Zoals de titel dus zegt... wat doe je in zo'n geval? Ik ontplof... en weet het onderhand niet meer... Ik heb zelf eigenlijk weer even een pas op de plaats nodig en graag wat nieuwe inzichten..
Daar kan ik ook zo boos om worden vooral als je ergens bent ben dan in alle staten haha .thuis meteen straf Gebeurd hier ook wel soms
Je zou denken.. Dat de straf dan niet echt indruk maakt. Niet de juiste straf misschien? Het lijkt me in ieder geval niet de bedoeling dat JIJ degene bent die over de zeik is als je je zoontje straf geeft
Ik zet mijn dochter van 7 op de trap als ze straf krijgt! Nou dat vind ze echt niet leuk misschien is dat een idee!
Het kan ook zijn dat je zoontje zich geen houding weet te geven en daardoor gaat lachen. Ik zie dit als leerkracht op school ook wel als kinderen worden aangesproken op bepaald gedrag. Belangrijk is dan dat je ze wijst op hun reactie en vooral aangeeft wat je van ze verwacht. Dus rustig zeggen dat het niet gepast is dat ze lachen en datje verwacht dat ze serieus luisteren naar wat je te zeggen hebt en waarom je het gedrag waarover je ze aanspreekt niet kan. Mijn dochter is nog wat jonger maar gaat ook wel eens giebelen als ze wordt aangesproken. Het lijkt dan net of we haar niet bereiken maar ze hoort alles wat we zeggen en trekt het zich ook echt wel aan. Het is tenenkrommend soms maar wel belangrijk in je achterhoofd te houden dat het niet altijd uit brutaliteit of dwarsigheid is.
Wat ikkie97 zegt. Is het dat niet en is het echt uitlachen? Dan moet je een straf bedenken waar je je zoon echt mee pakt: houd hij van tv kijken? Dan geen tv meer, houd hij van met auto's spelen, zet dan zijn auto's weg, houd hij van buitenspelen, laat hem voor straf binnenblijven....
mee eens. dus treffender straffen. dat betekent niet meteen zwaarder straffen. soms is het zo dat aan het begin van straf 'gelachen' wordt, maar zorg je ervoor dat hij zijn straf wel uitzit? want als je boos bent let je daar misschien niet zo goed op? ik heb een paar keer de hoek straf wegens lachen en niet zo goed in de hoek blijven ook verdubbeld. gewoon uitzitten, ook als je lacht en het niet erg vindt. mijn zoon zegt dus soms ik vind het niet erg hoor, dan zei ik 'mooi. ik hoor je straks wel hoe erg het was'
Bij ons gebeurde dat op die leeftijd ook steeds meer en ging het eigenlijk van kwaad tot erger, je gaat dan extra straffen omdat de straf geen indruk maakt. Op een gegeven moment kwam ik online steeds meer tegen over opvoeden zonder straffen en ben ik er radicaal mee gestopt. Het had toch geen enkel nut en ik bereikte helemaal niet wat ik wilde bereiken (namelijk dat mijn kind gewoon ging meewerken). Niet straffen werkte bij ons heel goed (en ik heb echt geen heel meewerkend kind oid ), zoon werd er veel rustiger van. Ik probeer uitbarstingen nu praktischer het hoofd te bieden. Als er iets om gaat, dan ruimen we dat samen op (en nu hij 8 is doet hij het vaak ook alleen) en dan is het klaar. Als hij iets wil wat niet kan en hij wordt kwaad praten we er over of ik maak de situatie luchtiger met humor (echt met humor kom je een heel eind!) Bij een echte uitbarsting zitten we de storm uit en praten we erover als het rustiger is. Wat ik altijd probeer te onthouden is dat het niet persoonlijk is wat zoon zegt of doet en dat het voor hem veeel moeilijker is om door de zee van emoties te navigeren dan voor mij. Als je er meer over wilt lezen kun je hier kijken overigens: Kiind Magazine - Huttenbouwen is ook opvoeden!, Online platform voor Onvoorwaardelijk Ouderschap - KROOST of Parenting Advice and Parenting Blog | Aha Parenting.com (engels)
o ja, straffen komt hier zelden voor. we praten het altijd uit. meestal is dat gewoon genoeg ipv een straf.
We straffen hier ook heel weinig, maar dingen als op de trap zetten of in de gang, dat heeft geen zin meer heb ik het idee, sinds hij een jaar of 6 was. Nu is de consequentie als hij écht iets doet wat niet mag (komt eens per twee maanden voor ofzo), dat hij dan korter op de computer mag. Dat is een half uur per dag, en wordt dan tien minuten korter. Dat werkt perfect hier.
niet op tijd naar bed willen heb ik verteld dat die extra tijd een dag daarna toegevoegd wordt. dus ipv om 19u, 19:15 ging hij naar bed, dan de volgende dag 18:45u naar bed moeten. werkt goed.
