Ik had een lang verhaal gepost, maar had jouw reactie van 5 minuten daarvoor nog niet gelezen. Dus ik haalde 'm weg om verwarring te voorkomen.
Misschien een overjarige huisarts oid. Er zijn zoveel onderzoeken geweest. Na 1 keer alleen huilen en in paniek zijn. Blijft het cortisol niveau 3 dagen hoog! Dit houd dus in dat je baby continu last van stress heeft naar dus niet laat zien. En waarom kun je het niet zien in dat gij geleerd heeft dat papa of mama toch niet komen helpen. Er zijn zoveel studies naar gedaan en allemaal kwamen ze tot hetzelfde. 8 maanden de periode van eenkennigheid en verlatingsangst en wat doen jullie jullie duwen hem weg. Want waarom mag de 3 jarige wel bij jullie liggen en hij niet. Met 8 maanden ziet een kind dat gewoon altijd Is liever. Wat ik al eerder zei je werkt zo extreme verlatingsangst in de hand. En als je er niets mee doet een hechtingsstoornis
Waarom mag die drie jarige in hemelsnaam bij jullie slapen dan? Ik ben overigens echt wel voor slaaptraining maar niet op deze wijze.
Je geeft aan dat hij ophoud met huilen als je hem oppakt. Logisch bij meerdere oorzaken! Pijn, bijv een oorontsteking. Bij liggen veroorzaakt dit veel pijn, zodra je oppakt verdwijnt de druk dus pijn. Ongemak, mama missen etc. Want mamma is er weer. Zo kun je veel redenen verzinnen, maar vanaf een beeldscherm kunnen wij niet zien wat het is. Niet in bed, want daar ligt de oudste. Waarom kiezen jullie ervoor de oudste wel in bed te nemen en de jongste niet? Waarom geef je de voorkeur aan de oudste? Want zo klinkt het nu namelijk. Waarom geen cosleeper? Als een baby overdag al veel krijst om aandacht zou mijn voorkeur zijn om eerst het 'dag-probleem' aan te pakken. Overdag juist voldoende aandacht en tijd besteden. Als mijn jongens een rotdag hebben merk ik dat dit snachts terug komt. En proffesionals, tja. Breek daar mij de bek niet van open om het zo maar te zeggen. Zoek een andere zou mijn advies zijn. Je zoontje huilt niet om jullie te pesten, huilt niet omdat hij te verwend wordt, etc etc. Het huilt omdat er voor hem iets aan de hand is. En omdat jullie het nu niet zien wil niet zeggen dat het niets medisch is of sowieso niets is. Wat gebeurd er als je een matras erbij legt op zijn kamer en daar gaat slapen? Wat gebeurd er als hij in bed erbij komt liggen? Bedenk aub dat hij nu ook nog waarschijnlijk midden in de verlatingsangst fase zit. Lees je anders eens in waarom er verlatingsangst is en wat er kan gebeuren als je een baby alleen laat huilen...
Ik zou de oudste leren om in zijn eigen bed te slapen, die heeft daar nu de leeftijd voor. Voor je baby moet je er gewoon nog altijd zijn. Dat kan inderdaad heel vermoeiend zijn, ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Met 14 maanden zijn wij het uiteindelijk af gaan bouwen, toen had ik het gevoel dat hij er wat van begon te begrijpen. Met acht maanden heeft hij gewoon nog heel veel behoefte om bij jullie te zijn. Besef dat als hij na uren huilen uiteindelijk stopt, dat dit niet is omdat hij lekker is gaan slapen, maar omdat hij het op heeft gegeven, de emoties zijn zo groot geworden dat hij uiteindeliljk een soort van "uitschakelt" als overlevingsmechanisme. Je moet dit echt niet willen voor je kleintje!
Eens met de rest! Dat je andere zoontje wel lekker tussen papa en mama in ligt vind ik niet eerlijk tegenover de baby
Eerlijk of niet eerlijk vind ik niet zo relevant, maar ik snap het vooral niet... Waarom hoeft de grotere niet in zn eigen bed en moet de jongste in een aparte kamer gelegd worden, zidat zn gekrijs de rest niet stoort... Dat is toch ontzettend inconsequent? Meten met twee maten.
