Als je manneke 6 en heel verlegen is zou ik juist werken aan vriendjes in de klas. Af en toe iemand uitnodigen en hem ook stimuleren om met vriendjes te spelen. een verlegen karakter is niet erg, helemaal niet zelfs maar het kan wel zijn dat verlegen kindjes minder aansluiting vinden en teveel alleen zijn op school. Dat hij niet bij kindjes wil spelen heb je misschien onbewust naar hem overgebracht. Vriendjes zijn heel belangrijk in de schooltijd, al is het maar 1 vriendje .ik zou dat toch stimuleren bij hem door een vriendje uit te nodigen en hem ook ergens te laten spelen.
Ik heb niet gezegd dat er geen vriendjes thuis komen ? Die komen namelijk wel en geregeld komt er een meisje uit zijn klas bij ons tussen de middag mee eten. De kinderen in de klas zijn gek op hem omdat hij zo schattig is volgens hun. Hij is ook lief en speelt op school wel met kinderen. Dat bevestid zijn juf ook. Hij ligt goed in de groep. Maar hij vraagt er gewoon niet om. In groep 1/2 werd er veel gepest maar groep 3 is een verademing. Kinderen zijn veel liever lijkt het wel maar de juf is ook sterk tegen pesten dus houdt dat goed in de gaten.
Ik vind het dan weer raar dat kindjes wel bij hem spelen maar hij niet bij andere kinderen. Dat klopt toch niet en hij krijgt nu mee dat dat normaal is terwijl dit geen normale omgangsnormen zijn. Ik vraag me echt af hoe lang je dit wil volhouden, over een paar jaar wil hij misschien wel ergens spelen en dan? Ga je erbij zitten? Want bij pedofilie blijven ze in principe kwetsbaar tot zeg ongeveer hun 16e. En je schrijft dat je kind niet ergens anders speelt omdat je niet weet of die mensen te vertrouwen zijn, vervolgens schrijf je dat je kind nergens wil spelen behalve thuis. Ik denk dat je hem onbewust toch beïnvloedt, ook al denk je van niet.
Wist niet dat thuis spelen bij andere kinderen tot de normale omgangsnormen hoort en als je dat niet doet dat je dan blijkbaar abnormaal bent.. Mijn zoontje groeit hartstikke gelukkig op en de ouders van de kinderen die hier spelen weten dat hij de behoefte niet heeft om bij andere kinderen te spelen of te eten. Die accepteren dat ook. Ik neem echt geen kindjes tegen hun wil mee. En nogmaals, volhouden? Het is geen kwestie van volhouden. Nu vind ik ze nog te kwetsbaar. Het zijn mijn kinderen dus mijn keuze, zodra hij er om gaat vragen zien we dan maar misschien voelt hij de behoefte niet omdat hij wekelijks bij zijn neefjes en nichtjes speelt? Omdat hij nooit thuis alleen is, hij speelt altijd met zijn broertje.. Misschien mist hij voor zijn gevoel niets omdat er ook kinderen hier komen? Maar doe aub niet alsof ik of mijn kind abnormaal zijn. Omdat ik aan hun welzijn denk en omdat ze niet bij klasgenoten thuis Alleen soelen. Dat jullie daar wel voor kiezen, prima. Jullie keuze, ik zeg toch ook niet dat het abnormaal is dat jullie je kinderen gewoon meegeven aan anderen terwijl men soms nog nooit in het huis van die mensen is geweest om op zijn minst te zien waar hun kind komt spelen? Moet iedereen zelf weten. Maar ik heb dan ook iemand dichtbij mij staan die in die wereld werkt (ertegen welteverstaan) en die verklaart je echt voor gek als je kinderen zo jong bij anderen huis laat die je alleen oppervlakkig van school kent, nogmaals, het gaat om risicovermindering want uitsluiten kun je het nooit.
Ik heb niet alles gelezen, en ik weet niet hoe je dagschema is. Maar is het geen idee om activiteiten buitenshuis met die kinderen plus de ouders te doen? Of bijv bij diegene een bakkie te doen terwijl de kinderen lekker aan het spelen zijn?
