Hallo allemaal, Dochterlief is inmiddels 3 weekjes oud en vergeleken met de eerste week gaat het stukke beter (was behoorlijk emo en vroeg me af of ik het wel aan kon allemaal..) Er is echter wel een dingetje, waar misschien meerdere ouders mee te maken krijgen zo de eerste paar weekjes denk ik. Namelijk dat de kleine absoluut niet alleen gelaten wilt worden! Niet in de box en ook niet in een o zo leuke schommelstoeltje. Lekker slaapje in de wieg al helemaaal niet. Al is ze nog zo moe, want aan gaapjes geen gebrek. Speen is ze heel eventjes zoet mee, maar spuugt ze er ook weer uit. Soms denken we aan buik krampjes, als ze heeft gedronken en verder een schone luier heeft. Maar 9 van de 10 keer lijkt ze naar mijn idee heel erg gehecht te zijn aan de aanwezigheid van mij of me man en de warmte die het met zich mee brengt. Als we haar oppakken is er helemaal niets meer aan de hand. Maar ik wordt er soms een beetje gek van! Het is een al de kleine en ik kan niks meer voor mezelf doen. Al is het even gauw afstoffen, toilet bezoek of een douche. Zo wordt ik er zelf diep ongelukkig van... Koken is ook een enorm drama, de keuken is aan de andere kant van de gang en de box staat in de woonkamer. Weet niet zo goed wat ik wil bereiken door dit te vertellen, misschien van me afschrijven en hopen dat dit een bekend kwaaltje is bij pasgeborene? Soms maar gewoon eventjes laten huilen...?
Heb je al aan een draagdoek gedacht? En verder...ja het is vermoeiend voor mama en papa, maar vanuit baby gezien natuurlijk volkomen logisch. Zit je 9 maanden heerlijk warm onder mama's hart, kom je opeens in een wereld die totaal anders is. De warmte van mama en papa is alles wat een baby kent. Daar is het goed. Daar wil een baby zijn. En de ene baby is wat sneller oke met alleen zijn dan de ander. Laten huilen hoeft dus niet. Huilen is voor een baby nog zo klein de enige manier om te laten weten : ik wil bij je zijn.
Toen de onze zo klein was heb ik dat niet zo ervaren, maar nu als ze uit de opvang komt en ik ben aan het koken, wil ze er ook graag bij zijn (ze is nu 7 maanden). Ik doe haar lekker in de draagzak en zo kan ik de meeste dingen nog doen! Is een draagdoek met zon kleintje niet een idee? Zou ze het verder koud kunnen hebben? Wellicht een kruikje in de wieg? Dekentje in de box of wipstoel? Slaapt ze trouwens wel overdag? In de box of boven (is het misschien te rumoerig?)? En hoe gaat het snachts? Laatst waren we bij vrienden en die hadden zo'n wiebelwipstoel. Die schommelde uit zichzelf, vond hun kleine ook heerlijk. Wn verder kan ik je alleen maar zeggen dat er geen plekje zo lekker ligt/zit/hangt dan de borst van papa of mama. Dus ik snap haar wel
Ik zou als ik jou was haar gaan dragen in een draagdoek zodat je gewoon je huishouden ed kan doen. Waarschijnlijk gaat ze dan gewoon slapen. Wat je ook kan doen is na het drinken op het buikje leggen en laten slapen
Dank voor de snelle reacties! Draagdoek is een optie inderdaad, maar misschien wilt ze dan nooit meer anders? Of is dat een rare gedachte? Verder een kruikje, warm huisje, dekentje etc. ben van alles voorzien en geprobeerd. We hebben de 4moms mamaroo cadeau gekregen (gisteren), maar dat slaat nu nog niet echt aan. Ze ligt/zit overal max 10 min. en dan begint het gehuil...
Ze slaapt inderdaad altijd direct, zodra ze lekker in ons armen ligt. Dus het slapen is geen probleem, maar meer de plek waar..
