Ik denk dat het om meer gecompliceerde situaties gaat. Bij mijn tweeling was het streven altijd een natuurlijke bevalling. En mocht de eerste baby in stuit liggen zouden ze overleggen wat ik zou willen. Nou lag alleen baby 2 in stuit, maar we hebben het niet eens over een geplande keiersnee gehad. Alleen dat het kon zijn dat er ingegrepen moest worden als de eerste baby geboren was en de 2e (in stuit) er niet door zou kunnen komen. Maar dat ik het natuurlijk ging proberen stond eigenlijk gewoon vast. Dus meerling en stuit, en toch is een keizersnee niet eens geopperd. En het is gelukt, was een vlekkeloze prachtige bevalling ook nog
Ik vind dit ook moeilijk, want waar ligt de grens? Persoonlijk zou ik het geen prettig 'idee' vinden dat je bij een ziekenhuisbevalling artsen als het ware een vrijbriefje moet geven om elke ingreep uit te voeren die hun als noodzakelijk zien. Maar ik ga er vanuit dat de artsen in dit blad enkel over praten over de extreme gevallen, waarbij er direct gevaar is voor moeder en kind. In zo een geval denk ik.. oké. Prima. En waarom iemand überhaupt nee zou zeggen? Nou ik kan me herinneren dat ik bij mijn jongste zoon dolgraag natuurlijk wilde bevallen. Mede, omdat mede door de spoedkeizersnede om mijn oudste te halen een flink trauma had opgelopen. Mijn eerste reactie was dan ook, toen de artsen zeiden dat er overgegaan zou worden op wederom een spoedkeizersnede; "NEE! Dat wil ik niet." Logisch? Nee. Onredelijk? Ja! Gelukkig realiseerde ik me al snel dat er echt geen andere optie was, wilde ik mijn kleine veilig en wel in mijn armen... Maar dit zou zomaar een reden kunnen zijn waarom sommige vrouwen weigeren.
Een voldragen baby moet even veel rechten hebben, en ik hoop dat we er vanuit mogen gaan dat dokters die situaties veel beter in kunnen schatten dan moeders. Het gaan dan nog via een rechter, het is niet zo dat ze bij het minste of geringste over zullen gaan tot een keizersnede.
Geloof doet rare dingen met eens mens en kan een rede zijn dat iemand geen keizersnede wil. Net als geen bloedtransfusie etc. Er zijn gevallen bekend bijv dat een kind een bloedtransfusie nodig heeft om te overleven. Ouders verkiezen dan soms gods wil ( dus de dood) boven een simpele bloed transfusie. Als de rechter dan beslist alsnog bloed te laten geven worden deze kinderen vaak verstoten. Zijn onrein etc. Heel jammer dat het verplicht moet worden maar in sommige gevallen wel nodig. Echter bots dit weer tegen vrijheid van geloofsovertuiging dus hoe ze het precies willen aanpakken?? Vanaf 24 wk zwangerschap is het ongeboren kindje een mens met rechten. Ook het recht om te leven al vind de wet dit niet. Echter waar ligt de grens!? Operaties geeft ook risicos. Nu worden dus in principe het kind dan weer boven de moeder geplaatst terwijl het toch andersom moet zijn. Het blijft haar lichaam
Er zijn meerdere problemen met het plan. Ten eerste, als er spoed is. Hoe kan er dan in vredesnaam nog een rechter langs komen? Mocht er toch iemand langs kunnen komen voor de ingreep dan is het al bij voorbaat beslist. Het gaat om heel weinig gevallen en zijn wij daarom bereid om uiteindelijk ook een deel van onze keuze vrijheid op te geven. Bijvoorbeeld wel of niet vaccineren voor de baarmoeder. Als moeder en kind gelijke rechten hebben dan stopt het proces als het tegenstrijdig is. Er moet er sowieso 1 vd 2 meer rechten hebben om tot een besluit te komen. Daarbij is er ook de kans dat sommige vrouwen bang kunnen gaan zijn dat ze niks te zeggen hebben over hun lijf en in eerste instantie niet eens aan de bel gaan trekken als ze op het punt staan te bevallen.
