Vandaag weer een paar topics voorbij zien komen waar ik in de reacties lees hoe makkelijk kinderen hun zin wel niet krijgen.... Ik verbaas me hier over! Hoeveel ouders doen wat de kinderen willen, zonder te kijken wat het beste is voor het kind? Helemaal als er ook nog een drama van wordt gemaakt door het kind? "Ja, ik heb hem/haar vandaag toch maar naar school gedaan, want hij/zij wilde zo graag." Om dan vervolgens later weer een ziek kind op te moeten halen. Wat is er gebeurd met moeders wil is wet? Oké, dat is misschien wel overdreven, want ik ben ook niet voor regels om de regels en zonder uitleg. Dus dan in elk geval 'Moeder weet het beter,' waarbij het kind iets wil, moeder (of vader natuurlijk) iets anders wil en dat daarmee de kous af is. Maar nee, kinderen willen per se bepaalde kleren aan/bepaalde dingen eten/ergens heen/thuis blijven/die ene film kijken/alle lampen aan/kroontje op/kleren uit/op de tablet/prinsessekoekjes uit de winkel/etc. En zegt vader of moeder nee? Dan is het eerst zeuren, zeuren, zeuren, tot ze toch hun zin krijgen. Sommige kinderen slaan die stap over en gaan gelijk door op: DRAAAMAAAAAA!!!! Gillen, stampen, grote mond, met dingen gooien, met deuren slaan, vader of moeder slaan, papier kapotscheuren, noem maar op. En krijgen dán hun zin.... Driftbuien.... sja, lastig. Vroeger dacht ik echt dat dit aan de ouders lag. Dat je, als je als ouder maar duidelijke regels had en zelf consequent was, je kinderen geen driftbuien zouden hebben. Mijn kinderen hebben hier gelukkig geen last van gehad, maar ik heb in mijn naaste omgeving meegemaakt, dat ook kinderen van zulke ouders enorme driftbuien kunnen krijgen. Dus van dat waanidee ben ik genezen. Nee, daar gaat mijn relaas hier ook niet over.... Waar ik me zo enorm aan stoor, is wanneer ouders al bij voorbaat hun kind alles laten bepalen, alleen maar om conflict te voorkomen. En dan heb ik het niet over de kleine dingen, maar bijvoorbeeld over veel te koud/zonder jas buiten spelen als het rond de 0 graden is, omdat het kind geen zin heeft om een jas aan te doen. Een kind vies en stinkend rond te laten lopen, omdat het niet in bad wil. Of andersom: Elke dag in bad doen, omdat het dat wil, terwijl het last heeft van eczeem of zoiets en de artsen aanraden om niet vaker dan 3x per week in bad te gaan. Maar ook dingen, waar anderen last van hebben. Ziek naar school laten gaan, omdat het wil. Ondertussen de klas opzadelen met het virus en de juf met de extra zorgen. Kinderen ook bij een ander lekker laten doen wat ze willen en niet ingrijpen bij (schijnbaar alleen door anderen) ongewenst gedrag. Wat geef je die kinderen mee en wat voor volwassenen worden dat? Een gevolg op korte termijn, wat ik in elk geval heb gezien, is dat die kinderen ook niet luisteren, wanneer het er echt toe doet en zo krijg je ook gevaarlijke situaties, zoals kinderen zonder autogordel, niet bij de ouders blijven op een druk punt op straat of in de stad, gevaarlijke capriolen uithalen op/bovenaan de trap, etc. Goed, ik zeg ook wel eens dat iets niet mag, omdat ik er zelf geen zin in heb. Kleien bijvoorbeeld, omdat het zo'n zooi geeft. Beetje flauw misschien, maar mijn kinderen weten dat ze een héél klein beetje onderhandelingsruimte hebben ('misschien straks'), maar dat zeuren en een grote mond hebben averechts werkt. Ik leg vaak ook wel uit waarom iets niet kan of mag, maar niet eens altijd, want inmiddels snappen ze wel: Als iets niet mag of niet kan, dan is daar een reden voor en zeuren heeft geen zin. Maar ik kan er echt niet bij hoe ouders de keuze kunnen maken om hun kinderen zo 'op te voeden'. Ik vind het zelf eigenlijk gebrek aan opvoeden.... Maar waar komt dit dan vandaan? Is het anders te veel moeite? Weten ze niet hoe ze het aan moeten pakken? Of steekt er serieus een filosofie achter? Als dat zo is, dan ben ik daar reuze benieuwd naar...
Eigenlijk ben ik het vanaf na de eerste alinea helemaal met je eens. Zie het ook vaak. Maar over ziek zijn of niet...mijn dochter kwam wat warmer dan anders uit bed. Vroeg haar of ze ziek was...maar goed het is er 1 die met 40 graden koorts nog wil. Maar vond dit echt een twijfelgeval, zij weet beter hoe ze zich voelt dan ik. Ik heb haar dus laten gaan met de mededeling dat de juf maar moet bellen als zij vindt dat het niet gaat. Niet gebeld en ze as vanmiddag niet meer warm.
