Hebben jullie dat ook weleens? Dat je je opeens zo intens gelukkig voelt? Om niks? Ik wandel net met de hond, langs de rand van het bos aan de oever van de Dommel (10 min lopen van mijn huis). Overal groeien al krokusjes, ganzen vliegen over, 2 paarden galopperen door een wei, tientallen vogeltjes fluiten, spechten timmeren, eekhoorntjes klimmen, het zonnetje schijnt en ik kan daar dan echt even intens gelukkig van worden! Terwijl een ander ie vandaag uitgerekend is, heel slecht geslapen heeft en 30 kilo zwaarder is dan normaal zou denken; moet ik weer met die hond, door de kou, door de modder tegen mijn zin in gaan lopen terwijl ik liever thuis op de bank zou netflixen .
Begrijp je geluksmomentje, klinkt als een heerlijk voldaan gevoel. Die dingen zijn bij ons dagelijks werk, wonen in het buitengebied. Moet bekennen dat als vogeltjes hier om half 6 beginnen met tegen elkaar op zingen, ik daar niet altijd een gelukzalig gevoel van krijg haha
Haha ja ik wandel er bijna elke dag met de hond maar meestal wordt ik er ook niet zoooo gelukkig van misschien zijn het de hormonen .
Ooooooh dat gevoel wat je beschrijft herken ik heel goed! Vooral inderdaad als ik in de natuur ben en al het leven om me heen hoor, ruik en voel. Mijn ouders leerden mij en mijn broers al vroeg om te genieten van al het moois wat de natuur te bieden heeft en echt goed te kijken, voelen, proeven en luisteren in de natuur (en ik probeer het ook weer door te geven aan mijn kinderen). Na zo'n wandelingetje kun je je weer helemaal opgeladen voelen hè?
ja vaak sochtends als ik met zo'n mooie dag in de auto zit en de zon zie opkomen, over weilanden, heerlijk is dat, je hele dag begint dan zo fijn! ik hou absoluut van de natuur, ook van mooie weersverschijnselen enzo. Ook kan ik het hebben als ik naar mijn vrolijk spelende kindjes kijk, dan ben ik ook intens gelukkig.