Volgens mij is de moeder de patient van de arts, het kind wordt pas een patient op het moment dat het geboren is. Dus naar mijn mening zou de arts de wensen van de moeder moeten respecteren. Mocht een arts denken dat de moeder niet de juiste beslissing neemt dan zou je haar als "ontoerekeningsvatbaar" moeten bestempelen en dan zou er iemand aangesteld moeten worden die de beslissing voor haar neemt. Dit zou dan een familie lid of in elk geval een naatse van haar moeten zijn. Ik vind niet dat een arts die beslissing mag nemen.
Dit! Het is vreselijk als er op deze manier per jaar een aantal baby's onnodig sterven. Toch vind ik dat dit een stap te ver gaat. Het druist inderdaad regelrecht tegen een grondwet in. Een toerekeningsvatbaar persoon dat geen gevaar voor zichzelf of anderen vormt moet zelf over zijn of haar eigen lichaam mogen beslissen. Het leven van de baby is hierin wat mij betreft ondergeschikt aan het recht van de moeder, aangezien de baby nog niet geboren is en dus nog deel uitmaakt van het lichaam van de moeder. Wat ik liever zou zien is dat artsen in zo'n situatie de hulp inschakelen van een kundig psycholoog, die zou kunnen helpen bij het informeren van de zwangere vrouw. En met kundig psycholoog bedoel ik geen therapeut of klinisch psycholoog, maar juist iemand die gespecialeerd is in besluitvorming en de zwangere vrouw in kwestie kan helpen met het proces van het maken van een goede keuze door alle informatie op een rijte te zetten en de vrouw te laten bepalen welke zaken ze nou écht het belangrijkst vindt en hoeveel belangrijker dan andere zaken. Ik denk dat dit soort hulp heel erg nuttig zou kunnen zijn, wanneer je te maken hebt met veel statistische informatie, je eigen intuitie en gevoel en allerlei emoties!
Al zouden er rechten gelden die hetzelfde zijn als dat de kleine al is geboren. Dan zou de moeder uit de rechtelijke macht gezet moeten worden. Anders is het nog steeds aan haar om de beslissingen te nemen. En een moeder bij voorbaat uit de rechtelijke macht zetten is ook niet niks. En rondom die beslissingen worden er ook vaak genoeg fouten gemaakt. Ik denk dat het goed zou zijn als iedereen rond de 36 weken een lang consult krijgt bij de vk. Dat er goed besproken word hoe er tegen de bevalling aangekeken word. Hoe de moeder er in staat. En dan kan de vk extra uitleg geven op punten waar zij een alarm signaaltje voelt afgaan. Ipv de snelle controles en weer de deur uit. Het moment dat een echt probleem zich aandient is het denk ik te laat om te praten. p.s. of nog een psycholoog die rondloopt bij de grotere vk bureau's waarbij iedereen ook laagdrempelig aan kan kloppen als ze zich minder in hun vel voelen zitten, bang zijn voor de bevalling, zich erg onzeker voelen etc.
Mijn opa was altijd streng Jehova en Was tegen keizersnede en nog meer medische handelingen. Als God het kind niet geboren kan laten worden zoals de bedoeling is dan heeft het vast een rede. Tja je kunt doordraven maar ze waren niet de enige die ze dachten in hun gemeenschap. Dus ja het bestaat nog steeds. Uiteindelijk zijn ze uit de gemeenschap en kerk gestapt en gestopt me Jehova maar weet dat het ver kan gaan
Dat is dus niet helemaal zo. Er staat dat als de rechter niet optijd kan zijn deze achteraf te toestemming met terugwerkende kracht verleend. Daarnaast welke rechter zal ingaan tegen had advies van een arts? Het is absoluut vreselijk als een baby dood gaat of zwaar gehandicapt raakt. Des al niet te min denk ik dat het zelfbeschikkingsrecht van de moeder toch zwaarder weegt en dat we dat niet op moeten willen geven. Want dan stem men in met dit voorstel maar wat volgt er dan nog meer? En hoe willen ze een vrouw tegen haar zin in een keizersnee geven? Dat wordt ongelooflijk dramatisch. Welkom postnetale depressie. Wordt het kind dan vervolgens ook weggehaald bij de ouders? Ik denk dat als een arts in alle rust kan uitleggen waarom de ks nodig is dat geen vrouw nee gaat zeggen. Ik kan het me gewoon niet voorstellen.
