Ik denk dat ik het niet goed verwoord. Natuurlijk moet een kind ook op papa vertrouwen. Zo als ik het hier zet zo zeg ik het niet tegen mijn kind. Misschien heeft het er mee te maken. Dat mijn moeder als kind. Je kunt wel raden wat. Dat ik het van uit dat punt moeilijker vind. Mijn excuus. Verder voor de onduidelijkheid en de manier waar op. In normale situaties papa mama zelfde vertrouwen.s band.
Ik ben niet zo'n enorme fan van europa en de adviezen die ze doorgaans geven. Maar deze site is echt heel handig om eens te lezen. Het gaat namelijk over de "ondergoedregel" Teach your child the Underwear Rule! Duidelijk, simpel en praktisch. Hier 1x gehad toen een wildvreemde dohterlief chocolade wilde geven in het winkelcentrum bij de supermarkt. Dochterlief kwam heel netjes bij mij vragen of het mocht. Ik stond net bij de kassa dus gezegd dat ik wel even mee zou lopen. En natuurlijk was de beste man toen verdwenen. Toeval of niet... Gevoelsmatig is het dan natuurlijk niet goed. Dochter baalde van het gemiste chocolaatje dus ik heb dochter thuis bij een stukje chocolade uit onze eigen kast maar vertelt wat me precies tegenstond in dit vehaal en dat ik blij was dat ze eerst naar mij kwam. En dat volgende keer ze dat gewoon weer doet en dat we dan wederom thuis wel wat lekkers nemen. (Zodat ze niet denkt... Ja maar... Snoepje... En stiekem toch eerst het snoepje aanpakt voordat ze naar mij komt)
Dat verklaart wel eea, maar echt: kap met die gedachtengang. Een vriendin van mij heeft door een moeder zoals jij gewoon echt vertrouwensissues met haar vader gehad heel lang. Ze heeft ECHT heel lang gedacht dat hij echt een reeel gevaar zou kunnen vormen voor haar en dat heeft de band met haar vader echt gruwelijk misvormd Heeft 'r lang gekost om dat weer een beetje goed te krijgen. Haar moeder was dus zelf als kind misbruikt. Ontzettend naar, maar zo geef je de erfenis dus wel door...
Even een toevoeging op wat ik eerder typte: wij hebben het met zoon ook over geheimen. Er zijn leuke geheimen en die mogen geheim blijven. Bijvoorbeeld een verrassing voor iemands verjaardag. Of dat je een broertje of zusje krijgt. Maar er zijn ook nare geheimen en die mogen niet geheim blijven. Dus als iemand iets bij je doet wat je vervelend vindt en zegt dat het niet mag doorvertellen, dan moet je dat toch met papa of mama bespreken. En ook als je iets naars hebt gezien en te horen krijgt dat het geheim moet blijven, dan mag / moet je daar toch altijd met papa of mama over praten. Wij gebruiken dit boek een beetje als 'richtlijn': https://www.bol.com/nl/p/nee/1001004005992278/
Hier leer ik zoontje van 3 aan als er een vreemde komt. Hij heel hard mag gillen en roepen om mama. Ben daar al bewust vroeg mee begonnen omdat het natuurlijk altijd kan gebeuren. Vind het gaan gillen makkelijker dan zeggen nee eerst aan mama vragen. Op gillen en mama reageren altijd andere mensen op.
Het wachtwoord vind ik wel slim. Maar niet met vreemden, is wat moeilijk. Dat wordt in het boek zo goed uitgelegd; De tuinman, de buurman?(man kan natuurlijk ook vrouw zijn) Dat zijn geen vreemden, maar ken je ze écht???
Het idee dat mama's veilig zijn en papa's toch met enig wantrouwen bekeken moeten worden... Bah. Enig idee hoeveel vrouwen en moeders hun kinderen kwaad doen?
Ik zal eens kijken naar dat boek, wel nieuwschierig Vreemden zijn in mijn ogen iedereen die mijn dochter niet kent. Dus mensen in de winkel,op straat, de glazenwasser, ouders van school enzovoorts. Iedereen waar ze in principe niks mee te maken heeft. Maar misschien dat dat boek er een wat duidelijkere uitleg aan kan geven wat beter te begrijpen is voor haar?
Ik schrik wel dat iedereen zegt dat ze niet met vreemden mee mogen, maar misbruik wordt vaak gepleegd door bekenden. Ik vertel ze dan ook om altijd eerst aan mij te vragen of ze mee mogen, ook als het de buurman is, de trainer etc. Want dat zijn geen vreemden voor een kind, maar wel een realistisch gevaar.
Ja, maar het meeste misbuik wordt gepleegd door familieleden in de eerste of tweedegraad. Dat trainers en buren niet altijd te vertrouwen zijn blijkt wel uit de verhalen over die zwemleraar en die politieman die zijn buurmeisje heeft misbruikt, vermoord en heeft begraven in zijn tuin. Wat bestaan er toch walgelijke mensen 😔. Volgens mij gaat dat boek daar toch over, het zijn geen vreemden maar je kind kent ze niet goed genoeg (om ze volledig te kunnen vertrouwen).