Precies dit. Als ze niet iets gevaarlijks besmettelijks hebben óf zich echt erg ziek voelen: dan gaan ze het gewoon proberen als ze willen. Maar zo zijn wij allebei ook opgevoed, dus ze hebben het niet van een vreemd
Ik laat mijn kind veel zelf kiezen omdat ik vind dat ze recht heeft op haar eigen mening en mag opgroeien tot een persoon die haar eigen keuzes maakt, niet omdat ik drama's wil vermijden. Ja, er zijn dingen waar mijn wil wet is. Je hebt al genoeg gesnoept vandaag, het is koud dus je moet een jas aan, nu is het tijd om te gaan slapen... Maar waarom zou ik haar niet laten kiezen welke trui ze vandaag aan wilt of of ze yoghurt wilt als ontbijt of een boterham? En waarom zou ik kiezen welke film ze op tv gaat zien? Dat is toch echt haar keuze.
Helemaal mee eens!!! Ik had het niet mooier kunnen verwoorden. Mij werd vorige week gevraagd of mijn zoon van 1,5 nog wel in de buggy wil. Het zoontje van deze persoon, ook 1,5 jaar, wilde alleen nog maar zelf lopen, in de buggy was het brullen. Ik heb geantwoord dat mijn zoon wat dat betreft nog helemaal niks heeft te willen... 'Verwende-kind-syndroom'...
dit! Overigens mijn zoon mag -tot een bepaalde tijd- zelf kiezen wanneer hij gaat slapen Verder ben ik het in grote lijnen wel met je eens hoor!
Ben het overigens ook wel met jou eens hoor Shakes: sommige dingen vind ik echt niet belangrijk om 'mijn zin door te drijven' of te laten zien dat ik bepaal. Waar het moet, doe ik dat, maar ze mogen hier gerust hun eigen kleding uitzoeken, kiezen wat ze op brood willen, welk filmpje ze willen kijken. Wordt het allemaal moeilijk, duurt het eeuwig of wat dan ook, dan geef ik aan dat ze nu een keuze moeten maken of actie moeten ondernemen en dat ik anders beslis voor ze. En natuurlijk zijn die keuzes wel binnen bepaalde kaders: snoep als ontbijt is niet ok, maar of het nu wel yoghurt, pap, brood of een cracker is dat doet er voor mij echt niet toe. Of ze nu een jurk aan willen of een broek: echt niet zo belangrijk 9 van de 10x (nee sandalen in de winter vind ik dan weer niet ok, maar die liggen ook niet voor de grijp ) en welk filmpje ze willen kijken daar bemoei ik mij ook echt niet mee, dat regelen ze prima zelf.
Topic naar mijn hart. Ik kan mij zo verbazen over de opvoeding van velen tegenwoordig. Hier is mama's wil wet en ik ga echt niet in discussie met mijn kind van twee.. Was laatst lunchen in een restaurant. Viel de serveerster bijna over een kind heen die rond rende door de zaak. Ze had een dienblad met hete thee. Die moeder werd woest op de serveerster. Eh nee? Jouw 'prinsesje' hoort gewoon aan tafel te zitten. Of kinderen die hun moeder slaan en die moeders die dan niets doen.. Als mijn kind mij slaat vliegen ze de gang op, pik dat echt niet.
