Wij hadden rationeel besloten geen derde te willen en ik denk niet dat ik ooit spijt zou hebben gekregen. Maar nu wij geheel onverwacht een derde krijgen, voelt het eigenlijk wel pas af. Een vierde wil ik echt niet, maar deze derde heeft er gewoon echt moeten komen. We zijn er helemaal blij mee.
Hier ook na lange tijd bewust gekozen vokr een derde en nu net pril zwanger! Manlief had niet perse de wens maar is er nu wel heel blij mee. Ook bij ons word het praktisch nog wel een dingetje, onze logeerkamer zal opgeofferd moeten worden en ik word nu al paniekerig als ik eraan denk waar ik met alle troep heen moet. Maar toch wegen de nadelen voor mijop tegen de voordelen. Ik zie het alseen groot geluk om nog een kjndje te mogen krijgen. Mijn oudste 2 zullen bijna 9 en bijna 6 zijn dus zijn al goed zelfredzaam en maken de komst van hun babybroertje of zusje heel bewust mee wat ikookwel weer heel erg leuk vind!
Ach, je wordt wat beter in dingen wegdoen/gooien . En het is zeker leuk, met mijn oudste 2 scheelt ze ruim 5 en 7 jaar. Het is echt leuk om te zien hoe ze met haar bezig zijn.
ik ben thuisblijf mama, dat maakt het hebben van meerdere kinderen misschien ook wel wat makkelijker, ik kan namelijk zelf naar zwemles of voetbal of majorette, en ik kan alle kinderen meenemen terwijl ze hun sport beoefenen. ik vind het niet onhandig of niet praktisch, ik vind het reuze gezellig, ik laat de kinderen ook overal bij helpen, als de oudste twee op school zijn en ik de was ga doen dan stopt onze 2 jarige dochter alles in de trommel, ze mag het wasmiddel erin doen op het knopje drukken, met was ophangen mag ze mij de kleding aangeven, met opvouwen vouwt zij de hemden en onderbroeken en rompertjes met schoonmaken krijgt ze een plantenspuit en een doekje en gaat ze de leren bank en stoelen poetsen, ( oke het is dan lekker nat maargoed even een droog doekje erover en het is weer gepiept ) de oudste twee helpen vaak met boontjes doppen, boter in de pan, zout over de aardappels vlees kruiden tafel dekken, tafel afruimen we zeggen niet dat ze MOETEN helpen, we laten ze weten dat we het waarderen dat ze helpen, gaan ze liever buiten spelen omdat hun vriendjes buiten zijn of op hun kamer muziek luisteren of boekje lezen is dat ook oke, ze hoeven het niet te doen. en juist daarom heb ik de indruk dat ze graag helpen. stofzuigen mogen de kinderen ook doen, ik ga rustig even zitten terwijl mijn 2 jarige het huis zuigt ikzit dan even 5 minuutjes ik zuig wel na. ook is het fijn om samen boodschappen te doen, ik maak met onze 2 jarige dochter altijd een boodschappenlijstje, we knippen en plakken plaatjes op een a4, de plaatjes komen uit de reclame folder, in de winkel mag ze bij bijvoorbeeld de groentes op het plaatje kijken of zij ziet welke we nodig hebben, dan mag zij het in een zakje doen en afwegen en op het bonnetje drukken en deze op het zakje plakken. onze kinderen kunnen gelukkig goed met elkaar, ze helpen elkaar ook, ze vinden het heel leuk dat hun zusje nu op deze manier boodschappen doet met mama ... ik hoef niet eens te vragen hoe of wat tijdens het boodschappen doen want dat doen de oudste twee nu, en een schrik dat ze dan hebben ! ik kan gewoon achter mijn karretje blijven staan en kijken hoe hun drieeen samen de boodschappen bij elkaar proberen te krijgen aandacht verdelen is ook goed te doen, de ene keer krijgt de 1 wat meer aandacht dan de ander maar ze weten dat het wel goed komt, iedereen komt aan de beurt, vaste prik is wel in het weekend dat we met de twee groten filmpje kijken terwijl de kleintjes op bed liggen en de twee kleintjes krijgen samen een verhaaltje voor het slapen gaan. door de weeks krijgen ze alle vier een verhaaltje ( ja de baby is nog jong maar ze vinden het leuk als hun broertje er ook bij is ) dit doen we tegelijk. dan gaan de oudste twee lekker naar boven en hebben even 5 minuten voor hunzelf, dan ga ik bij mijn dochter van 2 in bed liggen en we gaan dan plaatjes kijken of een boekje lezen, dan ga ik naar mijn dochter van 5 om haar een klein verhaaltje te lezen, ik lig dat bij haar in bed, en ook bij haar word er knuffelend een boekje gelezen dan ga ik naar mijn 7 jarige zoon en hier is het idem, ook een verhaaltje en lekker knuffelen. vakantie is niet elk jaar meer een all in resort, nu gaan we om en om, een bungelo tent in frankrijk of italie is ook heerlijk en de tenten zijn sowieso al gemaakt op 6 personen uitjes is wat duurder maar wij gaan ook nog niet