Hee meiden, weet ff niet waar ik met m'n gedachten heen moet dus wil hier even m'n hart luchten. Mijn vriend heeft besloten dat hij toch nog niet voor een kindje wilt gaan.. ben er echt down en boos van. Ik was zo blij dat hij eindelijk had toegestemd en nu krabbelt hij terug. Ik ben ik december gestopt met de pil. Cyclus was regelmatig en nu voelt het zo rot om te bedenken dat ik die rot pil weer moet gaan slikken Hij ziet het opeens niet meer zitten en ziet zijn vrijheid en geld verdwijnen terwijl we het niet eens slecht hebben ofzo.. Ik begrijp sommige dingen wel die hij zegt, maar als ik een compromis probeer te sluiten bijv. om af te spreken om dan een jaartje te wachten zodat ik ook weet waar ik aan toe ben dan zegt hij dat hij dat ook nog niet weet en dat hij er even niet aan wil denken. Dan heb ik blijkbaar geen andere keuze dan weer met de pil te beginnen, want het is wel iets dat ik samen wil doen.. ik hoop trouwens niet dat dit een domper voor onze relatie wordt want ik was zo teleurgesteld dat ik hem de rest van de avond heb genegeerd. Ben zo teleurgesteld. Ik wil best een jaar wachten (wat al moeilijk is met deze sterke gevoelens) en dan kan hij niet eens aangeven wanneer hij er dan wel voor wilt gaan. Wat moet ik nou...
Wat rot voor je! Ik zou trouwens hem voor de anticonceptie laten zorgen. En, als ik vragen mag, hoe oud zijn jullie?
Ik zou niet aan de pil gaan. Zou je over paar maanden weer moeten ontpillen oid. Condoms, voor 't zingen de kerk uit ofzo? Wat Vervelend dat hij in eens terug krabbelt.. Dikke knuffel
Hoezo liever de pil dan condooms? Het kan heel goed zijn om hem keer op keer de verantwoordelijkheid te laten nemen Als jij aan de pil gaat is dat wel héél makkelijk voor hem. Hij hoeft nergens meer over na te denken... Verder: mannen (jongens) van 25 zijn zelden bezig met het vaderschap. De meeste mannen die ik ken voelden zich daar zo rond hun 30ste klaar voor. Wat dat beteft is het lastig als er weinig leeftijdsverschil is, want vrouwen zijn er vaak veel eerder aan toe en hebben bovendien een veel kortere 'window of opportunity' qua vruchtbaarheid. Maar nogmaals: hij is degene die aarzelt over kinderen, dan mag hij toch ook zorgen voor dat ze niet komen?
Niet helemaal. Als ik de menstruatie app moet geloven zou volgende week donderdag m'n ei zijn. Gisteren nog gemeenschap gehad en toen begon hij er dus over of ik niet in de vruchtbare dagen zit enz. Stiekem hoop ik dat ik zwanger ben. Sommige mannen draaien bij als het er eenmaal is, maar ik ga hem ook niet voor de gek houden. Ik zal het er vandaag nog maar eens over hebben met hem..
Dankje! Ben er ook echt teleurgesteld om. Maarja voor het zingen de kerk uit is ook niet helemaal safe en condooms werkt niet bij ons dan voelen we beiden amper wat Ik zal vandaag nog eens met hem praten. Als hij kan zeggen over een jaar dan heb ik daar vrede mee. Maar wil niet nog 5 jaar wachten
Ik hoop voor je dat hij bijdraait.. Kan t zijn dat hij er met iemand anders dan jou over heeft gesproken. En dat hij nu echt koudwater vrees heeft gekregen? Dikke knuuf lijkt me echt even vreselijk het gevoel wat je nu moet hebben.. Ik zou ook niet meer aan de pil gaan..maar hem ervoor laten zorgen.. Hij weet niet wat een pil met een vrouw doet...en dat ontpillen pfffff Liefs
Op zijn zachtst gezegd heel vervelend meid Heb je besproken met hem hoe jij dit ervaart? En dan echt beargumenteren.. dat zal voor deze poging niets meer uitmaken maar wellicht denkt hij de volgende keer dan iets langer na. Mijn vriend wilde in het begin ook niet, en ik wel. Hij beloofde me vanalles, en als dat was bereikt krabbelde hij weer terug.. bijvoorbeeld: 'als we zo veel gespaard hebben wil ik er aan beginnen' en 'als we een eengezinswoning met tuin hebben wil ik er aan beginnen' en 'als ik een vaste baan heb wil ik er aan beginnen' nouja je raad het al.. alles was voor elkaar maar het bleef een 'discussiepunt'. Ik voelde me namelijk bedonderd na al die beloftes en gelukkig kon hij daar inkomen na een goed gesprek. We hebben het niet meer besproken en niets mee gedaan verder want hij was er wel zeer zeker van ooit echt wel kinderen te willen. Ongeveer een jaar na ons gesprek kreeg ik een rompertje als cadeautje met de tekst; 'wil jij mama worden van ons wondertje?' Superlief! Ik werd snel zwanger (na 3 maanden) maar we hadden een missed abortion.. hij was ZO verdrietig en leefde heel erg met me mee. Nu zijn we weer zwanger en hij huilde van blijdschap toen ik positief testte.. een totale omslag dus! Mijn man word 28 dit jaar.. en of het met de leeftijd van doen heeft; geeeeen idee.. maar kennelijk kan het dus gek lopen het is aan jou hoe je hier mee omgaat.. hoe groot je wens ook is, je zal moeten wachten als je samen wil blijven. Maar ik denk dat met elkaar open en eerlijk over je gevoel praten echt heel belangrijk is nu!
