mijn man heeft de mogelijkheid om voor een paar jaar naar Engeland te gaan (heb hier al eens eerder een topic over geopend). Ik kom er maar niet uit of ik dat met ons gezin aan wil gaan. Er zitten een hoop nadelen aan: kinderen 'verslepen' met alles wat daarbij komt kijken, wennen, nieuwe vrienden proberen te zoeken, oude vrienden/familie missen, huis verhuren. Maar het meeste van deze bezwaren vind ik niet zo erg. Er zitten ook leuke dingen aan: nieuw land met spannende dingen, mooi huis, nog 1 laatste keer (nu de kinderen klein zijn) naar het buitenland, extra geld verdienen, een paar jaar er voor de kinderen zijn, voor een derde gaan en niet zwanger (misselijk!) op mijn werk zitten maar rustig aan doen. Maar waar ik wel heel erg aan twijfel is of ik mijn baan wel zou moeten opzeggen. Ik werk in een 4-jarig specialisatietraject en heb het op deze afdeling enorm naar mijn zin. MAar ze hebben aangegeven geen vaste plek daarna voor me te hebben. Dan moet ik waarschijnlijk al ver reizen om een andere plek te kunnen vinden (erg specialistisch werk). Ook is 3d/week werken erg onwaarschijnlijk om te vinden, iets wat ik heel graag wil. Ik vind het moeilijk om nu een leuke baan op te geven (ook al ziet de toekomst er niet zo goed uit) en ik ben heel bang dat ik na een pauze van 3 jaar niet meer erin kom (in een ander vakgebied). In Engeland gaan werken zou wellicht kunnen, maar wordt lastig ivm hopelijk een derde kindje en weinig opties tot parttime werken daar. Maar eerlijk is eerlijk; ik vind het met regelmaat ook zwaar, de combi van een uitdagende baan met twee kids en heb vaker mijn twijfels gehad of ik door wilde gaan. Ik kom er maar niet uit. Iemand ervaring met een paar jaar eruit zijn en dan weer terug in een (universitaire) functie? Iemand ervaring met paar jaar naar buitenland gaan en weer terugkomen? Hoop op goeie tips...! dank
Geen tips maar zou er voor gaan voordat je later spijt krijgt Kinderen wennen zo snel en ze zijn nog klein Heel veel succes
Is je baan straks met 3 kinderen nog steeds leuk & goed te doen? Dan zou ik eens goed bespreken met je man hoe belangrijk die baan in Engeland is. Ik vind het nl. ook weer geen levensveranderende uitdaging ofzo, het is 'maar' Engeland. Geen totaal andere cultuur. En zonder vrienden en familie is het, ook voor je kidneren, wel heel belangrijk dat jij je ook prettig voelt.
Ik zie ook alleen maar positieve dingen. Zou er ook voor gaan! Maar dat zegt mijn gevoel, puur op de punten die jij opnoemt.
Wij zijn een paar maanden geleden naar het buitenland verhuisd voor mijn man's werk. Huis verhuurd, ik heb mijn baan opgezegd en we zijn gegaan. Heb er nog geen moment spijt van gehad! Ik heb dan geen specialistisch werk, maar we vonden deze kans te groot om 'm te laten lopen. Misschien ga ik hier wel werken, maar ook hier is parttime bijna niet mogelijk. Nu volg ik eerst een taalcursus, dan zien we daarna wel weer verder, ook als we weer in NL zijn. Ik kan het je echt aanraden als je deze kans krijgt! Mocht je meer willen weten, mag je altijd pb'en.
Ik zou het gewoon doen, je weet maar nooit wat de toekomst brengt, het kan natuurlijk net zo goed zijn dat je die baan in NL na die 4 jaar niet vind of dat het te zwaar is met een 3e of om welke reden dan ook. Of dat je hem juist wel vind nadat je terug komt, je weet het natuurlijk nooit. Maar ik zou die kans niet laten liggen
Ik zie juist alleen maar negatieve punten 😅 Waar een ander zegt het is "maar Engeland" kan ik me niet voorstellen dat ik vrijwillig naar een ander land zou verhuizen. Waarom ik mijn familie in de steek zou laten, en mijn kind in een omgeving waar ze een compleet nieuwe taal moet leren. En natuurlijk kun je spijt krijgen als je het niet doet, maar spijt krijgen als je het wel doet is toch net zo erg? Je kunt nu eenmaal niet al je dromen waarmaken. Aan de andere kant lees ik ook dat jij de bezwaren die ik heb geen probleem vind. En dan is er niet zoveel wat je tegenhoud.
