Ik zag het toevallig op t.v. voorbij komen. Ik had er totaal geen moeite mee gehad als deze man op school was gekomen bij mijn kinderen. Ik vond hem ook niet 'eng' over komen. Zou ook niet bang zijn dat mijn kinderen vervolgens later zich ook zo willen laten tattoeëren. Ieder heeft zo zijn hobbies en interesses. Als opa mooi houtsnijwerk kon maken en dat zou laten zien, was het vast geen probleem geweest. Deze opa had veel tattoo's en verhalen er over die interessant kunnen zijn om te zien en verhalen over te vertellen. Ik vind er geen kwaad in steken.
Even een oprechte vraag: Jij geeft aan dat het pas discriminatie is als diegene er niets aan kan doen, zoals huidskleur en vrouw zijnde. Maar vind je dan dat mensen met een bepaald geloof( katholiek, islam, boedisme, etc) niet gediscrimineerd kunnen worden? Gelovig zijn kies je voor, dus net als de tatoeage, eigen keus. Ook zeg je je kiest ervoor( bewust) om zo rond te lopen daar kiezen mensen die gewaden dragen en algehele bedekking ook voor..
Mee eens! Ik heb net deze opa aan mijn kinderen van drie en vijf laten zien. De jongste vond het grappig en de oudste vond het lelijk. Eng vinden ze het niet. Ik kan mij voorstellen dat kinderen het in het begin eng zouden kunnen vinden, maar als je als leerkracht er luchtig over doet dan is de angst snel genoeg voorbij en kan het juist een mooi leermoment zijn.
@ANakin: Ik vind de sprong van "er komt een meneer met tatoeages in zijn gezicht op school" naar "mijn kinderen hebben een gezicht vol tatoeages" erg groot. Ik zie daar geen oorzaak-gevolg-relatie in. Ik zou ook ècht niet willen dat onze kinderen tatoeages in hun gezicht nemen later. Vreselijk lijkt me dat! Ik vind het gewoon echt lelijk. En ik denk inderdaad dat je naar de buitenwereld toch een bepaald beeld van jezelf wegzet. En dat zal in veel gevallen geen positief beeld zijn, waardoor dit soort tatoeages je vaak zullen belemmeren in het leven. In ieder geval wel in het leven zoals ik dat voor onze kinderen hoop. Er zullen vast subculturen zijn waarin een gezicht vol tatoeages als pluspunt wordt gezien. Maar dat is een wereld waarin ik me denk ik niet thuis zal voelen. Dat gezegd hebbende: ik ben niet bang dat als er een keer iemand met tatoeages in zijn gezicht op school komt, dat mijn kinderen dat ook zouden willen. Ze krijgen wel vaker te maken met mensen te maken die andere keuzes maken. Het is niet zo dat ze daar dan meteen als makke schapen achteraan hobbelen. Dat is voor mij de reden dat ik er geen bezwaar tegen heb. Ik vind het juist een mooi leermoment: ook als je er niet hetzelfde uitziet, niet dezelfde keuzes maakt, dan nog kun je wel op een fatsoenlijke manier met elkaar omgaan. En zien dat ook iemand met een ander uiterlijk of andere wijze van leven, een prettige persoon kan zijn.
Ik heb de foto en het filmpje met ook aan mijn zoons (5 en 7) laten zien en ik kreeg niet eens een reactie over de tattoo's, maar mn oudste vroeg gelijk naar de neuspiercing, haha. Toen ik vroeg wat ze van deze op vinden was het antw. Cool. Ze komen uit een familie waar niemand tattoo's heeft (niet dat ik weet iig, haha) Nog een note: een half jaar geleden of zo waren we in een overdekte speeltuin en daar kwam ook een man die ondr de tattoo's zat en zijn gezicht zat nog voller dan van deze opa. De kids keken er niet eens naar om. En het is niet dat ze tattoo's gewend zijn of zo
Ik heb de foto's ook laten zien aan mijn zoontje van 6. Ik vroeg hem wat hij er van vond 'leuk'. Toen ik vertelde dat het de opa was van een jongetje wat zijn spreekbeurt over tatoeages zou hebben was en dat opa niet op school mocht komen, omdat hij kinderen af zou kunnen schrikken en er anders dan anders uit zag, zei hij 'wat een stomme school'.
Wat ik mijn kinderen leer over tatoeages op je gezicht is dat het onherstelbaar is en dat er veel mensen zullen zijn die je in een bepaald hokje zullen stoppen waar je misschien liever niet mee geassocieerd wilt worden. Ik leer ze dat het hebben van bepaalde representatieve banen daarmee ws uitgesloten is. We kunnen nu met zijn allen vreselijk tolerant gaan zitten doen, maar met het nemen van zichtbare tatoeages, leg je jezelf een belemmering op en dat vind ik niet onbelangrijk om mijn kinderen te leren. Los van het feit dat ik het vreselijk lelijk vind en een verminking van je gezicht.
