Ik kan niet zeggen dat ik mij niet goed voel want ik voel me uitstekend. Alleen als ik naar mijn lichaam luister, dan zit ik het liefst op de bank of lig ik in bed. Een beetje een gevoel alsof ik in mijn cocon wil blijven. Ik onderneem 1 activiteit per dag naast mijn werk. Dus of zwemmen met dl, of wandelen, eindje fietsen et. Maar dat andere dagdeel zitten we binnen. De zin om wat te ondernemen is er niet en ik werk altijd savonds. Dus beland ze nu standaard voor de tv. Ik heb de puf niet om de hele dag met haar te spelen en dat voelt niet fijn. Koken probeer ik zoveel mogelijk te doen. Zeker ook voor dl. In het weekend kookt mijn man, ik dus 5 dagen maar 1x pw eten we makkelijk (patat/pizza) ook gewoon geen zin meer om te koken lijkt wel. Ml vindt het prima maar ik vind het zo stom van mezelf dat ik me er niet meer toe kan zetten op de een of andere manier. Ik weet dat ik zwanger ben, dat ik dit laatste trimester steeds meer zal 'aftakelen' maar jeetje Ik voel nu nog zoveel weerstand naar mezelf toe! Zijn er meer die dat hebben?
Ik herken het wel. Ik heb dan nog geen kinderen maar naar zijn vriend toe voel ik me even een niets nut. Normaal vind ik het heerlijk als hij vakantie heeft maar na kerst was ik blij dat hij weer moest werken. Omdat ik me niet bezwaard voel als ik op de bank ga liggen als hij er niet is. Hij kookt nu voornamelijk en zegt dat hij me begrijpt maar zelf heb ik steeds het idee dat ik hem helemaal wil uitleggen waarom ik op dat moment toch echt even mijn rust moet pakken. Hopelijk word ik snel weer wat activeren.
Herken het ook. Heb dan geen kinderen maar sluit me het liefst voor iedereen af. Vind het moeilijk om m'n aandacht erbij te houden en ben vooral met de voorbereidingen bezig. Ik durf gerust te zeggen dat mijn dagen nu bestaan uit : wassen, poetsen, en vooral in mezelf gekeerd zijn. M'n vriend begrijpt het wel maar geeft ook eerlijk toe dat hij het lastig vind. Voel me daar vaak schuldig om.. Dus elk momentje dat hij vrij heeft (en die zijn er helaas niet veel) proberen we echt aan elkaar te besteden. En dat gaat gelukkig tot nu toe goed
Is normaal hoor! Ik had het ook toen ik zwanger was vd 2e dat ik me zo schuldig voelde tegenover mijn dochter toen...wel ook in het 3e trimester..omdat de bekkeninstabiliteit toen ook heftig was..kon ik gewoon niet veel...ik heb r op een gegeven moment echt de laatste 3 weken verwaarloosd met de iPad....ik moest dagelijks rusten en daar hoorde op bed liggen bij...dan ging ze mee op bed liggen en gaf ik r de tablet. Ze heeft er overigens niets aan over gehouden hoor! Enne ze is ook niet verslaafd geworden aan de iPad ofzo Maar ik snap he gevoel wel...en nu ben ik zwanger van de 3e...uitgerekend in de zomer...dus ben benieuwd het 3e trimester
Ik ook zwanger vd 2e en heb het ook . Zoontje zit hier ook wat vaker voor de tv dan voorheen op mijn vrije dagen. Tja ik heb gewoon de energie niet om hem de hele dag bezig te houden terwijl hij niet meer slaapt smiddags... zal dadelijk wel weer beter worden denk ik zo .
Ik heb zelf nog geen kinderen en ben nog in het tweede trimester maar ik herken het zo erg! Vooral ook dat koken, echt wat een ramp om elke dag weer iets fatsoenlijks op tafel te moeten zetten (terwijl ik dat voor m'n zwangerschap juist leuk vond). Ik werk momenteel maara 3 halve dagen vanwege klachten t.g.v. de zwangerschap en dan voel ik me zo schuldig wanneer m'n man thuis komt van een lange, drukke dag werken en het is rommelig in huis en het is (nog) niet gelukt om voor eten te zorgen. Maar kan me er vaak ook gewoon echt niet toe zetten.. Gelukkig een begripvolle man maar toch
Ik voel me ook schuldig. Het eerste trimester kon ik geen eten zien en was ik een vaatdoek. De tweede trimester was ik te enthousiast en kreeg ik veel te vroeg voorweeën en moest ik veel rust gaan houden zodat het niet mis zou gaan. Nu het laatste trimester en ik heb moeite met de geur van eten en kan daarom niet boven de pan hangen. Ik vind het jammer dat ik niet zo makkelijk op de grond mee kan spelen met mijn zoontje. Wat schoonmaken betreft doe ik nu makkelijk. Ik koop wegwerp schoonmaakdoekjes. Op de momenten dat ik puf heb kan ik zo beginnen en als ik te moe raak hoef ik alleen even de gebruikte doekjes weg te gooien. Mijn vriend en de robot doen het stofzuigen.
Ik herken het niet zo. Maar dat komt denk ik ook omdat ik gewoon fulltime werkte tijdens mijn zwangerschappen. Ik vind trouwens een activiteit per dag met kind helemaal niet raar als je het hebt over de deur uit gaan. Maar thuis is er ook wel wat meer te beleven dan tv kijken, toch? Beetje kleuren, knutselen, bouwen, weet ik veel. Maar ik zou me er niet schuldig door voelen.
Hihi daar is ze echt nog veel te klein voor. Ze kan nog niet echt kleuren of knutselen. Haar speelgoed bestaat uit duplo, simpele puzzels, maar ik moet haar dan wel helpen. En precies dat kan ik niet opbrengen. Ik werk overigens ook fulltine. 4 avonden 16-23 uur en 3 dagen 7-19.00
Heel herkenbaar! Zoontje verveelt zich soms echt of gaat expres vervelend doen, maar de hele tijd actief bezig zijn gaan echt niet meer. Samen op de grond spelen is haast niet meer te doen, dus ik probeer hem te verleiden tot dingen op de bank en tafel leggen....heb ook echt minder energie om erop uit te gaan, maximaal 1 dagdeel maar. Koken en schoonmaken gaat ook steeds moeizamer, ik voel me echt zo'n luie, saaie, ongezellige vrouw nu. Maar goed, je doet er weinig aan, nog een paar weken wachten. Het is ook niet niks, 24 uur per dag een kind met je meedragen!
ook hier herkenbaar... Zit al heel lang in mn 'eigen bubbel' ..... herken dat eigenlijk niet bij de oudste 2 kids... Manlief kijkt ook wel uit wat ie zegt...... ben wat sneller aangebrand of feller.... Maar pff vind het al best lang pittig.... Ik ben dan ook aan het aftellen