Parttime of promotie

Ligt er aan hoe leuk ik mijn huidige baan zou vinden denk ik. Neem aan dat je werkzaamheden ook anders zullen worden. Maar zou ik tevreden zijn met mijn huidige werk zou ik in jou geval voor de kinderen gaan! En dan lekker minder werken en zo een combi maken met werk en kinderen. En dan over aantal jaar weer kijken waar het schip strand.

 

Ik zou voor mijn kinderen gaan, omdat ik die belangrijker vind dan m'n werk.
Zeker als je best tevreden bent over je werk.
Het is zo, ze groeien maar 1 keer op.
4,5 dag werken met 2 kids vind ik persoonlijk teveel, maar dat is echt persoonlijk.

 

Ik zou voor parttime gaan! Zeker als je nu de 2e krijgt..

 

Ik zou voor mijn kinderen gaan. Uiteindelijk is dat stukken belangrijker dan dat beetje extra geld, aanzien en uitdaging.

 

Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt en ik heb uiteindelijk (was geen makkelijke beslissing) voor mijn kindjes gekozen. En nooit een moment spijt van gehad. Vooral nu achteraf niet. En inmiddels ben ik 2 jaar verder en zijn er (wel gedwongen door een reorganisatie) ontzettend veel nieuwe mogelijkheden op mijn pad gekomen. Ik ga nu bij een ander bedrijf meer uren werken, maar dat zie ik nu ze iets groter zijn ook echt wel zitten in combinatie met de kids. Je weet nooit hoe het over een paar jaar is. Als de eerste naar school gaat zal je waarschijnlijk ook je dagen anders in moeten gaan delen en dat moet bij dit bedrijf ook maar net kunnen. Succes met je keuze.

 

Ik zou voor mijn kindjes kiezen, zij staan op nummer 1.
Werk is imo maar werk. Komen vast wel weer andere kansen op je pad.

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik zou heel goed na gaan wat je zelf graag wil, nu op dit moment.. Ik proef uit jouw verhaal dat je eigenlijk lekker in je huidige functie wil blijven parttime. Gewoon doen zou ik zeggen!
Ik zou zeker niks ondernemen waar je nu niet aan toe bent.. Wil je graag promotie, is dat goed te combineren met thuis, ook prima.
Ik zou ook zeker proberen niet 'jaloers' te zijn op jouw collega, zie het als iets positiefs als zij deze functie krijgt. Ben trots op haar, het kan juist erg prettig zijn dat iemand waarmee je al zolang samenwerkt nu in deze functie komt. In een goed bedrijf is iedereen even belangrijk ongeacht welke functie of welk salaris. Je bent er met zijn alle om 'de winkel' draaiende te houden. Jouw college wordt niet jouw meerdere door de nieuwe functie.
En wat betreft de toekomt? Er komt vast wel iets op jouw pad als je daar wel aan toe bent.. Je weet nooit hoe alles gaat lopen in de toekomst binnen een bedrijf. Of wie weet in een ander bedrijf?

 

Maar vraag je je dit niet te laat af?

Zoals ik jouw verhaal lees wordt je collega binnenkort gepromoveerd. Ze heeft er hard voor gewerkt, offers voor gebracht en ze functioneert goed.

Wil je nu met haar gaan strijden voor deze promotie? Wat denk je dat dat met je werkrelatie met haar zal gaan doen? En ook al kom je meteen terug, je gaat nog steeds 16 weken met zwangerschapsverlof, zij niet.

Je kinderen zijn maar één keer jong, maar je zult waarschijnlijk nog genoeg carrierekansen op je pad gaan vinden. Ik zou voor parttime gaan, zeker omdat je je huidige functie leuk vindt.

 

Hoi Eef13,

Ik heb een tijd geleden een artikel gelezen met een uitspraak, die het voor mij wel opsomde: Als ik op mijn sterfbed lig, waar heb ik dan spijt van? Van alle uren, die ik niet gewerkt heb en alle vergaderingen die ik gemist heb? Of van alle uren, die ik niet met mijn kinderen heb doorgebracht.

Het antwoord voor mij persoonlijk is alle uren, die ik niet met mijn kinderen heb doorgebracht. Maar die vraag moet je natuurlijk voor jezelf beantwoorden... Succes!

 

Wat kunnen wij vrouwen (want ik denk dat vrouwen hier veel meer last van hebben dan mannen) het onszelf toch moeilijk maken hè? Ik herken het helemaal wat je schrijft.. en het is een dooddoener om te zeggen dat je kinderen belangrijker zijn dan werk, want natuurlijk zijn ze dat! Maar toch, dat knagende gevoel.. doe ik wel genoeg op mijn werk, heb ik wel genoeg ambitie?

Er was bij mij een dure cursus voor nodig om me te laten beseffen dat ik blij ben met de functie die ik nu heb en dat het feit dat ik (nu) niet hogerop wil niets te maken heeft met gebrek aan ambitie, maar gewoon met prioriteiten stellen en inzien dat er nou eenmaal maar 24 x 7 uur in een week zitten..