Ik zou er geen problemen mee hebben. Ben ook niet iemand die een persoon beoordeeld op uiterlijk of ras etc. Kijk daar dwars doorheen. Zelf ook tattoos op mijn rug etc. Wel plekken die bedekt zijn. Als we dan gaan zwemmen met familie/ vrienden die dat niet weten of mensen uit de buurt zien mijn in zomers topje of in bikini op strand zijn ze echt verbaast . Ohhhh had dat niet van jou verwacht etc. Of wist niet dat je z'n typ was. Moet dan echt lachen. Wilde liefst nog meer tattoos. Tattoos beteken allemaal wat voor mijn en het is dat het zo duur is maar anders had ik er meer. Vind ze wel persoonlijk en met bijv shirt mag je het niet zien van mijn ivm werk of toch dat mensen je anders veroordelen helaas als asso. Mijn ouders hebben er een hekel aan. Nee deze man is niet anders dan elke andere trotse opa. Ik leer mijn kinderen niet te oordelen op uiterlijk, geslacht. Kleur, geaardheid of geloof etc. En wat doet deze school. Schandalig
Maar dat was mijn vraag niet, waarom gooi je het meteen (weer) om naar wat jouw kinderen zelf zouden ervaren met een tattoo. De vraag ik wat ze van jou leren over deze betreffende man zelf. Over HEM persoonlijk, wat geef je mee over het behandelen van een ander die anders eruit ziet dan voor jou persoonlijk gewenst is.
Het kan me best voorstellen dat kinderen schrikken van deze man, of het zelfs eng vinden. Mij lijkt door JUIST in gesprek te gaan, dat de kinderen de tattoo's niet als iets engs zien en zullen ze leren dat iemand die er anders uit ziet, net als hun eigen opa en oma kunnen zijn.
Wat mijn kinderen zeiden nav de foto van deze man was: eeeeeeks! Dat ziet er toch niet uit! Toen ik zei: miscchien is het wel een hele toffe opa en een aardige man zeiden ze: dat kan wel zijn, maar hij ziet er niet uit! Je uiterlijk is het eerste wat mensen zien en dat geeft meteen een bepaalde indruk. Dat is nu eenmaal zo. Dan kun je nog zo tolerant zijn, iedereen heeft een bepaalde eerste gedachte als hij iemand ziet. Natuurlijk leer ik mijn kinderen dat uiterlijk nog niks over het innerlijk zegt. Dat ervaren ze in de praktijk sowieso regelmatig. Ze komen op school ook in de klas met kinderen van allerlei verschillende achtergronden, uiterlijke verschillen en kledingstijlen. Die zullen ze toch beter moeten leren kennen, omdat ze nu eenmaal in dezelfde klas zitten. Regelmatig komen ze er achter dat iemand innerlijk heel anders is dan de buitenkant doet vermoeden.
Maar juist daarom lijkt het me heel leerzaam om iemand die anders uitziet niet te weigeren, maar om kinderen te leren dat ze eerst het persoon zelf moeten leren kennen voordat ze er een oordeel over vormen. Bij mijn zoon op judo komt wekelijks een vader van een meisje met kaal hoofd en getatoeëerde achterhoofd, nek, armen en handen. Niemand van volwassenen heeft daar ooit aandacht aan besteed, en in afgelopen 3 jaar heb ik geen enkel kind gezien (en het zijn er tientallen incl peuters die meekomen) die de beste man überhaupt hebben opgemerkt. Dat zegt wel wat.. Want waarom zou ik überhaupt mijn kind wijzen op iemand zn uiterlijk?? En het verschil tussen tolerant en intolerant is dat de eerste groep niet stopt bij de eerste gedachte maar daar overheen stapt. De tweede groep wil 'anders' niet eens een kans geven. En deze school (en jij ook in je eerste reactie hier) deed precies wat de tweede groep doet. Want nu moet deze man weg omdat jouw kinderen hem lelijk vinden uitzien, nogal een omgekeerde wereld lijkt me..
Dat vind ik dan precies hetzelfde. Want ook dat vinden kinderen eng. Horen ze niet te leren dat je niet moet oordelen op uiterlijk?
Deze meneer heeft er zelf voor gekozen om zichzelf zo toe te takelen. Hij had kunnen weten dat daar reacties op komen en dat het op kinderen nogal afschrikwekkend over kan komen. Ik begrijp daarom de keuze van de school. Nergens heb ik geschreven dat deze man van mij weg moet omdat hij er lelijk uitziet. Jij suggereert nu dat het peuters niet opvalt als iemand er anders uitziet. Mijn nichtje heeft jaren met een sonde gelopen. Je had ze moeten zien kijken! Een pooosje terug hadden wij een dorpsfeest waar een meisje met downsyndroom was. je had de andere kids moeten zien kijken! Kinderen zien heus wel dat iets "anders" is. Het ene kind kijkt en gaat weer verder, het andere kind kan er erg van schrikken. Een sonde of downsyndroom, daar kun je niks aan doen. Je hoofd vol laten tatoeeren, daar kies je voor.
ik snap op zich wel dat de school zo reageerde. maar dat hadden ze meteen opzij moeten zetten want dat de man er zo uit ziet wil niet zeggen dat het een hele nare man is. ja de man heeft er zelf voor gekozen zijn gezicht ook te laten tattoeren maar de school heeft ervoor gekozen te bevestigen dat mensen met tattoo's op hun gezicht enge personen zijn. ik denk dat ikzelf in eerste instantie ook misschien wel mezelf even achter de oren zou krabben maar ik kan gelukkig wel verder kijken dan alleen het uiterlijk en dat is wat de school had moeten doen.
Ik vind niet dat de school bevestigt dat het een enge man is, ze erkent dat er kinderen zijn die hem er eng vinden uit zien én ondernemen daarom actie.