Op voorhand bied ik alvast mijn excuses aan; dit gaat vast een enorm onsamenhangend verhaal worden maar ik moet even van me afschrijven en hoop dat iemand even mee kan denken. Onze dochter word in juni 3 jaar. Het is een pittig, temperamentvol meisje dat over het algemeen enorm vrolijk, lief en gezellig is. Maar de peuterdriftbuien zijn hier tegelijkertijd ook niet van de lucht en we hebben dan ook best wel wat met haar te stellen. Die driftbuien kan ik inmiddels vrij goed handelen maar er spelen nu weer andere dingen. Middenin de nacht, elke keer op een ander tijdstip, begint het: 'Mamaaaa, mamaaa, mamaaa'. Ze roept om me en ik ga bij haar kijken. Dit is een aantal weken geleden begonnen (er is niets bijzonders gebeurd in die tijd, naar ik mij kan herinneren). Voorheen werd ze vrijwel nooit 's nachts wakker zonder reden, dan was ze altijd ziek of heel erg geschrokken van een droom dus om de rust voor iedereen te bewaren, namen we haar dan altijd bij ons in bed. En dan sliepen we allemaal lekker verder. Dus dat deed ik nu ook weer in de verwachting dat het eenmalig zou zijn. Helaas; sindsdien is het bijna elke nacht prijs. Ze huilt niet (aanvankelijk), ze roept me gewoon. Als ik dan bij haar op de kamer kom, vraagt ze met een zielig stemmetje of ze bij papa en mama in bed mag. Bij ons in bed aangekomen, wil ze haar slaapzak uit en knort vervolgens rustig verder. Zij wel, wij niet (mevrouw knarsetand in haar slaap en ligt het liefst bovenop een van ons ) Kortom: wij zijn zo langzamerhand steeds vermoeider aan het raken. Ik kan er niet goed achter komen wat er nou is. Ik dacht eerst dat het aan het middagslaapje lag; ze slaapt meestal nog tussen 13 en 15. Ze gaat weliswaar onder zwaar protest het bed in maar slaapt vervolgens dus wel 2 uur.. Maar ik heb het nu 2 keer zonder middagslaapje geprobeerd en dat resulteert vooral in een onhandelbaar meisje vanaf een uur of 17 en 's nachts wordt ze evengoed wakker. Te koud kan volgens mij niet: ze draagt een romper met korte mouw, een pyjama, winterslaapzak en fleece deken met lakentje erover heen. Te warm lijkt het ook niet te zijn; ze voelt niet warm aan, zweet niet en over het algemeen heeft ze het altijd koud. Ze heeft een nachtlampje en we hebben een duidelijk bed ritueeltje. Het is wel zo dat het al weken zo is dat ze enorm gaat huilen als ik weltrusten zeg. 'Ik vind niet leuk dat jij weggaat', zegt ze dan. Maar binnen een minuut is ze meestal vertrokken. Ze ligt nog in haar ledikant, ze is nogal klein van stuk en ze past er denk ik echt nog wel een half jaar in. Ze praat al hartstikke goed maar ik krijg er niet uit wat het nou is waar ze wakker van wordt. Ik vind het zo naar, vooral voor haar. Ik wil dat ze gewoon lekker kan slapen. En dat middagslaapje ook: dat ze zo protesteert, betekent dat dat ze het slaapje kan missen? Maarja, dan zou ze toch ook niet nog 2 uur slapen, dan heeft ze het kennelijk ergens toch nodig? Hoe dan ook: help, wie herkent dit?
Ik heb precies hetzelfde. Mijn dochter van bijna twee doet dit ook sinds begin december alleen zij brult, zeg maar eerder krijst de hele boel bij elkaar. Dus helaas heb ik alleen maar herkenning voor je en geen gouden tip. Ik heb nav mijn topic verschillende oplossingen aangedragen gekregen: laten huilen, bij je laten slapen, desnoods een matras naast je bed en oordoppen in.
Wat gek joh, bij ons is het dus ook sinds begin december..Ik dacht eerst nog: de feestdagen-stress maarja, dat zou nu toch wel ongeveer over moeten zijn toch? Vermoeiend he..
Ik had ook wel zoiets van: joh het is allemaal alweer een tijdje geleden. Ik heb wel het idee dat bij mijn dochter de gewenning inmiddels er ook al ingeslopen is. Ze slaapt inmiddels op een matras naast mijn bed, de gebroken nachten breken me op dus is het zo iets minder vermoeiend allemaal. Ik ga binnenkort maar eens kijken of het helpt als ik haar in de middag niet meer laat slapen.
Mijn dochter had op die leeftijd een periode last van monsters. Die stuurde ik weg naar het park en ze sliep lekker verder Er zijn ook kinderen met een wolkje naast hun bed. Deze is gemaakt van een kei of van witte klei. Dit wolkje blaast alle dromen weg. Ik ken meerdere kinderen die weer lekker slapen. Anders eventueel een zorgenvriendje? Dan zijn ze niet meer alleen in bed. Heel veel succes.
En aangeven dat ze bij jullie mag komen slapen maar dat jullie haar als ze weer water slaapt in haar eigen bed leggen? Dat werkte hier eigenlijk vrij goed.