meteen naar die grote parken, de kinderen genieten nu nog van zwemmen bij het meer, binnen speeltuinen, klimbossen met parcours dus zolang dat leuk blijft..... efteling walibi e.d. kan altijd nog ( hoewel we binnenkort wel naar de efteling willen gaan omdat dit in de aanbieding was ) al mijn kinderen lopen in merk kleding, ik heb voor mijn oudste kleding van moodstreet, WE fashion vingino en borz maar soms ook best van de primark ( die kleren met advengers erop ofzo haha ) onze dochters dragen nono muy malo moodstreet kiezeltje kidz arts cleassens en ons baby zoontje draagt alleen maar noppies en dirkje ik koop alleen wel alles in de sale, zoals nu ook.... ik heb 4 paar schoenen voor de kinderen, schoenen van 149 euro in de aanbieding voor 25 euro, en van woeffies (bristol) was laatst in de aanbieding van 50 voor 5, tja als het niet past jammer dan, voor 5 euro weer op marktplaats en ik heb het geld terug. ook de kleding gaat allemaal in de sale, het is reuze gezellig aan tafel, het is enorm vol en druk als ze straks allemaal een vriendje mee naar huis nemen om te spelen maar zo onwijs gezellig verder is het ook zo dat in de speeltuin bijvoorbeeld ik niet achter de derde hoef aan te vangen, de oudste twee zijn in de weer met haar en willen haar overal bij helpen. ( hoewel ik het zelf stiekem ook wel leuk vind om te klimmen en klauteren )
Ik denk ook dat dat de reden is dat ik 3 kinderen zo zwaar vind. Baby is een huilbaby en dochters vinden het ook verschrikkelijk. Wellicht dat het met een 'gewone' derde heel anders was geweest en dat ik het niet als onhandig had gezien.
Hippo, mag ik jouw kinderen?? Mijn oudste wil wel eens helpen in het huishouden, maar dat is 2 minuten en dan is het weer 'doei mam ik ga spelen'. Stofzuigen is nog nooit in haar opgekomen haha.
haha nee die hou ik fijn zelf de oudste twee vinden stofzuigen ook niet leuk meer hoor, maar ze helpen beide nog steeds met eten maken ( water in de aardappels, zouten kruiden bonen doppen ) en ook tafel dekken doen ze alle drie, de oudste doet de borden, de tweede het bestek en de derde de pannen onderzetters. de derde loopt het liefst de hele dag met een poetsdoek en stoffer en blik in de zomer doe ik het vaak zelf, we hebben 20 buurtkinderen hier in de leeftijd van 2-10 jaar dus ze spelen in de zomer heel veel voor de deur met de andere kinderen, en dat heb ik dan ook net zo lief. ook in de kou als er andere kindjes buiten spelen zie ik mijn oudste twee niet altijd met het eten helpen hoor, dan spelen ze liever buiten en denken ze "red je maar met het eten ) en dat vind ik ook oké
qua huilen. de eerste huilde zonder bekende reden 18 uur per dag, we zijn er nooit achter gekomen, ook het ziekenhuis wist ons niet te helpen, met 5 maanden werd dit minder. tot 19 maanden elke nacht meerdere keren wakker in de nacht mijn tweede had reflux en koemelk allergie, ook zij huilde heel veel. vanaf week 12 ging het beter na medicatie en pepti vanaf 7 maanden kreeg ze last van kno problemen, uit eindelijk met 3 jaar werd ze pas geholpen, hierdoor was ze tot drie jaar elke nacht wakker van de pijn. mijn derde had het zelfde als de tweede, bij haar waren we er alleen met 6 weken al bij. zij kreeg met 8 maanden last van kno problemen, zij is vorige week geholpen met 2 jaar en 3 maanden, het slapen gaat nu een stuk beter, ze huilde elke nacht bijna de hele nacht. onze vierde is geboren met een midden rif breuk waardoor hij bijna is overleden, hij heeft een zware operatie gehad omdat bijna alle organen verschoven waren en zijn longen onder ontwikkeld, een aantal weken ziekenhuis en ruim 140 keer geprikt ( 10 keer per dag waarvan de helft al sowieso mis ging ) omdat zijn infuzen steeds sneuvelden moest het continu opnieuw geprikt worden. hij heeft de eerste 6 weken alleen maar geschreeuwd en gekrijst, aanraken vond hij verschrikkelijk en hij had liever dat je hem maar met rust liet, een vreemde boven de box en hij was compleet van slag, je zag de angst in zijn oogjes. nu is hij 4 maanden, en compleet omgeslagen, zo enorm vrolijk en wil aandacht van alles en iedereen, hij slaapt al vanaf week 10 door van 21.00 tot 06.00-06.30 alleen in periodes van opnames in het ziekenhuis (longontsteking en dat kan fataal zijn bij hem) dan heeft hij om 04.00 nog een voeding, nja het zij zo ik snap dat een huilbaby en een zorgenkindje echt heeeeeel zwaar is, en ik begrijp dus ook echt waarom mensen na twee zeggen het hoeft van mij niet meer.