Dit, alleen maakt het hem niet veel uit wat ik hem aantrek . Alleen een badjas krijg ik hem niet aan. En qua film of serie stel ik wel altijd casper en emma voor want dat vind ik leuk. Meestal word het brandweerman sam of moet ik naar een carwash op youtube kijken Belangrijke zaken kies ik. Heeft hij niks op te zeggen maar tot nu toe zelden tot nooit een weerwoord. Hij is ook nog maar 3 dus dat komt misschien wel. ik zeg wel nooit 'je moet' ik zeg dan bijvoorbeeld 'doe je je auto's in het mandje dan kunnen we gaan eten, dank u wel' ik kan zelfs een speelgoedwinkel inlopen en weer even vrolijk naar buiten lopen zonder iets gekocht te hebben. Dan zeg ik bijvoorbeeld ook van 'kom je mee, dan gaan we boodschapjes doen' dat vind hij leuk dus gaat hij zonder problemen mee
Mijn zoon mag wat meer op de tablet dan een gemiddeld kind. Veel ouders kijken daarvan op en hebben er ook heel wat over te melden. Mijn zoon is alleen een geval apart en is mega druk! De tijd dat hij op de tablet zit komt hij tot rust. Hij zegt ook vaak mama mag ik even uitrusten op de bank met de tablet? Ik was bij de huisarts en had het erover. Hij zei ook "mevrouw dat jochie is heel erg druk overal mee als hij hiermee tot rust komt dan is het goed. Mijn kinderen kwamen ook alleen door de computer met rust" Maar in sommige gevallen ben ik ook erg streng! Zo word er absoluut niet gegild buitenshuis en binnenshuis. Bepaal ik (nu nog) wat hij draagt of ik geef hem keuze uit 2 setjes. Ik bepaal dat hij een jas aan moet. Hij mag soms bepalen wat we eten savonds (pizza, pannenkoeken maar alleen als man en ik het eerst overlegd hebben) En ja ik heb een extreme driftkikker thuis, hij ontploft! Voorbeeld vandaag moest en zou hij in de tuin spelen. Ik zag dat niet zitten omdat zusje nu niet lekker is en ik dan van de 1 naar de ander moet rennen. Zoon ontzettend huilen, gillen krijsen. Heb hem bij mij genomen en een "gesprekje" gehad. Oké waarom wil je nu naar buiten. Hij wilde fietsen in de tuin. Oke maar er word niet gegild, niet met water gekliederd en als er wat is ga je niet roepen maar doe je netjes de deur open en vraag je het rustig! En mama komt je niet helpen want ik ga met je zusje spelen. Toen die regels allemaal duidelijk waren mocht hij van mij buiten spelen. Ja hij kreeg zijn zin maar ik heb hem wel met grenzen naar buiten gedaan ipv maar toegeven en al het bovenstaande wel zou zijn gebeurt.
Vroegah was er maar 1 manier van opvoeden, de 'moeders wil is wet' methode, dat is nu niet meer. Nu zijn er vele andere manier, zoals onvoorwaardelijk ouderschap, niet een wet opleggen, maar de behoefte van het kind vervullen. En ja, dan kan het gebeuren dat er een kind zonder jas naar buiten gaat. Echter dat is nu geen probleem, aangezien gister de warmste januari dag ooit was. Ik geloof er niet zo in dat vroeger alles beter was..... toen was er vast ook veel kritiek op de toenmalige ouders.
Ik ben tot op zekere hoogte een makkelijke moeder, maar er zijn regels en nee...ik ben niet onder de indruk van een driftbui. Ik laat haar veel zelf doen ej zit haar niet constant op haar huid. Ik laat mijn dochter wel zonder jas naar buiten als ze er geen aan wil...tsja als je het dan koud krijgt...leermomentje...als ik hem dan aan doe is er geen gezeur of gemopper. Ben zelf (en mijn man ook) te eigenwijs in dat soort dingen. Inmiddels is dit geen issue meer...ze gaat zelf voelen en besluit dat het handiger is om hem aan te doen. Prima. Maar gedoe in winkels (ik wil alles op de band ik wil zus...ik wil zo...) nopez gaat niet gebeuren. Vanmiddag nog een drama bij de appie. Prima hoor...je gaat maar lekker liggen. Vinden mensen sneu hihi Ik luister ook niet naar gedrein, als je iets wilt kan je normaal praten, ze kan prima vertellen wat ze wil en waarom. Afpsraken maken lukt ook. Dus als je wat wilt kom je het gewoon vertellen. Als ze ziek en hangerig zijn is dit natuurlijk anders Ik erger mij heel erg aan inconsequent zijn. En kids die overal met hun grote waffel tussen zitten. Meppen idem...daar ben ik heel snel klaar mee. Owja...en gezeik om snoep in de winkel Ik geef haar bewust wel keuzes, niet wel of geen jas, maar wil je je stippen of sterren jas. Dat doe ik bij veel dingen, zij heeft het idee dat ze zelf de keuze maakt...en daardoor is ze vaak wel wat beter te pruimen.
Ik ben het zo met jou eens ts en meerdere in dit topic Zie het ook om mij heen , kinderen die álles bepalen. Nou sorry ze mogen hier best veel , maar wij bepalen toch hoe of wat hoor. Toevallig van de week in de jumbo : zoon (1,5 jaar) is helemaal gek van ballonnen. Ik moest maar 3 dingentjes hebben dus had hem aan mijn hand mee genomen (normaal eigenlijk altijd in karretje) Meneer renden steeds weg richting de ballonnen. Ik dus nee je mag zo een ballon eerst even boodschappen doen. Naja uiteindelijk lag die op de grond te janken omdat die zijn zin niet kreeg. Ik ben daar echt totaal niet gevoelig voor dus ik pakten hem op en ging gewoon veder. Ondertussen hoor ik achter mij : ah geef dat jochie toch een ballon.Ik had echt zoiets van nou nee hoor dus omdat meneer perse nu een ballon wilt moet ik dat maar doen ? Wordt leuk als hij dan 2,5 is en hij wilt iets
Nee? En hoe komt dat dan dat kinderen vroeger veel meer respect hadden voor anderen/ouderen/juffen/ouders? Kinderen zijn tegenwoordig steeds brutaler. Zou de nieuwerwetse opvoedmethode daar niet een klein beetje aan meegeholpen hebben? Krijg de indruk dat sommige kinderen geen grenzen meer kennen. Mogen alles maar, met alle gevolgen van dien.