Jullie geven allemaal aan dat het niet goed is wat we doen, oke dat begrijp ik nu wel. Maar wat ik vraag is wat we dan moeten doen: dus adviezen/methodes Er worden nu meningen gegeven over het in bed slapen van ons andere zoontje, terwijl jullie ook daar de reden wederom niet van weten. (En dat is niet het onderwerp) Het topic mag gesloten worden. Ik weet jullie mening nu en die verschilt enorm met de meningen/adviezen in mijn omgeving dus ga ik m'n eigen gevoel volgen
Maar wie voed je kind nou op? Je hebt het wel over het "advies" van het een professional en van familie, maar JIJ bent de ouder. Jouw gevoel zegt al dat het niet goed is op de manier waarop je het nu doet. Dat is je moedergevoel die dat zegt. Luister ernaar en help je zoontje. Idd je oudere zoon op zijn eigen kamer laten slapen en desnoods de baby even bij jullie pakken. Echt waar, ook deze fase gaat voorbij. Alleen kan het soms wel maaaanden duren. Maar jullie zoon voelt dan wel dat hij altijd bij papa en mama terecht kan als er wat is. En die boodschap is belangrijker dan leren om nu eens te gaan slapen. Geloof me, ik bad een refluxbaby en een huilbaby. Ik weet hoe je je voelt. Maar als je alles al hebt geprobeerd (ook medisch alles uitgesloten door een kinderarts) dan rest er niks anders dan accepteren en liefde geven. Want dat is alles wat een baby van 8 maanden nodig heeft. Zo voel jij dat toch ook?
Ik vind dit inderdaad een heel bizarre situatie. Hoe kun je nu als ouder zijnde geloven dat een baby van 8mnd je manipuleert? Dat ie verwend is? Je kind KAN alleen maar huilen, hij kan je niet vertellen wat er is. Er zijn 100en andere manieren om hem op een kindvriendelijke manier te leren om te slapen s nachts. Waarom ligt hij alleen in die ruimte? Waarom slaap niet 1 van zijn ouders naast hem als ie huilt? Heb je ooit van verlatingsangst gehoord? Wij hebben ook 3 kinderen en hebben 2 jaar lang op alle mogelijke manieren de nachten doorgebracht, incl macht en waarbij ik met 1 kind rondliep op zolder zodat hij over mijn schouder kon slapen, en papa met dochter op onze kamer lag met de deur open om te kunnen horen of de derde zich zou melden. Mijn zoon sliep zijn eerste nacht door met 23mnd, dus wanhoop na 8mnd geloof ik niet zo. Ik lees voornamelijk een hoop excusses voor de keuze die jullie maken voor een hulpeloze baby!
Prima dat je je eigen gevoel gaat volgen maar ga niet tegen dingen in die wetenschappelijk bewezen zijn. Het Is wetenschappelijk bewezen dat het niet goed Is voor een baby en daar zijn leven lang last van kan houden. Wil je dat op je geweten hebben. Je wil een tip. Ga naar een kinderarts en laat je kind nakijken huilen doe hij niet voor niks. Daarbij neem een logeer bed en ga bij je zoon liggen. Een bij die van drie die blijkbaar niet alleen kan slapen. En een bij de baby.
Ok, ik zal mijn initiële reactie achterwege laten daar is al genoeg over gezegd. Mijn vraag is, waarom slaapt jullie zoon van 3 nog bij jullie op de kamer? Is daar een speciale reden voor? Hij heeft namelijk wel de leeftijd om te begrijpen dat hij in z'n eigen bedje moet slapen. Voor een baby van 8 maanden is het veel belangrijker om in jullie nabijheid te zijn snachts. Wij hebben er altijd voor gekozen om onze zoon nooit bij ons in bed te nemen, maar hem altijd in z'n eigen bed te laten slapen. Maar daar stond dus tegenover dat wij vaak om en om bij hem lagen, want dan ging hij wel slapen. Als je dat niet wilt, dan is er in mijn ogen maar één andere optie, en dat is bij je nemen. Ik geloof zelf wel dat ze daar aan gaan wennen, maar vanaf een jaar of twee kun je weer beginnen dat af ge bouwen omdat ze dan ook weer zoveel meer snappen. Wij zijn ook vanaf twee jaar Begonnen met niet meer bij hem blijven. Hebben hem toen ook laten huilen, maar nooit langer dan 5 minuten, dan gingen we weer naar hem toe om te Laten weten dat we er nog waren, en hebben voor het slapen heel goed uitgelegd dat hij alleen moest gaan slapen. Dus echt niet cold turkey! Echt, met 8 maanden zo'n rigoreuze aanpak hanteren is zinloos. Accepteer dat hij jullie snachts nodig heeft en ga er in mee. De strijd zelf breekt je meer op dan de slapeloze nachten. Oh en zoals gezegd, wees er 200% zeker van dat er niets medisch zoals oortjes aan de hand is!
