Zodra je de eerste weeën voelt, meteen het ziekenhuis bellen en erheen. Dan zou je op tijd moeten zijn. Ik was daar ook wel een beetje bang voor, dat de bevalling eerder zou beginnen dan de geplande keizersnede, maar dat is uiteindelijk niet gebeurd.
Ja dat sowieso maar mijn gyn zegt steeds o t komt wel goed en verder vrij vaag.. Hij zegt als je weeen heb en t doet nog niks laten we t doen tot er ontsluiting komt. Ook beetje vaag lijkt me...
Ik zou het inderdaad wel aangeven dat je bang bent dat de bevalling toch eerder begint. Wellicht verplaatsen ze de keizersnede een weekje. Echt eerlijk hierin zijn hoor tegen je verloskundige/ gynaecoloog! Het herstel na een geplande keizersnede zal iets vlotter verlopen denk ik omdat de operatie in alle rust gebeurt. Je hebt niet eerst weeën gehad dus je bent niet uitgeput van een zware bevalling.
Ik werk op de OK en dit is inderdaad het beleid van de meeste gynaecologen. Ze proberen als het enigszins kan de 39 weken te bereiken.
Jeszjuh: in mijn geval wel. Bij de spoedkeizersnee had ik er al een halve bevalling op zitten en moest ik onder algehele narcose (ivm het spoedkarakter). Toen lag ik behoorlijk in de kreukels. 5 dagen ziekenhuis en ook thuis nog aardig wat hersteltijd nodig. Bij de geplande keizersnee ging ik er 'fris en fruitig' in (nou ja, voorzover je dat kunt zijn met 39+1 ) en kreeg ik een ruggenprik. Toen was ik na 3 dagen weer thuis en veel sneller weer mobiel. Maar goed, bij iedereen is het weer anders hoor.
Haha inderdaad fris en fruitig maar idd geen halve bevalling erbij. Ik heb ook na 24 uur spoed keizersnede gehad en kon niet eens rechtopstaan verschrikkelijk. Mijn gyn weet dat ik bij een psycholoog in het erasmus rotterdam loop vanwege de angst van de vorige keer. Hij zegt 39.5 ga jij wel redden. Maar dat kan hij helemaal niet weten... Hij heeft mijn dochter dus ook op de wereld gezet en wil hem nu graag weer ivm met goede zorg dat wel. Ik verwacht nu wel iets minder pijn te gaan krijgen. Maar het is ook vooral de ruggenprik waar ik nu bang voor ben omdat ze t vorige keer ontzettend fout hebben ingeschat. Van 6 uur smorgens tot 5 uur smiddags heb ik ik gewoon echt verlamd op bed gelegen en ik dacht dat t niet meer terug ging komen. Zelfs nog terug naar de ok gereden... En nu vraag ik me af hoe t gaat net die ruggeprik...
O bah, wat een vervelende ervaring zeg! Snap dat je nu angst hebt. Dat zou die gyn toch ook moeten begrijpen. Wat is nou het probleem om jou een aantal dagen eerder in te plannen. Ik vond van tevoren het idee van een ruggenprik best wel eng. Maar het is mij erg meegevallen. Hoop dat het bij jou nu ook soepel zal gaan.
Hier ook met 39 weken...moet een nuur rijden voor ik in het juiste ziekenhuis ben...en man zit de komende weken dag en nacht op een uur rijden. We gaan er maar van uit dat de beeb er niet zomaar uit valt. Bij bloedspoed kan ik altijd nog naar het streekziekenhuis, maar dan moeten we na de bevalling over...het idee van een ambu ritje na mijn sectio zie ik ook niet zo zitten. Die ruggenprik kan zo lang duren, het is wel even iets waar je aandacht aan moet besteden. Het is vooral belangrijk dat het blok zakt...dat je dat eng vindt...dat snap ik wel ja. Ik vond die spinaal meevallen, op het moment dat je denkt auw is het eigenlijk al klaar. Die epiduraal (voor tijdens de weeen) vond ik wel minder...das geen fijn gevoel.
Dat lijkt me ook spannend als je man niet in de buurt is. Maar inderdaad zal de been er niet zomaar uitvallen en dat moet ik ook maa in gedachten houden. Maar ik neem aan dat ik nu maar 1 prik krijg? Heb er vorige keer 2 gehad. Epiduraal ofzo en ruggeprik. Ze kregen me niet voldoende verdoofd voor de spoed en dus maar teveel erbij gejast geloof ik...