Die kinderen van vroeger zijn de ouderen van nu. En bij de oudere mensen van nu kom ik er niet veel tegen die respect tonen naar anderen. Is volgens mijn oma zelfs zeer zeldzaam. ook mijn moeder zegt het. Die oudere generaties parkeren op het fietspad, stoppen nooit bij zebrapaden,... en dan hoor je een auto aankomen met veel boemboemboem en zie je een petje verschijnen achter dat stuur, en die stopt en doet netjes teken,... Dus in die ouderwetse opvoeding is toch ook iets niet zo heel goed gegaan.
Het probleem met dit soort ouders is vaak dat zij handelen vanuit hun eigen egoïsme en gemakzucht. Je kind verwennen en alles maar toe laten omdat dat gewoon goed uitkomt en je eigen gevoel van falen goed praten. Ik zie het te pas en te onpas, dat ouders een restaurant/eetcafe binnenkomen en vervolgens hun kinderen "droppen" alsof het een kinderopvang is, zodat zij heerlijk kunnen genieten van een avondje uit met de nodige biertjes, terwijl de kinderen uit hun zicht volop herrie kunnen schoppen en zichzelf wel vermaken. Kinderen die zo ontzettend verwend worden en volgepropt worden met snoep of overal hun zin in krijgen om ze vervolgens afgewimpeld te zien worden omdat dit soort ouders het te druk hebben met zichzelf. Ik vind het ontzettend sneu en vraag me vaak ook serieus af waarom je dan überhaupt kinderen "neemt"? Wat ik wel begrijp is dat ouders soms dingen doen om zich zelf een beetje te ontzien, zo kies ik ook mijn battles uit om niet de hele dag politie-agent te hoeven spelen en ik zet af en toe ook wel wat vaker de tv aan om mezelf wat te ontlasten. Maar als mijn kinderen mij nodig hebben dan ben ik er voor ze, zowel om ze te liefkozen als te corrigeren waar nodig is om er voor te zorgen dat ze uitgroeien tot zelfstandige volwassenen die mee kunnen groeien in de maatschappij.
Met je eens. Je hebt 'niet opvoeden' en bewust opvoeden. Het wordt helaas vaak helaas op dezelfde hoop gegooid en dat klopt echt niet.
Heeft dit niet meer met de leeftijd te maken? Mijn conclusie is 'hoe ouder, hoe zuurder' , ik zie het echt in het bejaardentehuis van mijn oma, altijd klagen, en ook echt asociaal zijn naar mede bewoners.
Was het vroeger echt zo veel beter? Opvoeden met de harde hand? Een tik was normaal?? Was het vroeger respect of was het angst? Durfde leerlingen een mening te geven aan de juf of was daar geen ruimte voor? Natuurlijk zijn er nu ook ouders die liever niet opvoeden, dan wel opvoeden. En kinderen die ronduit asociaal zijn, daar heb ik het nu niet over. Iedereen heeft een andere mening, en ik lees hier op het forum vaak zaken die ik heel normaal vind, maar een ander vind dat echt niet kunnen.
Hier ook helemaal mee eens. Dat is in mijn ogen niet opvoeden. Opvoeden is meer dan er alleen eten in stoppen en in kleren hijsen. Het is ook leren met grenzen om te gaan en manieren hebben. Er zit echter verschil in jouw kind (bewust) een keuze in iets geven of ergens aan toegeven. Door vragen of hij ham of kaas op zijn brood wil stimuleer je de ontwikkeling van zijn eigen ik en dat hij ook zelf iets te kiezen heeft. En ja, ik voorkom daarmee ook een hele hoop drama dus twee vliegen in één klap Is anders dan zijn zin laten doordrijven. Mijn moederswet is bijv gewoon eten wat de pot schaft. Daarin heeft hij niets te kiezen. Eet je niet, dan eet je niet, punt. Hier heb ik een enorm koppige driftkikker in huis ondanks dat ik heel consequent ben. Ik geef werkelijk nooit toe aan zo'n driftbui. Gillen is in de hoek en daar mag hij pas uit als hij klaar is met gillen. Op de grond liggen huilen, waar we ook zijn, is negeren en lekker blijven liggen tot hij klaar is. Maakt weinig indruk en dat snapt hij steeds beter want die twee voorbeelden komen steeds vaak minder voor