Maar ts zei dat de ex van haar vriend een psychische aandoening heeft. Dat helpt ook niet echt bij het helder krijgen van zaken en het loslaten. Ik mag toch hopen dat als ik zo'n ziekte krijg, mijn man niet meteen weggaat. En als hij dan toch weggaat, dat hij op afstand zorg draagt zover hij kan. In goede en in slechte tijden toch? Dat je dan niet meer samen kan leven wil niet zeggen dat de band die je had (en waar een kind uit voort is gekomen) ineens over is. En als er dan een andere vrouw komt die zo praat over haar als ze hier doet, zet dat de vriend ook best onder druk lijkt mij. Bovendien, zeggen dat zij gerust mag aanschuiven aan het kerstdiner en dat dat voor jou echt geen probleem is, is niet echt erkennen van haar gevoelens. Ik vind het niet meer dan normaal dat zij nog een beetje hulp zoekt van iemand met wie ze een deel van haar leven heeft gedeeld. De liefde mag dan over zijn, maar het gevoel hoeft niet weg te zijn. En de zorg voor hun kind is er ook nog. Ts mag dan denken dat ze aan hem trekt, ik denk dat ze houvast zoekt in deze moeilijke tijd voor haar. Daar mag Ts echt wel wat empathischer mee om gaan.
Oke, nu spreek je jezelf weer tegen. Je zei namelijk dat je niemand had om dit verhaal mee te delen, daarom dat je dat hier doet. Maar nu heb je deze wel. Als je precies dit verhaal neerzet op welk forum dan ook, dan zul je dezelfde reacties krijgen. Maar daar zal je zelf wel achterkomen. Ik hoop dat je eruit komt. Laatste tip die ik je wil meegeven; kijk naar wat jij kan doen, wat jij kan veranderen in de relatie/communicatie naar de ex van je vriend. Kijk niet naar wat zij verkeerd doet, maar kijk dus naar wat jij beter kan doen. Denk aan de kinderen, verplaats je in hun. Wat zou jij willen als jij een X-jarig kind was?
Precies. En we weten vast ook nog allemaal waarom Esmee besloot haar topic te sluiten? Niet omdat de reacties zo meelevend waren op een gegeven moment. Hypocriet gedoe hier.
Met het laatste zinnetje doel ik op jou. Wat zou jij van jouw (stief)moeder willen als jij in zo'n situatie zou zitten. Ik denk rust, regelmaat en stabiliteit. Zorg dat de situatie tenminste een langere periode zo is voordat je jouw kind en het kind van jouw vriend opzadelt met een halfbroertje/zusje. Wees een kalmte in de storm ipv een veroorzaker van onrust.
Prive niet. Ik heb die counselor al wel eerder genoemd. Maar de boeken heb ik al gelezen, het psychologische verhaal ken ik al. en wat ik wil als ik een kind was... Ik wilde altijd een huis hebben waar liefde was. Als je geen ouders hebt om mee op te groeien dan wil je alleen maar liefde. De rest is bijzaak. (zei ze uit ervaring)
Zorg dan dat er liefde is Onder liefde valt ook respect. Respecteer de moeder van de zoon van jouw vriend. Je hoeft haar niet leuk te vinden, maar behandel haar met respect. Je zult zien dat je wellicht dat respect zult terugkrijgen.
Dit dus, je bent nu vooral de rooie vlag voor haar. Als jij daar niet op in gaat en haar "normaal" behandeld dan zal het vast los lopen. Maar hoe meer olie je op het vuur gooit hoe groter het vuur wordt.
Wat een maf topic is dit zeg, het gaat nergens meer over. Misschien is de openingspost van ts wat ongelukkig beschreven maar ze heeft toch inmiddels al wel lang verduidelijkt dat zij, in de ogen van de ex-vrouw wordt gezien als de "andere vrouw". Vervolgens haalt ze een topic aan wat inderdaad wat gevoelig ligt maar ik lees nergens dat zij hierom lacht over iets dergelijks? Het komt naar mijn inziens alleen duidelijk naar voren dat er altijd twee kanten aan een verhaal zitten, vooral in het geval van ts. Wat er bij Esmee is gebeurd is natuurlijk afschuwelijk maar hier heeft ts ook al duidelijk aangegeven dat het echt niet haar bedoeling is om Esmee te kwetsen. Wat is dan precies het probleem? Waarom wordt er hier zo heftig gereageerd? Het is toch niet zo gek dat ts hier een topic over opent? Hoe vaak wordt er wel niet maar 1 kant van het verhaal naar bovengehaald, waarbij de "andere vrouw" altijd maar de boosdoener is. Daarbij is in mijn inziens de "andere vrouw" ook niet altijd degene die alles verpest en kapot maakt. Nogmaals, er zitten vaak 2 kanten aan een verhaal.
Oh ik heb dat helemaal niet. Ik interpreteerde dat als: Zij heeft hem eruit gegooid. Toen heeft hij mij 'gevonden' en we hebben een relatie. Nu willen wij een gezin starten, maar zijn ex gooit nu roet in het eten omdat zij nu spijt heeft (en hem probeert weer terug te krijgen?)
Wauw.... nu de rest van het topic gelezen... Nou ja, eigenlijk alleen de berichten van TS. En heel eerlijk gezegd zie ik niets dat zo erg is, om TS over aan te vallen... Echt héél overdreven reacties!
Wow heb je zelf soms shit in je huwelijk ofzo dat je elke keer zo gefrustreerd reageert op dit soort topics. @TS Ja hier ervaring helaas met het zijn van de andere vrouw. Heb een kindje van een getrouwde man en kwam daar helaas pas tijdens mijn zwangerschap achter. Voor alsnog weet niemand van zijn fam van ons kind en kom hij wel elke week langs voor onze kleine. Maar ik kan me ook zo voorstellen dat als dit hele verhaal uitkomt dat mensen aan zijn kant mij de boosdoener vinden. Als jullie relatie stabiel is dan kom je er echt wel uit samen. Probeer je op het positieve te storten ipv het negatieve en probeer in het belang van je eigen kind en zijn kinderen niet gelijk zo'n groot besluit te nemen over een kindje van jullie samen. Want volgensmij lees ik tussen de regels door dat jullie nog niet heel lang samen zijn.
Dat vind vond ik ook van af de aller eerste post. @Annefc voor het gemak ben niet getrouwd en heb geen relatie. Sneu voor jouw dat je weet achter kwam tijdens je zwangerschap. Waarom moet het nu nog geheim blijven is hij nog steeds getrouwd dat niemand het mag weten? Gelukkig komt hij wel voor zijn kind!