Ze slaapt overdag wel, maar alleen als ik haar op pak. Wat ik nu dus altijd doe, omdat ik wil dat ze wel slaapt overdag. Zodra ik haar zachtjes probeer te laten liggen in de wieg (soms de box) dan begint ze al gauw te huilen. Rumoerig zou ik niet zeggen, ben doordeweeks altijd alleen thuis (manlief werkt fulltime) en is het vaak lekker stil of heel zachtjes de radio/tv. Snachts gaat het beter, na elke voeding rustig in slaap vallen. Maar dat is omdat ze tussen ons slaapt, dus de warmte/aanwezigheid voelt ze.
Nee hoor dat is geen rare gedachte alleen het klopt gelukkig niet. Een kindje van deze leeftijd went daar nog niet aan, zeker de eerstemaanden hoef je niet bang te zijn dat ze straks niet meer in bed wil oid. Tussendoor kan je dat natuurlijk blijven proberen en s nachts, maar als je echt iets wil doen en ze huilt dan is t geen probleem om haar tussendoor te dragen.
Misschien kan je samen met haar op bed gaan liggen en als ze dan echt lekker slaapt langzaam wegkruipen en dan even gaan douchen o.i.d.? Of moet ze echt op je liggen? Hier lag hij toen nog vaak op het aankleedkussen naast mij op bed als ik lag te rusten. En ik weet niet of je het al wist, maar als je kindje in slaap gevallen is kan je het beste even 15-20 minuten wachten met overleggen. Dan zit je kindje in een diepe slaap en is de kans kleiner dat ze wakker wordt. Een slaapcyclus van een baby duurt 45 minuten, dus ik zorgde altijd dat ik hem voor de 30 minuten slapen had overgelegd. Maar je kindje is pas 3 weken, die wil gewoon graag jouw nabijheid. Hier deed ik de eerste weken voor m'n gevoel ook helemaal niks in huis. Ik was gewend dat ik het eten klaar was als m'n man thuis kwam uit z'n werk. Toen ons zoontje net geboren was, was het huis een rommel en was er nog niet gekookt als hij thuis kwam. Maar naar mate ik dit meer accepteerde voelde ik me prima. Ik heb dus een hele tijd pas gekookt als mijn man thuis kwam, want dit gaf ons allemaal veel meer rust. Man gaf dan vaak zoon een flesje en ging lekker op de bank zitten knuffelen. Ik kon dan rustig koken, zonder een huilende baby (huiluurtje rond etenstijd natuurlijk) Douchen deed ik ook 's avonds als m'n man thuis was.
Ik ken het mijn kleine dame van 2 weken nou doet exact hetzelfde. Ze slaapt op mijn buik en zodra ik haar weg leg dan is het feest. Maar zoals hier inderdaad al aangegeven word het is meer dan logisch ook al begrijp ik dat je er wat gek van word want dat heb ik soms ook... Noem haar liefkozend soms mijn handtasje haha want heb haar overal bij mij. Nu ligt ze in de wieg en ik lig ernaast op mijn bed zodat ze mij wel hoort en nu is ze toch in een slaap gevallen. Ik kan alleen maar zeggen blijven proberen soms pakt ze het en soms niet...
Herkenbaar. Ik heb eraan toegegeven, kon het niet over mijn hart verkrijgen haar ongelukkig te laten huilen omdat ik perse mijn handen vrij wilde hebben. Ik heb na 4 weken een draagdoek aangeschaft en dochter heeft daarin overdag gewoond tot ze een paar maanden oud was en ook af en toe in het wippertje kon. Later kwam daar de box bij en vanaf 6 maanden, na veel oefenen, ging ze eindelijk overdag in haar eigen bed slapen. Succes, ik vond het ook pittig maar het is wel goed voor de binding met je kind
Overigens is het nu een blij ei die kruipt en zichzelf prima kan vermaken. En hoe stom het ook is, nu mis ik wel eens dat aanhankelijke, hulpeloze friemeltje die mama zo nodig had
Heel herkenbaar! Zoontje wil hier al maanden niet meer lekker knuffelen. Ja 2 seconde en dan moet hij weer gauw verder, want hij is veel te druk. Soms geniet ik er juist van als hij ziek is, dan komt hij zo lekker bij me liggen en valt soms zelfs bij mij in slaap. Maar als je erin zit is het inderdaad erg lastig. Heb wel gemerkt dat accepteren het beste werkte. En hier ook veel de draagdoek gebruikt trouwens!
