50 + 18 = 68... oftewel als je kind volwassen is kun jij met pensioen. Kan ie zo je baan overnemen Ik vond mezelf oud om te beginnen.. op 2 weken na was ik 26 toen mn eerste werd geboren. Echter ben ik wel de eerste van de vriendengroep die begint Mijn vriend wil voor de 35 uit de luiers zijn. Dus we hebben nog zo'n 6 jaar om daar naar toe te werken... Als ik mijn vriendenlijst na ga denk ik dat er tegen die tijd heel veel vriendinnen zijn die dan pas beginnen.
Dit ja. Overigens kan je ook nog steeds spontaan zwanger worden op je 50e hoor; mijn oudtante was 48 toen ze zwanger werd van een nakomertje (scheelde 15 jaar met de andere kinderen). Ze dacht zelf dat ze in de overgang was . Nu is ze 91 en mijn achterneef is ruim 40 en heeft zelf al 2 kinderen die zij dus bewust meemaakt. Ze is in blakende gezondheid, woont nog op zichzelf en is bijzonder actief. We moeten ons realiseren dat we ook allemaal steeds ouder worden. Los daarvan, ik zou er niet aan moeten denken om op mn 50e nog zwanger te raken.
Ik vind dat heel dubbel. Toen ik met mijn 22 jaar bij de gynaecoloog zat na een jaar proberen werd ons verteld dat we nog tijd zat hadden dus we niet moesten rekenen op een behandeling. Ik kan er nog woest om worden, wie anders dan wijzelf bepaald of wij oud en wijs genoeg zijn voor een gezin? Als ik dan verdorie op mijn 40e daar had gezeten met mijn partner en we hadden veel tegenslagen gehad, om dan weggestuurd te worden want ja... Nu ben je te oud. Wie bepaalt dat? Natuurlijk zijn er meerdere vrouwen van 50 die ik echt geen kind meer zie baren, mijn moeder is van die leeftijd en ondanks dat ze erg fit is zie ik dat niet gebeuren. Maar de een is de ander niet. (Tijdens onze afspraak van de gynaecoloog waren er genoeg vrienden van ons nog bezig met hun opleiding bijvoorbeeld.)
Ik vind de leeftijdsgrens van 50 ook wel extreem, ondanks dat ik zelf ook een oudere moeder ben. Maar weet zelf ook hoeveel stress het geeft als je een kinderwens hebt en je tegen de leeftijdsgrens van 43 aanloopt, dus kan me voorstellen dat het vrouwen wel 'lucht' geeft. Ik ben zelf met 42 uiteindelijk bevallen en ons gezin is compleet. Ik denk zelf dat het niet zo'n vaart zal lopen, omdat veel vrouwen zelf al een 'eindgrens' hebben getrokken toe hoe ver (en hoe oud) ze willen gaan. Denk ook dat het beter per persoon bekeken kan worden, omdat het ook per vrouw verschilt hoe iemands (lichamelijke) gesteldheid is.
Het ligt er aan hoe de vrouw in kwestie is denk ik. Mijn man is een nakomer en scheelt 11 jaar met zijn oudere zus, zijn moeder was 36 dus qua leeftijd valt dat wel mee, zijn vader was 40. Maar hij vond dat niks aan zijn ouders deden weinig met hem en hij deed meer met zijn broer en zussen. Mijn moeder was met de jongste 40 maar er zat al jaren "niks" meer in qua dingen doen met de kinderen, als ik het vergelijk met wat zij deed met ons toen wij klein waren hebben mijn jongere broers en zussen veel gemist. (geld ook voor papa trouwens) Mijn man heeft ook altijd gezegd niet op oudere leeftijd vader te willen worden. (hij was 36 jaar toen de oudste geboren was en 38 met de jongste) (ik ben trouwens 10 jaar jonger)
Wat klinkt dat heftig en naar.. Ik kan me goed voorstellen dat het allemaal even heel confronterend voor je kan zijn. Gelukkig merk je wel al meteen de verbeteringen, dat maakt het hopelijk beter te dragen.
Is het ook daarom zeg ik ook dat het voor mij zo Is. Ik vind het heel erg dat het voor mensen niet vanzelf gaat. En dan Is de medische wetenschap hartstikke mooi. Maar dan nog blijf ik van mening dat ik 50 echt te oud Is.
Los van het etisch aspect, hoe gaan we dit doen? Ivf centra in Nl zitten aan hun max. Twee jaar wachten met ovulatie inductie en iui is niet vreemd. Gaan we dan echt nog meer patiënten behandelen die stukken kanslozer zijn dan dames tm 43? Zonder investering in nieuwe/extra ivf centra? Dan worden er alleen maar minder en minder kinderen geboren.
50 te oud vinden kan ik me wat bij voorstellen maar 30 te oud vinden vind ik eigenlijk misschien nog wel vreemder Zelf was ik 39, was het een bewuste keus om op deze leeftijd moeder te worden...nee maar soms loopt het leven even anders dan gedacht/gehoopt. Ik had overigens voor mezelf 40 als grens ingesteld en wilde niet de medische molen in.
