Het valt mij op dat moeders veel op elkaar letten/naar elkaar kijken. Is dat zo? Kijken jullie op straat/in de bieb/ in winkels, op het schoolplein etc. naar andere moeders? En kijk je dan stiekem hoe ze met hun kinderen omgaan, of hoe ze gekleed zijn? Ben wel benieuwd. Ik voel mij bekeken, en ik begin nu zelf ook te kijken.
Haha leuke! Nou ik loop niet bewust te kijken, maar zal eerlijk zeggen dat ik wel veel zie. Mij valt veel op. Als ik een kind van 2 of ouder met een fles in de mond zie in de buggy dan zie ik dat, is het een rietjesbeker dan zie ik dat niet Kinderen op uggs zie ik en baby's en peuters met oorbellen, en ja dat moet ik even kijken welke ouders erbij horen en dan gniffel ik.
Soms wel soms niet. Ligt aan het kind Bij een heel lief of schattig kind kijk ik naar de moeder, waarom geen idee eigenlijk. Bij vervelende kinderen ben ik benieuwd naar wat voor soort ouders hij of zij heeft, vaak zie je dan ook al de reden. Boeit moeder niks ofzo,.. Als mijn zoontje met een ander kindje speelt ben ik ook benieuwd naar de moeder. Dan knik je ook eens trots naar elkaar met een goedkeuring van beiden partijen en in sommige gevallen is het handig. Kind doet iets en moeder lost het super op. Dat neem ik dan mee voor als het hier eens voorkomt. Bericht aangepast wegens veel te lang verhaal
Ja ik kijk ook wel vaak. Ik let niet alleen op negatieve dingen trouwens. Vaak vallen die wel meer op. Mijn man staat op woensdag op het schoolplein en ons valt allebei hetzelfde op, leuk om het thuis over te hebben
Dat heb ik met dit soort voorbeelden ook ja. Ik denk er onbewust toch wat van Zo ook als ik mijn nichtje van 2 's ochtends met chocoladepinda's in haar mond op de bank zie springen en ze de.chocolade ervan af mag zuigen en.de ponda's uit mag spugen. Bijzonder dingen... Verder ga ik niet bewust letten op andere moeders. Ik ben al druk genoeg met de mijne Ik voel me ook niet bekeken.
Nee totaal niet, eigenlijk Wel naar hun kindjes die dan wat ouder zijn dan mijn dochter, vind ik leuk om te zien wat die dan allemaal kunnen Maar op de moeders en/of hun aanpak let ik niet op.
Als ik iets raar vind dan kijk ik. Dus kinderen van drie in een buggy, of kinderen die asociaal gedrag vertonen en in die gevallen kijk ik ook naar wat voor ouders erbij horen.
Maar kinderen van 3 zitten niet altijd voor niks in een buggy door zp heb ik de buggy ook afgeschaft want ik las hier dat velen het al afschaffen met 2 jaar, maar ons manneke loopt 500 meter of 1km en wil dan gedragen worden. 13kg en 5min dragen is toch al zwaar. Draag ik hem niet zet hij zich neer. Nu blijkt hij hypermobiel te zijn dus misschien heeft hij toch ergens last van. En ik hem proberen te laten lopen. Nu ga ik voor lange afstanden misschien toch maar de buggy inschakelen. Lange afstanden hebben we lang vermeden.
Uitzonderingen heb je altijd natuurlijk. Maar in het algemeen vind ik het geen gezicht. En ik kan natuurlijk niet zien of een kindje iets mankeert.. Dat is het nadeel van eerste indrukken.
Het valt mij vooral op dat andere moeders vaak naar dl lachen. Ik heb niet het gevoel dat ze naar mij kijken iig !
Ik ben vooral bezig met m'n eigen kinderen en mezelf. Als ik vrij ben dan is al m'n tijd voor de kids en als ik moet werken heb ik haast en dus geen tijd om op andere moeders te letten.
Het meeste kijk ik als ik op het schoolplein wacht tot de kinderen uit school komen. Genoeg moeders en kinderen tot 4 jaar
ik heb me afgelopen jaren behoorlijk bekeken gevoeld , en ik merk dat je dan onbewust op jezelf let. ik kijk wel vaak naar kleding of kapsels van andere kinderen, zitten daar leuke dingen bij die ik kan oppikken. Onbewust kijk ik ook naar bijna iedereen om me heen. Ik let er wel op dat ik niet kijk als een kind een driftbui krijgt of als een ouder bezig is om zijn kind rustig te krijgen. Ik weet uit eigen ervaring hoe irritant pottenkijkers dan zijn
Kijken gebeurd altijd, ik kijk en word bekeken. Oordelen/ veroordelen is iets anders. En eerlijk, ik oordeel ook wel eens te snel, zie dingen maar probeer wel te relativeren. Zelf heb ik twee kinderen die best wel opvallen. Ze hebben beide erg veel energie, reageren anders dan andere kinderen. Daarbij loopt de jongste door hypermobiliteit erg draaierig met zijn heupen en mijn oudste ziet erg slecht. Hierdoor is mijn kijken naar anderen wel verandert. Veroordeelt worden is niet fijn en als moeder ben je daar gevoelig voor. Ik ben niet perfect, mijn kinderen hebben ook hun dingen en zo kijk ik ook naar anderen mocht mij iets opvallen. Iedereen doet zijn best! Als voorbeeld op het schoolplein: twee jonge ouders met 4 kinderen, hij rokend met petje en trainingspak in snelle auto, moeder in "Roy donders" kleding met veel goud. Op het schoolplein zijn er genoeg oordelen. Wat ik daarnaast zie en hoor is de lieve toon waarop ze tegen de kinderen praten, hoe ze in de supermarkt hun kinderen betrekken bij het boodschappen doen, het plezier dat ze met elkaar hebben. Ik probeer rekening te houden met hoe ik naar mensen kijk, hoe ik oordeel en wat ik zelf zou willen dat mensen zouden zeggen over mij.
Ja, (schaam schaam) ik betrap me erop dat ik idd kijk. Naar de wandelwagen, naar hoe ze gekleed gaan (moeder en kind), naar vanalles eigenlijk. En dan vergelijken hé... Mag niet, ik weet het. Maar ik doe het een beetje onbewust. Denk wel dat het normaal is hoor, je bent in een nieuwe etappe in je leven... Is een beetje net zoals als je een nieuwe auto gekocht hebt, dan begin je ook wat meer op andere auto's te letten...
Oja naar kapsels en kleding van kinderen kijk ik ook wel. Maar meer in positieve zin: leuke inspiratie op doen
Ja de hele dag. Nee grapje. Ik werk in een supermarkt dus dan zie je de hele dag door moeders met kinderen voorbij komen. En aan sommige dingen kan ik me wel ergeren maar goed dan denk ik het is niet mijn probleem. Wat ik wel altijd erg vind is als moeders lelijk doen tegen hun kinderen. Maar dan probeer ik daar niet teveel van te vinden want zelf ben ik ook niet perfect en ik schreeuw ook weleens tegen mijn zoon. Oke niet in de winkel maar soms is hij zo onuitstaanbaar en dan verhef ik mijn stem omdat ik wil dat hij op dat moment gewoon even luistert. Ik vind het altijd wel leuk je ziet de meest aparte types. Sommigen zien er niet uit maar zijn juist heel aardig.