Tips? Ga naar een kinderarts als je het niet vertrouwd en gebruik de zoekfunctie van dit forum. Zoals ik al zei: er zijn talloze topics over dit soort onderwerpen. Die honderden topics ga ik nu niet allemaal uittypen. Je bent er even zoet mee, maar ik heb er destijds ook veel aan gehad. Die adviezen verouderen niet maar je wilde toch ook weten of je het goed deed. Dat advies heb je al wel gehad.
Ik stel gerichte vragen met "waarom". Nee, je hoeft je niet te verantwoorden. Maar door uitleg te geven kunnen mensen gericht advies geven. Wij horen nu een klein gedeelte en snappen dit niet. De enige manier is uitleg krijgen, zodat we het misschien wel kunnen snappen. Ongeacht of we het eens zijn of niet. Lees het eens als onafhankelijk persoon. Wat is jouw eerste vraag als ik zeg: onze 3 jarige slaapt in bij ons in bed, de baby kan er daarom niet bij. Ik denk dat vrijwel iedereen dan denkt "waarom de baby niet en de 3jarige wel?". Dat is niet om jou als persoon aan te vallen! Ik vind het erg jammer dat je wel een topic opent, maar daarin niet open staat voor vragen of andere meningen. Meningen die ook ergens op gebaseerd zijn. En ja sommige reacties zijn wat fel, maar er zijn ook goede reacties....
Maar wat voor advies wil jij? Want hier komt die van mij: Doe het stapsgewijs: 1. Achterhaal waarom je kind huilt, en gooi die onzin over verwend met 8mnd in de prullenbak. 2. Leer hem langzaam dat nacht slapen betekent, desnoods op jouw schoot. Dus wel troosten, maar op zijn kamer in het donker en niet gaan spelen 3. Kijk of hij honger of dorst heeft 4. Leer hem daarna om in zijn bedje te slapen, desnoods met 1 van jullie ernaast 5. Pas als dit goed gaat, leer hem langzaam om alleen te liggen als ie eenmaal slaapt, dit kun je op verschillende manieren doen. Ik heb het gevoel dat jullie door allerlei adviezen van anderen uit het niks met punt 5 zijn begonnen. ..
Hoi allemaal, er is heel veel al gezegd, maar ik wil op 1 dingetje wel reageren. Mijn dochter is 9 maanden en vindt het tegenwoordig heel leuk om bellen te blazen tijdens het eten (wat we uiteraard niet goed vinden) of bepaalde dingen te pakken tijdens het tijgeren. Nou geloof me, ze weet al donders goed dat het niet mag ( ze kijkt er ook heerlijk geniepig bij 😂😂. Iedereen die zegt dat kinderen niet kunnen manipuleren mag hier met liefde eens komen kijken
Maar is dat manipuleren dan? Dat is toch gewoon iets wat ze ontdekt heeft? Met een geweldig effect: rondspetterend eten. Dat is toch geen manipuleren, maar iets herhalen wat leuk is
Misschien handig om je in te lezen hoe kinderbrain werkt? Natuurlijk lacht een baby als ze getraind wordt om iets niet aan te raken, het is een leuk spelletje dat zich blijft herhalen. Daarnaast doen alle baby's dat met eten, is gewoon een bekende periode in de ontwikkeling van mondmotoriek, net als hoog gillen en gorgelen enz En ze lachen er allemaal bij, want dat is reuze grappig. Denk jij echt dat je baby je 'manipuleert' ?