Dat is ook zo. Ben ik helemaal met je eens. Maar met condoms voelen we beiden amper wat en hebben we er ook niet veel plezier van. Qua leeftijd geloof ik het ook wel dat vrouwen er eerder aan toe zijn dan mannen. Maar toch zie ik zat mannen die op hun 25ste al een kleine hebben en er dol gelukkig mee zijn. Nouja nu zie ik ook veel dat die vriendinnen dan 'per ongeluk' zwanger zijn geraakt dus dat is moeilijk te vergelijken. Ik denk ook wel dat mijn vriend er gelukkig mee zou zijn maar die gok ga ik echt niet wagen
Dat is wel heel fijn dat je vriend er uit zichzelf mee kwam. Heel herkenbaar trouwens want mijn vriend zegt ook zulke dingen. Eerst de tuin verbouwen en op vakantie etc. etc. Ik wil wel geduld hebben maar hij kan mij niet zeggen hoe lang. Of te wel het kan zijn na een jaar maar ook na 5 jaar. En dat wil ik absoluut niet om zo lang te moeten wachten.
Dankje. Ja echt vreselijk. En met de pil ben ik ook echt een ander mens, tenminste zo voel ik me dan. Ik heb geen idee of hij er met iemand over heeft gesproken. Zijn beste vriend heeft al 2kids en daar kan hij het super goed mee vinden, gaat er ook leuk mee om. Het zal wel een beperking van zijn vrijheid en portomonee zijn ofzo. Dat idee krijg ik van hem dat we dan niks meer kunnen. Maar zo rot dat hij eerst toestemt en nu weer terug krabbelt. Dan mag ik toch op zn minst van hem verwachten dat hij mij zegt wanneer dan wel
Ja idd maar doordat je nu van de pil af bent en je eigenlijk ontpilt bent zou ik in elk geval niet aan de pil gaan, maar hem idd voor voorbehoedsmiddel laten zorgen, want je onregelt je lichaam helemaal als je nu weer begint met de pil.. En hij kan zeker aangeven dan wanneer wel.. Kom op je bent 25 jaar dat is een prachtige leeftijd voor beebje <3
Klinkt wel een beetje als koud water vrees.. Maar ja. Helaas zijn dit beslissingen die je idd samen moet nemen, als hij nu nog niet wil kan je hem moeilijk dwingen. Aan jou de keus bij hem blijven en hopen dat hij bij draait (wat wellicht nog wel een paar jaar kan duren) of zonder hem en jong genoeg en dus alle tijd om iemand anders te vinden die wel kinderen wil. Klinkt heel cru, maar als je kinderwens zo sterk is... Of je liefde voor hem zo groot...
Oeee das vervelend. Maar ik heb het wel vaker gehoord wanneer het leeftijdsverschil niet zo groot is. Mijn vriend wilde ook van alles eerst af hebben. Heb hem uitgelegd dat ik aan de prikpil was en het dus wel een jaar kon duren voor ik überhaupt ongesteld werd, maar ook eerlijk gezegd dat het snel kon gaan. Afgesproken dat ik wel vast stopte en na 10 maanden pas voor het eerst ongesteld. Al die tijd voor het zingen de kerk uit. Hij wist heel goed dat dit verkeerd kon gaan. Op een gegeven moment werd hij 30 en alles in ons huis wat grote kosten meenam was klaar. Toen zijn we ervoor gegaan en inmiddels zwanger. Hij is helemaal trots en blij en ik ben blij dat ik heb gewacht tot hij er klaar voor was. 25 is een mooie leeftijd, maar het is absoluut nog niet oud en als jullie het beiden wel willen over 1 of 2 jaar dan voelt het heel goed dat je er op dat moment samen voor de volle 100% achterstaat. Het hopen dat een man bijdraait als het zover is kan goed gaan maar kan ook heel erg fout gaan. Daarnaast moet ik wel zeggen dat mijn ex mij ook niet kon zeggen wanneer hij er klaar voor was. Steeds excuses. Maar we waren ook jonger. Hij is nog steeds op dat punt in zn leven en ben blij dat ik in die relatie voor mezelf heb gekozen.