Wat een leuke positieve verlichtende reacties, doet me goed! Dank jullie wel Draagdoek wordt het dan! Maar welke? Zal een andere topic openen bij baby-uitzet hierover, kunnen jullie me daar ook bij helpen? Ik merk aan mezelf inderdaad dat ik moeite heb met de omschakeling. Van lekker bezig zijn in en buiten huis, nu alleen maar zitten op de bank met de kleine. Moeilijk soms hoor! Maar dan lijkt een draagdoek voor nu de beste oplossing.
Wij hadden voor het begin een vipcarrier, die is erg fijn bij pasgeboren baby's. Daarna vond ik het vele knopen door de korterwordende slaapjes lastig worden en heb ik een Hoptye aangeschaft. En nog even daarna had ik helemaal genoeg van het knopen en heb ik een Connecta gekocht waar ze nu nog steeds in zit als we op pad gaan Ook de kinderwagen accepteerde ze niet dus die heb ik na 3 weken de deur alweer uit gedaan.
Wel even een kanttekening bij de draagdoek, misschien had je er zelf ook wel aan gedacht hoor, maar even voor de zekerheid. Ik zou hem niet omdoen bij het koken! Vervelend en dan desnoods maar even laten huilen, maar veiligheid voor alles
Want? Ik kook nog steeds af en toe met haar in de drager. Niet uren roeren in een kokend hete spetterende pan natuurlijk maar kan prima hoor.
Nou ja zeg, hoef toch zeker niet uit te leggen waarom? Pannen afgieten, water wat onverwachts over kan koken, vlam in de pan, spetterende olie.... Maar goed, ga jij gerust maar verder koken met een kind op je buik hoor......Echt zo'n veel verstandiger oplossing dan even tussendoor een paar tellen laten huilen in de box! Werkelijk
Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees 😳 ! Vandaag bijvoorbeeld al heel de dag niets kunnen doen omdat ik alleen ben en hem constant moet dragen of kroelen om hem zoet te houden. Ik loop ook erg tegen het idee aan dat hij er teveel aan gaat wennen aan dat gedragen worden... Ik vind het niet erg om hem te dragen ik begrijp het helemaal lekker warm knus bij mama, maar ik wil niet dat hij er echt aan gaat wennen om er een gewoonte van te maken... Ik denk dat het rond deze weken normaal gedrag is
Volkomen normaal. hoe het kindje zich voelt (bij jou willen zijn) en hoe jij je voelt (van vrijheid blijheid naar verantwoordelijkheid en vastigheid) Draagdoek is zeker een optie. Sowieso hebben kindjes rond etenstijd een huiluurtje (verwerking prikkels van de hele dag), dus het kan zeker kloppen dat ze huilt als je moet koken. Misschien nog een tip die volgens mij nog niet genoemd is: leg een pyamabroek of shirt waar jij in geslapen hebt bij haar. Zo ruikt ze jou, vertrouwde geur. Kan ook helpen om in slaap te komen. Ik deed het bijv ipv een hydrofielluier onder haar hoofdje, om het matrasje heen geslagen zeg maar. Succes, het is in het begin echt even doorbijten, je leven staat op z'n kop, hormoontjes en een babietje dat nog niet kan aangeven wat er precies is. Het is gewoon pittig.