Om meerdere redenen eigenlijk . De beenprik die ik de vorige twee keer gehad heb, neemt de pijn van de weeen niet weg. Het werkt alleen om je te helpen ontspannen tussen de weeen door. De pijn wordt er toch niet minder om (piepen heeft inderdaad niet geholpen haha), dus kan ik het net zo goed zonder doen! Als het me lukt om tijdens de bevalling, m'n lijf gewoon haar werk te laten doen en vertrouwen te hebben in mijn eigen kunnen dan is dat een hele waardevolle prestatie die ik daarna ook op andere gebeurtenissen in m'n leven toe kan gaan passen. Eigenlijk wil ik leren hoe ik op het moment dat het ertoe doet los moet laten ipv vechten tegen het onvermijdelijke??? Zoiets . Thuisbevallen mag ik niet, maar zo lang mogelijk thuis blijven kan natuurlijk wel! En je hebt gelijk, miljarden vrouwen zijn en zullen zonder pijnstilling bevallen (applaus emoticon ).
Mag ik helaas niet. Mijn eerste is geboren middels een keizersnede. Wat ik denk ik ga doen is gewoon zo lang mogelijk thuis blijven. Al was het maar omdat ik eenmaal in het ziekenhuis aan allemaal toeters en bellen wordt aangesloten en het bed niet meer uit mag. Dat werkt ook niet mee. Ik lees van anderen dat het beter te doen is als je een beetje rond kan lopen/hangen/douchen/in bad??? Ik weet ook niet welke gyn / vroedvrouw erbij aanwezig zal zijn. M'n eigen gyn zou me er wel doorheen loodsen, maar meneer is elke keer dat ik moet bevallen op vakantie. Ik zweer het je, hij doet het erom hahaha
Dat is dus het punt, hoe doe je dat? Hoe ga je naar de pijn toe en verzet je je niet. Hoe heb jij die knop omgezet tijdens je bevalling?
Hier werkte t om iedere wee apart aan te pakken.. Niet denken: oh nee zo komt er nog 1.. Gewoon wee voor wee wegpuffen .. Af en toe paniekmomentjr gehad dat mijn man of Vk me weer in het Pufritme moest helpen.. Concentreren op je ademhaling/gepuf en Tussendoor ontspannen .. Niet teveel afleiding; mensen die in en uit lopen; tijdens een wee gesprekken gaan voeren; etc leidt alleen maar af En aan t eind bij het persen zat ik zo in een roes.. Heb geluisterd naar de Vk die zei wat ik moest doen en verder wat mijn lichaam zei (wat betreft t persen) Ik hoop dat t me deze x weer gaat lukken
Ik heb 7 bevallingen achter de rug. Allemaal zonder pijnbestrijding. 1x thuis en de rest in het ziekenhuis. Ik heb gewoon nooit heel erg over pijnmedicatie nagedacht. Van de 6 ziekenhuisbevallingen waren er 5 met mijn eigen vk. Dus had ik medicatie gewild had ze me moeten overdragen. Natuurlijk doen weeën pijn (bij de meeste vrouwen dan), maar ik zag dan toch nog meer op tegen een ruggenprik ofzo. Dus deed ik het liever op eigen kracht.
Voor de bevalling moet die knop eigenlijk al om. Van te voren weet je dat het pijn gaat doen. Ik had zoiets van: kom maar op met die weeën, ik kan ze hebben. Toen het eenmaal was begonnen liet ik het letterlijk en figuurlijk over me heen komen. De wee zelf stelde ik me voor als een golf die over me heen kwam. Is die golf heel hoog dan verdrink je bijna (in de pijn) maar door te blijven ademen (bij mij meer een soort blazen op het hoogtepunt) dan overleef je het en dan zakt alles weer terug. Zodra de wee weg was heel diep ontspannen, concentreren op de ademhaling, diep door de buik heen. En, je weet ook: zodra de baby er uit is, is die pijn ook weg. Ik heb heel veel gehad aan het boek van Beatrijs Smulders, Veilig bevallen. Dat heeft echt geholpen. Ze is wel erg voorstander van thuis bevallen enzo maar daar moet je maar overheen lezen, bij mij werd het ook ziekenhuis. Essentie is dat jij de regie hebt en dat jij je goed kan ontspannen. Er staan veel verhalen in van andere vrouwen, vond ik erg fijn.
Beide bevallingen zonder pijnbestrijding gedaan. Nu ook weer van plan. Wel heeft het bij de tweede bevalling even door mn hoofd gespookt. Weeen waren erg heftig, maar het ging gelukkig snel. Was het zo dat de bevalling net zolang ging duren als bij de 1e dan had ik er misschien wel omgevraagd. Nu ga ik de bevalling ook wel weer nuchter tegemoet... ik zie wel hoe het lopen gaat en probeer het gewoon zonder pijnbestrijding te doen. Is me immers de vorige keren ook gelukt Geen ramp als het wel nodig is trouwens...