Aardige theorie. Maar hoe doe je dat als hij iets doet wat echt niet door de beugel kan? Ik herken dwarsig gedrag en erdoorheen Tetteren wanneer ik hem aanspreek op iets. Vermoedelijk omdat hij zich geen houding weet te geven. Maar dat maakt het niet minder irritant. Denk dat rustig en consequent blijven belangrijk is. Lukt hier ook niet altijd. Mama is ook maar een mens
Wat bedoel je met 'iets wat niet door de beugel kan'? In principe maakt het niet uit, aanpak blijft hetzelfde. In het moment zelf proberen de rust te bewaren en zorgen dat zoon ergens naar toe kan met alle emoties en daarna als alles gekalmeerd is praten over wat er gebeurd is en wat er gedaan moet worden om eea op te lossen. Ik wil ook dat zoon dingen wel of niet doet omdat hij zelf weet dat het wel of niet goed is. Niet omdat hij bang is dat ik er achter kom en hem straf geef, het enige wat ik daar mee bereik is dat hij steeds slimmer wordt in verbergen wat hij gedaan heeft. Ik wil niet zijn geweten zijn, ik wil dat hij zijn eigen geweten gebruikt. Dat is wat ik probeer aan te leren, rustig blijven in het moment, je boosheid of ander emoties onder woorden brengen, oplossingen bedenken voor wat er mis gaat.
Waarom is het erg als hij lacht? Wat voor soort straf geef je? Hier eigenlijk geen straf, maar bij iets dat echt niet kan, volgt wel een consequentie die echt te maken heeft met wat ze gedaan heeft. Ze pakt bv wel eens wat af van haar zusje, consequentie is dat ze het terug geeft. Doet ze dat niet, dan pak ik het van haar weg en geef ik het terug. En dat gebeurt ook wel eens lachend. Maar meestal geeft ze het zelf al wel terug
Probeer een andere toon, een andere straf. Wees consequent. Blijf zelf kalm. Laat hem zijn straf ook afmaken. Als het een time-out of zoiets is, negeer hem dan totaal zolang hij de time-out heeft. Bespreek ook aan het eind van de straf waarom hij denkt dat hij straf kreeg en leg het indien nodig nog een keer uit.
Ik ben me nu superhard mijn hoofd aan het breken over wat mijn zoon dan voor vreselijks gedaan heeft waar hij straf voor nodig heeft. Maar hij is te braaf Dus maar een voorbeeldje uit mijn eigen jeugd. Ik ben eens met een jongetje uit onze straat stiekum gaan zwemmen. Het was een mooie herfstdag en het zwembad was al lang gesloten. Vonden wij stom, dus over het hek geklommen, uitgekleed tot onze onderbroek en lekker het water in. Tot het etenstijd was en mijn vader begon te zoeken (al behoorlijk ongerust want ik moest al lang thuis zijn) en ons vond bij het zwembad dus. Dat jongetje bij hem thuis afgezet met de woorden. "alstublief die heb ik uit het zwembad gevist" en ik werd linea recta in bed gestopt. Dat voelde wel heel erg als straf (hoewel de redenatie van mijn ouders waarschijnlijk was dat ik gewoon te koud was) Ik ben het wel helemaal eens dat je met rustig praten meer bereikt dan met straf alleen. En ook dat de straf altijd gerelateerd moet zijn aan wat hij gedaan heeft. En nooit alleen maar straf, maar altijd uitleggen waarom.
Misschien minder straffen maar meer communiceren en luisteren en kijken naar wat er echt onder bepaald gedrag zit. Wat is de wens van je kind, hoe ben je zelf naar hem toe. En lachen om een straf betekend niet automatisch dat het ze niets doet. Dat kan ook een manier zijn om het aan te kunnen of het te ondergaan.
Poeh... bedankt voor jullie reacties. Ik zie er wel wat bruikbaars tussen. Maar de kalmte bewaren.. oohhhh zo moelijk soms!! Hoe gaat het dan soms? Uhm.. voorbeeld. Aan tafel met eten. Meneer eet niet door en pakt een voorwerp (wat standaard op tafel staat of ligt) en gaat ermee zitten spelen. Ik pak het af en zeg dat hij door moet eten. Dan pakt hij weer wat anders. Pakt het weer af en herhaal het. Niet veel later heeft ie weer iets gepakt. Grrrr..... Nog iets anders. Of je bent bezig met waarschuwen en hij doet zijn oren dicht. Zegt "ik hoor je toch lekker niet".. uhm... je wordt uitgemaakt voor 'stommerd', hij slaat met de deuren.. schopt ertegen aan, duwt zijn broertje op de grond. Het gaat voornamelijk eigenlijk om het negeren van waarschuwingen. Achter elkaar...continue..