Ik ken de twijfel niet. Het zou voor mij twee of vier zijn. En vier alleen als we meer dan genoeg geld zouden hebben. We hebben er dus twee.....! Ik zag mezelf ook altijd met twee kids voor me. Mijn man gelukkig ook. En na de tweede durf ik helemaal niet meer.... Ik zou ook kijken naar hoe je het altijd voor je zag, maar ook naar als je nu zou weten als je zwanger zou zijn. Welk gevoel krijg je dan? En ik zeg vaak: bij twijfel is het een nee. Maar de keuze om kinderen is daarin een te grote en belangrijke keuze..... Succes met kiezen..!
Ik schrijf ook even mee.. Hier zijn de rollen andersom wij hebben de eerste en tweede achter elkaar gekregen januari 2013 dochter januari 2014 zoon( prematuur) Dochter is vrij makkelijk geweest , nu wel wat pittiger maar een heerlijk kwebbeltante. Mijn zoon was tot 1 jr rust zich zelf als baby hoorde je hem al niet, helaas lijkt hij die tijd in te halen! Tis een pittig ventje dat actief is, zijn aandacht op eist ( wel een stuk rustiger als ze gescheiden van elkaar zijn) Maar hierdoor wil k nu geen derde en straks denk k ook niet meer... Mijn man integendeel weet zeker dat hij een derde wilt liefst nog een vierde maar laat die wens varen omdat k nu al geen derde wil.. Wilt nu nog geen derde maar wilt me wel de tijd geven tot k er klaar voor ben.. Ik vind mede door mijn zoon het allemAal best pittig heel anders dan mijn dochter js die kun je vrij gemakkelijk sturen helaas mijn zoon niet. Ik merk ook als thuisblijf moeder dat ik behoefte om zelf weer aan de slag te gaan kf studeren of werken. Sinds de kids er zijn zit k thuis doe vaak genoeg met en Zonder ze leuke dingen maar heb wel weer behoefte om gwn iets te doen? Is dit herkenbaar voor jullie Werken of voltijd studeren mijn man heeft een goed salaris waardoor wij niks terugkrijgen voor de opvang en om zelf te gaan werken en zelfs meer kwijt te zijn aan de opvang js dus ook geen optie.
Het gaat niet zozeer om die anderhalf jaar, maar vooral dat het leeftijdsverschil dan wel erg groot wordt. Ruim 8, ruim 6 en een baby. Zou inhouden dat als een derde dan net naar school gaat, dochter naar de brugklas gaat. Gewoon zulke andere belevingswerelden. Vind het leeftijdsverschil dan te groot worden. Al is het natuulijk ook vaak genoeg dat mensen 4 jaar tussen de kinderen hebben, waarbij het dan ook 8,4 en 0 jaar is. Mja, gewoon een gevoel dus.
Wij hebben ook getwijfeld. Of beter, mijn man wilde wel maar ik zag vooral praktische bezwaren. Gevoelsmatig zou ik best willen maar het is niet realistisch in onze situatie. Ik wordt moeilijk zwanger. De eerste liet 3 jaar op zich wachten de 2e 4 jaar, een miskraam en een operatie. We gingen starten met iui, maar werd op het nippertje toch spontaan zwanger. De stress en lange wachttijd van toen wil ik nooit meer. En daarbij is het ook gewoon heel erg druk met 2 eigenwijze drukke jongens. En binnenkort wordt ik 40, dus de kans op een snelle zwangerschap wordt alleen maar kleiner. Ik heb er vrede mee. Maar smelt nog altijd bij het zien van een baby of dikke buik. Dat steekje in mijn buik en stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat ik dat dus nooit meer zal krijgen.
Verschil tussen onze jongens is 5 jaar. Vooraf had ik het liever anders. Het is ook niet altijd handig. Maar ze zijn superlief voor elkaar. En het is ook handig als oudere kind zelf kan aankleden en tandenpoetsen bijvoorbeeld als jij met de kleine bezig bent. En een brugklasser zou je ook met verzorgingstaakjes kunnen laten helpen.