Je mag gerust thuis bevallen hoor, alles mag Mocht je daar info over willen pb gerust. Ook mag je ctg e.d. gewoon weigeren en kan prima ipv constante monitoring.
Tuurlijk mag dat wel, je mag alles zelf beslissen in Nederland hoor Er zijn ook genoeg andere off the book verloskundigen die hier graag in mee gaan.
Oh ja tuurlijk kan alles als je het zo bekijkt. Thuis bevallen als het kind in stuit of dwars ligt, of met 35 weken, kan allemaal natuurlijk. Of het verstandig is is iets anders. Als je thuis bent en het litteken van de baarmoeder scheurt, lijkt me dat niet zonder risico.
Maar als je je verdiept in die risico's je laat beoordelen door een goede vroedvrouw kan het vaak prima gelukkig
Dan verschillen we hierin van mening . Zodra er 'complicaties' zijn zoals eerdere keizersnede of verkeerde ligging, zou het nooit mijn keus zijn om thuis te bevallen. Sterker nog bij stuitligging zou ik altijd voor een keizersnede kiezen. Risico is voor mij te groot.
Dat mag ook gelukkig. Wellicht leuk om de ervaringen te lezen van verloskundigen en gynecologen op een geheime fb pagina, (kan je ook meepraten over de rechten enzovoort.) Doe me dan gerust een pb
Dat kan zelfs binnen 5 minuten fataal zijn voor zowel moeder als kind, dus ook ik zie dat niet als een 'keuze'. Dan gaat mijn voorkeur toch 100% uit naar het risico om pijnbestrijding te willen .
Een goede, kundige vroedvrouw zorgt ervoor dat alles gereed staat om zowel moeder als kind zo veilig mogelijk door de bevalling te loodsen zodat beide gezond en wel aan hun nieuwe leven kunnen beginnen. Bij extra medische risico's als o.a. een litteken in de baarmoeder vind ik het ronduit onverantwoord om thuisbevallingen te promoten eerlijk gezegd. Al was het maar omdat ik het in mijn omgeving heb meegemaakt. Ze was ingepland voor een tweede ks, maar kreeg voor de datum weeen en dat ging dus mis. Goddank lag ze wegens baby monitoring al in het ziekenhuis, anders waren zij en haar zoontje er niet meer geweest. En ja, het risico was ook bij haar klein. Even klein als bij mij nu en als bij velen anderen. De artsen waren er ook niet op gespitst omdat ze voor iets anders in het ziekenhuis lag. Maar het gebeurde toch en het is niet alsof, als het misgaat, je nog ruim de tijd hebt om in te grijpen. Een ambulance was nooit op tijd geweest!
Hier was het de bedoeling om thuis te bevallen en dus zonder pijnbestrijding.. Ik heb me hier niet op voorbereid, maar ik heb vanaf het begin gedacht dat ik dit kon en dat mijn lichaam dit kon handelen.. Helaas ging het anders en werd ik medisch en hebben ze me ingeleid.. Dus aan alle toeters en bellen en in bed kon ik toch de weeën heel goed weg puffen.. Mij hielp het om me tijdens een wee voor alles en iedereen af te sluiten! Hand voor mijn ogen en mezelf afsluiten.. Ik had een draadloze ctg dus ik mocht douchen en dat vond ik persoonlijk verschrikkelijk.. Ik kon de weeën niet weg krijgen en ben snel weer naar het bed gegaan! Want onder die douche smeekte ik om een ruggenprik, eenmaal in bed heb ik de zuster terug geroepen en gezegd dat het niet nodig was.. Ik bleef tegen mezelf en in mezelf zeggen dat ik het kon en dit hielp mij wel, maar ik denk dat het voor iedereen heel persoonlijk is!
Oooh hier kan ik wel wat mee! Thanx . Dat denk ik namelijk dus wel, gewoon niet doen en wee voor wee aanpakken tot je lijf het overneemt als ik je goed begrijp.
Zo wat goed! Eerst een ruggenprik gevraagd en daarna toch gewoon op eigen kracht door. De douche vond ik ook naar, het vergrootte het brandgevoel alleen maar, kon niks aan m'n lijf hebben. Wat ik nu ook van jou begrijp is dat je ook vooral in jezelf moet keren ipv afleiding zoeken buitenaf, iets wat ik tot nu toe steeds gedaan heb. Tijdens een wee, de echte pijnlijke, heb ik de neiging afleiding van buitenaf te zoeken, maar niks helpt waardoor ik verkramp. Ga het dit keer maar eens volledig over een andere boeg gooien... Althans, proberen
Je afsluiten werkt inderdaad volgens mij het best. Mijn man zei dat het net was alsof ik op een andere planeet zat, dat was ook wel mijn "tactiek". En niet in paniek raken, dan werkt de adrenaline tegen de natuurlijke pijnstilling in.. Ik heb tijdens de weeenstorm twee keer een moment gehad dat ik overeind vloog van de pijn en toen dacht ik; niet in paniek raken want dat werkt averechts. Focus op je taak; bevallen. Ik heb tijdens de bevalling niet door gehad wie er aan m'n bed stonden.