Bedankt. Dit is precies wat ik ook denk. En wat voor mij een obstakel zou zijn is de kinderen. Dan verhuis je naar engeland en in een paar jaar bouw je toch een leven op daar. En dan na een paar jaar moeten ze weer terug naar NL verhuizen en hier weer opnieuw beginnen.
Ik zou het niet doen. Maar dat is ook omdat mijn kinderen al ouder zijn en hun hele wereldje hier is. Alleen voor echt langere tijd zou ik overwegen. Bij mijn man is een tijdje sprake geweest van een baan in Ierland, maar als dat zou zijn doorgegaan zou hij alleen zijn gegaan eerst en in de weekenden naar huis.
Ik zou het doen maar op een voorwaarde. terug naar nl voor dat ze naar groep 6 of 7 gaan. waarom, dan hebben ze weer even de tijd om vriendjes te maken voorze naar een grote school gaan. En je zou eens in de 2 a 3 mänden naar nl kunnen of hun naar jou.
dank voor jullie reacties allemaal!! pfoee, ik weet het effe niet meer hoor. Gister hebben we het nog eens goed doorgesproken; ik heb ook allerlei mensen via via gesproken en op internet allemaal leuke dingen gevonden waardoor ik dacht, ja we gaan ervoor. MAar ik twijfel ook weer hoor. Jullie hebben ook wel goeie punten. Op mijn huidige werkplek is het heel onwaarschijnlijk dat ik na eind 2017 nog terecht kan. En dan ligt het sowieso allemaal open. MAar het aspect van de impact op de kinderen is ook zeker iets waar ik mee bezig ben en dan lees ik jullie reacties en denk waarom zou ik in hemelsnaam ze daar mee naartoe slepen?
Ik zou het wel doen. Wij kregen jaren geleden het aanbod om voor 3 jaar naar Canada te gaan en hebben toen besloten om het niet te doen en daar hebben we spijt van. Ik zag teveel beren op de weg en liep me steeds druk te maken om de kinderen en of ze wel zouden aarden en dat kwam deels uit onwetendheid. Ze waren toen 3 en 5 jaar en was juist een prachtige leeftijd ervoor achteraf gesproken. Nu zijn de oudste kinderen alweer 10 en 12 jaar en de oudste gaat naar de brugklas dus het is nu helemaal van de baan. Ik zou het dus wel doen. Toevallig is er bij de kinderen op school pas weer een gezin terug gekomen die in 2012 voor 3 jaar naar Dubai zijn vertrokken en het meisje wat nu 10 jaar is zit nu in groep 6 en het is alsof ze nooit is weggeweest en hun oudste kind is begonnen in 2 Havo en zover ik weet gaat dat allemaal erg goed. Ik zou het doen.
Oh Anouk jouw verhaal is wel nuttig voor mij om te horen maar voor jullie dus wel jammer. In ieder geval bedankt voor het delen!
Ik zou heel hard willen roepen; doen! Superkans! Maar... ik zou niet zonder mijn moeder en mijn zussen kunnen, dus wie ben ik om je te adviseren 😕
Lijkt me logisch dat je twijfelt, tis een hele stap...je kan het niet goed vergelijken want je weet niet precies hoe het daar gaat verlopen. Maar ik zou zeggen grijp deze kans, geweldig nieuw land nieuwe mensen en af en toe een paar dagen Nederland je zit er zo. Succes met jullie keuze!
Dankjewel voor jullie reacties nog! Ik denk we het inderdaad gaan doen ! Vind het verlaten van mijn werk wel heel moeilijk maar de rest zie ik allemaal wel zitten en heb ook veel zin in dingen. Hoop alleen dat ik bij terugkomst wel een leuke baan vind en niet voor de rest van mijn leven 'gestraft' word....
Succes met de beslissing! Even over je kinderen: Als jij in Engeland niet werkt, denk ik net dat je je kinderen een gunst doet omdat je er veel vaker voor hen zal zijn . Ik kom net terug van 3 jaar Engeland en heb een universitaire functie (heb wel in Engeland gewerkt). Je mag me gerust PBen voor meer informatie!
Ik ben juist terug gekomen naar Nederland omdat ik mijn kinderen daar voor geen goud wilde opvoeden.. Voor mij zou het dus echt afhankelijk zijn van hoe lang je daar zou willen blijven (tot welke leeftijd van de kinderen vooral). Zolang ze echt klein zijn is het goed te doen, maar zorg dat je weg bent ruim voordat de puberteit begint