Die andere kinderen spelen toch ook bij jou thuis? Wat is het verschil vraag ik me af? Als iedereen jouw gedachtengang zou volgen zouden vriendjes tijdens de hele basisschool alleen op school elkaar tegenkomen. Want dan zou niemand zijn kind toelaten om bij vriendjes te spelen. Nee, dat neigt echt niet naar gezonde omgangsvormen gedurende de kindertijd, vriendschap bouw je niet alleen op school of bij de familie op, en wachten totdat ze tiener zijn doet ze ook niet goed. Ik denk dat je zoon niet minder verlegen of eenkennig wordt op deze manier. Ik vind het vooral frappant dat je de hele tijd stelt dat een grote kans is dat een vreemde ouder je kind iets gaat aandoen. Als je het over de kansen hebt, de kans is VEEL groter dat jouw (schoon)vader, een oom of de zwemmeester iets doet dan een vreemde. Bijna alle zedendelicten bij jonge kinderen gebeuren door een vertrouwenspersoon.
Boordevol, en kinder feestjes dan? Zit je daar heel de tijd bij? Of wordt je kindje gewoon nooit uitgenodigd? Hier altijd veel afspraakjes. Hier en bij vriendinnetjes. En bij die ouders kom ik regelmatig over de vloer, bakje doen bij ophalen, mee naar de slaapkamer om ze te zien spelen. De meiden kleden zich vaak half uit met verkleden en samen in bad, zwembad etc. Ik zie idd ook meer het gevaar bij een oom oid als tijdens een middagje spelen. Hier ook een vriendinnetje, tweeling, met een moeder die niet kan loslaten. Het ene kindje wil graag alleen hier spelen, de andere durft dat niet. Ik vraag iedere keer de moeder mee te komen voor koffie zodat kindje2 ook kan wennen maar ze durft niet te blijven. Daarna is ze altijd verdrietig dat d'r zus zo leuk gespeeld/geknutseld heeft en zij niet. Moeder is ook type huilend aan de school poort "nee hoor jullie hoeven niet mee met schoolreisje daar ben je nog veel te jong voor" heel aardig maar oh zo belemmerend voor die kinderen.
Loslaten hoort ook bij opvoeden? Ik ben van mening dat de afhankelijkheid en onzekerheid bij je kindjes echt wel komt door wat je wellicht onbewust uitstraalt naar ze. En de persoon die "in die wereld" werkt, zaait wat mij betreft veel te veel onrust door dat soort dingen te zeggen. Die zou beter moeten weten.
Ik zou eerst eens bij de moeder zelf op bezoek gaan. Vind het best vreemd dat je haar niet goed kent, de kinderen waar mijn dochter mee speelt zijn voornamelijk kinderen van dames waar ik zelf bevriend mee ben of in ieder geval redelijk goed ken, maar misschien heeft dat ook wel met de omgeving te maken. En een vermoeden van alcoholisme zou voor mij los staan van andere gebruiken zoals het niet dragen van schoenen.
Oh, je bent bang om afgewezen te worden door de andere moeders Zal wel loslopen hoor. Denk dat ze blij zijn als een aardig kind komt spelen, met of zonder moeder.
Ik vind het niet normaal om kinderen alleen maar bij je thuis te laten spelen en je zoontje niet bij anderen. Dat vind ik onder normale omgangsnormen vallen, niet altijd bij het ene kindje spelen. Dat hij die behoefte niet heeft, prima, hier leren we de kinderen om een beetje om en om af te spreken. En het ging niet over het geen behoefte eraan hebben, maar jij wil het ook niet. Ze leren er een hoop van door bij anderen te spelen, nieuwe omgeving, je leren aanpassen. Het is voor hun ook erg leuk om te zien hoe hun vriendjes wonen, wat voor speelgoed ze hebben. Op een gegeven moment moet je ze wat loslaten, dat is goed voor ze. Natuurlijk kan er wat mis gaan, dat kan altijd, ook als ze met 11 jaar zelf op de fiets naar school gaan. Ik moet er nog niet aan denken, maar ook dat zal gaan gebeuren, ik kan ze niet voor alles behoeden. Zelfde als buiten spelen met een vriendje of vriendinnetje, hier was en ben ik daar heel voorzichtig in, maar een pedofiel kan ook een kind van 8 ontvoeren of hou je ze binnen tot 12 jaar of blijf je er altijd bij? Dat kan toch niet? Ja het kan, maar dat moet je niet willen. Zelfde als nooit bij andere kinderen laten spelen. Een beetje vertrouwen in de mensen om je heen die zelf ook kinderen hebben is wel zo prettig. En nogmaals, bij een onderbuik gevoel snap ik het heel goed, maar anders, een beetje loslaten.