Dat onderzoek lijkt mij wel logisch. Wat betreft die pizza als mijn oudste zoontje en of man maar 1 of 2 stukjes zouden eten zouden ze gegarandeerd afvallen. Zoontje was ziek en gelijk 2 kilo kwijt. Zij moeten er echt tegenaan eten om op gewicht te blijven.
Ik vind het wel logisch ook. Ik schep voor mijn zoon gewoon een kinderportie op. Dan kan hij zelf bepalen wat hij eet. Soms eet hij niet maar heeft wel honger dus dan geef ik hem wel wat happen. Maar hij hoeft niet alles persee op te eten. Ik vind dat ook zoiets raars. En een toetje kopen wij bijna nooit. Ik hou niet zo van vla ed dus koop ik het automatisch ook niet voor de kinderen. Afentoe koop ik het wel en dan krijgt hij dat ook gewoon.
S ochtends 1 boterham en glas melk Dan 1-2 stuks fruit Dan 2 boterhammen en thee (waarvan meestal 1,5 opgaat) 1 mandarijn of 1 handje rauwkost of nootjes oid Avondeten: beetje vlees, 1 aardappel pp en 2 opscheplepels groente, of een ontbijbordje van een pansgerecht. En dan zitten ze echt tjokvol, dus geen toetje, tussendoortjes oid. Als ze om tussen de middag meer dan 6-7 happen eten als tussendoortje (dus van fruit of rauwkost, is avondeten een verloren zaak). Bij feestjes moeten we echt bewust kiezen: of zakje chips laten eten of de maaltijd straks. Allebei gaat niet.
Oh wat weinig in verhouding met mijn kids. Oudste : 2-3 boterhammen met beleg 2 rijstwafels met beleg (hij eet geen fruit) 4 boterhammen beleg 2 koekjes Rond 17 uur rauwkost (vaak halve paprika) en nog 1 boterham 4 aardappels , 2 lepels groente (als hij het lust) en heel stuk vlees. Van pasta eet hij 2 borden vol. Dochtertje eet minder brood, maar 3 stuks fruit per dag.
Hier juist een hele tegenovergestelde ervaring hiermee. Ik werd vroeger ook altijd gedwongen om mijn bord leeg te eten, vol of niet alles moest op. Soms zat ik wel 2! uur aan tafel. En als ik het dan nog niet op had moest ik meteen naar bed en was het eerste wat ik de volgende ochtend voorgeschoteld kreeg mijn eten van de avond ervoor. Hoog bmi? Echt niet, juist een te laag bmi en ondergewicht. Juist omdat ik altijd gedwongen werd om te eten had ik een enorme hekel aan eten. Als ik alleen al het avondeten zag draaide mijn maag zich om. Met ontbijt en lunch heb ik geen moeite, dat gaat er makkelijk in. Maar nog steeds na meer dan 10 jaar heb ik moeite met warme maaltijden. Ik eet niet veel en ik eet niet graag. Dus mijn kinderen dwing ik niet om te eten, nooit. Er zijn avonden dat mijn 2,5 jarige maar 1 hap neemt. Soms komt ze dan een uurtje later om wat eten vragen, prima dan warm ik haar bordje gewoon weer op. Want naast dat ik het onnodig vind om mijn kind te dwingen om te eten geloof ik ook niet in een vaste tijd om te eten. We beginnen allemaal samen om 17 uur, we eten zoveel we willen en de rest wordt vaak later op de avond nog eens opgewarmd.
Tot en met de lunch valt het idd wel mee. Hier eten ze ook slecht brood bv. Maar s middags wel weer meer. 1-2 stuks fruit, koekje en om 17.00 uur nog een bakje rauwkost😂 Daarna avondeten, zoon moeten we dan zelfs afremmen...die kan blijven eten. Zijn bord is iets groter dan een ontbijtbordje en kan dat rustig 2x volscheppen.
Ik zie het ook bij andere kinderen hoor, al eet de zoon wel meer dan de meiden. Maar de groei gaat prima, we kunnen het er niet in schuiven
Ze hoeven hun bord niet perse leeg te eten maar ze moeten wel wat eten. Dus niet na 3 happen al zeggeb ik hoef niet meer. En als ze echt echt echt geen trek hebben dan krijgen ze een schaaltje fruit ipv een warme maaltijd maar dat gebeurd maar 1 keer in de zoveel tijd. Toetje krijgen ze wel maar dat is hier thuis niet standaard.
Nou das ook het belangrijkste dat ze gezond blijven en goed groeien. Bij de jongste vind ik juist moeilijk...in hoeverre moet je een kind beperken.