Bijzonder hoe verschillend mensen in dit soort onderwerpen staan. Ik leerde mijn vriend kennen toen ik 27 was. Niet iedereen heeft meteen een leuke partner... en echt geen enkele haar op mijn hoofd die er aan dacht om toen al aan kinderen te beginnen. Eerst nog backpak op en heel veel reizen,de wereld zien, genieten van vrienden/familie, lekker stappen en focussen op mijn eigen ikje...Samenwonen? Nee, ik genoot nog veel te veel van mijn eigen huisje.. Er was toen echt totaal geen ruimte voor kinderen! Pas toen ik een jaar of 32 was dacht ik, ja, oke, nu moeten we toch maar eens een beetje gaan nadenken over het een en ander. Nu ben ik 43 en 3 kids verder. En klaar verder. Maar ik voel me fit en vitaal. Zou absoluut geen probleem hebben met een nieuwe baby. Die komt er niet natuurlijk. Maar ik voel me er zeker niet te " oud" voor. Overigens, als ik in mijn vriendenkring kijk, wij hebben, de uitzondering daargelaten, allemaal kids van dezelfde leeftijd. Welllicht hangt het dus ook af van je omgeving. Hier was het studeren, reizen, werken, een druk sociaal leven. Pas met 30+ kwamen de eerste kids. 2006 was een zeer vruchtbaar jaar, 5 meiden geboren En de vriendin die er wel vroeg bij was, heeft nu een te lief nakomertje van 3
50 vind ik zelf echt veel te oud. 40 snap ik nog wel maar zelf wil ik geen kinderen meer na 35/36. Dan is de kans toch groter op problemen.
30 te oud! In mijn ogen nog lekker jong en jong genoeg om aan kinderen te beginnen. Ik ben een jonge moeder! Met zoonlief nou ja eerder nog normaal met 26 en een oudere moeder met 35/36 dochterlief. Boven de 30 is niet oud.
Ik ben iemand die het wel snapt! Heb onze 3 kids allemaal voor mijn 27e gekregen. Als er nog eentje bijkomt (verwacht ik niet), dan graag voor mijn 30e! Het ligt er ook aan wat voor referentiekader je hebt, ik heb meerdere jonge moeders in mijn omgeving en mijn eigen moeder is ook nog lekker jong (ook 22 toen ze mij kreeg), dus daar komt mijn idee vandaan!
Mijn vriend vond zich rustig aan te oud worden voor kinderen. Hij is eind 30. Dat was voor ons de rede om niet te lang te wachten. Tegen de tijd dat hij 50 is kan ik nog wel kinderen krijgen wss, maar dat voelt voor hem niet goed. En ik denk ook niet dat ik dat fijn zou vinden voor het kind.
Ik vind het wel lastig. Mensen vinden ook altijd recht te hebben op een kind, hoe oud ze ook zijn en welke omstandigheid dan ook. Mijn zus is ook nog steeds aan het denken en hoopt dit jaar 35 te worden. Nee niet iedereen heeft meteen een leuke partner, maar wil men ook niet gewoon een te gemaakt leven. En een goede opleiding, en een koophuis en nog even de wereldverkennen. Het is niet allemaal en, en en... Kennis van mij is nu 41, wo afgestudeerd en topbaan, etage in Amsterdam, geen partner en met de 3de poging bezig voor een kindje met donorzaad. Vind het sneu voor dr maar aan de andere kant is toch ook gewoon niet alles altijd maar mogelijk..
Wow, ik vind het wel bijzonder om te horen dat sommige mensen 30 oud vinden! Het ligt denk ik maar net aan je sociale omgeving. Ik was bijna 32 toen ik voor het eerst moeder werd en kreeg op het kdv te horen dat ik zo'n jonge moeder was . Hier in een buurt met allemaal hoogopgeleide twee verdieners is 35 zo'n beetje de gemiddelde leeftijd voor een eerste kind. Ik heb meerdere vriendinnen van 37+ die nog wel kinderen willen, maar er nog niet aan toegekomen zijn. De mannen zijn doorgaans nog een heel stuk ouder en 50+ is niet uitzonderlijk. Wat betreft de leeftijd van 50 voor vrouwen, ik vind dan ook dat het moet kunnen, maar dat er wel heel goed gekeken moet worden naar de gezondheid van de vrouw. Ik ken zoveel vrouwen die nog topfit zijn achterin de 40 en eigenlijk nog prima moeder zouden kunnen worden.Ik vind het ook absoluut niet per sé zielig voor de kinderen. Ik heb zelf juist relatief jonge ouders (midden 20 kinderen gekregen), maar door hun levensstijl en sociale omgeving komen ze in veel opzichten wel 20 jaar ouder over dan mensen van dezelfde leeftijd in onze opgeving. Ik heb collega's die 10 jaar ouder zijn dan mn ouders, maar die nog super ambitieus en levenslustig zijn, terwijl mn ouders al achter de spreekwoordelijke geraniums zitten. Ieder mens is anders .