Het duurt nog wel eventjes, maar toch zit ik er nu al over te denken... Mijn vriend weet nog niet of hij het zou willen weten, hij neigt naar niet weten, maar voor mij zou hij 't wel los willen laten. Ik probeer nu de voors en tegens te bedenken waarom ik het wel of niet zou moeten weten Kunnen jullie mij helpen met wat voor jullie de doorslaggevende opinie was? Dankjewel alvast
Hihi, mijn vriend wou het ook niet weten maar ik had alle grote dingen al gekocht in neutrale kleuren en wou graag iets kleurends erbij. Aangezien ik zo zeker wist dat het een jongentje zou worden en ik dus op het punt stond om iets blauws te kopen Toen toch maar laten doen voor de zekerheid en het word een meisje Dus voor mij was de rede dat ik iets gekleurd wou kopen zodat het een echter gevoel zou geven.
Wij wisten het niet. We hadden alles neutraal gekocht en het kamertje was groen geverfd. Ik vond het erg leuk dat iedereen ging lopen gokken wat het werd. Dat we zowel een jongens als meisjesnaam moesten verzinnen. Maar ik keek vooral uit naar het moment van de geboorte waarbij ons verteld zou worden of er al die tijd een jongen of meisje in mijn buik had gezeten. Dat leek me zo een mooi moment Wij dachten dat het een jongen was en dat zeiden we ook nog in het ziekenhuis. Er werd overigens niks gezegd bij de geboorte. De gyneacoloog zei met een lach dat ik zelf maar even moest kijken tussen de beentjes. Ik was echt stom verbaasd toen het een meisje bleek te zijn
Ook wij hebben er voor gekozen om het geslacht dit keer niet te weten. Bij ons zoontje wisten wij het wel. Het lijkt mij ook zo bijzonder om het kindje op je buik te krijgen en dat mijn man dan zegt of we een dochter of zoon erbij hebben gekregen! En idd is iedereen lekker aan het raden of het een jongen of meisje is! Heel spannend allemaal
Bij de eerste wilde ik het niet weten, ik was ervan overtuigd dat het een jongetje was... Ik keek wel even raar op dat er een meisje uitkwam 😊 Bij de tweede wilde ik het wel weten om praktische redenen (wel of geen nieuwe babykleertjes kopen) en nu bij de derde was ik gewoon nieuwsgierig 😁
Thanks dames leuke verhalen ook! Haha gelukkig heb ik nog een paar weken bedenktijd of ik het wel of toch niet wil weten
Ik heb erover getwijfeld of ik het wel wilde weten. Maar wat de meeste doorslag gaf was de nieuwsgierigheid. Daarbij raakte de kasten toen al bijna vol van de kleding van mijn oudste zoon, die ik bewaar. Ook wilde ik graag weten of we op zoek moesten naar een huis met meer kamers of dat ze samen op 1 kamer zouden kunnen.
Vriendin van mij weet het zelf wel. De rest van de wereld, inclusief haar vriend, weet het niet! Ze hadden afgesproken dat zij het gewoon zou zeggen als hij het toch wilde weten en anders niet. Ze hebben alles neutraal en zowel een jongens- als meisjesnaam uitgezocht. Dus dat is ook nog een optie, maar wat mij betreft wel een lastige. Zelf weten wij het ook. Eerste zwschap uit nieuwsgierigheid en nu omdat we weten hóe leuk het is om het al te weten. Het wordt allemaal wat werkelijker vind ik. En de verrassing met de geboorte is net zo groot als wanneer je het geslacht niet zou weten. Succes met beslissen!!
Hier bij alle 3 van te voren het geslacht bekend. Gewoon omdat we het wilde weten. Nu vind ik zoiezo neutraal ontzettend saai! Ik vond het juist iets extra toevoegen aan de zwangerschap
Wij wisten het bij de eerste wel.. Gewoon omdat we het graag wilde weten en delen.. Daarbij vonden we het qua aankopen doen ook veel makkelijker. Maar het is ieder voor zich. Nu zwanger van een tweeling, en ook nu weten we de geslachten
Wij wilden het ook graag weten, gewoon omdat we dat leuk vonden, en omdat we de neutrale kleertjes en speeltjes vaak zo saai vonden. Nu we weten dat het meisje is, is dat toch wel zo praktisch met dingen kopen, geboortekaartje kiezen enz.
Dit! 😊 Vond het zo bijzonder om op dat moment te horen dat er 9 maanden lang een meisje in mijn buik zat 😍
Wij (tenminste ik) wilde het wel weten, voor mijn man maakte het niet zoveel uit. Die geeft mij vaak gewoon mijn zin haha. Het is mijn eerste zwangerschap en ja ik was gewoon heeeeel erg nieuwsgierig/benieuwd om te kijken of mijn gevoel klopte of niet . En ik vond jongensnamen ook moeilijker om te bedenken, dat hoeven we uiteindelijk niet te doen, scheelt ook weer. En natuurlijk dat je de kamer alvast een beetje gericht kan indelen en de kleertjes (ik hou niet echt van de unisex/neutrale kleding). Ze zeggen weleens van ja maar dan is het geen verassing meer bij de geboorte! Maar dan denk ik van er zullen nog genoeg verassingen volgen, bijvoorbeeld hoe de baby eruit gaat zien!
Wij houden het als verrassing. Ik zei in eerste instantie het wel te willen weten maar mijn vriend absoluut niet, nu hebben we besloten ons te gaan laten verrassen. Nu we deze keus hebben gemaakt vind ik het alleen maar super leuk!
Wij wilden het wel weten. En waarom? Geen idee, waarom niet? Ik ben te nieuwsgierig om het niet te willen weten. Ik heb best respect voor mensen die het niet willen weten, maar ik zou het echt niet kunnen.
Wij wiste het beide keren niet. Ik kan me voorstellen dat het praktisch is, maar het lijkt mijn zo'n anti-climax moment bij een echo. Gefeliciteerd, een j/m! En dan en... tsja... verder geen baby ofzo. Oke.. nou leuk. De meeste mensen vinden het beide leuk, dus het maakt niet zo veel uit. Plus dat ik ook niet van te voren al een voorstelling wil maken van hoe mijn kind wel of niet zal zijn, dat doe je toch eerder als je weet wat het is. Er is nog geen gezond geboren baby, tot die tijd is het een wonder in de buik, dat nog niet onthult hoeft te worden. Alles is nog onzeker.. En ik vond het ook heel bijzonder dat ik bij de geboorte helemaal niet meteen dacht 'wat is het'? Ik was gewoon zooooo blij me dat kleine wonderlijke mensje op mijn buik, ik vond het allemaal prima. Dat wil ik nu bij de derde graag nog een keer ervaren.