Ik ben het trouwens niet helemaal eens met het onderzoek.. voor niet zo heel lang geleden was het juist dat kinderen later een afkeer tegen eten ontwikkelde om dezelfde reden en als ik naar mezelf kijk is dat ook zo. Vroeger moest en zou mn bordje leeg zijn..of ik er nou 15 min over deed 5 uur of een hele dag het moest op! Ik mocht echt niet van tafel en heb echt vaak huilend aan tafel gezeten. Sinds ik groot ben hahahhaa...vind ik eten echt vreselijk. Sinds een paar jaar gelukkig vele stukken minder maar daarvoor oeefffff ik kon makkelijk een half broodje op 1 hele dag eten en was ook graat mager. Ik haatte eten zo erg!! En heb toen vaak nog gedacht pff waarom zou ik eten ik ben niet klein meer en hoef niet te eten als ik niet wil
Goh komen ze daar nu weer mee? Ben hier zelf op afgestudeerd 7 jaar terug en voor mij was er al een ander, kleiner onderzoek naar hetzelfde onderwerp Maar idd, het lijkt zo te zijn ja.
hier krijgen ze ( bijna) nooit een toetje en niet als straf of beloning gewoon omdat ik dat onnodig vind hier eten ze goed brood en drinken goed (water,melk en sap ) eten hun fruit maar krijgen ook gewoon een koekje of wat anders ik ben niet zo panisch wat betreft snoepen zolang het allemaal met mate is warme maaltijd wisselt soms eten ze goed soms niet doen we zelf toch ook
Wat is er mis met gewoon maar een klein beetje opscheppen en netjes het bordje leeg eten? Dan eten ze nooit teveel, kunnen altijd nog een tweede keer opscheppen en leren wel fatsoen. Ik kan me in ieder geval altijd aan mensen ergeren die hun hele bord volladen en vervolgens de helft laten liggen. Ik vind het een ander verhaal als de ouder het bord helemaal vol schept, dat kan een kind natuurlijk niet op. Mijn mening is dat je kinderen juist kan leren maat te houden door eerst een klein beetje op te scheppen, wat ze zeker op kunnen. Als ze niet lekker zijn een ander verhaal natuurlijk, dan hoeven ze hier echt hun bordje niet leeg te eten.
Jeetje dit had ik kunnen schrijven! Wat een ellende he? Godzijdank heb ik sinds een jaar of 4 (en ben nu bijna 34) echt leren eten en vooral leren genieten van eten! Nu ga ik graag uit eten, ben ik gek op koken en probeer ik bijna alles en lust ook alles. Had me dit 5 jaar terug verteld en had je voor gek verklaard!!! Om on topic te blijven, ik maak nooit een strijd over voeding. Mijn zoontje lust vrij wel alles en wat hij eet eet hij, en wil hij soms niet dan maar niet. Ik wil gezelligheid aan tafel, en als je kijkt wat er in de loop van zo'n dag naar binnen gaat maak ik me nooit zorgen.
Ik denk dat kleine beetjes opscheppen helemaal niet zo verkeerd is, echter denk ik dat dwingen tot opeten en er een strijd van maken alleen maar averechts werkt. Het ligt ook wel aan wat voor leeftijd kinderen hebben, jonge kinderen snappen natuurlijk minder van deze norm/waarde dan dat oudere dat doen. Ik leg er nu nog helemaal geen druk op maar waarschijnlijk zal ik ze er wel in sturen als ze wat ouder zijn.
Ik denk dat er zeker een kern van waarheid in zit. Even in de enkelvorm gesproken, ons zoon kan behoorlijk goed aangeven wat hij nodig heeft en wat teveel is, ook al denk ik vaak van niet en dat het veel te weinig is. Zelf heb ik ook weleens periodes dat ik veel minder eet, gewoon minder honger dan normaal heb en dan kan ik ook mijn hele bord niet op. Ik zorg er wel voor dat zoon maar 2 tussendoortjes overdag krijgt (met natuurlijk uitzonderingen als verjaardag of visite) waarvan 1 stuk fruit. Dus hij heeft bijna altijd wel een hongergevoel als we gaan eten en dat scheelt denk ik ook. Dan eet hij precies wat hij op kan. Schep voor hem ook nooit kei veel op, want hij heeft lang niet zo'n grote maag als ik dus snap wel dat daar geen vol bord in past. Soms schept hij ook bij als het te weinig is maar dan geeft hij dus wel zelf aan wat er ingaat. Heb gemerkt dat als zijn bord heel vol is hij er tegenop ziet om dat allemaal te eten, dan lijkt het zoveel. Hij heeft ook weleens zó weinig gegeten dat ik hem maar multivitamine ter aanvulling gaf. Strijden doe ik niet meer dat scheelt veel frustratie. Op een gegeven moment was die fase voorbij en at hij weer gewoon, maar een grote eter zal hij nooit worden en met zijn 3 jaar is hij toch +- 17 kg dus prima. Ik denk dat veel kindjes dat ook wel zullen hebben.