Ik vind het vooral eraan liggen wat de bedoeling van het kind is. Is de enige bedoeling van het kind dat de ander gestraft wordt heeft het iets flauws in zich en ja is het klikken. Dit voorbeeld valt misschien ook onder de noemer klikken, maar veel kinderen doen het helemaal niet met de gedachte van haha nu wordt jij gestraft. Vaak is het gewoon dat zij weten dat iets niet mag (of iig van zijn/haar ouders niet) en het daarom zegt meer zo van: dat mag toch niet mama (maar dus heel onschuldig niet met de bedoeling van nana nu wordt jij gestraft). en dan nog ook al zou je weten dat de ander gestraft zou worden. Als diegene iets doet wat niet mag wie is er dan degene die iets fout doet? Wel flauw is het als kinderen bijvoorbeeld samen fikkie stoken of kattekwaat uithalen en dan gaan zeggen: hij/zij heeft dit of dat gedaan terwijl ze er zelf aan mee hebben gedaan of om hebben staan lachen.
Als jij mijn nichtje had gekend, met je ge'wow', dan had je gesnapt wat ik bedoel. Bij een ander kind had ik het idd wel als een constatering opgevat... Maar als een kind, bij alles wat er gebeurt, probeert om er voor te zorgen dat het andere kind op zn sodemieter krijgt, ja dat vind ik het een azijnzeiker eerste klas. Dit is maar een voorbeeld he, een simpel voorbeeld... Nu gebeuren er op zo'n dag nog veeeeeee meer van zulke kleine voorbeeldjes... en alles wordt doorgenaaid... Op een gegeven moment vind je dat wel azijnzeikerig ja
Voor mij is klikken: onnodig dingen zeggen in de hoop dat de ander op z'n flikker krijgt en er dan zelf onderuit komen. Voorbeeld: mijn zoon duwt mijn dochter, mijn dochter duwt mijn zoon terug en mijn zoon zegt dan " mamaaaaaa *naam dochter* duwt mijhij". Ik vind de reactie van je schoonzus heel raar, dit is geen klikken maar gewoon eerlijk vertellen dat iemand iets heeft gedaan wat niet mag.
Dat denk ik ook... het ligt helemaal aan de context van het verhaal. Dus dit kan klikken zijn maar ook schrik van je zoontje omdat hij dit niet gewent is.
Mijn zoontje heeft ook een handje van klikken vooral als hij zelf iets gedaan heeft wat niet mag en dan in de hoop dat hij geen straf krijgt doordat hij dan zelf al verteld wat er gebeurd is en de ander in zijn ogen altijd begonnen is (maar ondertussen doet hij zelf ook mee). Ik blijf het moeilijk vinden. Ik straf hem dan wel voor het klikken en stoute gedrag maar aan de andere kant ben ik bang dat hij me straks niet meer verteld dat ze stout zijn geweest. Erg lastig vind ik dat.
Nou, ik vind plassen bij uiterste nood (op de snelweg of met een wandeling in het bos) acceptabel, maar plassen in de speeltuin tegenover ons huis niet! Het is puur luiheid geweest.
Ik vind het zo lastig he, ik heb niks tegen m'n schoonzus gezegd, wel tegen m'n zoon dat ik het goed van hem vond dat ie er mee kwam. Ik zou het ook op prijs stellen als een ander kindje dat kwam vertellen als mijn zoon dat had gedaan.
Ik heb een hekel aan het woord klikken. Sinds wanneer is het de taak van een kleuter om te beoordelen wanneer iets ernstig genoeg is om te vertellen zonder een klikspaan genoemd te worden? Een kind moet alles kunnen vertellen, zonder verwijten. En ja, als een kind er echt nare bedoelingen mee heeft snap ik de reactie ook wel. Maar dan heeft een opvoeder ook iets verkeerd aangepakt, anders zul je dat gedrag niet zien. Beter praat je op een eerlijke manier met je kind over dingen die gebeuren in plaats van altijd een oordeel aan alles te hangen.