Je werkt nu 90% schrijf je.. dus natuurlijk ben je niet lui en maak je het jezelf niet (te) makkelijk!

Ik kan me overigens wel voorstellen dat het lastig is om ineens ook functioneringsgesprekken met je (voorheen gelijkwaardige) collega te moeten voeren. Misschien kan je daarover in gesprek met je leidinggevende? Het is namelijk ook maar de vroeg of dat überhaupt zo'n goede zet is, als ik jouw collega was zou ik ook liever eerst wat meer junior collega's (of collega's met duidelijk een functie lager) gaan managen dan iemand die jaren jouw gelijke is geweest!

 

Je schrijft het alsof je verplicht bent nog jaren bij het bedrijf te werken, maar waarom niet nu even minder werken en over een paar jaar kijken welke mogelijkheden er zijn, binnen of buiten het bedrijf? Ik begrijp je bezwaar tav functioneringsgesprekken, maar probeer op zulke momenten te denken aan de vrijheid die je wel hebt. (en zij niet) en benoem het idd bij je leidinggevende.

Ik ben de enige parttimer op mijn afdeling en ik werk voor een groot ambiteus bedrijf. Het is niet altijd makkelijk, maar de tijd met mijn zoontje is onbetaalbaar!

Je schrijft dat er vrouwen zijn die spijt hebben, omdat ze minder zijn gaan werken. Ik weet zeker dat er minstens zoveel vrouwen zijn die spijt hebben dat ze zoveel hebben gewerkt.

 

Ik ben zelf meer gaan werken nadat ik de 1e heb gekregen, eigenlijk vanwege de zelfde reden als jij nu noemt: promotie en carriere kansen.

Ik werkte parttime (32 uur) en er kwam bij een andere werkgever een prachtige vacature voorbij, met interessante ontwikkelkansen, tijdens mijn zwangerschapsverlof. Dat was een fulltime functie (40 uur). Ik heb daar op gesolliciteerd en ben aangenomen.

Dat betekent dat ik na mijn verlof direct 5 dagen per week aan de slag ben gegaan. Dat is een keuze die ik gemaakt heb. Ik ben nog jong, heb een goede opleiding achter de rug, ben van plan nog heel wat jaren te werken. En dit zijn de jaren dat je toch de grootste groei doormaakt. Deze baan biedt mij een grotere kans op een interessante carrière voor de rest van mijn leven, dat heeft mijn keuze sterk bepaald om te gaan voor een fulltime functie.

Als vrouw valt dat inderdaad eigenlijk net onhandig rond de periode dat je kleine kinderen hebt. Maar wachten en deze baan voorbij laten gaan wilde ik niet doen. Ik heb daar geen spijt van gehad, maar het betekent wel dat ik mijn zoontje minder zie. Daarnaast is het behoorlijk pittig. Mijn man werkt ook, en dat betekent dat we weinig vrije tijd over hebben. De uren dat we thuis zijn besteden we zoveel mogelijk aan het gezin, dus weinig tijd voor jezelf.

Nu heb ik verlof voor de 2e, en dat is door wel heel lekker hoor. De hele dag thuis met mijn kleine knul, dan geniet ik er dubbel van. Straks als de 2e er is ga ik 1 dag minder werken door middel van ouderschapsverlof, maar dan zit ik nog steeds op 32 uur per week.

Het is een afweging die je zelf moet maken. Ik begrijp overigens wel dat bij een promotie ook gekeken wordt naar het aantal uur dat je beschikbaar bent (of wilt zijn) voor een functie. Bij een zwaardere functie passen nu eenmaal vaak meer uren. Het is uiteindelijk een optelsom van kwaliteiten en praktische overwegingen.

 

Bij mij gaat familie voor werk en als je je huidige werk leuk vindt, zou ik de promotie laten schieten.
Gelukkig heb ik een werkgever die er ook zo over denkt (scheelt dat zowel de directeur, manager als teamlead kinderen hebben).
Het is echter iets wat je zorgvuldig af moet wegen. Welk kostenplaatje zit eraan vast? Werken jullie beiden? Wie verdient er het meest? Ben jij dat en is het dan een optie dat je man/vriend minder gaat werken?
Het is zo ontzettend afhankelijk van de situatie

 

Ik zou kiezen voor de kinderen. Kansen op het werk komen er op een voor jou geschikter tijdstip nog zeker voorbij. En wanneer die niet komen aanwaaien kan je altijd zelf kansen creëren.
De kinderen zijn echter maar 1x klein.

Wel zou ik in gesprek gaan met je huidige leidinggevende om aan te geven dat wanneer jou collega de promotie krijgt je het vervelend vind om functioneringsgesprekken met haar te houden omdat je zo lang hetzelfde hebt gedaan. Daar moet toch een mouw aan te passen zijn.