Weetje wat het is. als een vrouw in barensnood verkeerd is er geen tijd om andere in te schakelen. Het gaat om deze situatie.s vermoed ik. Anders heb je wel tijd om een psychiater en of rechter in te schakelen. Soms gaat het om letterlijk leven en dood. Wie heeft er dan meer recht de moeder of het kind? Het blijft een een lastig verhaal. Ook ik en voor eigen beslissingsrecht je eigen lichaam. Maar een kind/vrouw in barensnood ?. Als je zelf geen goede beslissingen meer kunt nemen daar vind ik dit ook onder vallen. moet een ander jouw en je kind beschermen en het overnemen. Hoe tegenstrijdig het allemaal ook is.
Laatst in een blad een heel stuk gelezen over Unassisted Childbirth en dat dat in Nederland steeds meer in opkomst is. Dus echt bevallen zonder professional erbij en sommigen ook tijdens de zwangerschap geen echo's enz. Ik kan me voorstellen dat deze vrouwen dus in geval van nood ook een keizersnede zouden weigeren. En ja in dat geval vind ik dat een vrouw gedwongen moet worden.
Ja maar als deze groep dus weet dat ze gedwongen kunnen gaan worden om een keizersnede te ondergaan. Dan zullen ze helemaal niet naar het ziekenhuis gaan. Dan is een verplichte keizersnede dus ook niet uit te voeren. En zullen er ook baby's overlijden die het wel gered hadden met een beetje medische zorg. Ik denk dat zo'n beslissing dan zal leiden tot een groot stijgen van sterfgevallen. Waarvan het misschien ook nog eens lastig zal zijn om de cijfers van in kaart te brengen en te evalueren.
Ik griezel van het idee dat een arts die iets noodzakelijk vindt mag bepalen wat er met mijn lijf zou gebeuren. Het zou er bij mij voor zorgen dat ik inderdaad eerder uit het medische circuit zou blijven. Bedenk je dat wanneer een arts zijn plan van een verplichte ks wil doordrukken, de relatie tussen arts en moeder al compleet verstoord moet zijn, anders is er altijd ruimte om te overleggen. En het is niet alsof het nooit gebeurd dat een gyn een keuze maakt die eerder in het belang van hemzelf/ziekenhuis is ipv de baby en de moeder. Dus ik geloof hier niet zo in en ben erg blij dat de NVOG hier ook verder tegen uit heeft gesproken. Ik heb zelf een stapje minder gedaan dan een unassisted birth (hands off bevalling met vk aanwezig, maar niet in actie). Ik heb geweigerd om naar het ziekenhuis te gaan naar een gyn vanwege een 'verhoogd risico' waar de vk praktijk mij in wilde laten geloven vanwege hun regionaal geldende protocollen. Het verhoogd risico was in geen enkel wetenschappelijk onderzoek terug te vinden (of in convenanten van de nvog etc). Ben overgestapt naar een andere vk en heb de meest geweldige thuisbevalling gehad zonder complicaties.
Maar nu dan die gewetens vraag wat had je gedaan als je wel in barensnood terecht was gekomen? Had je dan stug vol gehouden of was je dan naar het ziekenhuis gegaan.? Neem aan dat de verloskundige toch echt het hartje in de gaten heeft gehouden.?
pfff nou gefeliciteerd zeg Vanzelfsprekend is dat niet voor iedereen wegelegd. Wat wil je zeggen met onderstaande alinea, dat medische hulp onzin is? want daar komt het bijna wel op neer. Als ik niet in het ziekenhuis was bevallen dan had ik nu geen kinderen, maar wel 3 grafjes op de begraafplaats.