Ik heb dat hele klikken nooit begrepen. Als kind snapte ik het ook al nooit. Nog steeds weet ik niet waar de grens ligt. Ik gebruik het woord klikken ook nooit, ik vind het een rotwoord. Lastig hoor, voor kinderen om dat te begrijpen. Gewoon eerlijk zijn en een beetje 'sociale controle' onder elkaar kan geen kwaad.
Ik vind het wel klikken. Mijn oudste dochter zegt ook wel eens, mam M doet dit of dat. Als daardoor een gevaarlijke situatie ontstaat beschouw ik het niet als klikken.
Ik weet niet hoe oud de kinderen in kwestie zijn en of ze überhaupt weten wat klikken is. Maar ik denk dat je schoonzus zich wat schaamde voor het plas gedrag van haar kind dat ze jou zoon een klikspaan noemde.
Mijn dochter 'klikt' heel veel. Dit komt bij haar voort uit een rechtsvaardigheidsgevoel en niet tegen oneerlijkheid kunnen. Iets waar mijn man en ik ook niet tegen kunnen. Als ze het niet zou zeggen, zit ze ermee verveeld en blijft het hangen. Nu is ze het kwijt. Ze doet het trouwens niet opdat haar zus, vriendje, of wie dan ook, zou gestraft worden. Het is echt puur omdat ze moeite heeft dat een ander iets doet dat niet mag of niet eerlijk is (zoals het voorbeeld dat ShampooL gaf dat er iemand 3 blaadjes neemt ipv 2). Ik vind dat als een kind iets fout doet, dit best gemeld mag worden door een ander kind. Dan kan je als ouder je eigen kind erop aanspreken. In de situatie met je schoonzus zou ik het veel gepaster en verantwoordelijker gevonden hebben als ze haar zoontje had aangesproken over de situatie en had uitgelegd dat plassen in de speeltuin niet mag. Het is een opvoed mogelijkheid. Je kind leert wat goed is en niet goed. Als het niet vertelt wordt tegen een volwassene, blijft het kind hetzelfde, niet gepaste, gedrag vertonen.
Doet mij deken aan een oud versje liedje. Klik spaan boterspaan je mag niet naar de meester gaan hondje zou je bijten poesje zal je krabbelen dat komt van al dat babbelen. Hoort wel bij het topic maar niet negatief bedoeld.Meer als soort info.
Dit is klikken: je vertelt iets wat iemand gedaan heeft aan iemand anders die dat niet gezien heeft. De vraag is alleen of dat erg is. In bepaalde kringen is klikken bijna het ergste wat je zou kunnen doen. Ik heb liever dat m'n kind dit noemt dan dat m'n kind buiten staat te plassen... Als je kind nou niks anders meer doet dan alles vertellen wat andere kinderen misdoen, ja, dan zou ik daar wel iets mee doen. In dit geval lijkt het me prima dat de volwassenen even weten van het plassen buiten.
En dit. Ik weet vanuit mijn werk dat in bepaalde kringen klikken zo ontzettend not-done is dat het zelfs niet wordt gedaan als mensen weten dat een ander ernstige misdaden gepleegd heeft. Tot moorden aan toe worden er dan geheim gehouden, omdat klikken niet mag. Te idioot voor woorden vind ik dat.
Als 1 van mijn kinderen (of die van een ander) mij komt vertellen wat die ander heeft gedaan, bedank ik ze hartelijk voor de informatie en stuur ze weer weg met de woorden dat het wel weer goed komt en dat ik ervoor zal zorgen. Naar gelang het "delict" spreek ik mijn kinderen erop aan. Dus toen mijn zoon mij vertelde dat mijn dochter in de speeltuin had staan plassen (omdat ze te beroerd was om even naar ons huis te lopen die 500 meter verder is) heb ik mijn dochter daar op aangesproken, dat dit vies is en dat ze het niet weer mag doen. Maar als er dan 1 binnenkomt met de mededeling dat de ander b.v kut heeft gezegd dan laat ik het gewoon zo.