Nou dames, ondanks dat ik dacht dat het niet op gang kwam, is het er net uit gekomen. Het is een dubbel gevoel, aan de ene kant verdriet en aan de andere kant ook opluchting. Ik kan t nu een plekje gaan geven. Het is wel groter dan ik had verwacht! Heel erg vreemd zeg om dat zo te zien.. Maar ik denk nu wel dat het me beter helpt met verwerken.
Daar was ik alweer! Maani, heel dubbel om te zeggen maar wat een opluchting meid! Nu hopen dat je helemaal schoon bent!
Nuage, ja kan jij dat? Dat vind ik echt knap want wat ik ook via internet vergelijk mij lukt t toch niet echt...
Heb m in n ander topic ook maar even geplaatst. Trouwens mijn ijzer is erg laag en mijn schildklier volgens mij ook. Kun je dat ook checken nuage? Of weet je daar niet veel van?
En wat is dan de beweeglijkheid van de zaadcellen? En hoe zit dat met die dubbele staarten ( gatver!) En ze zouden een MAR test doen om de antistoffen te checken maar dat is dan kennelijk niet gebeurd? Maar wat is er goed aan Nuage? Hij is ooit geopereerd aan 1 testikel had wel verwacht dat het niet zo fantastisch zou zijn...
Maani, ik vond het ook altijd fijn als het achter de rug was. Je kan er toch niet meer mee verder, dus hoe eerder, hoe sneller je weer op kunt naar een volgende ronde. Sterkte, want je zult nog verdrietige momenten krijgen. Als zwangere, zie ik nog steeds al die andere zwangeren en ik weet nog hoe ik me voelde. Zelfs nu ben ik nog jaloers als ik me bedenk dat het bij hun misschien allemaal vanzelf komt. Skye, sterkte meis....ik heb ook vroeg moeten testen ivm het starten van medicijnen en je wordt daar niet vrolijker van....
Je ijzer is best goed. Niet erg laag maar mag hoger. Niks geks. Je TSH is wel laag, die moet dacht ik rond de 1 zijn. Ik ben geen arts maar heb veel slechtere rapporten gezien. In Nederland kijken ze naar de VCM en die is hoog. Zal die van hier opzoeken dat is een groot verschil.
Maani wat fijn dat het eruit is. Heel herkenbaar wat je schrijft.mik weet nog dat ik de vorige keer zo bezig was met 'het moet lukken want ik wil geen curretage' dat ik intens blij was toen het kwam. Maar toen dat bevestigd werd (dat de miskraam volledig was) en ik van de afdeling wegliep kwamen de tranen die toen twee uur lang niet gestopt zijn. Ik heb trouwens de dag erna nog heel veel bloed verloren, dus schrik niet als dat bij jou ook gebeurt. Sterkte! Viel het uiteindelijk mee met de pijn?
Ok, en jouw man had dus 68,4 en dat was te laag? Wat zou dat dan betekend hebben voor jullie als je niet zwanger was geraakt? Betekent dat dan iui? Of keken ze toen meer naar de mola en de signalen die het zaad toen niet aangaf? En Ik ga sowieso meer ijzer slikken en vragen naar mijn schildklier. Ik voel me wel erg moe de hele tijd en vaak misselijk... Maar heel erg bedankt Nuage!
Wij hadden met het zaad van mijn man altijd al de indicatie IUI, nog voordat ik ooit zwanger raakte. Uiteindelijk 3x iui gedaan zonder resultaat en daarna 7x spontaan zwanger geraakt. Het gaat vooral om hoeveelheid en beweeglijkheid is mij verteld.
Ja de krampen waren goed te doen. Ik heb altijd hele heftige menstruaties met buikpijn, dus ben wel wat gewend. Dit was iets heftiger. Maar ben in bad gaan zitten met doorlopend water (dus geen gevuld bad) en heb de warme sproeier tegen m'n buik aan gehouden de hele tijd en dat hielp me ook enorm. Op een gegeven moment waren de krampen weg en was er nog niets uit, dus ik begreep t niet helemaal.. Maar een paar uurtjes later toen ik moest plassen voelde ik ineens druk en kwam t er zo ineens uit. Ik heb t wel opgevangen en ingewikkeld en ga t ergens begraven. Voor mezelf een fijn idee.. Vond t lastig om door de wc heen te spoelen. Jij sterkte morgen!
Ik snap 'm. En ik vind het echt fantastisch deze zwangerschap van jou! Blijf t zo cool vinden dat het goed zat (zal dr. S toch ook wel vinden haha) En ik hoop dat de beweeglijkheid van mijn man toch wel goed is verder. Het lijkt zo weinig op papier. Nou ik hoor het allemaal in Gent wel weer hoe het verder gaat
Ja ok, nee dan zal dit wel goed zijn. Ach ieder probleem minder is weer meegenomen. Ik denk wel sowieso dat mijn lichaam zijn zaad heel erg aanvalt. Dat vermoed ik steeds meer en meer. Ik weet dat er vaker bevruchtingen zijn opgetreden en ik kreeg heftige symptomen en daarna is mijn lichaam weer rustig. En dan weet ik eigenlijk al dat t weer voorbij is... Vandaag en gister ook weer... Kga de prednison nu toch echt ophogen. Ik zit er zelfs over na te denken antideoressivum te slikken zodat mijn lichaam zich iets meer kan ontspannen. Ik ga dat ook overleggen in Gent. Ik las het in t boek van alan beer ( antistoffen tegen seritonine) en ik mis sowieso n beetje seritonine inmiddels denk ik. Ik moet de 18 e of 19e voor de hystero en paar dgn later bloeduitslag. Ben benieuwd of er iets uitkomt...13 buisjes bloed en het kost ons 500 Euro, Maar we kunnen iig niet zeggen dat we ons best niet doen nietwaar? Dat geeft een bepaalde rust. Hoe voel jij je verder?
Waarom moet je dat betalen? Had je niet beter kunnen overstappen van verzekering dan? Ik kreeg alles vergoed. Hier gaat het goed. Heel erg bezig met de bevalling en hoe en wat. Veel om over na te denken...