Het kan natuurlijk prima koudwatervrees zijn. Hoe lang zijn jullie al samen? Ik denkt dat er 2 dingen belangrijk zijn: 1. Houden jullie van elkaar? En 2. Wil hij wel (ooit) zeker weten kinderen? Als op allebei de vragen het antwoord ja is dan zou ik toch proberen om wat geduld te hebben en lekker te genieten met zijn tweetjes voordat jullie met zijn drietjes zijn Wat betreft de pil, misschien kun je hem vragen wat zijn idee daar over is? Of heeft hij al gevraagd of je er weer mee wilt beginnen? Als je cyclus zo regelmatig is, is je eisprong dat waarschijnlijk ook en kun je toch ook aan natuurlijke onthouding doen? Het is in ieder geval heel verstandig dat je het pas wilt als jullie er beiden voor 100% achter staan.
Ik vind dit eerlijk gezegd kinderachtig. Ja het is absoluut niet leuk van hem dat hij nu terugkrabbelt. En ik weet dat een sterke kinderwens heel moeilijk weg te drukken is. Maar je kunt het ook zo bekijken: hij is wel serieus, hij is eerlijk en terwijl hij weet dat het jou pijn gaat doen wil hij geen kindje verwekken als hij er niet compleet achter staat. Er zijn genoeg jongens die geen verantwoordelijkheids-gevoel hebben en zomaar een kindje op de wereld zetten! Aan een kindje begin je als je er beide volledig achter staat en als dat zoals nu niet het geval is dan vind ik het erg kinderachtig om te zeggen: nou, dan mag jij zorgen dat ze er niet komen. Dan wordt hij gestraft voor het uiten van zijn gevoelens. Ik denk dat je niets anders kunt doen dan je erbij neerleggen en genieten van elkaar. Dat hij nu in december al zo'n gevoel had van dat ie er klaar voor is zegt wel dat hij er serieus bezig is, dus het zal vast geen 5 jaar meer duren
He wat een naar bericht! Het blijft natuurlijk altijd lastig!! Ik ben nu 27 en mijn man is 29. Als het aan mij had gelegen waren we ook al eerder begonnen maar mijn man was hier nog niet klaar voor. We hebben hier veel over gesproken en ook wel flinke discussies met heel wat tranen (van mijn kant) over gehad. Ik heb uiteindelijk besloten om oktober 2015 te stoppen met de pil omdat ik m'n cyclus in de gaten wilde gaan houden. Vanaf toen ook een app bij gaan houden met m'n menstruatie, eiersprong en vruchtbare dagen. Deze maand kwam man lief ineens naar me toe op een zaterdag met ze vraag hoe het zat met m'n vruchtbare dagen. Toen ik aangaf in m'n vruchtbare periode te zitten, zei hij kom, dan gaan we proberen een baby te maken samen hihi... Vanaf dien merk ik bij hem dat hij het ook graag wilt en het net zo spannend vind als dat ik het vind als ik volgend weekend kan gaan testen... Ik hoop voor jou oprecht dat je partner snel kan en wilt bijdraaien en toch klaar is voor uitbreiding van jullie gezin!
OOh meis wat rot voor je....Wat zal je teleurgesteld zijn... Hij is wel eerlijk tegen je dat is natuurlijk ook wat waard maar waarom komt hij daar zo ineens bij?? Wel vind ik dat wanneer hij zeker weet geen kinderen te willen dit jou dan ook eerlijk moet vertellen.. Ik denk toch dat je dan de keus moet maken om nog even te wachten en het even te laten gaan misschien draait hij snel weer bij... Maar ja kan je dit omdat jou verlangen naar een kindje wel groot is... Ik zou ook zeker weten niet weer de pil gaan slikken omdat je dan weer moet ontpillen en zwanger worden opzich al een jaar kan duren nadat je ontpilt bent... Je zou hem dit ook kunnen uitleggen toch? Zodat hij daarvoor misschien ook wat meer begrip heeft.... In elk geval veel sterkte erbij...