomaar uit. En dat heeft wel degelijk met fatsoen en respect naar elkaar toe te maken. Maar zo denk ik er over.
Ik zou zelf aanvoelen dat het me erg hoog zit als ik naar huis ga en meteen tegen mijn man vertellen dat ik niet lekker zit en hem nodig heb. Dat is ook wat ik mijn kinderen leer; leer te voelen wanneer het pannetje gaat koken en kies dan iets waardoor je dat gevoel kan reguleren (praten, huilen, sporten, douchen, badderen, massage, springen e.d.) Natuurlijk heeft iedereen emoties en zou het raar zijn die te onderdrukken. Maar ik wil die emoties uiten zonder mijn man eerst een shit gevoel te geven, dat verkies ik boven zomaar je emoties uiten. Daarom stem ik ook nooit. Ik heb geleerd aan te kunnen geven wanneer ik me niet goed voel en dat is echt fijn.
Ik heb maandelijks ingevuld, maar kan minder maar ook meer zijn. Maar wat versta je onder ruzie??? Wij slaan niet met deuren en gooien niet met dingen, al hoewel ik heb wel een keer de deur achter hem dicht gegooid omdat hij het vertikte de deur dicht te trekken. Het is wel zo dat ik de pittige ben en hij veel te snel op de negeerstand slaat als hij ergens mee zit en daar kan ik niet tegen en probeer het eruit te trekken. (moet ik leren niet te doen want dat helpt niet, ik krijg als antwoord er is niets en dan zeg ik dat hij normaal moet doen) En als er hier iemand in het gezin jarig is hangt er een maand van te voren een spanning omdat er een familievete is aan zijn kant en wij hebben nu besloten er niet meer over te praten want het lost niks op. Ach nog 1 keer een kinderverjaardag met de hele familie en dan alleen nog elk jaar ons eigen verjaardagsfeest met de familie en daar ga ik echt geen onderscheid meer inmaken. Ik kan trouwens echt niet slapen als wij een woordenwisseling hebben gehad.
Zo'n dingen doen wij ook. We laten elkaar al voordat we thuis zijn weten hoe we ons voelen, maar soms voelen we ons beiden niet lekker en zijn er bepaalde verplichtingen waar je niet onderuit kan, dus dan gaan we beiden over onze grenzen en op zo'n moment zouden wij ruzie kunnen krijgen.. Maar dan nog blijft dit respectvol. Hoe graag wij elkaar ook willen steunen, soms gaat dat niet, ligt het gewoon buiten je eigen macht en op zo'n momenten ben ik juist blij dat het in onze relatie kan om een keer boos te worden. Onze kinderen voeden wij ook op met respect hebben voor een ander maar zeker ook voorjezelf. Er wordt hier regelmatig over gevoelens gesproken en over hoe je hier het best mee om kan gaan. Maar ik geef ook toe dat mama soms ook niet weet wat ze met een gevoel moet en dat dat best mag. Mijn dochter zei het laatst mooi: mama, heel soms ben jij een keer boos op papa hé en papa soms ook op jou, maar dat duurt nooit lang want jullie blijven altijd lief tegen elkaar. Dus dat is eigenlijk geen ruzie hé mama. Want op school heb ik geleerd dat ruzie hebben mensen pijn doen is ook aan het hartje en dat doen jullie nooit. Jullie blijven altijd vriendjes. En dit klopt voor ons. Wij maken heel duidelijk dat Mama en papa soms ruzie hebben, maar ook dat we het weer oplossen en ook als we ruzie hebben nog steeds van elkaar houden en vriendjes zijn. Ik vind dat we op deze manier onze kinderen 'leren ruziemaken' maar zoals ik hier al paar keer gelezen heb kan het best zijn dat wat ik ruzie noem voor een ander een woordenwisseling is.
Hm ik heb echt wel wekelijks een pittige discussie, maar ruzie nee niet echt. Zelfs toen ik erachter kwam dat er een ander in het spel was heb ik geen ruzie gemaakt. Ging gewoon weg met de kindjes. Als mensen mij zover krijgen dat ik uit mijn stekker ga dan zijn ze mijn grens heel ver overschreden. Mijn ex daar heb ik ruzie mee, maar mijn partner moet het doen met gefrustreerde discussies haha
Wilde eerst maandelijks invullen, maar bedacht toen dat dat mijn hormonen zijn. Eigenlijk hebben we niet vaak ruzie. Is waarschijnlijk op een hand te tellen in een relatie van 11 jaar. Ik ben wel een aantal keer erg boos geweest.
Zo voeden wij de kinderen ook op: boos zijn staat nooit in de weg voor de liefde die we voelen, het is gewoon een van de menselijke natuurlijke gevoelens en daar zijn we niet bang voor.