Mijn dochter doet dat ook en ze komt gewoon bij ons snachts. We vinden het niet ideaal maar prima voor nu.. We hebben alles geprobeerd en ze begint zo krijsen en huilen dat we liever rust willen en ze ook en met baby zusje bij is niet te doen gewoon die strijd. Ze slaapt prima zo en we ook gaat vanzelf over.
Kan je niet een matras in haar kamer leggen en daar slapen als ze roept? Dan slaapt dik in haar bed, maar bied je haar wel veiligheid. En als ze weer vast slaapt, kan je desnoods zelf terug naar je bed.
Dat hebben wij nou gedaan maar nog steeds wordt ze elke nacht meerdere keren wakker. Ik heb sinds begin december al geen fatsoenlijke nacht slaap gehad en het begint me op te breken.
Tja. Mijn dochter is 3,5 jaar maar heeft regelmatig fases van enkele weken waarin ze weer meerdere keren per nacht wakker wordt en op ons roept. Het is niet anders. Er is niets mis, ze idd niet ziek, maar de ene periode slaapt ze nu eenmaal beter dan de andere. Aanvaarding is in zo'n geval het beste, vind ik altijd. En een goede manier vinden om er 's nachts mee om te gaan. Bij ons is dat afwisselend uit bed gaan, zodat de ander ook altijd weer wat rust heeft. En ze mag nooit in ons bed, maar op de echt dramatische nachten slaapt een van ons op haar kamer.
Ik had eigenlijk gehoopt dat het naast ons slapen ervoor zou zorgen dat ze lekker doorsliep Wij gaan nu ook de nachten afwisselen, om en om op de bank. Ik ervaar het aanvaarden als lastig omdat ik bang ben dat door het naast haar slapen of zij naast ons slapen het 1 en ander alleen maar in stand houd. Hoe ben jij daarmee op gegaan Shakes?
Ervaring. Het verleden heeft al bewezen dat dit fasen zijn, en dat ze vanzelf weer beter gaat slapen. Meestal prijzen we haar na een tijdje uitvoerig als het eens een nachtje beter ging, en dan zeggen we iets als 'wow, deze nacht was jij zo'n grote meid, je hebt niet geroepen op mama en papa'. En daar dan maal duizend. En dan komt dat soms wel aan, en hoor ik haar 's nachts al eens wakker worden en in zichzelf mompelen dat ze niet gaat roepen want dat ze een grote meid is... Uiteindelijk komen er altijd vanzelf weken waarin ze weer goed slaapt.
Sorry TO het is niet mijn bedoeling je topic over te nemen maar ik neem alle tips even op als een spons. Mijn omgeving dendert een soort van op mijn vertrouwen in, dat we zo nooit van de slaap issues af zullen komen. Dus jouw ervaring is echt dat dit fases zijn? Ook al duurt het zo enorm lang in ons geval?
Bij mijn dochter wel. Maar dat is nooit een geweldige slaper geweest, dus aanvaarding is altijd een redding geweest hier De recente fase duurt hier ook al sinds eind november hoor. Helaas.
Ik haak hier even op in (als kou kleum zijnde), zowel ik als mijn dochter zijn koukleumen en slapen dus minder diep als we het niet aangenaam warm hebben. Ik heb nu een winter pyjama aan, een winterdekbed op mijn bed en mijn elektrische deken aan (deze doe ik uit zodra ik ga slapen), no way dus dat ik het te koud kan hebben toch. En toch wordt ik de laatste maand ergens in de nacht wakker, dan heb ik het niet echt koud maar heb ik het wel kil en daar word ik wakker van en daarna kan ik niet meer in slaap komen. Het zou dus zomaar kunnen dat je dochter daar toch wakker van wordt.
Mijn moederhart wordt soms ook geraakt omdat ik ook zie dat ze moe is, zij zelf komt ook niet aan haar slaap toe. Thans de slaap die ze nodig heeft. Moet de laatste weken ook alles op alles zetten om te functioneren op het werk en qua gezondheid. Maar steunt me te lezen dat jullie fase ook al even aan de gang is...Bedoel ik niet lullig hoor. Maar hoor vaak mensen om me heen zeggen: pff gelukkig was onze fase na twee weken voorbij...
Alsof de duvel ermee speelt...opeens slaapt ze alweer 2 nachten door! En ik heb echt niets anders gedaan? Ik blijf mijn topic wel even volgen; voor hetzelfde geld gaat het opeens weer anders..Kinderen
Wakker worden 's nachts is normaal, het zelf weer in slaap vallen gaat mis. Blijkbaar veel behoefte aan warmte & een knuffel Misschien iets te doen geven in bed? (Dl heeft knuffels, muziekdoosje, doos tissues etc., die ligt graag in bed).
Hier precies hetzelfde gehad, paar keer bij ons in bed gehad (Drama voor ons) en terug leggen, sussen etc. Der hielp maar 1 ding, duidelijk aangeven dat het slaaptijd was en dat ik der uit bed haal wanneer het ochtend is. dit 2 weken lang volgehouden en nu slaapt ze weer heerlijk de nachten door in eigen bed. Toen kwam er een periode dat ze bang was voor monsters en spinnen, speciale knuffel gemaakt die ze opeet en dat was ook weer klaar... Hier gemerkt dat toegeven alleen maar erger werd naar mate van tijd, en dat ze me ook ging testen tot hoever ik wou gaan..