Mijn twijfel is gisteren bevestigd welke kant ik het op wil laten gaan... Ik ben 2 weken ziek geweest, knapte langzaam op... Uit twijfel dus toch maar op een staafje geplast... Na 15 minuten zag ik een tweede streep... En toch werd ik die avond ongesteld! Ik snapte het al helemaal niet, we hebben het namelijk alleen vlak voor ik ongesteld werd gedaan afgelopen maand ivm werk/buitenland. En ik was teleurgesteld toen ik ongesteld werd...
Weet je zeker dat het geen innestellingsbloeding is? Ik heb ook gevloeid 2dagen lang na positief testen, en was toch echt zwanger
Ik weet het helemaal niet, de test was pas na de afleestijd 2 streepjes, ik ben de 17/12e ongesteld geworden en nu weer, alleen op de 10e gemeenschap gehad, verder zat hij in buitenland of ik had griep. Dus ik neem aan, gewoon ongesteld... Maar vreemd was het wel
Ik kijk het wel een paar dagen aan, als het er zou zitten dan zal het komende week vast weinig veranderen, dit was zo twijfelachtig en ik vind het zonde om 10x voor niets te testen, ik snap die test drang nooit zo, ze geven ze niet bepaald gratis weg! ( Maar ik vind het ook heel vreemd hoor! )
Het elke maand weer teleurgesteld worden en de stress daarom heen waren voor mij ook hele belangrijke redenen om niet meer een zwangerschap te proberen. Ik vind ook nog steeds dat die periode zo vreselijk was, ik ben erg blij dat ik dat deze keer helemaal heb overgeslagen. Het zorgt er ook echt voor dat ik me deze keer veel beter voel. Inmiddels zou ik ook kapot zijn als het nu alsnog mis gaat, ik heb me er in deze korte tijd helemaal op ingesteld, maar had wel minder het idee, het moet nu goed gaan, want anders lukt het nooit. Daardoor is het makkelijker om rustig te blijven. Scheelt ook wel een hoop dat ik geen gek bloedverlies heb gehad en verder ook wel een beetje herken hoe mijn lijf reageert.
Tja, mijn dochter is 9, en gaat over anderhalf jaar naar de brugklas. Haar broertje is nu 8 maanden en dan dus nog geen 2,5. Het leeftijdsverschil is inderdaad groot, maar ze zijn alletwee stapel op elkaar! En ja, soms heb je in 1 week een open dag op het VO, terwijl de jongste die week net is gaan zitten. Houdt mij lekker bezig, maar zelf hebben ze er geen last van hoor
wij hebben gisteravond de knoop doorgehakt. De uitkomst is dat we voor een derde gaan ! Binnenkort afspraak maken bij de huisarts om spiraal te laten verwijderen. Ben helemaal blij En mijn man ook, hij zei gisteren dat hij het wel erg gezellig zou vinden drie kindjes.
Wij willen graag nog een derde, maar ik heb meer moeite met timing, voor zo ver je zoiets überhaupt in de hand hebt. Alles achter elkaar? Nog even wachten? Beiden hebben voor/nadelen. Ik wil niet te lang wachten omdat ik ze dicht op elkaar wil hebben en niet steeds overnieuw wil beginnen, maar bijv 3 kids onder de 4 is ook niet iets wat je ff doet... Ik geef mezelf nog 6 maandjes en dan hak ik de knoop door er vol voor gaan of wachten tot de jongste naar bijv psz gaat.
Hier ook een wens voor de derde. Man ziet dat helaas niet zo zitten. Het liefst vandaag nog maar ik denk dat het beter is als de jongste op de psz zit. (Dat is mijn gevoel) We zullen zien hoe het loopt
Hier schelen de meiden 2j2m en 2j7m. Dus ik had wel net school, net psz en net baby. Heerlijk vond ik. Onze dochter ging 4 en later 5 ochtenden naar de psz en ik had dan echt even baby tijd. Drie onder de vier leek mij eigenlijk drukker.. Mar goed. Onze derde is er tussendoor gepiept dis hoefden we ook een planning niet na te denken Hier begint t voor een vierde steedsmeer te kriebelen. Juist nu de jongste naar de psz gaat..