@Hippo: pfff respect hoor! Wij willen er maar 1 zelfs. Maar zo heb ik nu al wel wat leuke dingen gelezen voor als ze wat ouder is en ze wat mee kan helpen, haha. Het klinkt wel supergezellig zo bij jullie!
Hier geen derde, want: - ik ben "al" 41 en mijn vriend is 42 jaar - financieel trekken we dat totaal niet - mijn vriend is een paar jaar geleden geopereerd aan een tumor in zijn hersenstam waar hij nog dagelijks hinder van ondervind. Hij kan 2 kids net behappen - 2 kids vinden we sowieso druk zat
Tja, t heeft ook allemaal met geduld (engelengeduld) en jezelf wegcijferen te maken denk ik, Heel knap van je Hippo! Als je daar allemaal zonder kleerscheuren doorheen komt en zelfs nog lekker kunt genieten ben je gewoon een oermoeder! Ben zelf helaas niet zo'n oermoeder, voel me enorm aan huis gekluisterd (ga voor de rust, ritme en regelmaat niet vaker dan 1x per dag van huis weg voordat de kleine n half jaar is of t moet echt nodig zijn, met reflux wil je gewoon niet dat ze uit t ritme raken). En inderdaad, de HA zei het ook al: 50% kans op n kindje met KMA of Reflux bijvoorbeeld, (of beide zoals nu). Het gaat op zich best, zolang ik maar strikt de Reflux leefregels naleef en m om de 3u voed (pff). Ga gewoon om de dag om half 9 naar bed! T moet maar even totdat t allemaal makkelijker wordt, moeten er wat voor over hebben, blij dat dit t 'maar' is, t kan altijd veel erger, nietwaar? Maar die derde? Bij elke extreem gebroken nacht (3u slaap zo'n beetje in n slechte nacht, 6u bij n goede nacht) daalt de kans dat we ooit voor n derde gaan...
Ik heb een Stiefdochter en een zoontje van 1,5. Zwanger van nummer 3.... Ik zal hierna graag nog een kindje willen. Mijn "eigen" kind (bedoel ik niet lelijk of raar maar om het uit te leggen) hebben we via de mmm gekregen , deze zwangerschap kwam spontaan en vrij snel best een wonder Ik ben jong 24 jaar maar mijn vriend is 39. Voor hem was het klaar eigenlijk hierna. Hij vond het goed zo. Toch begint die nu steeds meer terug te krabbelen. Gister zei die toevallig weer over een jaar of 2 nog 1 keer een meisje maken haha. We zien het wel. En daarbij moet het ons maar gegund weer zijn. Ik denk dat ik niet meer de mmm in ga hierna. Dat zal mijn vriend te ver gaan. Dus als we toch besluiten straks voor nog een kindje te gaan zal hij of zij spontaan moeten komen.
Na twee kinderen voelde het nog niet compleet. Ik was bij de eerste ook best jong. De baby tijd van de tweede heb ik heel anders ervaren. En dat wilde ik allemaal nog een keer. Ik vond het behoorlijk pittig allemaal. Maar dat komt denk ik voornamelijk omdat mijn ex-man steeds minder hielp en zelf veel 'aandacht' nodig had (1 vd redenen dat het ondertussen m'n ex is). Ik ben heel blij dat ik gewoon mijn gevoel gevolgd heb en alle andere bezwaren van geld en dergelijke overboord gegooid heb. Uiteindelijk is alles op z'n pootjes terecht gekomen en leven we prima. En mijn jongste is zo'n heerlijk mannetje dat had ik nooit willen missen.