Zo is het bij mij anderhalf jaar geleden ook gegaan ja. Ik ben zelf nogal klein; 1,50m en had eerst epiduraal gehad omdat we dachten dat natuurlijke bevalling wel ging lukken. Na 16uur toch enigszins spoed kz en toen wist anestesist niet precies hoeveel hij erbij moest geven dus kreeg k spinaal. Met als gevolg dat niet alleen mn onderlijf verdoofd was maar ook bovenlichaam t/m mn hals toe. Kon mn armen niet meer bewegen, amper praten em geen controle over mn ademhaling )was dus heel.benauwd moment. In n waas heb k mn manmetje boven het doek gezien en ineens lag ie bij mn man in zn armen. Hij hield m bij mn borst/gezicht maar kon dus niks. Alleen n zacht kusje kon er vanaf. Ik weet nog dat manlief en babyboy naar boven mochten om m aan te kleden etc en toen ben k alles kwijt geraakt. Werd wakker op n uitslaapkamer, moest overgeven en was doodmoe (volgens mij hadden ze me n slaapmiddeltje gegeven ofzo) Zonde achtera maar we hebben fotos, en miss had k liever niet geweten wat er nog gebeurde nadat manlief en zoon weg moesten.... Helaas gebeurd het soms niet zoals je hoopt maar we hebben er n mooie zoon voor terug. Al ben k wel lichtelijk angstig voor n eventuele volgende keer maar dat zien we dan wel weer
Hier zal het voor de derde keer een keizersnede worden. Vorige werd ingepland op 40 weken (eigen keuze want mocht op zich wel natuurlijk bevallen). Nu zal hij op 38 weken plaats vinden want mag nu niet meer natuurlijk bevallen.
Ooo jakkie dat lijkt me ook een heel angstige ervaring dan zou ik zeker ook bang zijn voor eventuele volgende keizersnede! Maar acheraf je heb er wat moois voor terug ef gelukkig fotos. Wij ook want heb er verder ook niks van me gekregen, dacht ongeveer dat ik dood ging geloof ik haha
Hier 3x keizersnede gehad. De eerste 2 niet gepland, de derde wel. Met 39+4. Vond dat zelf ook wat laat, maar bij de andere beviel ik ook niet vroeg, dus ging er toch vanuit dat het die datum wel zou worden. Maar met 38+2 braken m'n vliezen. Gelukkig net nadat m'n man thuis was uit zijn werk! Rustig spulletjes voor het ziekenhuis gepakt, andere kinderen weg gebracht en naar het ziekenhuis gegaan. Daar deden ze ook rustig aan en na een paar uur is ons mannetje geboren. Omdat het me toch een beetje overvallen was moest ik op de uitslaapkamer wel even bijkomen (vooral geestelijk), maar al snel vond ik het eigenlijk heel leuk en ook fijn dat ons ventje op zijn eigen tijd gekomen is. Toch half natuurlijk dus In het ziekenhuis zeiden ze ook dat ze het zo het liefst hebben, omdat de baby dan zelf aangeeft 'klaar te zijn'. En ook omdat je zeker weten meteen wordt geholpen. Bij een geplande keizersnede kan er ineens op de dag veel noodgevallen zijn, waardoor jij moet wachten of zelfs naar huis gestuurd wordt (gebeurt niet vaak maar toch). In het AMC (waar ik werd geholpen) doen ze ook liever geen geplande keizersnedes voor 39 weken, omdat die babietjes toch wat vaker 'opstart problemen' hebben, mn vanwege longrijping. Ik zou zeggen, wees klaar voor beiden. Bij een normale bevalling weet je ook niet wanneer het komt. Vraag ook in jouw ziekenhuis hoe dat dan gaat als de bevalling toch spontaan begint voor de geplande datum. Laat je informeren, dat geeft vaak al rust. Ik had duidelijk aangegeven dat ik ons babytje snel bij me wilde na de keizersnede. Omdat hij toch spontaan kwam, kon dat niet direct (dan moet er een extra verpleegkundige zijn en die zijn er alleen bij geplande keizersnedes - en dan nog moet je er van tevoren om gevraagd hebben), maar ze hebben hem wel zo snel mogelijk gebracht, nog op de uitslaapkamer. Beetje lang verhaal, maar ik hoop dat je er wat aan hebt. Geniet van je zwangerschap.