Mijn manlief is om! Ik vroeg het vanmorgen, ik praat er niet te vaak over want wil niet zeuren. Als hij niet wil is dat zijn goed recht natuurlijk! Vanmorgen zei ik na een monsterlijke nacht dat ik zo graag nog een monstertje met hem wou en hij zei "is goed!" Ik was helemaal verbaasd... Nu blij! Genieten van de voorpret! En ohh wat is dat dan moeilijk om niet tegen iedereen uit te roepen hè!
Hier altijd de wens voor een derde (en zelfs vierde ) kindje gehad. Manlief vond twee wel genoeg, maar een derde leek hem ook wel oke. Toen onze dochter geboren werd waren we zo gek op haar en ze was zo'n makkelijke baby dat we na 8 maanden al besloten voor een broertje of zusje te gaan. Na een half jaar was ik zwanger, dus zus en broer schelen 22 maanden. Ik vond dat toen best pittig. Dochter die steeds wegliep, zoon huilde nooit, maar zat zo onder de eczeem dat hij zich steeds tot bloedens toe open krabde. (bleek door kmea te komen, maar wisten we nog niet) Door de kmea ontwikkelde hij een aversie tegen eten en liepen we bij een diëtist en logopedist voor hem. Pas met een jaar begon hij meer te eten dan alleen een fles. Daarom duurde het echt tot zoons derde verjaardag tot we een derde kindje weer leuk zouden vinden Ik raakte vrij snel zwanger, maar helaas ging het na 9 weken mis. Het duurde vrij lang voor mijn cyclus weer op gang kwam, maar gelukkig raakte ik ook nu weer vrij vlot zwanger. Jammer genoeg ging ook dit keer de zwangerschap mis. Met ruim 10 weken. Deze miskraam is voor mij zo heftig verlopen dat ik er serieus nog weken nachtmerries van gehad heb. Dit wilde ik noooooit meer meemaken. En dat weet je alleen zeker als je niet meer zwanger wordt. Zoon was inmiddels ook bijna vier en dus besloten we een punt achter onze kinderwens te zetten. In het begin deed dat toch wel pijn hoor, want ik wilde echt graag een derde kindje. En als ik hoorde dat iemand anders wel zwanger was (en bleef) of een derde kindje kreeg dan moest ik wel een traantje laten. Nu zijn we bijna twee jaar verder. Het is goed zo. De wens voor een derde kindje zal denk ik nooit helemaal verdwijnen, maar ik kan nu optimaal genieten van de twee gezonde kids die ik heb en de bijhorende vrijheden die je weer krijgt als ze groter en zelfstandiger worden. We zijn compleet. Ik heb nu mijn zinnen gezet op tante worden. Ik heb gehoord dat dat ook heel leuk is!
Hier heb ik wel een wens voor een derde maar mijn man absoluut niet. Ik wil wel graag een gewenst kind uiteraard. Dus voel me gezegend met 2 mooie kinderen die hij me heeft gegeven. En ga akkoord met een knipje bij hem dit jaar.. Ergens in mijn achterhoofd snap ik hem. Maar voor mij voelt het anders. Toch wint mijn hoofd van mijn hart. Daarbij word ik dit jaar voor het eerst tante. Dus ik adopteer m'n neefje of nichtje straks wel een paar keer in de week. Ook heb ik nu vaak andere kinderen om me heen. Zo kan ik toch nog een beetje gehoor geven aan mijn wens en klapperende eierstokken haha!
Zeg nooit nooit haha. De oudste was een huilbaby, de eerste nacht doorgeslapen toen hij 2 jaar was, zware verborgen reflux. De 2e hetzelfde verhaal. Riep ook heel hard dat ik er klaar mee was. 4 uur slaap per nacht a jaar lang, pff. Tja, de 3e wordt nu alweer bijna vier. Maar gezien hij nog pittiger was de andere 2 blijft het hier wel bij haha.
Hij vond Valentijn wel een leuke dag om ervoor te gaan. Nu lekker aan het dromen hoe het allemaal zal verlopen 😍
Wij willen allebei geen derde. Twee vinden we perfect, niet te druk, niet te stressvol. We komen beide uit een gezin met 3 kinderen en vonden dat erg druk en hadden gestresste ouders, het was niet leuk thuis..